Tom Bevers

Essen werkt aan een nieuw milieubeleidsplan voor de periode 2012-2017 – een wat vreemde planningsperiode natuurlijk, met verkiezingen vandaag dag op dag over één jaar plaatsvinden. Het ontwerp voor het plan werd vandaag besproken op een “open milieuraad”. Een goed initiatief en er bleek bovendien toch wel wat belangstelling te bestaan voor het gemeentelijke milieubeleid. Zelf heb ik niet veel gezegd, toen bleek dat we als raadsleden nog een afzonderlijke commissie hierover krijgen. Gelukkig maar, want ik had nogal wat opmerkingen en het was beter om voor één keer niet de mandatarissen aan het woord te laten.

Het plan bouwt sterk verder op het vorige. Dat is niet slecht, maar in het milieubeleidsplan en de opeenvolgende milieujaarprogramma’s heeft de nadruk altijd sterk gelegen op het werk van de gemeentelijke milieudienst. Dat is één van de best werkende diensten in het gemeentehuis, dus staat er ook veel in het plan. Maar het is onvoldoende ingebed in een sterke visie die erop gericht zou moeten zijn om Essen groen en landelijk te houden. Daarvoor zijn de acties te weinig doortastend, wat wordt aangetoond door de talloze keren dat er iets zal worden “onderzocht” of “overwogen”. Bovendien wordt onvoldoende een link gelegd met essentiële andere beleidsdomeinen zoals ruimtelijke ordening en woonbeleid. Bovendien wordt zo sterk vertrokken van het bestaande dat er geen ruimte wordt gegeven aan nieuwe initiatieven.

Een gemiste kans, want de goede “milieupraktijk” in onze gemeente, waarvoor de milieudienst samen met de Werkgroep Leefmilieu, Natuurpunt en anderen tekent, zou zoveel krachtiger zijn als die ook werd ingebed in een echt “milieubeleid”. Misschien moeten we toch maar een kans proberen te creëren om het geheel in 2013 nog bij te sturen…

Gefeliciteerd Essenaar ! Waarmee ? Met uw aandelen ! Welke ? Weet u het niet meer ? In 2009 hebt u toch aandelen gekocht ? Van Dexia. Eigenlijk van de “Gemeentelijke Holding”, maar die bestaat zo goed als uitsluitend om aandelen van Dexia te beheren, dus dat is hetzelfde. U hebt bovendien niet zomaar aandelen gekocht : deze leveren 13% dividend op. Slim van u, want waar vindt een mens nog een risicoloze belegging met zo’n opbrengst ? Het lijkt wel te mooi om waar te zijn…

Hoezo, u weet nog altijd van niets ? U hebt niets belegd ? Toch wel, maar het mooie is dat u er zelf helemaal niets voor heb moeten doen. De 13 gemeenteraadsleden van CD&V en sp.a hebben in uw plaats de aandelen gekocht. Voor 142.000 EUR, een slordige 10.000 EUR per raadslid dus. Gelukkig dat ze toen niet hebben geluisterd naar allerlei doemdenkers (volgens het verslag van de gemeenteraad was er ene Bevers bij). Die zeiden dat 13% niet realistisch leek, en dat een gemeente niet in banken moet beleggen. Je weet nooit, misschien komt er ooit een bankencrisis. Zeiden ze. Dat de Holding een perfide spelletje aan het spelen was om via een kapitaalverhoging de andere aandelen (die de gemeente al sinds de tijd van Methusalem heeft) minder waard te maken. Dat vonden ze ook. Maar gelukkig is er daar niet naar geluisterd. Anders had u ze nu niet, uw mooie blinkende extra Dexia-aandelen. Met 13% opbrengst !

Gelukkig dat ze in uw plaats denken, dus. De 13 raadsleden. Gelukkig dat zij weten hoe dat moet, Essen financieel gezond houden. Niet zoals de roekelozen van N-VA/PLE die zomaar belastinggeld zouden investeren in veilige wegen (want dat brengt geen 13% op) of het teruggeven aan u (u weet zelf toch niet waar u een veilige belegging van 13% kan vinden). Neen, zij doen dat veel beter.

Nogmaals gefeliciteerd dus, Essenaren, met de Dexia-aandelen die u twee jaar geleden hebt gekocht. Vergeet u niet om een dankbriefje te sturen naar de raadsleden van CD&V en sp.a ? Of een kaartje, met een mooie foto van het vernieuwde gemeentehuis, dat misschien wel wat duur is uitgevallen maar dat uiteraard afbetaald zal worden met Dexia-dividenden !

