Archief van
Categorie: Geen categorie

Belastbaar

Belastbaar

Alweer een oververhitte gemeenteraad gisteren, maar deze keer lag het vooral aan het weer. Er staan dan ook eindelijk vensters met dubbel glas in de raadszaal, zodat de warmte heel goed binnen blijft… Voor mijzelf was het agendapunt op de besloten zitting belangrijk, maar daar ga ik hier uiteraard niet over schrijven.

Daarnaast hebben we het nog eens over de noodzaak van een belastingvermindering gehad. Wie de evolutie van de financiële toestand van onze gemeente bekijkt (zie de grafiek) kan moeilijk anders dan vaststellen dat er geld wordt opgepot. Dat is al lang niet meer het gevolg van enkele tijdelijke meevallers : we hebben een structureel overschot. Dat moeten we afbouwen. Door meer te investeren, want op dat vlak loopt Essen echt achter tegenover de buurgemeenten en het gemiddelde. En door de belastingen te verminderen.

Ik breng het verhaal regelmatig, deze keer op basis van een voorstel van mezelf en Willy Heymans (Open Vld), en altijd komt het te vroeg of te laat volgens de meerderheidspartijen. Ofwel is de begroting al opgesteld, en dan ben ik te laat. Ofwel moet ze nog worden opgesteld, en dan ben ik te vroeg. Deze keer bleek dat laatste het geval. De burgemeester wilde daarom het debat niet aangaan, maar gaf toch nog gauw enkele argumenten. Daarmee werd het mossel noch vis : er werd toch over gesproken, maar de meerderheid ging niet voluit, en wij ook niet. Een beetje een gemiste kans. In het begrotingsdebat gaat de discussie over belastingen nu eenmaal verloren tussen alle andere belangrijke zaken die er dan besproken moeten worden.

Volgens Gaston mogen we het dus pas in november terug over het fiscale beleid van onze gemeente hebben. Wat hem er wellicht niet van zal weerhouden om een eventuele belastingvermindering of grote plannen vooraf in de pers al aan te kondigen. Maar wij waren te vroeg.

Bord

Bord

Verlengd weekend. Tijd om wat aan politiek te doen. Dus heb ik één folder geschreven, drie persberichten en één nieuwsflits. Ik ben een stapeltje stukken gaan inkijken in het gemeentehuis, en heb opgeteld 38 “politieke” mails verstuurd (ik kan begrijpen dat sommigen mij in hun spamlijst willen zetten).

En wat brengt dat dan op ? Minstens deze foto. De nieuwe straatnaamborden zijn een rechtstreeks gevolg van een voorstel dat Philip en ik in 2007 in de gemeenteraad brachten. Ik maak me sterk dat ik veel meer bereikt heb in de voorbije jaren. Maar dit is erg tastbaar, en daarom wel eens leuk.

Daarnaast ook wat gefietst, gewinkeld, opgeruimd, een niet-politiek verslag gemaakt, mijn moeder in het ziekenhuis bezocht (hopelijk de komende dagen weer thuis), scriptie van broer mee afgewerkt, mails van het werk in de gaten gehouden (er komt een drukke maar interessante week aan), eindelijk nog eens twee afleveringen van achterstallige serie kunnen kijken, naar verjaardagsfeestje geweest, etentje gehad en zelf gekookt. Menu : cioppino (noot aan mezelf : opnieuw maken in mosselseizoen en wat minder tomaten gebruiken), brownies (noot aan mezelf : minder droog recept zoeken of andere oven gebruiken) en vanille-ijs (noot aan mezelf : recept heel goed bijhouden). Weekend afgesloten met het maken van een foto. Van een straatnaambord nog wel.

Buyk

Buyk

Het Essense Davidsfonds heeft zijn jaarlijkse prijs, Den Suykeren Buyk, uitgereikt aan Jos Konings. Een welverdiende beloning voor de laureaat. Bij KSJ Nationaal gebruikten we af en toe het woord “supervrijwilliger”. Voor mensen die een tomeloze inzet aan een groot doorzicht koppelden, en die het werk van desnoods tien anderen zouden doen. Het woord lijkt me uitgevonden voor mensen als Jos.

