Tom Bevers

Met zijn drieën hebben we vaak gemeenteraden voorbereid : Fons, Dirk en ik. Bestuursvergaderingen hebben we gehouden, soms met nog één of twee extra aanwezigen. Soms ook niet. De tijden zijn veranderd. Toen Fons schepen was, zat ik de lokale VU voor. Op het nationale secretariaat van die partij sprak men mij ooit eens aan met “de kabinetschef van Fons Tobback”.

Neen, 1994, toen we in de meerderheid stapten met de toenmalige CVP en Fons dus schepen werd, was geen gemakkelijk moment. 2006, toen Fons overstapte naar -diezelfde- CD&V omwille van de misgelopen kartelbesprekingen met die partij was ook niet evident. Als beide anders lopen, zien wellicht vooral mijn politieke verhaal, dat van Dirk en dat van Fons er heel anders uit. Maar tussen 1994 en 2006 hebben we fantastisch samengewerkt, heel veel plezier beleefd en ook gewoon veel bereikt. Ik weet zeker dat we dat nadien alle drie gemist hebben. En ik weet al even zeker dat we ervan uitgingen dat we er ooit een pint op zouden gaan drinken, ná de politiek.

Maar die tijd ná de politiek komt niet meer. Deze nacht is Fons Tobback overleden. Goede, warme mensen sterven altijd te vroeg – maar voor Fons geldt dat vandaag wel heel in het bijzonder.

Ik vernam dat oud-OCMW-collega Roger Budin overleden is. Stefaan wees me op dit tekstje dat in herinnering brengt hoe ik in 2006 over mijn liberale mede-raadslid dacht. Ik heb ook nu nog goede herinneringen aan de samenwerking en aan de pittige discussies die we soms hadden. Roger overtuigen dat iemand tóch steun verdiende was geen sinecure. Maar als het wel lukte was ik er meestal ook gerust in dat ik de juiste strijd gestreden had en dat de betrokkene de steun ook verdiende.

Ik denk dat het OCMW hem heeft gemist – als oppositieraadslid had hij erg efficiënt kunnen zijn. Ook de Essense Open VLD had hem nog goed kunnen gebruiken. Maar ik had hem vooral nog geel gelukkige jaren gegund. Ik wens Colette en de kinderen, en al wie hem na aan het hart lag, veel sterkte toe.

Toen ik onlangs even aan de andere kant van de grens moest zijn viel dit bord me op, net voorbij het OCMW-gebouw aan de grens. Ik weet niet hoe lang het er al staat. Ik vind het wel een mooi bord, waarin de Brabantse blokjesvlag netjes in verwerkt is. Alleen vind ik het ook een beetje een fout bord. De Brabantse grens loopt helemaal niet tussen Essen en Nispen, natuurlijk. Die ligt een heel eind verder naar het zuiden, nog voorbij de taalgrens zelfs. Dus zou ik dit bord liever alleen aan de noordgrens van de Nederlandse provincie Noord-Brabant zien staan. Hier mag dan een bord “Welkom in Noord-Brabant” komen.

Het ligt natuurlijk ook wel een beetje aan ons. De provincie waar wij wonen zou gewoon “Midden-Brabant” moeten heten. Dat zou het Brabants bewustzijn wat versterken en de soms opgeklopte tegenstellingen tussen de streekgenoten aan de twee kanten van de rijksgrens wat afremmen. Ondertussen geniet ik alvast mee van dit bloedmooie en herkenbare lied van van Guus Meeuwis. Met fanfare en vendelzwaaiers, zoals dat hier hoort !

Van: Tom Bevers 
Verzonden: vrijdag juli 2012 11:54
Aan: kafka@essen.be
CC: {cd&v-sp.a}@essen.be
Onderwerp: Uw tewerkstelling bij de gemeente Essen

Geachte heer Kafka,
Beste Franz,

In deze moeilijke economische tijden is het niet eenvoudig om een baan te vinden of ze te behouden. Mag ik u dan ook van harte feliciteren met uw volgehouden tewerkstelling bij de gemeente Essen ?

Ik kan niet nagaan wanneer u in dienst bent getreden, uw personeelsdossier blijkt onvindbaar – maar ik had natuurlijk niet anders verwacht. Toch blijkt uit alles dat u een vaste stek hebt verworven aan het Heuvelplein.

De voorbije weken en dagen werd ik immers uit zeer verschillende hoeken geconfronteerd met verschillende zaken waaruit uw grote invloed blijkt. Zowel cliënten als personeelsleden en oud-personeelsleden spraken me aan over situaties waarin u duidelijk een stevige vinger in de pap had. Dat is namelijk de enig mogelijke verklaring. Want terwijl zo veel mensen op de werkvloer in het gemeentehuis proberen iedereen zo goed mogelijk van dienst te zijn, slaagt u er blijkbaar in om die inspanningen te dwarsbomen.

