Tom Bevers

De Tories, de Britse Conservatieven, hebben een nieuwe leider : David Cameron is 39 en komt erg dynamisch over. Hij staat ook wat aan de linkerkant van zijn partij. Al is ook dat nog behoorlijk rechts, en veel Euro-enthousiasme moeten we er niet van verwachten. Tegenover Gordon Brown, die één van de komende jaren Tony Blair zal opvolgen, zou hij wel eens beter kunnen overkomen. Daarmee heeft Labour naast de Lib-Dems op links (al is dat relatief) nu ook op rechts terug een tegenstander die het politieke centrum zou kunnen claimen. Al zou een verstandig Labour, met dank aan het Britse kiesstelsel, de dreiging wel moeten kunnen afhouden.

Echt boeiend wordt het overigens zodra één van beide grote partijen géén absolute meerderheid in het House of Commons zou halen. Dan gaat wellicht ook het kiesstelsel eraan; bovendien zou het wellicht tot een meer pro-Europese regering leiden. Al zou het jammer zijn voor de wekelijkse rechtstreekse confrontatie tussen de eerste minister en de oppositieleider : daarin zit meestal veel meer pit (en toch niveau) dan in weken parlementaire vergaderingen in ons land.

Premier Verhofstadt verzet zich tegen een verlaging van de Europese begroting. Tot zover volg ik. De steun aan de nieuwe Lidstaten is sowieso al minnetjes in vergelijking met wat bij vroegere toetredingen werd voorzien. En de Britse korting op de bijdragen aan de EU is inderdaad voorbijgestreefd. Maar ik volg Blair wel als die zegt dat de landbouwbegroting drastisch ingekrompen moet worden. Het EU-landbouwbeleid zit al jaren fundamenteel fout. Er is geen enkele reden om de vrije wereldmarkt niet te laten spelen én daarnaast de landbouwers te vergoeden voor het landschapsbeheer waarin ze een belangrijke rol spelen. Maar de prijssteun leidt alleen maar tot inefficiënte en versterkt de armoede buiten de EU. Maar daarover zwijgt Verhofstadt. Liberaal of verdediger van gevestigde belangen ?

Nu, Tony Blair, nochtans één van mijn politieke “idolen”, doet het als EU-voorzitter ook niet erg goed. Er is in het Verenigd Koninkrijk dan ook moeilijk mee te scoren, maar ik had gehoopt dat hij daar boven zou staan. Vreemd dat iedereen nu moet hopen op zijn Oostenrijkse opvolger Schüssel, die enkele jaren geleden nog werd verafschuwd omwille van zijn regering met de wel erg rechtse FPÖ van Haider.

Met een “Großer Zapfenstreich” heeft Duitsland afscheid genomen van Bondskanselier Gerhard Schröder. Onder zijn bewind liet Duitsland zijn inspirerende invloed op de Europese Unie varen, wat de verzwakking van de Europese Commissie en dus van het hele Europese project mee verklaart. Maar voor Duitsland was hij een uitstekend leider, die de broodnodige sociaal-economische hervormingen heeft doorgevoerd. Zijn laatste verkiezingscampagne was grote klasse, en bijna haalde hij het nog ook. Door de overwinning ondanks de zeer krappe nederlaag toch op te eisen, bracht hij zijn partij bovendien in een schitterende uitgangspositie voor de onderhandelingen met de CDU/CSU. Ik hoop dat we hem in een internationale functie terugzien.

Ik ben “Not Quite the Diplomat” van Chris Patten aan het lezen. Voor wie de man niet kent : Brits conservatief politicus, pro-Europa, laatste Britse gouverneur van Hong Kong en oud-Eurocommissaris. Deze vond ik wel leuk : [i]The only present economic threat China poses is to low-paid uncompetitive jobs in the West. Why do so many Western politicians seek to preserve badly paid jobs for other people, rather than vote for the funds to retrain them for much better paid jobs ? No politician that I have ever met wants to work in a badly paid job himself.[/i] Ja hoor, de nuances ontbreken. En toch…