De gemeenteraad van september was er opnieuw één met een beperkte agenda, al hebben we die deze keer wel aangevuld. Met enkele voorstellen, en met een reeks vragen. Maar dat is binnenkort misschien niet meer nodig, nu mensen uit andere fracties het college aan ónze voorstellen herinneren…

Zelf heb ik het voorstel verdedigd om de gedenkplaat voor het maandblad Broer terug een plaatsje in het Essense straatbeeld te geven. Jokke wilde erop antwoorden, maar Frans was haar voor. Zodat het een antwoord werd waaruit ik min of meer moest begrijpen dat het onze eigen schuld was dat de plaat er nog niet terug hing. Maar ik kreeg desondanks de toezegging dat ze terugkomt. Gelukkig maar, ik vind het een belangrijke blijk van waardering voor degenen die jaar na jaar hard aan het blad hebben gewerkt.

Daarnaast onthoud ik de discussie over de samenwerking met Witzenberg. Zoals Dirk terecht stelde loopt de samenwerking tussen de scholen goed, en dat moeten we blijven ondersteunen. Maar tussen de gemeentebesturen blijft het te veel bij mooie intenties en goede voornemens. Dat ondermijnt het draagvlak voor de samenwerking, waar uiteindelijk veel overheidsmiddelen naartoe gaan – zelfs als ze niet uit de gemeentekas komen. Ik vrees een beetje dat het project een nieuwe “doorstart” niet gaat overleven. Het programma is opnieuw goedgekeurd, maar deze kans mag niet gemist worden – dat zou jammer zijn van de energie die heel wat mensen hier ’s in Zuid-Afrika erin gestoken hebben en nog steken.

Zoals wij, Essense politici, is ook ATV te vroeg beginnen denken aan de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. Dat leidde tot dit stukje tv. Veel te kort natuurlijk, vooral voor wie weet wat er nog opgenomen is. Maar zoals Louis Tobback ooit stelde willen politici liefst uitzendingen waarin ze zelf en alleen enkele uren achter elkaar aan het woord zijn, en beseffen ze niet altijd dat daar geen hond naar zou kijken…

Met Dirk en Gaston stonden in elk geval de twee vermoedelijke protagonisten van oktober 2012 voor het eerst tegenover elkaar. Ze hebben me allebei een goede indruk gegeven – laat ik het daar ook maar bij houden, want ik ben natuurlijk niet helemaal neutraal. Al vraag ik me wel af hoe Gaston zijn “sociale kavels”-verhaal geloofwaardig gaat maken : hij zit 12 jaar in de gemeenteraad, eerst als fractieleider van de grootste meerderheidspartij en nu als burgemeester. En hoeveel sociale kavels zijn er in die tijd gerealiseerd ? Of zelfs maar gepland ?

De gemeenteraad van dinsdag duurde nauwelijks een uur. Dat gebeurt niet zo vaak in Essen, en op verschillende banken werd cynisch opgemerkt dat het “wel Kalmthout leek”. Maar zo onbeleefd mogen we natuurlijk niet zijn tegenover onze zuiderburen. De beperkte agenda is natuurlijk niet zo onlogisch : zowel de diensten als het schepencollege draaien tijdens de zomer niet op volle kracht, en dat is hen ook gegund. Bovendien is het logisch dat de raadsvoorzitter op N-VA/PLE rekent om de agenda aan te vullen : met een gemiddelde van meer dan twee initiatieven per raadszitting mag dat ook wel. Was het ook de vakantie (wij hebben daar ook af en toe recht op) of gewoon het toeval ? In elk geval vulden wij het lijstje met te bespreken punten ook niet aan.

Wat er wel op de agenda stond, was nochtans niet onbelangrijk. Het leende zich alleen niet tot veel discussie : over onderwerpen als de verbouwing van het gemeentehuis valt veel te zeggen, maar het is allemaal al eens gezegd. Gelukkig voelen we dan niet (altijd) de behoefte om in herhaling te vallen. Al begrijp ik dat het voor de (al dan niet toevallige) toehoorder een beetje vreemd kan overkomen, en de vraag kan oproepen of we voor dit soort zitting onze 150 EUR bruto wel waard zijn.

Ondanks de korte duur en de beperkte gespreksstof heb ik veel bijgeleerd, onder meer over de nieuwe sporthal en de bijhorende tennisvelden. De burger moet deze raad dan misschien maar als een investering in die van de volgende maanden zien. Ik ga er alvast aan werken om te zorgen dat ze rendeert !

