Tom Bevers

Ik heb nog niets over de gemeenteraad van vorige donderdag geschreven. Daar was ook niet zo veel over te vertellen, dat zal wel blijken uit de Nieuwsflits. Maar soms is ook de nabespreking bij “Jan Schuim” dan ook interessanter. Zo leeft er wat wrevel tussen de oppositiepartijen over al dan niet vermeende pogingen om elkaar “vliegen af te vangen” : initiatieven van een ander proberen te repureren, andermans inbreng “vergeten” te vermelden in brieven of persartikels… Ik vind ook in de politiek een minimum aan fair-play belangrijk. Veel ideeën ontstaan op hetzelfde moment bij verschillende personen, of komen soms na enige tijd onder een andere gedaante terug boven water. En natuurlijk mogen partijen hun eigen mensen of standpunten in het zonnetje zetten. Maar correct vermelden wie iets op gang bracht, opnieuw in gang zette of aan gang hield, vind ik wel belangrijk. Zeker tussen oppositiepartijen, al geldt het wat mij betreft ook tegenover mensen uit de meerderheid.

Ik geloof ook niet in de communicatiegoeroes die stellen dat je alleen maar over jezelf mag spreken. Misschien pakt dat op nationaal niveau, maar in een gemeente stoot het mensen volgens mij af als elke partij alleen maar over zichzelf bezig is. En interactie tussen partijen, mensen en ideeën is nu eenmaal een belangrijk kenmerk van politiek. Dus ook als ik al eens niet wordt vermeld in andermans artikel over de OCMW-raad, ook al was mijn tussenkomst misschien doorslaggevend, ik ben niet van plan om de inbreng van anderen dood te zwijgen.

Op uitnodiging van de burgemeester (en de eigenaars) konden de leden van de gemeente- en de OCMW-raad gisteren een bezoekje brengen aan het domein “De Belder” (Hemelrijk). Omdat ik daar nog nooit was geweest, liet ik de kans uiteraard niet aan me voorbijgaan. Een aangename kennismaking met een prachtig stuk Essen, dat gelukkig maar spaarzaam voor het publiek wordt geopend. Mocht het ooit te koop worden aangeboden -maar dat hoeft voor mij vooralsnog niet-, dan heeft het gemeentebestuur (al dan niet met hulp van andere instanties) ondubbelzinnig de plicht om het aan te kopen. Om het vervolgens nog steeds maar beperkt voor het publiek te openen (2 dagen per maand ?). Ik hoop in elk geval dat voor één keer alle Essense politici door een stuk open ruimte zijn kunnen wandelen zonder verkavelings- of skipisteplannen.

De wandeling was voor burgemeester Schrauwen ook de manier om te bedanken voor de felicitaties bij zijn tienjarig ambtsjubileum. Welgemeende felicitaties, want ook al ben ik het vaak oneens met zijn beleid (en nog meer met zijn bestuursstijl), wie zich tien jaar lang inzet (en in zijn geval behoorlijk intensief) voor de gemeenschap, verdient sowieso een bloemetje. Al zal hij ook wel weten dat er geen rozen zonder doornen zijn, zeker niet als ze van de oppositie komen…

’s Avonds werd het gemeentelijk fuifcharter ondertekend in café Rex. Om dat charter wordt al jaren gevraagd, dus is het verheugend om te zien dat het er nu ook gekomen is. De ondertekening in Rex lag voor de hand : Rex is alweer een aantal jaren de gemeentelijke fuifzaal. Al heb ik kritiek op de manier waarop het gemeentebestuur het na de aankoop van de zaal heeft aangepakt, dát de CVP-VU-meerderheid destijds besloten heeft om de zaal te kopen, vind ik nog altijd een zeer verdedigbare beslissing !

Met het versturen van een kort verslagje van de overhandiging naar de ondertekenaars hebben we de petitie “Sportvloer NU !” afgesloten. 1.200 handtekeningen samenbrengen op 2 maanden is natuurlijk een succes. Uiteraard zal niet iedereen die een handtekening heeft gezet eerst het hele verhaal hebben gelezen, maar zó complex is het nu ook weer niet : wie tekent, wil een betere vloer dan de beton met gaten die er nu ligt. Dat de burgemeester het nodig vond om op de CD&V-nieuwjaarsreceptie zomaar te stellen dat veel mensen niet weten wat ze ondertekenen, is dan ook erg grof. Zeker voor de CD&V-leden die ook getekend hebben. En voor enkele (naaste) familieleden van de burgemeester !

