Tom Bevers

We zijn gisteren officieel gestart met onze verkiezingscampagne. Dat klinkt mij een beetje ironisch in de oren, want ik heb het er al een hele tijd behoorlijk druk mee. Maar vergaderen met de affiches erbij, een foto maken met de 25 kandidaten -zonder Photoshopingrepen, de afspraken voor de verkiezingsdag vastleggen… dat maakt het natuurlijk wel écht. Nu de borden nog zetten (ze komen eraan) en dan wordt het voor heel Essen duidelijk dat wij meer dan ooit meedoen. We’re in, zoals dat in het Engels heet. And we’re in to win, als de kiezer dat wil.

Zoals dat ondertussen een traditie is geworden, gebruikten we de verkiezingsstartdag ook om onze Moeial uit te reiken. Aan de ouders en directies van de scholen die zich hebben ingezet om het Octopusplan te realiseren. Omdat iedereen die meewerkt om ons verkeer een beetje veiliger te maken waardering verdient. En omdat we met hun werk ook aan de slag willen gaan de komende jaren. Want plannen maken is één ding, Essen moet veel meer aan de uitvoering ervan werken.

Je zal het maar meemaken ! Dat was mijn eerste reactie op het nieuws over de vechtpartij op een KSA-fuif in Buggenhout zaterdag. De aanstoker blijkt een zeer ervaren vechtersbaas. Probeer zoiets als jeugdbeweging maar eens te voorkomen ! Maar het is wel zó dat je het nieuws haalt, veel eerder dan door elke week als een groep jonge mensen klaar te staan om kinderen een aangename en zinvolle namiddag te bezorgen. Die fuif was er trouwens hoogstwaarschijnlijk niet in de eerste plaats voor het eigen plezier. Maar voor de opbrengst. Die broodnodig is om sterke activiteiten in een aangepast kader te kunnen aanbieden. En dan zoiets !

Ik dacht er ook aan, omdat ik toevallig de hele vorige week veel in de Oude Pastorij heb gezeten. En ik dus de opbouw van Exit Summer van de Essense Chiromeisjes heb gezien. Ook een groepje jonge mensen dat probeert uit een goede fuif en een gezellig weekend de nodige werkingsmiddelen te halen. Ik heb begrepen dat het hier met minder problemen is verlopen, gelukkig maar. Toch vind ik dat er meer preventief politietoezicht zou moeten zijn in de omgeving van fuiven en evenementen. Niet om de organisatoren het leven moeilijk te maken, maar net om hen te beschermen. Niet om de muziek stiller te laten zetten, maar om te zorgen dat wie er in de omliggende straten rondhangt geen straatlawaai of ander amok maakt. Want dat is de échte overlast.

Ik hoort nog veel te vaak beleidsverantwoordelijken allerlei eisen opleggen aan het jeugdwerk, normen waaraan het moet voldoen, verwachtingen die het moet invullen. We zouden beter vertrekken van wat dat jeugdwerk voor het sociale weefsel in Vlaanderen betekent, en van daaruit nagaan hoe we kunnen helpen. Het doet me denken aan een ander artikel dat onlangs in de krant verscheen : heel wat jeugdbewegingen zijn niet meer zeker van hun lokalen. De Kerk schuift de verantwoordelijkheid af.

Nadat Chiro, Scouts, KSJ-KSA-VKSJ en KLJ jaren het voetvolk mochten leveren voor het parochieleven, krijgen ze nu de rekening gepresenteerd. Ik begrijp dat parochies de financiële last niet altijd meer kunnen dragen. Maar de enige juiste houding is dan om het patrimonium kosteloos af te staan aan de gemeentebesturen, met de afspraak dat die voor de huisvesting van het jeugdwerk blijven instaan. Vroeger waren parochie en dorpsgemeenschap synoniemen. Parochie-infrastructuur is dus gezet met gemeenschapsgeld. Zeker de jeugdlokalen behoren daarom aan de gemeenschap toe, als de Kerk de last ervan niet meer kan dragen. Zo eenvoudig is dat. En als het toch anders uitdraait, dan heeft de gemeentelijke overheid wat mij betreft maar één keuze : zelf zorgen voor een behoorlijk dak boven het hoofd van élke jeugdbeweging. Afgezet tegenover de maatschappelijke meerwaarde daarvan zal de prijs altijd héél goed meevallen !

