Tom Bevers

De campagne is erg zwaar. Gewoon omdat er erg veel werk in steekt, en we ook veel hooi op onze vork hebben genomen. Maar ook omdat er blijkbaar naar manieren wordt gezocht om ons min of meer het zwijgen op te leggen. Bovendien is het -overeenkomstig de Wet van Murphy- behoorlijk druk op mijn werk.

En toch… N-VA/PLE brengt al weken een schitterende ploeg op de been. Mensen die, niet voor zichzelf maar voor de groep, dag na dag de handen uit de mouwen steken : borden, folders, flyers, brieven… Veel helpende handen maken het werk ligt, en bovendien zit het enthousiasme er echt wel in. Op die manier is het uiteindelijk toch gewoon genieten : samen werken we aan een beter Essen. Want dat verdient onze gemeente.

Logo’s. Je vindt ze tegenwoordig overal op het internet. Heel wat organisaties moedigen het downloaden ervan expliciet aan. Maar dat kan natuurlijk tot verwarrende toestanden leiden : wanneer is het gebruik van een logo geoorloofd, en wanneer niet ? Zo doorbladerde ik om diverse redenen enkele jaargangen van allerlei papieren en elektronsiche publicaties van CD&V en aanverwante organisaties zoals het ACW. Maar het had natuurlijk even goed om een andere partij of een heel andere organisatie kunnen gaan. Ik vond officiële logo’s van de politie, de brandweer, van internationale organisaties, van Essen en andere gemeenten, van het provinciebestuur, … En allerlei andere logo’s waarvoor hoogstwaarschijnlijk nooit toestemming gevraagd is. Zelfs het PLE-logo heb ik teruggevonden, en dat is zeker nooit gevraagd !

Maar ook dat laatste is natuurlijk geen probleem : het gaat gewoon om een link naar onze site. Zelf doe ik dat soms ook trouwens, een logo gebruiken waarvan ik geen eigenaar ben. Mij zal je het een ander niet zo snel horen verwijten. Zeker niet als het passend gebruikt is : een brandweerlogo bij een brandweerman, het logo van de speelpleinwerking bij een artikel over die werking, een verenigingslogo bij iemand die in die vereniging actief is…

Soms staat er dan plots iemand op die vindt dat het gebruik van een bepaald logo dat je overal kan vinden strafbaar is. Hoewel het op dezelfde manier passend gebruikt is. Zeker als het een duidelijk geval van balk in het eigen en splinter in andermans ander oog is, komt dat toch wel vreemd over. Voor mij niet gelaten, maar dan moet je zelf natuurlijk ook wel héél voorzichtig worden. Of beter nog : altijd al geweest zijn. Als het aan mij ligt, heb ik liever wat meer vrijheid. Waarbij je dan de bluts met de buil moet nemen, natuurlijk.

De verkiezingscampagne van Antwerpens burgemeester Patrick Janssens is geniaal. Het idee is briljant, de vormgeving prachtig. De achterliggende strategie ontzettend efficiënt. En ik zou nog wel wat superlatieven kunnen gebruiken. Die eigenlijk ook al golden voor de “A” en de slogan “’t Stad is van iedereen”.

Dat hij zelf in eigen partij tegenstand krijgt, kan ik begrijpen. In De Morgen las ik over de oude (B)SP-militant die grommend een affiche van Geena Lisa voor het raam hangt. Maar de sp.a moet de goden danken dat Janssens uit de reclamewereld, via het partijvoorzitterschap, “op ’t Schoon Verdiep” is neergedaald. Patrick is vandaag en morgen zondermeer de beste burgemeester voor ’t Stad – toch een beetje “mijn” stad, veel meer dan Brussel alleszins. De sp.a/spirit-zetels op 8 oktober zullen zijn zetels zijn. Degenen die erop zitten, zullen daar een prijs voor betalen, maar dat is niet meer dan normaal.

Ik hoop dat spirit in de Antwerpse gemeenteraad geraakt. Ik gun de N-VA met Bart De Wever een mooi resultaat. Ik zie zelfs wel iets in CD&V-kopman Philip Heylen. En Ludo Van Campenhout heeft de Antwerpse VLD gered van de verdwijning tussen het aambeeld van Coveliers/Dewinter en de hamer van baron Delwaide. De Groen!-schepenen Pairon en Pauwels horen bij de realo-groenen en doen het al bij al vrij goed (jammer dat hun partij in Antwerpen vooral de behoefte voelt om dwars te liggen). Ik wens er velen een behoorlijke tot goede score toe, daar in Antwerpen (eentje niet, dat had je al begrepen). Maar burgemeester ? Dat is Patrick. Punt.

Vandaag kwam de OCMW-raad voor de laatste keer voor de verkiezingen samen. Zonder pers en met één man in het publiek, sp.a-oudgediende Willy Merks. Te verwachten impact op het stembusresultaat, wat je ook zegt : nul. Toch werd er nog een aanleiding gevonden om wat te bakkeleien over het woonbeleid, of over werkgelegenheid. Zonder veel zin of richting, zodat het mij niet echt kon boeien. Maar het politieke bloed kruipt blijkbaar waar het niet gaan kan.