Ik heb hem zelf leren kennen in de Ronde van Essen. Hij was er gedurende jaren de drijvende kracht achter. Op de voorgrond als startmeester, maar vooral op de achtergrond als… Ja, als wat ? Supervrijwilliger, zeker. Jos zorgde voor prijzen, reed rond met de omroepwagen, maakte kruiswoordraadsels. En hij vulde vooral de gaten op die anderen lieten vallen.

Hij hielp de Ronde doorheen de moeilijkste jaren, en liet ons pas los toen hij zeker wist dat zijn Ronde in goede handen was. Wij profiteerden er meteen van om enkele zaken door te voeren die hij altijd had tegengehouden (je bent jong…). Maar als hij in augustus langs het parkoers zou staan, zou hij wellicht vooral verbaasd zijn hoe weinig er uiteindelijk veranderd is. Terwijl Jos zijn energie op zoveel andere verenigingen en organisaties richtten, hielden telkens weer nieuwe en jongere generaties (en “oudjes” die het ondertussen ook véél beter weten dan dat jong geweld) zijn Ronde overeind.

In 2002 vierden we 30 jaar Ronde, een jubileum. We vroegen toen aan verschillende mensen om een terugblik te schrijven. Zo ook aan Jos. Laat ik dat stukje hier maar overnemen, bij wijze van eerbetoon aan een oververdiende Suykeren Buyk.

Terugblik ? Terugblik !

Is dat even moeilijk. Steeds denken we aan : volgend jaar moeten we dit, volgend jaar zullen we dat. Toch hebben we er eigenlijk velen zien komen en ook gaan; voor velen zelfs deelnemen, deelnemen en mee-organiseren en tenslotte nog alleen organiseren.

Waar is de tijd van moedige Marc van de Wildert, van André achtervolgd op de zigzagkoers door vader Lowie, van filmende vaders die we niet van het parkoers konden wegkrijgen, van bijna-vechtpartijen voor een puntje fout in het klassement (moeders nog wel !), van dichtgeslagen auto’s met sleutels erop, van de vader die op “training” achter zijn lopende dochter fietste, van gele truien die niet pasten, van zakken die we waren vergeten,…

Toch maar plezant ! Al die gelukkige kinderen die tijdens de laatste week, zonder het zelf te weten, reeds hun vriendschapsbanden klaar smeedden voor het komende schooljaar. Waar ga jij naar toe ? Ha, ik ook ! Ik ga naast jou zitten ! En hebt gij een nieuwe boekentas ? Oh kom, samen naar de start, want ze roepen ons.

Zo ging dat, zo gaat dat nu, zo zal…

En ondertussen wordt je als medewerker wat wijzer, maar vooral grijzer.

Jos Konings

Three is a crowd

Three is a crowd

Essen in Beeld doet aan “crowd sourcing”. Dat wist ik ook niet, maar dankzij een “expertmeeting” over digitaal erfgoed weet ik het nu wel. Ik heb me inderdaad een half dagje ondergedompeld in een wereld die niet helemaal de mijne is, als wellicht één van de weinige “ervaringsdeskundigen” tussen de professionals. Ik vind dat sowieso boeiend, maar de kans doet zich niet altijd voor.

Ik heb veel bijgeleerd, al vrees ik dat de toepassing ervan grotendeels op de lange baan moet worden geschoven (tenzij het bloed toch weer kruipt waar het niet kan gaan). Al heb ik kennisgemaakt met enkele sites die ik niet kende (vooral over de grens), en mogelijkheden waar ik nog niet over had nagedacht, dus iets ga ik er wellicht wel mee doen. En ik heb geleerd dat we zonder het te weten dus een vrij spectaculair voorbeeld van crowd sourcing hebben ontwikkeld…

iTom

iTom

Ik ben een Microsoftgebruiker. De eerste computer waarop ik leerde werken was de IBM PC die mijn vader ergens in het begin van de jaren 1980 aankocht. Een prachtig toestel (dat hij nooit had mogen wegdoen), met zoveel rekenkracht als er vandaag in een wasmachine zit. Het toestel werkte met floppy disks, en de eerste versie had géén harde schijf. Die is er later ingeplant. 30 Mb als ik me niet vergis (dat zijn een stuk of zes goede foto’s of muzieknummers, vandaag…). Het draaide op MS-Dos, Microsoft dus. Al heette de versie op een échte IBM officieel PC-Dos, maar alleen de naam was anders. De commando’s niet (ik weet nog perfect wat een DIR A:\ doet…).