Het Karrenmuseum viert zijn veertigste verjaardag ! In die vier decennia verwierf het een plaats als één van de kenmerkende locaties voor onze gemeente en werd het -in combinatie met de Kiekenhoeve- een belangrijke toeristische trekpleister. Het museum hoort helemaal bij Essen, zoals de inzet van heel wat vrijwilligers aantoont.

Dat verdient dus een feestje, dat vandaag werd ingezet met een officiële receptie. Oud-burgemeester Herman Suykerbuyk vertelde daarbij het verhaal van het ontstaan van het museum, of beter de verhuis van de particuliere karrencollectie van “meester” Tireliren naar de terreinen achter de Kiekenhoeve. Dat de aankoop van het terrein, op last van de provincie, gefinancierd werd door de verkoop van een aantal gemeentebossen die zo weekendzone werden, werpt overigens een ander licht op het lastige dossier van die zones. Als de provincie toen had geweten wat ze nu weet…

Het Karrenmuseum staat er na veertig jaar nog steeds. Het doorliep heel wat evolutie : er werd bijgebouwd, en het beheer kwam los te staan van de Heemkundige Kring. Ondertussen wordt volop gewerkt aan een nieuw inkomgebouw. Ik heb veel bewondering voor het engagement van al wie vrijwillig en professioneel aan het museum meewerkt (en ben blij dat ik daar als ontwerper en mede-beheerder van de website een klein steentje mag aan bijdragen).

Toch vind ik dat zowel de vzw Karrenmuseum als het gemeentebestuur hoger moeten mikken om te proberen het geheel tot een echt modern en goed uitgerust museum uit te bouwen. Dat vraagt om investeringen, maar het vergt ook een zekere “klik” qua mentaliteit : de hele site “Hemelrijk” verdient een totaalvisie (zoals deze) waarin “vervoer” centraal staat en het Karrenmuseum zijn roeping nog beter waar kan maken.

Maar daarmee wil ik de feestvreugde en de tevredenheid om wat er sinds 1971 werd bereikt zeker niet in de schaduw stellen, en wens ik het museum in de eerste plaats nog veel gelukkige jaren toe !

Het elf juliweekend had in Essen dit jaar zowaar een hoog Spiritgehalte. Twee van onze oud-parlementsleden stonden op het podium. Nelly Maes sprak op de academische zitting, Margriet Hermans zong in het Karrenmuseum. Beide waren duidelijk gecast in de rol die hen het best ligt, al besef ik dat ik daarmee een impliciete uitspraak doe over de muzikale kwaliteiten van Nelly – en die ken ik niet.

Dat Nelly op 70 jarige leeftijd nog steeds een uitstekend spreker is, wist ik eigenlijk. We hebben een politiek traject gemeen dat maakt dat ik haar vaak heb horen spreken. In de context van de SLP niet eens zo lang geleden. Dat laatste maakt ook dat ik een klein foutje bespeurde in de inleiding die Jokke Hennekam verzorgde : Nelly heeft niet meegeholpen aan de “laatste carrièrezet van Bert Anciaux”. Integendeel, Nelly is de groep en ons eigen verhaal tot het (bittere) einde trouw gebleven. De vroedvrouw van die laatste carrièrezet was Caroline Gennez. Die overigens in de gegeven omstandigheden een goed sp.a-voorzitter is geweest gedurende de voorbije jaren. Zoals Jokke Hennekam in de gegeven omstandigheden een goed schepen is. Doch dit alles geheel terzijde.

Dat ik het zeer met Nelly eens was, hoeft niet te verbazen. Op de dag dat de SLP ophield te bestaan schreef ik hier dat zij deel blijft uitmaken van het politieke kompas waarop ik wil blijven varen. Binnen haar uiteenzetting herkende ik mezelf in drie ideeën. In de eerste plaats in de sterke wil om vanuit Vlaanderen Brussel niet los te laten. Een Vlaanderen dat geen enkele culturele én institutionele band meer heeft met Brussel zal zoveel minder mogelijkheden hebben en dus ook minder vrij. Dat is een prijs waard – maar uiteraard niet degene die Di Rupo ervoor wil aanrekenen !

Nelly is ook een overtuigd Europeaan, en daarin treed ik haar bij. Ik ben ervan overtuigd dat de Leeuwenvlag het best tot zijn recht komt als ze samen wappert met de Europese sterren. Zoals de Schotse SNP moet ook het Vlaams-nationalisme voor mij een voorvechter zijn van méér Europa, en aan de overkant staan van wie vandaag de Grieken niet alleen een ander beleid wil opleggen (dat moet) maar vervolgens niet met de nodige financiële steun over de brug willen komen.

