Archief van
Categorie: Geen categorie

D+1

D+1

Dag dag nadien.  Een dank om dankbaar te zijn.  Dankbaar aan alle Essenaren die hun stem hebben uitgebracht gisteren.  Dank aan de twee mensen die het verschil hebben gemaakt en er een historische dag van hebben gemaakt.  Ja, u beiden daar.  Of u beiden…  Voor het eerst in de Essense geschiedenis -minstens die sinds het algemeen stemrecht werd ingevoerd- kreeg de christendemocratische lijst, de lijst van de zittende burgemeester, in onze gemeente niet het meeste stemmen.  Ik zag gisteren tranen in de ogen van mensen die jaren geleden politiek actief waren in Essen, en die niet konden geloven dat het eindelijk gelukt was.  Dat het ons gelukt was.  Ook voor mij een emotioneel moment.  Dat ik het als eerste wist, ook dat van die twee stemmen, was een absoluut voorrecht.

Ik ben ook dankbaar dat er tien sterke mensen van onze lijst verkozen zijn, al verdienden ze het alle 25.  En ik vind het jammer van de 15 die het niet haalden.  Ik heb hun inzet ontzettend gewaardeerd.  Hopelijk blijven ze zich engageren.  Ik ben ook de 430 Essenaren die op mij stemden heel dankbaar dat ik zelf opnieuw het vertrouwen heb gekregen om in de gemeenteraad te zetelen.

Felicitaties horen ook bij verkiezingen.  In de eerste plaats aan al wie in Essen verkozen werd.  En ook aan wie het niet haalde.  Verkiezingen voelen niet altijd rechtvaardig aan.  Ik weet dat de collega’s van sp.a heel hard op een vijfde zetel hadden gehoopt, en als de verkiezingsuitslagen door een “vakjury” zouden bepaald worden, dan hadden ze die ongetwijfeld ook gekregen.  Felicitaties aan de negen mensen die samen met mij op onze lijst verkozen werden.  Voor Dirk die de kaap van de 1.000 overschrijdt, voor Geert die in Essen op twee mensen na het hoogste stemmenaantal haalt, voor Robin en Kevin die beiden uitstekend scoren (kon moeilijk anders met hun affiche voor mijn raam), voor Annemie die uit het politieke niets meteen haar plaats innam.  Voor Anne die opnieuw Hoek in de raad mag vertegenwoordigen, voor Guy die jammer genoeg de verkiezingsdag in het ziekenhuis moest volgen, voor Bob die na het Autonoom Gemeentebedrijf nu ook in de gemeenteraad zijn kritische stem kan laten horen en voor Joris die laat de sprong waagde, maar er wel voor zorgde dat er een trampoline klaarstond – je bent een turner of je bent het niet.  Felicitaties ook voor de CD&V-schepenen Konings en Quick die een mooi resultaat neerzetten, dat door de “status quo-achteruitgang” van hun partij misschien wat buiten beeld blijft.  Nog bij CD&V scoort ook Brigitte Van Aert heel sterk, en bij sp.a Arno Aerden.

En nu ? We zijn in een situatie terechtgekomen die ongewoon aanvoelt voor alle partijen.  Een sp.a die op zijn electorale honger gebleven is, en onvermijdelijk door zowel N-VA/PLE als CD&V als mogelijke partner wordt gezien.  En de twee grootste partijen die elkaar in de ogen kijken en vaststellen dat de 0,02 procentpunt die hen scheidt een eventuele samenwerking niet noodzakelijk vergemakkelijkt.  Binnen en buiten de partijen lopen de meningen over de richting die het nu uit moet ongetwijfeld uiteen.  We hebben de gesprekken gisteren in gang gezet, en ze lopen nog.  Wordt vervolgd…

 

 

Nieuw kleedje

Nieuw kleedje

Eigenlijk had ik het niet eens gepland, die opfrisbeurt voor deze site. Maar om technische redenen moest het er wel ooit van komen, en de look van de oude site was ook wel echt verouderd geraakt. Surfend op het net vond ik ook een mogelijke oplossing om het hele berichtenarchief te behouden, want dat was voor mij erg belangrijk. En toen die aanpak bleek te werken dacht ik dus… waarom niet ? Zodat ik zoals zovelen de overstap naar WordPress maakt. Twee dagen later is dit het resultaat. Misschien hier en daar nog voor verbetering vatbaar, en met schoonheidsfoutjes die nog moeten worden weggewerkt, maar ik ben er vooralsnog best tevreden mee. Hopelijk vindt u het ook goed, beste lezer, die ik alvast veel leesvreugde toewens.