Ik leerde mezelf programmeren in MS-Basic. Dat maakt me tot op de dag van vandaag tot een slordig programmeur, maar aangezien ik er mijn brood niet mee moet verdienen lig ik daar absoluut niet van wakker. Als het werkt, is het goed – en latere aanpassingen zien we dán weer wel…

Mijn eerste tekstverwerker was een programma dat vandaag zelfs niet meer op Google terug te vinden is. Ik heb daarna nooit WordPerfect gebruikt, maar vond meteen de weg naar Word. Inderdaad… MS Word van MS Office. Onder MS Windows natuurlijk. De fervente fans van de Apple computers, zoals de Macintosh, vond ik maar rare wezens. Waarom investeren in een toestel dat bestanden produceerde die voor de rest van de wereld onbruikbaar waren ? Waarom sukkelen met vreemde iconen als je even goed “the real ding” kon vinden (Windows dus, al besef ik dat ik hier meteen de geschiedenis geweld aandoe).

Zelfs voor grafische toepassingen (volgens velen het sterke punt van Apple) vond ik het meer een kwestie van snobisme dan van efficiëntie dat sommigen vasthielden aan die ándere toestellen.

Christoph, de secretaris van de EMCO Indicatorengroep (die af en toe naar mij verwijst als zijn “second boss” of “Herr Vorsitzende”) is een Mac-aanhanger en heeft van mij het voorbije jaar al meermaals moeten horen dat één of ander Word- of PowerPointbestand niet 100% exact was doorgekomen – zodat hij volgens mij beter tot de beschaafde wereld kon toetreden.

Om maar te zeggen : Bill Gates kan op mij rekenen. Of beter, dan kon hij. Mijn overstap van zijn Internet Explorer naar Google Chrome een jaar of twee geleden zal hij me nog wel vergeven hebben. Maar nu heb ik een grens overgestoken : ik heb een iPad gekocht. En ben er (tot nu toe) bijzonder tevreden over.

Nochtans was een (Windows-)laptop al zo goed als besteld. Maar een iPad-gebruiker (naar wie ik af en toe refereer als “le chef”) wist mij te overtuigen. Zodat ik nu een licht en handig toestel bezit dat op commando bliksemsnel verandert van tekstverwerker naar televisie, van krant naar spelbord, van boek naar agenda, van fotoalbum naar encyclopedie, van altijd bij de hand verslagenarchief tot DVD-speler. En ja, in tegenstelling tot zowat alle Microsoftproducten is het ook “cool”.

Met die laatste zin verbaas ik zowaar mezelf. Al kruipt het bloed waar het niet gaan kan : een écht goede Wordversie voor de iPad heb ik nog niet gevonden…

Ingetikt op mijn Windows PC

To the point

To the point

Vier dagen Powerpointpresentaties, van maandagmiddag tot donderdagavond. Hieronder de titels. In vet de presentaties die ik zelf heb verzorgd, de andere heb ik met aandacht beluisterd.

– Lijn 12 vandaag en morgen
– Denkpistes Lijn 12 na het verdwijnen van de Beneluxtrein
– Spoorlijn 12 Antwerpen – Essen – Roosendaal
– The quantitative part of the Joint Assessment Framework
– The qualitative part of the Joint Assessment Framework
– Davidsfonds
– Van Oud naar Nieuw
– Oude Pastorij
– De Grooten Oorlog in Esschen 1914-1918
– Meubelen Van De Wijgaart
– Eremissen in Essen
– Onder Den Toren
– De toekomst in beeld
– Social security protection of mobile researchers
– Employment in Europe research 2000-2010
– Overview of European Commission research activities within the EU PES Network
– Activation and the mutual responsibilities approach
– The German approach
– Exercise your right and do your duty
– The effectiveness of Danish labour market policy : evidence from randomized controlled trials
– Meeting mutual responsibilities : the UK approach
– Dutch labour market policy
– Some steps towards “making the mutual responsibilities approach the norm”
– 85 jaar KAV Essen
– KAV : Tai-Chi
– KAV : Uitstap

Een veelzijdig programma…

Ondertussen in voorbereiding “Making choices for a greener labour market”.