Dinsdag was het gemeenteraad. Daardoor heb ik dus een dagje van de Ronde van Essen gemist. Het werd een korte raad, maar daarom geen oninteressante. De discussie ging vooral over de heraanleg van de dorpskom van Hoek. Daar mag wel eens over gepraat worden, want de plannen die nu voorliggen roepen ook bij mij stevige bedenkingen op.

De nieuwe inrichting dreigt van de Moerkantsebaan een racebaan te maken. Maar ik ben uiteindelijk vooral bang dat het eigen karakter van Hoek ermee verloren gaat. Dat is een typisch probleem met dit soort plannen : in twee dimensies, op een plan, valt er niet zo veel tegen in te brengen. Maar zodra je eens nadenkt over hoe dat er dan in de realiteit, in drie dimensies, uit gaat zien, dan besef je dat het er misschien wel functioneel maar zeker niet “mooi” uit gaat zien.

Hoek moet er als een plattelandsdorp blijven uitzien. Dat kan perfect samengaan met een heraanleg, ook zonder kasseien. Maar er is meer denkwerk voor nodig dan nu gebeurd is, en er moet meer met de bewoners worden overlegd en nagedacht. We kregen in de gemeenteraad garanties dat er nog inspraak komt en de plannen nog kunnen worden bijgestuurd vooraleer het gemeentebestuur een bouwvergunning zal aanvragen. Ik reken erop dat het {CD&V-sp.a}-college woord houdt !

Neen, is sta niet bekend als een grote Uilse Kermisvierder. En dat in beide onderdelen : ik ben geen Uilenaar én ook niet echt een kermisklant. Ik vind het wel belangrijk dat er evenementen zoals Uilse Kermis zijn in Essen. Dat het gemeentebestuur ze steunt, en dat we ervoor zorgen dat ze kunnen blijven voortbestaan.

Dat is natuurlijk typisch praat voor een politieker – je gaat weinig kandidaten vinden die de komende twee maanden het tegendeel gaan vertellen. Of ze er daar dan nadien ook nog iets mee willen doen is een andere kwestie. Dat is dus allemaal nogal vrijblijvend. Toch heb ik nét iets meer te bieden : net als vorig jaar heb ik (op vraag van en samen met Kevin) de affiche gemaakt van de activiteiten die carnaval Den Uil in het kader van de Kermis opzet. Dat kunnen die anderen dan weer niet zeggen !

Wie de kermis gaat vieren wens ik dus hierbij alvast veel plezier, en wie niet gaat… ook – om de burgemeester van Samson lichtjes te parafraseren. Misschien ga ik er dit jaar overigens tóch een pintje drinken. Het blijven natuurlijk verkiezingstijden…

Ik heb hier al wel eens betreurd dat Roger Van Ginderen niet dikwijls meer de pen ter hand neemt om in De Voorbode te schrijven. Een andere Roger doet dat gelukkig wel : de lezersbrieven van Roger Goosen helpen om menig nummer van het sp.a-huisblad te vullen. Ik vind lang niet altijd dat hij gelijk heeft, maar ik waardeer zijn scherpe blik en dito pen, gekruid met heel veel levenservaring.

Jammer genoeg verschijnt De Voorbode niet op het internet. Dus heb ik zijn bijdrage in het nummer van deze week maar ingescand. Deze keer ben ik het namelijk helemaal met hem eens : Essen wordt veel te snel volgebouwd. En ik ben heel benieuwd hoe de schepen van ruimtelijke ordening en woonbeleid, Cis Dictus (sp.a), hierover denkt. Die is immers politiek verantwoordelijk voor wat er in Essen gebouwd en afgebroken wordt…

Mea culpa. Ik was te laat. De subsidie-aanvragen voor socio-culturele verenigingen moeten op 15 juli binnen zijn. En ik heb die van de Erfgoedstichting Heidebloempje pas op 17 juli in de brievenbus van het gemeentehuis gedropt. Zodat ik vandaag een brief van het schepencollege heb gekregen, met de melding dat we dit jaar geen subsidies krijgen.