De OCMW-raad is een schaduw van de gemeenteraad. Gelukkig maar, want in de schaduw kan soms veel nuttiger en constructiever worden gewerkt dan in de volle schijnwerpers. Maar deze raad is nog op een andere manier een schaduw : het “achter de schermen” waar veel werk wordt verzet. Voor het OCMW, natuurlijk. Maar van zowat alle partijen draait ook een stevig stuk van de campagne mee op enkele OCMW-raadsleden. Als we samen één lijst “OCMW” hadden ingediend, zouden we misschien niet zo heel veel zetels hebben gehaald (alhoewel, we hadden dan natuurlijk ook de personeelsleden als geheime stemmenkanonnen kunnen inzetten). Maar de partijen waar we dan vandaan zouden zijn gekomen, hadden een serieus probleem gehad !

Hopelijk gebruiken we allemaal dat “gewicht” dat we daardoor toch wel hebben in de dagen na 8 oktober om ook voor de komende jaren een sterk OCMW uit de brand te slepen. Ik heb alvast geprobeerd mijn steentje bij te dragen door te pogen het dossier van het personeelsbehoeftenplan over de verkiezingsdrempel heen te dragen. Het zou behoorlijk nefast zijn als het dan niet gewoon wordt uitgevoerd. Dat er enkele stappen achteruit worden gezet. Iedereen (b)leek het met me eens. Moge alvast die eensgezindheid standhouden.

Het gerecht heeft een extreem-rechts netwerk opgerold van vooral militairen die met aanslagen de democratie in ons land wilden ontwrichten.

Maandag is het vijf jaar geleden dat moslim-extremisten de Twin Towers in New York vernielden. Ondertussen ontploft er elke dag wel ergens een bom in deze wereld. In naam van één of ander extremisme. Allemaal samen voeren ze een strijd tégen de mensheid. Dwazen aller ideologieën, verenigt u.

Hoe gestoord moet je zijn om aan dit soort terreur nog maar te denken ? Laat staan om die gedachten in daden om te zetten. Hoe gestoord moet je zijn, ook, om de politieke voedingsbodem te creëren waarbinnen dit soort toestanden mogelijk wordt ? Als Al Qaeda ook de fout is van radicale imans die zelf geen vlieg kwaad doen maar wel oproepen tot haat, dan is ook het bestaan van “Blood and Honour” geen op zichzelf staand feit.

Het Nieuwsblad en de andere VUM-kranten pakken dezer dagen uit met een groot tevredenheidsonderzoek in de Vlaamse gemeenten. Zo vroegen ze zich af hoe tevreden de inwoners zijn met hun bestuur in het algemeen en hun burgemeester in het bijzonder. De Essense burgemeester scoort daarbij bijzonder slecht, met een 293e plaats op 307. Zijn Kalmthoutse collega doet het dan weer erg goed, en mist maar net de top-10. De scores voor de besturen in het algemeen liggen wat minder ver uit elkaar, maar de 245e plaats van de Essense CD&V/VLD-meerderheid is natuurlijk lang niet om over naar huis te schrijven – terwijl dezelfde partijen in Kalmthout met een 46e plaats best tevreden kunnen zijn. De resultaten verwonderen me niet. Ze bevestigen wel dat we terecht de voorbije jaren soms een redelijk harde oppositie hebben gevoerd.

Het belangrijkste thema voor de Essenaar blijkt betaalbaar wonen te zijn. Dat wisten wij al erg lang. Nu beginnen alle partijen het plots te ontdekken. Zelfs de VLD probeert krampachtig een beetje geloofwaardigheid op dit terrein op te bouwen. Een onmogelijke opgave wellicht, maar toch nog nét iets gemakkelijker dan de pogingen van CD&V om zich uit het Villa Verde-verhaal te praten. Of iemand nu al dan niet tegen een BPA heeft gestemd, of zich heeft onthouden is niet echt van belang : BPA’s leggen helemaal niet vast wat voor woningen worden gebouwd, door wie, aan welke prijs en met wat voor hek errond. Daarover beslissen de bouwpromotoren zelf, waarbij de politieke goedkeuring door het schepencollege gebeurt.

In dit geval gaat de politieke onderbouwing van het project trouwens nog heel wat verder : naast de al vaak genoemde investering is er het opvallende voorwoord van de burgemeester in de promotiebrochure : dom, dom, dom. En zo ondergraaft hij zelf verder zijn populariteit – door te proberen bij enkelingen kost wat kost op een goed plaatje te blijven staan, wekt hij bij veel mensen wantrouwen op.

Frans was een degelijke schepen voor hij in 1996 de burgemeesterssjerp omgordde. Misschien moet hij daar de draad terug oppakken om zijn carrière op een voor hem én onze gemeente vruchtbare manier af te sluiten. Om daarna de geschiedenis van onze gemeente verder uit te pluizen, zodat de wandelende encyclopedie op dat vlak ook een weerslag kan krijgen op papier.