Stilte

Stilte

Het is al te lang stil op deze site, niet ? Een maand nu. Wel, daarvoor is een verklaring. Die ik pas later kan geven. Ik weet nog niet echt wanneer. Ik weet wel dat ik er ook een conclusie ga uit trekken. Nog wat geduld, dus..

Gedichtendag 2018 : Verloochening (Άρνηση)

Gedichtendag 2018 : Verloochening (Άρνηση)

Op het verborgen strand
Het strand wit als een duif
Hadden wij ‘s middags dorst
Maar het water was brak

Boven op het gouden zand
Schreven wij haar naam
Heel mooi: de zeewind blies
En weg waren de letters

Met welke hartstocht, welke adem
Welke begeerten, welke drift
Leefden wij ons leven : vergissing !
En wij veranderden ons leven

G. Seferis – vertaling G. Demoen

In Europa

In Europa

Tot voor enkele jaren wist ik eenvoudig niet dat Heide, het zuidelijke deel van onze buurgemeente Kalmthout, een joods verleden had. Ondertussen las ik erover in de krant. De synagoge had ik nog nooit gezien. Ik wist ondertussen wel dat ze bestond, en zal worden gerestaureerd. Gisteren organiseerde N-VA/PLE een door Jan Ingelbrecht gegidste wandeling door de voormalige joodse wijk in Heide, ook langs de synagoge. Zo leerde ik dat in het begin van de 20e eeuw Heide voor 2/3 joods was. Er was niet alleen een synagoge, maar ook een talmoedschool (jeshiva – de eerste die in België werd opgericht), waar studenten uit heel Europa naartoe kwamen. We kregen de villa’s en huizen te zien, en hoorden de verhalen van de bewoners en van hun buren. Ook het antisemitisme van de jaren 1930 en de vervolging in de Tweede Wereldoorlog kwamen aan bod.

De synagoge staat er wat onwezenlijk, in een rustige wijk in de Antwerpse Kempen. Het is de enige synagoge in het Vlaamse “platteland”, in de mate dat Heide aan die beschrijving voldoet. Een stille getuige van de geschiedenis. Ik hoop dat de restauratie snel volgt, en dat het gebouw (ook) een museumfunctie kan krijgen. En een herdenkingsplaats kan worden –zoals eigenlijk elke herinnering aan het joodse verleden in Europa ook een “in memoriam” is, een verwijzing naar de meest onwezenlijke episode uit de geschiedenis van ons werelddeel, de holocaust.

Deze zomer was ik in Rhodos. We bezochten daar ook de synagoge – een stuk groter dan die in Kalmthout, veel ouder ook (12e eeuw, herbouwd in de 15e eeuw). En af en toe nog in gebruik. Er woonden nogal wat joden in Griekenland. In Rhodos zelfs al in de 2e eeuw voor Christus, dus vóór de vernietiging van de tempel door de Romeinen en het begin van de grote diaspora. Ze overleefden er eeuwenlang, met name omdat het Ottomaanse Rijk hen altijd had verwelkomd. Maar vanzelfsprekend leidde de Duitse bezetting ook daar tot een massale deportatie, al vond die pas laat tijdens de oorlog plaats (juli 1944), wat een aantal slachtoffers het leven heeft gered. De torahrollen bleven bewaard. De rabbijn gaf ze aan de plaatselijke imam, correct redenerend dat de Duitsers de rollen overal zouden gaan zoeken, behalve in de moskee !