Ik weet nog hoe het kwam. Ik had de in te vullen aanvraag gekregen, op papier. Maar vorig jaar kregen we ze ook via e-mail. Dus had ik die op papier opzij gelegd, want op de pc invullen is nu eenmaal minder werk. Een stichtingcollega had me er echter aan herinnerd dat de aanvraag ingevuld moest worden, en ik had dat dus genoteerd. Begin juli was het druk, door de uitgestelde gemeenteraad en de voorbereiding van de verkiezingen. Het kwam er niet meer van. Niet getreurd : op 15 juli zelf zou ik tijd hebben. De dag voordien kwam ik terug uit Cyprus. Wat deed ik niet, die 15e ? Inderdaad, op mijn lijstje kijken wat er nog moest gebeuren. Op 17 juli viel mijn symbolische frank – het hoeft niet altijd een Griekse drachme te zijn. Maar toen was het te laat.

Dat is natuurlijk allemaal geen excuus. En ik heb zelf het reglement mee goedgekeurd, ook niet meteen een verzachtende omstandigheid. Dura lex sed lex – ik zou zelf wellicht dezelfde beslissing hebben genomen.

Toch heb ik het er moeilijk mee. Niet omwille van de beslissing, wel omwille van de beslisser. Dit schepencollege slaagt er namelijk zelf niet in om tijdig te antwoorden op brieven en vragen. Niet van burgers -dat is het ergste- en ook niet van raadsleden. In het huishoudelijk reglement van de raad staat dat op schriftelijke vragen van raadsleden binnen de maand geantwoord moet worden. Het reglement heeft hetzelfde statuut als het subsidiereglement en is ook door de burgemeester en de schepenen mee goedgekeurd hebben, dus ook voor hen geen verzachtende omstandigheid.

Wel : ik heb de voorbije jaren veel vragen gesteld, en het college heeft die termijn meer niet dan wel gehaald. Vaak zaten ze er geen twee dagen over, maar hele weken of maanden. Een paar keer heb ik er hen zelfs aan moeten herinneren dat ik een brief had geschreven, anders had ik nooit antwoord gekregen. Bovendien beschikt het college, in tegenstelling tot raadsleden of verenigingen, over een administratie die dat allemaal netjes kan voorbereiden en bijhouden.

Ik heb met die laattijdige antwoorden niets gedaan, behalve af en toe er eens iets over zeggen op de gemeenteraad. Maar ik heb bijvoorbeeld niet naar de gouverneur geschreven, al vinden ze bij {CD&V-sp.a} dat ik dat om de haverklap doe. Al weet ik natuurlijk zeker dat het college stevig op de vingers zou zijn getikt. Maar ach, je kan niet op alle slakken zout leggen, en bovendien vind ik het veel erger dat de Essenaren een laattijdig of zelfs helemaal geen antwoord krijgen dan ik als raadslid. Desalniettemin heb ik nu toch het onbehaaglijke gevoel dat mij een splinter in het oog wordt aangewreven door een schepencollege dat de balk in het eigen oog niet ziet.

In ons verkiezingsprogramma staat dat we de Essenaar binnen de veertien dagen willen antwoorden op brieven. Ik stel voor dat we voor raadsleden dezelfde termijn hanteren. En dat het volgende college zich daaraan houdt. Zodat het recht in de schoenen staat als het aan een vereniging neen moet zeggen wegens twee dagen vertraging.

Op 21 juli schreef ik een brief naar het college. Die zat dezelfde dag in hun brievenbus – 21 juli is een verlofdag. Dus hebben ze tot woensdagavond tijd om te antwoorden. Ik ben benieuwd…

Hoe ik denk dat het beleid er in Essen de komende zes jaar zou moeten uitzien ? Wel, zo.

Tegelijk met het uitsturen van de Flits met onze lijst, hebben we ook het programma wereldkundig gemaakt. Ik ben er trots op dat we met een heel uitgewerkt, helder en concreet beleidsplan naar de Essense kiezer kunnen gaan. Hier zou ik graag mee werk van maken in de komende zes jaar.