In Het Laatste Nieuws stelde hij ook nog dat het eenvoudig is om 1.201 handtekeningen te verzamelen als je “van deur te deur” gaat. Het concept “internetpetitie” heeft hij blijkbaar nog niet helemaal begrepen. Maar ik daag hem alvast uit : als hij van deur tot deur 1.200 handtekeningen kan verzamelen tégen een nieuwe sportvloer, komen we er nooit meer op terug !

“Het verschil tussen een godsdienst en een sekte is dat met een godsdienst gelachen mag worden, met een sekte niet.” Ik hoorde het ooit een katholiek priester op de radio vertellen, en moest eraan terugdenken naar aanleiding van de zéér overtrokken rel over een aantal Deense cartoons over Mohammed. Die leidde tot een boycot van Deense producten, excuses van de Jyllands-Posten…

Ook voor mij heeft de vrijheid van meningsuiting grenzen en kan het niet de bedoeling zijn om mensen zomaar te kwetsen (wat iemand als Theo Van Gogh soms wel deed). Maar er mag wel kritiek gegeven worden, ook met behulp van humor. Religies moeten daar maar mee kunnen leven, zoals alle andere geledingen van de maatschappij dat moeten kunnen. Dat is essentieel voor een gezond debat in een vrije en democratische samenleving. Wie echt overtuigd gelooft, laat dat geloof toch niet wankelen voor enkele spotprenten ? Geloof is toch een zaak van het hart, niet van wat krantenpapier ? En welke cartoonist neemt de Vrijzinnige Kerk bij de eerstvolgende gelegenheid eens stevig op de korrel ?

Overigens is er een goede kant aan de rel : de cartoons die erover gemaakt worden. Waarbij ik deze van Fokke en Sukkegeniaal vind…

Pieter De Crem is niet meteen mijn favoriet politicus. Maar speechen kan hij wel. De Kamerfractieleider van CD&V was te gast op de nieuwjaarsreceptie van de Essense afdeling. Hoewel zijn verhaal wellicht opnieuw niet de door hem langverhoopte val van Verhofstadt zal veroorzaken, wist hij de nogal lichte inhoud van zijn betoog zodanig te verpakken dat een tweede carrière in Comedy Casino nog wel het overwegen waard lijkt. Hij stak in elk geval gunstig af bij het veel te droge technocratenverhaal van Ludwig Caluwé en bij de ellenlange opsomming van de gemeentelijke realisaties door Frans Schrauwen.

Frans’ toespraak had -eerlijk is eerlijk- de beste kunnen zijn die ik in jaren van hem heb gehoord, maar hij rekte die zo lang dat zijn “score” stelselmatig daalde. Met twee uitschuivers bovendien : trots aankondigen dat er een nieuwe sporthal komt… in de Heuvelhal, om vervolgens te corrigeren naar “in het sportpark” is natuurlijk vooral een verspreking. Maar over de verschillende petities die de voorbije jaren werden opgezet zeggen dat “veel mensen niet weten wat ze tekenen” is de eigen (potentiële) kiezer beledigen. Erg vreemd, want ook bij de aanwezige CD&V’ers zaten mensen die “Sportvloer NU !” mee hebben onderschreven.

Troost voor Klara

De rolstaartbeer, het boomkonijn,
De wildebeest, de hermelijn,
De häagendazs, de hagedis,
De vis die onder water is,
De albatros, de möwenpick,
De koene klipgeit met zijn sik;
Het witkopschaap, de langstaartpoes,
De blindenhond, de schapendoes,
De kip, het capucijneraapje,
De boa en het zwarte schaapje,
Het cavium, het vaderpaard,
Gevlekt of effen naar hun aard,
De donderpad, de wijngaardslak,
De pinguïn in zijn kelnerspak;
De pampahaas, de dove kwartel,
Het ooilam, altijd blij en dartel,
De brilslang en de sidderaal,
De gnoe, het Gangesgaviaal,
De kinkajoe, de babiroesa,
Die zo afkerig is van soesah;
De klapperaap, de toekang males,
De nevelpanter, alles, alles,
En bovenal het rattenzwijn,
Wilde steeds bij Klaartje zijn.
’t Werd op haar kamer wel wat druk,
Maar Klara straalde van geluk.
Rudy Kousbroek

Ik liep (en liep en liep en liep)
(en sliep)
Ik liep en zocht
en ik vond (maar ik liep verder)

Ik liep (en liep en liep en liep)
(en sliep)
Ik liep en zocht
en ik verloor (maar ik liep verder)

Tot ik alleen mezelf over had

Maar dat is te weinig
om voor te leven
Jo Govaerts

De rechtbank van eerste aanleg in Kortrijk heeft in Menen een speelpleinwerking verboden. Deze ligt namelijk in een woongebied (!) en dus is het gejoel van de spelende kinderen “milieuhinder”. Ik heb het eerst vijf keer moeten lezen om het te geloven. In wat voor maatschappij zijn we aanbeland wanneer spelende kinderen milieuhinder zijn geworden ? En er ook nog een rechter wordt gevonden om dat te bevestigen. Dat is eigenlijk nog het ergste.