Gedichtendag 2011

Gedichtendag 2011

The Tiger

TIGER, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry
In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?

And what shoulder and what art
Could twist the sinews of thy heart?
And, when thy heart began to beat,
What dread hand and what dread feet?

What the hammer? What the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? What dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears,
And water’d heaven with their tears,
Did He smile His work to see?
Did He who made the lamb make thee?

Tiger, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?

William Blake

Das Lied von der Moldau 

Am Grunde der Moldau wandern die Steine
Es liegen drei Kaiser begraben in Prag.
Das Große bleibt groß nicht und klein nicht das Kleine.
Die Nacht hat zwölf Stunden, dann kommt schon der Tag.
Es wechseln die Zeiten. Die riesigen Pläne
Der Mächtigen kommen am Ende zum Halt.
Und gehn sie einher auch wie blutige Hähne
Es wechseln die Zeiten, da hilft kein Gewalt.

Am Grunde der Moldau wandern die Steine
Es liegen drei Kaiser begraben in Prag.
Das Große bleibt groß nicht und klein nicht das Kleine.
Die Nacht hat zwölf Stunden, dann kommt schon der Tag.

Bertold Brecht

Visser van Ma Yuan 

onder wolken vogels varen
onder golven vliegen vissen
maar daartussen rust de visser

golven worden hoge wolken
wolken worden hoge golven
maar intussen rust de visser

Lucebert

Technisch probleem

Technisch probleem

De collega’s van CD&V hebben al gereageerd op de schorsing van de sporthalconcessie. Hun tekstbevat wel enkele vreemde gedachtenkronkels. In de eerste plaats worden de diensten van minister Bourgeois aangevallen. Maar het schorsingsbesluit is ondertekend door gouverneur Cathy Berx. Wij hebben in elk geval geen enkel contact gehad met de diensten van de minister, noch met die van de gouverneur. Misschien moet volksvertegenwoordiger Caluwé er de minister eens over interpelleren ?

Overigens heb ik in mijn brief niet eens de schorsing of vernietiging van het besluit gevraagd. Ik heb de minister en de gouverneur enkel verzocht om tussen te komen. Wat de gouverneur nu zeer doortastend heeft gedaan. Dat zal dan toch wel nodig zijn geweest, neem ik aan…

Daarnaast gaat het volgens CD&V enkel over een technisch probleem. Is dat zo ? Het AGB moet de energiekosten betalen aan de uitbater, maar het kan dat geld niet terugkrijgen van het gemeentebestuur. Dat kan het AGB in elk geval niet lang volhouden. Dan komt dus ook de uitbater in financiële problemen. Het AGB kan de rekening van de uitbater niet betalen, de uitbater kan de rekeningen van de energiebedrijven niet mee voldoen. Beide gaan dan failliet.

Je zou dan kunnen denken : “Dat gaat het gemeentebestuur niet laten gebeuren.” Maar de gemeente mag niet zomaar tussenkomen. De financieel beheerder van de gemeente mag niet zonder rechtsgrond geld betalen. Omwille van de BTW-wetgeving moet het AGB voor minstens de helft van eigen inkomsten leven. En de samenwerkingsovereenkomst schenden betekent dat andere potentiële uitbaters benadeeld worden. Die kunnen daarmee naar de rechtbank stappen.

