In de tweede Ronde-Echo van vandaag verscheen dit Ronde-alfabet :
A van Afscheid van de Ronde.
B van Begonnen in 1988.
C van Coördinator geweest, ook al heel lang geleden.
D van Dankbaar omdat ik zo lang mocht blijven meedraaien.
E van Eerste digitale foto uit 1999, en die ziet u hier.
F van Fotograaf, wat ik dus de voorbije 17 rondes ben geweest.
G van Gemeentebestuur, dat hopelijk blijft beseffen hoe uniek, belangrijk en fragiel de Ronde is.
H van Heimwee, dat komt als ik volgend jaar naar de 45e Ronde kom kijken.
I van In mijnen tijd…
J van Jeugdraad.
K van KSA.
L van Lopen, iets wat ik zo goed als nooit heb gedaan in de Ronde.
M van Medewerkers, die komen en (hopelijk niet te snel) gaan, en waar ik heel veel waardering voor heb.
N van Negentwintig keer dat ik heb meegeholpen.
O van Oud, dat je maar bent in de mate dat je het je voelt.
P van Pieter, Boris, Amber, Tine, Annelies, Anne, Matthias, Bart, Jasper, Robin, Rudy, Annemie, Leen, Geert, Werner, Rob, Ria, Danny, Wim, Gert, Roel, Marc, Erik, Johan, Dieter, Kathleen, Dirk, Jos, Cis, Leo, Rudi, …
Q van Queetniehoeveelanderenooknog (endedubbelenamenstaaneralmaaréénkeerin).
R van Ronde-Echo, nog steeds het enige dagblad van Essen.
S van Stuurgroep, die doet dat goed, veel succes.
T van Tijd die me een beetje ontbreekt stilaan.
U van Uitslagenprogamma dat ondertussen ook al 15 jaar meegaat en waarvan het onderhoud gegarandeerd blijft.
V van Vrachtwagenchauffeurs van de gemeente, vaak onderschatte maar cruciale medewerkers voor de Ronde.
W van www.rondevanessen.be.
X van Xou zou nog altijd niet weten wat.
Y van Ysco’s – heb ik ook wel eens verkocht in de Ronde.
Z van Ziens. Tot.
Tom.
Dat ik ermee stop, komt voor mezelf niet meteen als een verrassing. Het zat er eigenlijk al enkele jaren aan te komen. Ook al omdat ik het gevoel heb dat ik de Ronde wel in goede handen achterlaat. Al doet het me wel pijn dat ik afscheid neem na een Ronde met erg weinig deelnemers. Het op één na laagste aantal in mijn carrière – ik heb er enkel minder gezien in… 1988 ! Ik heb niet meteen een verklaring daarvoor. Ik hoopte al enkel jaren op een Ronde met goed weer, om nog eens echt veel deelnemers te zien. Die vlieger bleek dus niet op te gaan. Jammer. Ik wil er gerust nog eens mee over nadenken, en blijf alvast in de Ronde geloven. Ook al zal die volgend jaar op zoek moeten naar een andere fotograaf.
Hoe het komt dat net ik die fotograaf ben geworden – en lang ben gebleven ? Wel, op het eind van de jaren 1990 besefte ik dat ik om mijn Ronde-carrière nog wat te verlengen een vaste taak nodig had, die ik van Ronde tot Ronde kon behouden. Maar Werner was de vaste omroeper, en Geert de vaste startmeester. En die deden dat allebei beter dan ik het ooit zou kunnen. Bovendien moest de taak te combineren zijn met de algemene coördinatie, want die had ik even (opnieuw) op mij genomen. De digitale fotografie was net in opkomst. We hadden al wel eens foto’s in de Ronde-Echo gezet, maar nooit de volgende dag : eerst afmaken, dan inscannen kostte immers wel wat tijd. Ik werd dus de (digitale) fotograaf van de Ronde.
In de beginjaren was het vaak behelpen : foto’s maken van lopers bij valavond was niet meteen de sterkste kant van de eerste digitale fototoestellen. Je moest een paar tellen vóór je onderwerp in beeld ging komen afdrukken. Rekken, hindernissen en zigzags waren daarbij gelukkig een grote hulp ! Tegenwoordig maak ik met één druk op de knop twintig opeenvolgende foto’s, waar ik er dan eentje uitpik. De andere worden hooguit nog gebruikt om een loper die de ellebogen al te enthousiast inzet bij de start enkele strafpunten aan te smeren…
Al dat gefotografeer heeft in de loop der jaren uiteraard erg veel beelden opgeleverd. Ze staan allemaal op de website van de Ronde. Sommige kunnen zelfs geslaagd worden genoemd. Om op een winteravond nog eens (virtueel) doorheen te bladeren…