’s Anderendaags gingen we terug naar de synagoge, en spraken met een man die als 13-jarige naar Auschwitz was afgevoerd, en dat als één van de weinigen kan navertellen. Dat deed hij dan ook. Hij sprak zijn vierde taal (al eindigde zijn schoolloopbaan bij zijn deportatie), ik luisterde in mijn vijfde – en stelde enkele vragen in het Frans. Ik kende het verhaal wel – een tiental jaren geleden bezocht ik Auschwitz-Birkenau. Toch blijft het een voorrecht om het uit eerste hand te horen. Aan ons daarmee om het verhaal levend te houden, ook wanneer er niemand meer zal zijn om het zelf te vertellen.

Het blijft onwezenlijk als je door Europa reist om te zien hoe gigantisch veel joodse cultuur tijdens de oorlog (en soms ook al voordien) gewoon vernietigt, uitgewist is. Het is goed dat er actief aan wordt gewerkt om wat er nog is te bewaren. Maar soms voelt het als een druppel op een hete plaat. En alleen de stenen redden blijft zeer onvolmaakt. Zoveel mensen, zoveel verhalen, zoveel leven dat werd afgenomen.

Zodat niemand weet hoe mooi ze toen was
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία

Het Noorden kwijt

Het Noorden kwijt

Er komen verkiezingen in Nederland aan. Die zijn erg interessant, en gelukkig niet alleen omwille van Geert Wilders. Omdat ik de Nederlandse politiek net voldoende volg om min of meer te weten wat er speelt, heb ik ook het Kieskompas ingevuld. Toegegeven, op één of twee vragen heb ik moeten passen. En ik heb me puur bij de inhoud gehouden, voorkeuren voor personen heb ik niet ingevoerd.

Het resultaat ? Wel, dit :

Ik kan niet zeggen dat ik echt verbaasd was. Het stelsel met twee assen biedt wat te weinig nuance, maar het vat wel samen waar ik me situeer. Het maakt ook duidelijk dat het niet evident is om dat te vertalen in het partijlandschap (misschien nog iets eenvoudiger in het Nederlandse dan in het Vlaamse, ook al vanwege het ontbreken van een communautaire as bij onze Noorderburen). En dat het zorgt voor lichte heimwee naar de Sociaal-Liberale Partij zaliger gedachtenis ligt wellicht ook voor de hand.

Maar toch… wie vaststelt dat zijn of haar ideeën helemaal overeenstemmen met die van een bepaalde partij, heeft waarschijnlijk die ideeën daartoe aangepast. De keuze voor een partij, of het nu als kiezer, actief lid of mandataris is, is altijd ook een compromis. Iets wat te vaak over het hoofd wordt gezien wanneer politici over een bepaald thema niet helemaal op dezelfde lijn zitten als “hun” partij. Dat heet dan een breuk of een rel, maar ik vind het niet meer dan normaal (wat overigens niet geldt voor een regering – ik hou nogal van het Brits/Nederlandse principe dat ministers het regeringsbeleid uitdragen en verdedigen – punt).

Het doet mij ook huiveren voor het fenomeen, onder invloed van met name de sociale media, dat mensen alleen de zaken lezen die uit hun eigen “kamp” voortkomen. Dat creëert een polarisatie die er van nature niet is of hoeft te zijn : er zijn ongetwijfeld mensen die hogere sociale uitkeringen en een migratiestop willen, of voorstanders van vrijhandel én van autovrije steden. Sommige van die mensen zijn politicus. Ook binnen partijen die wel voorstander zijn van de migratiestop en van vrijhandel, maar niet van de hogere sociale uitkeringen en van autovrije steden. Of andersom. Dat is een verrijking, en het is jammer dat dit niet meer erkend wordt.

Al lijkt het erop dat Nederland het wel zal moeten erkennen. Een regering met de VVD en GroenLinks lijkt bijvoorbeeld niet uitgesloten. Volgens dit kieskompas ligt dat nochtans niet voor de hand. En toch zijn er ook veel raakvlakken, die in een stelsel met twee assen niet blijken.

En verder…

En verder…

Kort vervolg : ik ben het met deze commentaar in De Morgen vandaag volledig eens, alleen gaat die volgens mij niet ver genoeg. Ik zie als lokaal bestuurder géén intercommunale die echt nodig is.