Dus blijft het faillissement dreigen. Zo eenvoudig is dat. Wat er dan moet gebeuren, is niet duidelijk. Een curator die de hal openbaar verkoopt ? Zo ver zal het wellicht niet komen, maar voorkomen lijkt me toch echt beter dan genezen…

PS 1 : De foto die hierbij staat is ook het gevolg van een louter technisch probleem…

PS 2 : Door dit soort dingen komt een mens nog eens op de site van CD&V Essen. Zo viel mijn oog op de foto bij dit bericht(klik erop voor een grotere versie). Ik ben niet zeker of ze geluk zal brengen bij de verkiezingen… van morgen !

Na Lijkwade van Turijn nu Plank van Essen

Alweer een mirakel van De Wever

Minder dan een week na zijn bovenmenselijke verkiezingsoverwinning zorgt Bart De Wever (N-VA) opnieuw voor een wonder. Een houten plank, pas enkele weken geleden aangekocht, vertoont sinds deze middag plots zijn beeltenis. De gebeurtenis doet denken aan de Lijkwade van Turijn en de verschijningen van de maagd Maria. De eerste geruchten over een heiligverklaring doen al de ronde.

Essen (van onze redacteur ter plaatse). Een paar weken geleden kocht ene Bart V.E. uit Essen enkele houten planken bij Van Den Berg te Essen-Wildert. Vandaag bleek de beeltenis van Bart De Wever spontaan in het hout van de plank te zijn doorgedrongen. De Essenaar kon zijn ogen niet geloven : “Dat Elvis Presley in Amerika in een boterham was opgedoken, daar had ik al wel van gehoord. Maar wie houdt er nu rekening mee dat onze eigen Bart De Wever op mysterieuze wijze bezit zou nemen van een door een eenvoudige sterveling aangekochte plank ?”

Vanuit Essen werd contact opgenomen met het Vaticaan. Namens Paus Benedictus werd beloofd dat de zaak zal worden onderzocht, na het WK Voetbal. De kerkvorst voegde eraan toe dat het een “verdammte Pflicht” is om nu in de eerste plaats voor de Mannschaft te bidden. Een door ons geraadpleegd kerkjurist die anoniem wenst te blijven, uitte bovendien ernstige twijfels bij de geldigheid van het mirakel in het kader van een eventuele heiligverklaring. Hij wees er daarbij fijntjes op dat de beeltenis negatief in de plank staat, en dat het eerst aan De Wever is om te tonen dat hij ook een positieve bijdrage kan leveren. De hoogleraar voegde eraan toe dat hij niet meer commentaar kon geven, omdat hij de wonden van ene Marianne T. nog verder moest likken.

Gevraagd om commentaar stelde De Wever zelve “Deus et natura non faciunt frusta,” om te vervolgen met “da mihi sis crustum Etruscum cum omnibus in eo”. We vroegen ook Elio Di Rupo om een reactie. De PS-coryfee verklaarde “Il a laissé une bonne impression sur moi également”, wat De Wever prompt stellig ontkende.

In kringen rond het paleis werd ondertussen vernomen dat koningin Fabiola eerder deze week menig kruisteken had geslagen toen de informateur op de oprijlaan te Laken verscheen, onder het uitroepen van “Mon dieu, mon dieu”. Politoloog Carl Devos spreekt in dit verband van een duidelijk voorteken.

In Essen wordt ondertussen rekening gehouden met de komst van talloze bedevaarders. Er wordt overwogen om splinters van de Heilige Plank als relikwie aan te bieden. Ook offeren aan De Wever zal mogelijk zijn, al zal enkel vette vis worden aanvaard.

Freedom of speech

Freedom of speech

Via Facebook ontdekte ik de onderstaande speech. Ondertussen stelde ik vast dat Siegfried Bracke (N-VA) er op zijn nieuwe site naar verwijst. Het is dan ook een briljante speech, in het kader van een intelligence²-debat over de motie “The Catholic Church is a force for good in the world” – waartegen Stephen Fry zich hier uitspreekt. Of ik het al dan niet met alle argumenten eens ben, weet ik niet zomaar. Maar wat een schitterende toespraak. Ook de rest van het debat is overigens de moeite waard. Het dateert overigens van vóór de meest recente schandalen rond kindermisbruik in de Kerk…