Vandaag ben ik zelf uw nieuwste slachtoffer geworden. Ik trok naar het gemeeentehuis om stukken in te zien. Dat hoort natuurlijk bij mijn taak als raadslid, al kan u zich wellicht niets bij concepten als “controlerecht” of “transparantie” voorstellen. Een aantal van de gevraagde stukken lagen in de vorm van uitgeprinte scans klaar. Ik ging er tot nu toe vanuit dat die om een organisatorische reden niet gewoon naar mij worden opgestuurd, of via een handig systeem ter beschikking worden gesteld (u kent uiteraard Dropbox niet, maar neem van mij aan dat het voor u de hel en voor mij de hemel is). Maar neen, ik vernam dat het om een bewust besluit gaat. Dat kan uiteraard alleen door u in de oren van de beleidsmakers en het management zijn ingefluisterd.

U weet ongetwijfeld wat ik met die ingescande stukken die aan mij worden voorgelegd doe. Ik kopieer ze, en scan ze vervolgens zelf in. Naast het origineel worden er zo twee papieren versies van het dossier gecreëerd. Als nog enkele raadsleden het opvragen en kopiëren, vermenigvuldigt het papier zich als (witte ?) konijnen. Drievoud, vijfvoud, zevenvoud… Uw stoutste dromen worden zo gerealiseerd.

Nu, blijkbaar had u vandaag een dagje vrij, want ik heb de uitgeprinte scans mogen meenemen. Dat spaart één papieren versie uit. Ik ga ze zo dadelijk plichtsgetrouw inscannen, zodat ik een scan van een print van een scan van een print op mijn pc heb staan. Gewoonlijk is het een scan van een kopie van een print van een scan van een print – zelfs u kan de vooruitgang niet altijd tegenhouden.

Nogmaals gefeliciteerd met uw tewerkstelling, beste Franz. Gelieve er wel rekening mee te houden dat u na 14/10 alsnog de vraag kan krijgen om naar een andere baan uit te zien.

Hoogachtend,
Tom Bevers, raadslid

PS Misschien vermijdt u best de lectuur van het N-VA/PLE-verkiezingsprogramma, met name van het eerste hoofdstuk. De schok zou te groot kunnen zijn.

Wie af en toe op deze site komt weet wellicht dat ik het helemaal eens ben met het interview dat Geert Versnick (Open Vld) deze week gaf over de energie-netbeheerders. Hij gaat nog niet helemaal ver genoeg, maar we moeten inderdaad naar één netbeheerder die door de Vlaamse regering wordt bestuurd.

Het is altijd opmerkelijk als één van de politici van de “traditionele drie” (CD&V, sp.a, Open Vld) dat durft zeggen. Helemaal opmerkelijk wordt het als het om de voorzitter van Eandis zelf gaat – datzelfde Eandis dat zelfs ooit impliciet op soortgelijke kritiek op déze site reageerde, waarmee zo’n mastodont toch blijk geeft van redelijke lange tenen. Misschien beweegt er toch eindelijk echt iets in dit debat…

Alweer een oververhitte gemeenteraad gisteren, maar deze keer lag het vooral aan het weer. Er staan dan ook eindelijk vensters met dubbel glas in de raadszaal, zodat de warmte heel goed binnen blijft… Voor mijzelf was het agendapunt op de besloten zitting belangrijk, maar daar ga ik hier uiteraard niet over schrijven.

Daarnaast hebben we het nog eens over de noodzaak van een belastingvermindering gehad. Wie de evolutie van de financiële toestand van onze gemeente bekijkt (zie de grafiek) kan moeilijk anders dan vaststellen dat er geld wordt opgepot. Dat is al lang niet meer het gevolg van enkele tijdelijke meevallers : we hebben een structureel overschot. Dat moeten we afbouwen. Door meer te investeren, want op dat vlak loopt Essen echt achter tegenover de buurgemeenten en het gemiddelde. En door de belastingen te verminderen.

Ik breng het verhaal regelmatig, deze keer op basis van een voorstel van mezelf en Willy Heymans (Open Vld), en altijd komt het te vroeg of te laat volgens de meerderheidspartijen. Ofwel is de begroting al opgesteld, en dan ben ik te laat. Ofwel moet ze nog worden opgesteld, en dan ben ik te vroeg. Deze keer bleek dat laatste het geval. De burgemeester wilde daarom het debat niet aangaan, maar gaf toch nog gauw enkele argumenten. Daarmee werd het mossel noch vis : er werd toch over gesproken, maar de meerderheid ging niet voluit, en wij ook niet. Een beetje een gemiste kans. In het begrotingsdebat gaat de discussie over belastingen nu eenmaal verloren tussen alle andere belangrijke zaken die er dan besproken moeten worden.

Volgens Gaston mogen we het dus pas in november terug over het fiscale beleid van onze gemeente hebben. Wat hem er wellicht niet van zal weerhouden om een eventuele belastingvermindering of grote plannen vooraf in de pers al aan te kondigen. Maar wij waren te vroeg.