Het kartelbestuur heeft in consensus de lijst vastgelegd waarmee N-VA/PLE naar de verkiezingen gaat. Met weliswaar nog één variabele, die maakt dat de bekendmaking ergens halfweg volgende week zal gebeuren. Bart had een fles champagne voorzien, en die hebben we wel degelijk verdiend. Er is erg hard aan de lijst gewerkt en met het resultaat mogen we ook best tevreden zijn. Bovendien betrekken we heel wat nieuwe mensen bij de Essense gemeentepolitiek, en dat is op zich al winst. We staan er klaar voor en we geloven erin. Omdat Essen beter verdient !

Omwille van de Vlaamse feestdag was ook de OCMW-raad gisteren een dagje vervroegd. De openbare zitting had niet veel om het lijf, maar op een potentieel stekelige vraag over de ontslagen poetsdames en de gesprekken daarover met het OCMW kreeg ik toch een helder en volledig antwoord van de OCMW-voorzitter. Zo kan het dus ook. Ook de besloten zitting verliep efficiënt. Je kan er als raadslid soms echt een verschil maken in concrete dossiers die over mensen gaan – en dus écht iets betekenen voor de samenleving. Zonder noodzakelijk te vervallen in oeverloze herhalingen of nieuwe discussies over hetzelfde.

In het vermijden daarvan vind ik regelmatig in VLD-collega Roger Budin een goede bondgenoot. Soms ook niet, wanneer ik zelf vind dat ik een bepaalde discussie nog wat langer zou willen rekken. Roger doet gedreven aan politiek, weet wat hij wil maar kan zichzelf en de politiek gelukkig relativeren (vrij uniek voor een Essens liberaal !) – al heeft hij dat ook moeten leren met wat hulp van Jeroen Clous (sp.a). Ik deel lang niet over alles zijn mening, maar ik hoop toch dat hij ook van de volgende OCMW-raad deel zal uitmaken. Om oppositie te voeren, uiteraard.

De gemeenteraad gisteren was (andermaal) een slechte vergadering, wat zijn weerslag vindt in een erg kritische Nieuwsflits. Voor één keer werd het vragenhalfuurtje nog eens gebruikt, dit keer door het plaatselijke ACV met vragen omtrent het personeelsbeleid. Al ging het natuurlijk specifiek over het (toen nog voorgenomen) ontslag van twee poetsvrouwen.

Zoals hij dat ook tegenover raadsleden doet, hield de burgemeester het bij enkele mompelende, ontwijkende en nietszeggende antwoorden. Zo ontmoedig je natuurlijk het stellen van vragen, wat de raadsleden gelukkig níet, maar de potentiële burger-vraagsteller uiteraard wel beïnvloedt. Waardoor het vragenhalfuurtje al jaren een lege doos geworden is. Vandaar ons voorstel om het te vervangen door een “open rondvraag” aan het einde van de raad, waarop iedereen -raadsleden en publiek- vragen zou kunnen stellen.

Al is ook dat natuurlijk geen wondermiddel en zou het beter zijn als het schepencollege het ook echt als een (aangename) plicht zou beschouwen om te antwoorden op vragen van kiezers en gekozenen en zou proberen dat zo goed mogelijk te doen. Dat is niet altijd eenvoudig, maar wel essentieel in een goed werkende democratie.

Gelukkig maakt de burgemeester geen onderscheid : of vragen nu vanuit de meerderheid, de oppositie, bevriende organisaties (zoals het ACV) of eender wie komen… een antwoord komt er nooit. Iedereen is tenminste op dat vlak gelijk voor Frans’ wet.

Vandaag ging in Essen “Parkroefel” door, de vroegere Roefel in een nieuw kleedje – zoals dat sinds enkele jaren gebruikelijk is. Minder spectaculair, maar wel iets realistischer om te organiseren. Al zou ik om de zoveel jaar toch graag een échte Roefel zien doorgaan in Essen : een dag waarbij de kinderen een kijkje mogen nemen in de wereld van de volwassenen en het roer zelfs even in handen mogen nemen.

Nu, het grote succesnummer van de Roefel bleef wel bewaard : kinderen die achterop de motor (of in een zijspan) een ritje door de gemeente mogen maken. Het blijft schitterend om zien : de stoere motorrijders en de kinderen die met een mengeling van opwinding, angst en verwondering een grote helm opzetten en in het zadel kruipen.

Ik mocht dit jaar opnieuw foto’s maken, en die staan ondertussen ook al op het internet. Zodat ook wie niet aanwezig was kan zien dat de stuurgroep én de jeugddienst weer schitterend werk leverden. Hopelijk kan dat laatste ook nog wanneer de jeugddienst binnenkort, om nog steeds volstrekt onaanvaardbare redenen, zonder de jeugdvormingswerker verder moet. Als de kinderen het eens voor het zeggen hadden in onze gemeente…