Een woning bouwen, kopen of huren : in Essen is het erg duur. Dat is al enige tijd zo, maar de laatste jaren swingen de prijzen helemaal de pan uit. Essen behoort nu tot de duurdere gemeenten in ons land, zowel voor woonhuizen (541e op 587) als voor bouwgronden (532e op 586). Het gemiddelde huis kostte in 2005 249.000 EUR, de gemiddelde bouwgrond 188 EUR/m². Ook voor een appartement moest je gemiddeld al 171.000 EUR neertellen, al betaalt de Essenaar daarmee nog niet de absolute topprijzen (355e op 474). De lopende bouwprojecten, die vooral luxe-appartementen in onze gemeente voorzien, zullen daarin echter snel verandering brengen.

Anderzijds is de gemiddelde Essenaar zeker niet rijk : de inkomens liggen niet zo hoog, relatief veel mensen leven van een uitkering, en de werkzaamheidsgraad ligt laag. Die combinatie van hoge vastgoedprijzen en een niet zo welvarende bevolking zorgt natuurlijk voor problemen. Veel mensen vinden geen betaalbare woning in onze gemeente. Ze worden gedwongen elders te gaan wonen, of besteden een veel te groot deel van hun inkomen aan hun woning. Logisch dus dat het aantal huurtoelagen, dat het Essense OCMW uitbetaalt, de voorbije jaren verdubbelde.

Deze toestand is natuurlijk niet alleen te wijten aan het gemeentebestuur. De ligging van onze gemeente maakt dat de inwijking vanuit Nederland en de stadsvlucht vanuit Antwerpen elkaar hier ontmoeten. Maar het CD&V/VLD-schepencollege heeft de zaken wel veel te veel op hun beloop gelaten. Met de sociale huisvestingsmaatschappijen werd nauwelijks samengewerkt. Men wilde de bevriende mandatarissen aldaar niet voor het hoofd stoten, en daarom liet het gemeentebestuur toe dat Essen achteraan op het prioriteitenlijstje van deze maatschappijen kwam te staan.

Daarom is dringend een inhaalbeweging nodig, en die moet doordacht gebeuren. Zonder een gestructureerde aanpak dreigen de sociale woningen immers in de verkeerde handen terecht te komen. Bovendien is een woonbeleid nog wel wat meer dan bakstenen op elkaar stapelen en er dan bewoners voor zoeken. Het gaat er vooral om dat mensen een aangepast dak boven hun hoofd krijgen. N-VA/PLE kiest daarom voor een beleid dat in de eerste plaats de Essenaar die een woning zoekt, centraal stelt.

Daarom willen we een “Essense Woonwinkel” oprichten, die in ons plan een centrale rol krijgt. In die woonwinkel brengen we twee diensten onder : de gemeentelijke huisvestingsconsulent en het sociaal verhuurkantoor van het OCMW. Hoe we dat zien, leggen we hieronder verder uit…

“Essen niet te Koop !”

Alle politieke partijen vinden het woonthema belangrijk. Alleen gaapt er soms een grote kloof tussen woorden en daden. Onze bekommernis is alvast niet nieuw. Met de actie “Essen niet te Koop !” vroegen onze voorlopers van de VU-Jongeren al in de jaren 90 om aandacht voor betaalbare woningen, én om maatregelen tegen de ontwrichtende inwijking in Essen. Ondertussen ging er veel tijd verloren, en is de situatie nog veel erger dan toen !

Sociale huisvestingsmaatschappijen

De vlag van de sociale huisvestingsmaatschappijen dekt verschillende ladingen. Sommigen zorgen voor sociale verkavelingen, waar de grondprijs betaalbaar is, en je zelf je eigen woning bouwt. Vooral IGEAN is op dat vlak actief in onze gemeente. Anderen bouwen sociale koopwoningen, die aan een betaalbare prijs worden verkocht. Dat doen in onze gemeente ARRO en VLABO (project Lazaret). Voor sociale huurwoningen zorgt de Ideale Woning, o.m. in de Rodenbachlaan en in de wijk achter het zwembad.