Tom Bevers

Dat dit leuke land er niet in zou slagen één Grootste Belg te kiezen, was natuurlijk voorspelbaar. Zo koos Vlaanderen wel héél braafjes voor Pater Damiaan. En de Franstaligen gingen, toch al een beetje gedurfder, voor Jacques Brel. Maar van de rest van hun top-vijf straalt zo mogelijk nog een grotere heiligheid af, Eddy Merckx niet te na gesproken : Boudewijn, Damiaan en Soeur Sourire ! Ik denk dat ik uiteindelijk voor Rubens zou hebben gekozen, ook al hou ik niet echt van zijn schilderijen. Maar zijn werk vind je in zowat alle Europese hoofdsteden wel in één of ander museum. Al kan je dat misschien ook van Magritte zeggen (die ik al wat meer waardeer). Maar al bij al toont de keuze voor Damiaan en Brel iets meer zelfrelativering dan het kwartet Adenauer – Churchill – De Gaulle – Reagan. En Pim Fortuyn, of all people !

Essen kiest ook de Grootste Essenaar. Zonder moeite is het allemaal niet verlopen. De finale gaat dan nog door op het Burgemeestersfeest. Met twee CD&V-politici bij de overblijvende tien niet echt “neutraal terrein”. Al is Herman Suykerbuyk nog wel een geloofwaardig kandidaat. Als ik er naartoe gaan, zijn mijn drie stemmen voor Jan Dekkers, Zuster Juliana (en dan Damiaan maar te braaf vinden…) en de gebroeders Walsschaerts. Die laatste vooral omdat ze nooit de Essense culturele prijs gekregen hebben. Toen de Jeugdraad dat ooit voorstelde, ging die naar een harmonie die 100 jaar bestond. Met alle respect voor die harmonie, maar de keuze was wel heel “dorps”.

In geen maanden zo gelachen als met de eerste aflevering van de nieuwe Canvasserie “Neveneffecten”. Vooral het gebruik van Jenny uit Thuis als lokaas raakt niet van mijn netvlies. Je kan je afvragen waar Woestijnvis het talent blijft halen, maar Jonas Geirnaert heeft natuurlijk wel al een Gouden Palm op zak. Vlaanderen heeft een openbare omroep om jaloers op te zijn, hopelijk kan de politiek de neiging bedwingen om zich er te veel mee in te laten !

In De Morgen staat vandaag een interview met de Beringse schepen Selahattin Koçak (sp.a). De Slimme Mens toont daarin aan dat hij vooral een “Verstandig Mens” is. Hij stelt ondermeer dat het Vlaamse integratiebeleid beter gelukt is dan de Franse, Duitse en zelfs de Nederlandse tegenhanger. Volgens mij heeft hij gelijk, al is hier zeker ook niet alles ideaal : de werkloosheid bij allochtonen ligt vele malen boven het gemiddelde (en overigens vind ik het Britse integratiemodel ook wel flair hebben). Koçak heeft het nodige potentieel om door te breken in de nationale politiek. Toch hoop ik dat hij dat niet doet : het lokale niveau verdient óók de beste bestuurders.