Hoegaarden bracht alweer enkele jaren geleden een bierviltje uit met de terechte uitspraak “Wat vroeger kattenkwaad was, heet nu jeugdcriminaliteit”. Er wordt gewoon veel strenger naar jongeren gekeken dan vroeger. Soms terecht, meestal onnodig. En dit vonnis gaat natuurlijk nog veel verder dan dat. Minister Anciaux wil kinderen terecht uit de milieuwetgeving halen. Want wat is de volgende stap ? Een spreidingsplan ?

Het doet mij wat denken aan wat er een jaar of acht geleden in de Beliestraat gebeurde. Toen er nog maar geruchten waren dat de voormalige kleuterschool mogelijk tot een jeugdcentrum zou worden omgevormd, stond de hele buurt op stelten. Er werd een petitie verspreid met teksten die, als het niet over jongeren maar allochtonen zou gegaan hebben, overduidelijk strafbaar zouden zijn geweest. We hebben de buurtbewoners toen proberen duidelijk te maken dat het gewoon de bedoeling was om hún (klein)zonen en dochters een plek te bezorgen om zich te ontspannen. Maar sommigen vonden al spuiten in hun voortuin vooraleer de kleuters goed en wel weg waren…

De openbare zitting van de OCMW-raad van gisteren had weinig politieke spankracht. De besloten zitting af en toe wel, maar dat is natuurlijk “geheim”. Het valt wel op dat er regelmatiger dan voorheen (ex-)zelfstandigen bij het OCMW aankloppen, wat omwille van de specifieke regelingen voor de sociale zekerheid niet zo eenvoudig is. Bovendien is de vraag of iemand werk heeft (en dus geen recht op een uitkering) niet zo simpel te beantwoorden. Wat met een zaak die “slaapt”, niets opbrengt of zelfs verlieslatend is ?

In de marge ging het natuurlijk over het wedervaren van de heer Rik Daems, voormalig verantwoordelijke voor het “asset & liability management” van de federale regering. Dat hij een nieuwe relatie heeft, is politiek irrelevant. Dat die relatie er één met een PS-Kamerlid is, is wél een politiek feit. Ik vind niet dat hij daarvoor als fractieleider moest aftreden, maar het feit op zich heeft natuurlijk wel politieke relevantie. Even vergelijken : de nieuwe relatie van de directeur is een privézaak en heeft niets met het bedrijf te maken. Als die relatie er één is met zijn adjunct, chef… dan is dat wél belangrijk voor het bedrijf. Dus haalt het verhaal terecht de krant. Maar de smeuïge details waren natuurlijk niet nodig. Al mag mevr. Pécriaux er wel zijn…

Driekoningen. Drie wijzen kwamen uit het Oosten. Ze gaan daar best zo snel mogelijk terug naartoe, want nu Ariël Sharon van het politieke toneel verdwijnt is de richting die Israël en daarmee het hele Midden-Oosten zal inslaan zéér onduidelijk geworden. Blijft de partij die hij kort geleden oprichtte (Kadima) overeind of gaat de verkiezingsstrijd tussen het Likoed van Nethanyahu of het Labour van Peretz ? Met de eerste lijkt vrede verder af dan ooit, de laatste dreigt een te klein draagvlak te zullen vinden om echt stappen vooruit te kunnen zetten. Gaat Sharon -remember Sabra en Shatila– dan toch de geschiedenis in als (potentiële) vredesduif ? Drie wijzen zullen wellicht niet volstaan om op alle vragen te antwoorden. Er is dan ook niet echt een ster om te volgen…

Vandaag in de krant : “Negenenzestig van de zeventig gemeentehuizen in de provincie Antwerpen zijn één keer per week open na 17 uur.” De uitzondering ? Jawel, Essen. In de vorige legislatuur hebben we al geprobeerd om dat te veranderen, maar dat bleek onbespreekbaar voor CD&V (toen nog CVP). Hoewel het Essense OCMW wel al lang zorgt voor één openingsavond per week. Maar waarom zou het gemeentehuis voor de Essenaar ook niet even toegankelijk mogen zijn als voor de inwoners van alle andere gemeenten ?