Tenslotte sprak Nelly haar sterke geloof in parlementen en parlementsleden uit. Ook daarin volg ik haar. Het federale parlement bloeit in deze regeringsloze tijden open. Nog lang niet genoeg, voor wie af en toe even over onze noordgrens durft kijken. Maar toch. Ik hoop dat het zo blijft, ook wanneer er (wie weet) ooit toch opnieuw geregeerd zou worden. De kiezers duiden parlementsleden (en gemeenteraadsleden) aan, geen ministers (en schepenen). Het hoogste gezag moet daarom bij die verkozen volksvertegenwoordiging liggen. Parlementsleden moeten dus op hun strepen staan. Gelukkig zijn er een aantal die dat goed beseffen, ook nieuwkomers in het parlement.

U had het al begrepen, ik vond de academische zitting erg geslaagd, ook al omwille van de kwaliteit van de muzikale omkadering. Het optreden van Buurman op vrijdagavond was voor mij een positieve verrassing : ik vind hun nummers op de radio een beetje “zagerig” klinken, maar live hadden ze daar geen last van. Hun “Ring van vuur” -cover van Johnny Cash- maakte indruk. Jammer dat er niet meer volk was. En zondagnamiddag stond dus Margriet Hermans op de planken, met Hoger Streven. Heel gezellig, en heel veel volk. “Essen zingt uit volle borst” heb ik gemist, maar ook dat was uitstekend hoorde ik. Een mooi weekend, een gepaste manier om elf juli te vieren. Al vind ik nog steeds dat bij een nationale feestdag vuurwerk hoort.

Een gemeenteraad op het scherp van de snee gisteren, die meer dan had gemoeten in het teken stond van oktober 2012. Inderdaad, dat is over meer dan een jaar – al te vroeg om ons er nu al blind op te staren.

Toen ik naar de raad vertrok heb ik met, letterlijk op de drempel van mijn achterdeur, even afgevraagd wat ik wilde bereiken. Achteraf moest ik vaststellen dat dat ook gelukt was. Tevreden ? Neen, toch niet. Dat zit zo…

Ik had mezelf voorgenomen om het dossier “lokaal dienstencentrum” op scherp te zetten. Om duidelijk te maken dat er keuzes gemaakt moesten worden. “Aaieren of joeng” om het eens op zijn Antwerps te zeggen. Dat lukte : het voorstel dat we hadden ingediend had het schepencollege en de OCMW-voorzitster aan het denken gezet. Achter de schermen versterkte het volgens mijn aanvoelen ook de positie van degenen die vóór een degelijk LDC zijn, en dat was de bedoeling. Opdracht min of meer volbracht. Maar op de raad zelf probeerde de meerderheid ons het verwijt te sturen dat we puur om electorale redenen tegen een snelle realisatie van het dienstencentrum zijn. Ik slaagde er niet echt goed in om die aanval te pareren. Nochtans zit er een patroon in : als wij vragen stellen bij de kwaliteit van een beslissing, krijgen we meteen te horen dat we tegenwerken. Dat is al te gemakkelijk, maar de juiste woorden om dat aan te brengen vielen me onvoldoende snel in.

Zo kwam de meerderheid er wel mee weg dat ze bijna letterlijk stelden dat het LDC te allen prijze voor de verkiezingen open moet zijn, hoe dan ook. Volgens mij schatten ze de Essenaren verkeerd in, die zien ook wel het verschil tussen “degelijk maar wat langzamer” en “snel oplapwerk”. Ik hoop dat op 14/10/2012 de nieuwe sporthal volop in gebruik is, maar dat zal me niet tegenhouden om te zeggen dat het hele dossier alles behalve van goed bestuur getuigt. En zo zijn er nog wel wat verhalen. Anderzijds ga ik het college niet verwijten dat een goed doordacht traject toevallig op de verkiezingsdag nog niet tot het eindresultaat heeft geleid.

Ik hoop dat er bij de opening van het LDC (voorjaar 2012 ?) heel wat lachende gezichten te zien zullen zijn. Ik hoop vooral dat de gebruikers niet teleurgesteld gaan zijn, omdat ze in een kaal gebouw voor veel minder terecht kunnen dan ze hadden gehoopt. En als het er wél goed uitziet, hoop ik dat degene die het hardst lacht niet de huisbaas is, die al die mooie investeringen met één vingerknip tot de zijne kan maken. Of zou u deze overeenkomst, en dan met name art. 7 ervan, vertrouwen ?