En verder weiger ik de politici te veroordelen die vandaag hun gemeente vertegenwoordigen in al die constructies. Eenzijdig uitstappen als gemeente is zelden een verstandige optie, en wie lid is moet zich laten vertegenwoordigen. De Wetstraat moet hier knopen in doorhakken, dat kan niet in elk gemeentehuis afzonderlijk. Dat het vergoedingenbeleid in sommige intercommunales zwaar uit de hand is gelopen, klopt natuurlijk wel. Dat is meer de fout van degenen die de vergoedingen hebben goedgekeurd dan van degenen die ze ontvangen hebben (de techniek van de Algemene Vergadering van de organisaties maakt dat dit vaak minstens in theorie de unanieme gemeenteraden van alle aangesloten gemeenten zullen zijn…).

Full disclosure, tenslotte : ik vertegenwoordig het gemeentebestuur in het Autonoom Gemeentebedrijf (AGB) en krijg daarvoor 75 EUR per vergadering (er vinden er een stuk of vijf per jaar plaats). Er moeten een minimaal aantal gemeenteraadsleden in de Raad van Bestuur zetelen, dus is een “cumul” hier onvermijdelijk – en een band tussen een gemeenteraadsfractie en het AGB is ook noodzakelijk om coherent te kunnen werken. Als OCMW-raadslid ben ik ooit een keer of drie naar het adviescomité van CIPAL geweest. Ik denk dat ik daarvoor hetzelfde bedrag kreeg. Op zich waren de vergaderingen niet oninteressant, maar de overheid moet geen software ontwikkelen, natuurlijk.

Voor het hele jaar 2015 heb ik voor de zittingen van de gemeenteraad en de raadscommissies 1.895 EUR netto ontvangen, voor de vergaderingen van het AGB 345 EUR. Dat is vóór aftrek van beroepskosten en afdrachten aan de partij. Opgeteld schat ik dat daar ongeveer 40 vergaderingen van gemiddeld 2 uur tegenover staan. Die natuurlijk ook moeten voorbereid en opgevolgd worden. Ik zou dat ook wel gratis willen doen, maar dat kan je niet zomaar verwachten van andere raadsleden, van wie de werkgever soms geld terugvordert om hen af en toe een dag “politiek verlof” toe te staan. Of van schepenen, die aan hun mandaat in een gemeente als Essen minstens een halve dagtaak hebben. En ik vind het ook wel belangrijk dat de politiek, en zeker ook de lokale politiek, bekwame mensen aantrekt.

