Bord
Verlengd weekend. Tijd om wat aan politiek te doen. Dus heb ik één folder geschreven, drie persberichten en één nieuwsflits. Ik ben een stapeltje stukken gaan inkijken in het gemeentehuis, en heb opgeteld 38 “politieke” mails verstuurd (ik kan begrijpen dat sommigen mij in hun spamlijst willen zetten).
En wat brengt dat dan op ? Minstens deze foto. De nieuwe straatnaamborden zijn een rechtstreeks gevolg van een voorstel dat Philip en ik in 2007 in de gemeenteraad brachten. Ik maak me sterk dat ik veel meer bereikt heb in de voorbije jaren. Maar dit is erg tastbaar, en daarom wel eens leuk.
Daarnaast ook wat gefietst, gewinkeld, opgeruimd, een niet-politiek verslag gemaakt, mijn moeder in het ziekenhuis bezocht (hopelijk de komende dagen weer thuis), scriptie van broer mee afgewerkt, mails van het werk in de gaten gehouden (er komt een drukke maar interessante week aan), eindelijk nog eens twee afleveringen van achterstallige serie kunnen kijken, naar verjaardagsfeestje geweest, etentje gehad en zelf gekookt. Menu : cioppino (noot aan mezelf : opnieuw maken in mosselseizoen en wat minder tomaten gebruiken), brownies (noot aan mezelf : minder droog recept zoeken of andere oven gebruiken) en vanille-ijs (noot aan mezelf : recept heel goed bijhouden). Weekend afgesloten met het maken van een foto. Van een straatnaambord nog wel.
Het Essense Davidsfonds heeft zijn jaarlijkse prijs, Den Suykeren Buyk, uitgereikt aan Jos Konings. Een welverdiende beloning voor de laureaat. Bij KSJ Nationaal gebruikten we af en toe het woord “supervrijwilliger”. Voor mensen die een tomeloze inzet aan een groot doorzicht koppelden, en die het werk van desnoods tien anderen zouden doen. Het woord lijkt me uitgevonden voor mensen als Jos.
k ben een Microsoftgebruiker. De eerste computer waarop ik leerde werken was de IBM PC die mijn vader ergens in het begin van de jaren 1980 aankocht. Een prachtig toestel (dat hij nooit had mogen wegdoen), met zoveel rekenkracht als er vandaag in een wasmachine zit. Het toestel werkte met floppy disks, en de eerste versie had géén harde schijf. Die is er later ingeplant. 30 Mb als ik me niet vergis (dat zijn een stuk of zes goede foto’s of muzieknummers, vandaag…). Het draaide op MS-Dos, Microsoft dus. Al heette de versie op een échte IBM officieel PC-Dos, maar alleen de naam was anders. De commando’s niet (ik weet nog perfect wat een DIR A:\ doet…).
Vier dagen Powerpointpresentaties, van maandagmiddag tot donderdagavond. Hieronder de titels. In vet de presentaties die ik zelf heb verzorgd, de andere heb ik met aandacht beluisterd.
k heb getwijfeld om deze tekst te schrijven, hij komt dus ook wat later dan had kunnen worden verwacht. Ik heb hier min of meer het principe gehanteerd dat ik enkel over federale regeringen schrijf eens ze zijn afgetreden – niet eens een echt zware beperking, tijdens de voorbije legislatuur. Ik heb getwijfeld omdat alleen een zeer hard oordeel mogelijk is. Ik ga het niet zelf vellen, mar het overlaten aan Yves Desmet, die op de vooravond van het ontslag in De Morgen het volgende schreef : “De afgelopen regeerperiode was waarschijnlijk, met mogelijke concurrentie van de regering Eyskens begin jaren tachtig, de allerbelabberdste ooit. Verstikkend wederzijds wantrouwen, immobilisme, van crisis naar crisis strompelend, wanhopig en vruchteloos proberend te doen alsof ze wel tot iets in staat was, quod non. Daar de stekker uittrekken is eerder iets als een genadeschot geven aan een kreupel paard.” En inderdaad, Open Vld had absoluut geen enkele reden om in deze regering te zitten. Ze hadden het genadeschot al lang moeten geven. Toch verdient Alexander De Croo een schouderklopje voor zijn consequente houding.