Geen gemakkelijk verhaal, heb ik gisteren ondervonden. Wel één dat verteld moet worden. Verkiezingen of niet…

De voorbije dagen was onze streek in de ban van de heidebrand in Kalmthout. In zekere zin zat die “eraan te komen” : het was al een hele tijd geleden dat de heide nog eens echt had gebrand, en de droogte van de voorbije weken creëerde de “ideale” omstandigheden voor het vuur. Maar het was wel schrikken toen ik het plots op het internet las – en ’s avonds in de trein voorbij de indrukwekkende rookpluimen reed.

Meteen bleek nog maar eens hoe kwetsbaar de heide wel is. Meerdere brandweerkorpsen zijn net voor dit soort brand speciaal getraind en uitgerust. Er werd meteen heel wat mankracht en materiaal ingezet. En toch brandde 600 had heide af. Een ramp, heet zoiets. Al bleven alle woongebieden gelukkig helemaal gespaard.

Natuurlijk verdienen de mannen en vrouwen die in de heide het beste van zichzelf hebben gegeven de dank van iedereen. Opnieuw bleek dat er met vrijwilligers enorm professioneel kan worden opgetreden – maar ook dat beroepsmensen in dit soort omstandigheden een groot engagement vertonen.

Essen is trots op zijn brandweerkorps. Bovendien zijn we ons er zeer van bewust dat onze ligging extra verantwoordelijkheden meebrengt. Het gemeentebestuur is de voorbije jaren blijven investeren in degelijk materiaal, hoewel de officiële instructies dat omwille van de komende brandweerhervorming min of meer afraadden. Ik ben blij dat we dat toch gedaan hebben – waarvoor overigens in de eerste plaats Frans en Gaston bedankt moeten worden. Ik ben er ook van overtuigd dat we die beleidslijn in de komende jaren moeten doortrekken.

En ondertussen moeten we hopen dat de heide snel herstelt, zodat de planten en de dieren (met inbegrip van onze eigen diersoort) er weer volop kunnen gedijen !

CD&V organiseerde gisteren een informatieavond over de nieuwe sporthal en de aanpassingen aan het sportpark die daarbij zouden moeten aansluiten. We zijn er met enkele mensen van N-VA/PLE naartoe geweest. Het is belangrijk om op de hoogte te blijven, en blijkbaar is een deel van de informatieverstrekking in onze gemeente nu eenmaal voorbehouden voor CD&V-activiteiten. Of onze AGB-bestuurder Bob het uitdrukte : “Ik leer hier meer over het AGB dan in de Raad van Bestuur”…

Naast een uitgebreide toelichting bij de gevolgde procedure (waar wellicht geen sporter zich iets van aantrekt) was ons een 3D-wandeling door de hal beloofd, maar we mochten alleen in 3D –zonder brilletje weliswaar– om de hal heen wandelen. Van de binnenkant kregen we wel de plannen te zien, die we al kenden. En die ook vastliggen, zodat de sporters zich moeten hebben afgevraagd waarom nu pas in deze fase om hun opmerkingen werd gevraagd.

Over de heraanleg van het park leerden we vooral dat CD&V stilaan door de bocht gaat en naar ons voorstel voor een kunststofpiste ter vervanging van de aftandse atletiekbaan neigt. Al vermoed ik dat er vooral een belofte zal komen om het grondig te onderzoeken – na de verkiezingen…

Een ander voorstel dat wij gelanceerd hebben, is door CD&V wel voluit opgepikt : het Sportpark krijgt een volwaardige Finse piste, zodat er veilig kan worden gelopen en gejogd. Altijd aangenaam om te merken dat ook ideeën die je vanuit de oppositie lanceert een kans maken. Maar zeker voor dit soort “nieuw beleid” is het toch wel erg bizar dat het niet door het AGB of het gemeentebestuur, maar door één meerderheidspartij wordt aangekondigd.

Op dat vlak deed de vergadering van gisteren heel sterk denken aan de informatieavond van CD&V over de Moerkantsebaan een jaar of zes geleden. Die betekende ei zo na de breuk met toenmalig coalitiepartner Open Vld. Als ik de sp.a was, ik zou met de aanpak nu ook niet erg kunnen lachen. Meer dan de eigenlijke inhoud is het vooral de feitelijke gelijkstelling in de communicatie van overheid en partij, in de zin van “als het er echt op aankomt, is CD&V en CD&V alleen nog steeds het gemeentebestuur”, die voor mij een “over and out” zou inhouden. Maar gelukkig voor de meerderheid heb ik niets te zeggen bij de sp.a-collega’s – die ik desondanks een vrolijk 1 Mei toewens.