Gedichtendag 2017

Gedichtendag 2017

Ithaka

Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka
wens dat de weg dan lang mag zijn,
vol avonturen, vol ervaringen.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woedende Poseidon behoef je niet te vrezen,
hen zul je niet ontmoeten op je weg
wanneer je denken hoog blijft, en verfijnd
de emotie die je hart en lijf beroert.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woedende Poseidon zul je niet treffen
wanneer je ze niet in eigen geest meedraagt,
wanneer je geest hun niet gestalte voor je geeft.
Wens dat de weg dan lang mag zijn.
Dat er veel zomermorgens zullen komen
waarop je, met grote vreugde en genot
zult binnenvaren in onbekende havens,
pleisteren in Phoenicische handelssteden
om daar aantrekkelijke dingen aan te schaffen
van parelmoer, koraal, barnsteen en ebbehout,
ook opwindende geurstoffen van alle soorten,
opwindende geurstoffen zoveel je krijgen kunt;
dat je talrijke steden in Egypte aan zult doen
om veel, heel veel te leren van de wijzen.
Houd Ithaka wel altijd in gedachten.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast je reis in geen geval.
’t Is beter dat die vele jaren duurt,
zodat je als oude man pas bij het eiland
het anker uitwerpt, rijk aan wat je onderweg verwierf,
zonder te hopen dat Ithaka je rijkdom schenken zal.
Ithaka gaf je de mooie reis.
Was het er niet, dan was je nooit vertrokken,
verder heeft het je niets te bieden meer.
En vind je het er wat pover, Ithaka bedroog je niet.
Zo wijs geworden, met zoveel ervaring, zul je al
begrepen hebben wat Ithaka’s beduiden.
Κωνσταντίνος Καβάφης
vertaling Hans Warren en Mario Molengraaf
“Gedichten zijn alternatieve feiten…”
En nu de wereld de verkiezingen verloren
heeft, kun je zeggen dat je net nog bent geboren
in die inmiddels onvoorstelbaar lieve tijd
waarin een feit onwelkom zijn kon, maar een feit
geacht werd, mooie woorden mooie woorden waren,
die hooguit leidden tot cosmetische gebaren,
maar niemand durfde om het zich te permitteren
het vals gezicht van mooie woorden af te keren,
en toen het ook al slecht ging met zo ongeveer
de hele boel, maar jij nog dacht dat het een keer
een beetje beter gaan zou, want dat moest toch wel.
Laat alle hoop maar varen, staat er bij de hel.
De woedende gezichten hebben wraak genomen
op onze aarzelend geconstrueerde dromen.
Onwetendheid heeft onze twijfels stuk getrapt.
De mondigheid heeft in zijn eigen staart gehapt
en inspraak is verwaterd tot allolalie.
Terwijl de zegeningen van democratie
naar onze loopgraaf waaien als een giftig gas,
kun jij nog één keer zeggen wat je dierbaar was.
Je wankele principes stop ik in een doos.
Het altruïsme waarvoor jij halfhartig koos,
verberg ik in de kelder bij je strijkkwartetten.
En jouw geloof in luisteren zal ik daar zetten
waar niemand het kan vinden. Kleed je warm, mijn vriend.
De winter komt, al heb je winter niet verdiend.
Wees stil, denk niet te veel of juist heel erg aan toen
en vraag me alsjeblieft niet wat we kunnen doen.
Zoals gefluister schor geschreeuw kan overstemmen,
zoals verheven taal een vrije val kan remmen,
zoals omarmend rijm een oorlog kan voorkomen,
zoals destructie afgewend wordt door te dromen,
zo schrijf ik als verzetsdaad dit gedicht voor jou
en droom ik van een tijd waarin dat helpen zou.
Ilja Leonard Pfeijffer

Reflectie

“En kijk,” zei je, “de zee”,
maar je sprong in het koele meer
tussen de hoge bergen
“En kijk,” zei je, “ik zwem”,
maar je ging langzaam onder
hoewel het water je niet wilde
“En kijk,” zie je, “ik leef”,
en dat was waar
Totdat het water een spiegel werd
Waarin wij alleen onszelf nog zagen
Barack the Great

Barack the Great

Nog een uurtje, en dan legt Donald Trump de eed af als 45e president van de V.S.. Hoe ik daarover denk, dat was hier al eerder te lezen. Maar zelfs zonder het verontrustende contrast met zijn opvolger zou Barack Obama een bijzonder groot gat achtergelaten hebben in het Witte Huis. Ik ga de analyse niet maken; er valt nauwelijks iets bij te dragen aan de stortvloed van teksten die de voorbije dagen, weken, … over hem verschenen. Maar Barack Obama is een groot mens en een groot leider. De wereld gaat hem missen.

Sinds de verkiezing van Trump viel her en der te lezen dat Angela Merkel nu het leiderschap van de vrije wereld op zich moet nemen. “Haar” fake-Twitteraccount dat er wel vaker helemaal opzit claimde vandaag alvast die titel. Het lijkt erop dat Obama zélf ook de fakkel aan haar wilde overdragen en doelbewust voor de Duitse Bondskanselier koos als laatste buitenlandse leider om te contacteren.

Ik wens Barack en Michelle Obama veel geluk toe. En Angela Merkel, die onlangs meer dan terecht een eredoctoraat kreeg van de KU Leuven en de UGent (jammer genoeg niet meteen ook van de Universiteit Antwerpen), wens ik veel doorzettingsvermogen.

Ze zal het nodig hebben, want Trump verklaarde alvast als “president elect” dat hij rekent op een verdere desintegratie van de Europese Unie. Waartegen we ons wel wat harder morgen verzetten. Misschien moet de EU maar officieel Californië, Texas of Vermont aanzetten om de “Verenigde” Staten te verlaten. Zo verenigd zijn ze daar nu toch ook weer niet, toch ?