Al nemen we natuurlijk wel een risico door onze plannen nu al bekend te maken. De anderen kunnen nu gaan “knippen en plakken”. Hopelijk verkiest de Essenaar uiteindelijk het origineel…

We hebben onze lijst bekendgemaakt, nadat die vorige week samen met ons programma door onze leden unaniem werd goedgekeurd. Bij de bespreking in ons bestuur -die wat moeilijker verliep, wat ook normaal is- heb ik gezegd dat ik slogan “Stem niet op mij !” terug zou bovenhalen. Daar zijn inderdaad goede redenen voor. 24 met name. Ik ga het dus alvast doen, niet op mij stemmen.

Ik stem wel voor Guy, waar ik al veel mee heb samengewerkt -15 jaar geleden schreven we samen een boek– en die ervaring en kennis inbrengt in ons project. Ik stem op Katrien, die qua “gezond verstand” onovertroffen is in onze fractie, en dat wil wat zeggen. Ik stem op Thomas, wiens visie op het sociaal-economisch beleid ik helemaal deel. Ik stem op Suzanne, die op een ontspannen manier het OCMW dat mij na aan het hart ligt mee bestuurt. Ik stem op Piet, wiens enthousiasme voor ons allemaal aanstekelijk werkt.

Ik stem op Josée, die ik twintig jaar geleden als jeugdambtenaar en Kernraadlid al enorm waardeerde, en omdat ik trots ben om vandaag op dezelfde lijst te mogen staan. Ik stem op Jochen, die zonder grote woorden ook in ons team een vaste waarde is geworden. Ik stem uiteraard op Annemie, die de Ronde van Essen mee heeft gemaakt tot wat die vandaag is. Ik stem op Bob, omdat hij de enige is die het AGB nog kritischer volgt dan ik, en dat wil wat zeggen. Ik stem op Ilse, omdat ze opnieuw voor ons mee op de bres wil springen. En ik stem op Joris, omdat hij het vertrouwen en de visie uitstraalt waar N-VA/PLE voor staat.

Ik stem ook op Carina, omdat zij zo goed aanvoelt wat er in haar straat, buurt, wijk… leeft. Ik stem op Jurgen, omdat ik het bijzonder waardeer dat hij in zijn drukke bestaan tijd én enthousiasme voor ons vrijmaakt. Ik stem op Christina, omdat ze weet wat ze wil(dert) en daar heel hard voor wil gaan. Ik stem op Jasper; als ik eerlijk ben, dan volstaat het feit dat hij op zaterdag met een rood sjaaltje rondloopt daarvoor, maar bovendien is zijn ongecompliceerde jonge stem in de Essense politiek meer dan welkom. Ik stem op Majanka, die ik nog maar een paar weken ken en nu al waardeer voor inzicht en (als het nodig is) scherpe tong.

Natuurlijk stem ik op Anne. Omdat ik van Hoek houd, en omdat het een bijzonder gevoel geeft om de lijst te delen met iemand waar ik als Jeugdraadbestuurslid nog op babybezoek ben geweest toen papa Cis voorzitter was. Ik stem op Kevin, omdat ik heel simpel vind dat hij een onmisbare stem in onze fractie en de gemeenteraad is. Ik stem op Robin, om véél redenen, maar vooral omdat ik nog altijd bijzonder blij ben dat hij in ons team zit. Ik stem op Cathy, die ik ook nog maar pas ken en die ik onder meer waardeer omdat ze (me) tegenspreekt !

Vanzelfsprekend stem ik op Veerle, een toffe dame die al bij ons thuishoorde lang voor ze de stap zelf zette. Dan sla ik er eentje over op de lijst, maar vervolgens stem ik met ongelooflijk veel overtuiging op Geert, van wie het sociaal engagement, doorzettingsvermogen én relativeringskracht moeilijk te evenaren zijn. Ik stem op Agnes, omdat ik heel blij ben dat ze terug op onze lijst staat en omdat ze ik er al naar uitkijk om met haar samen te werken in de raad. En tenslotte stem ik uiteraard op Dirk. Omdat hij qua ervaring, visie, uitstraling… voor niemand in de Essense politiek moet onderdoen – en omdat er weinig mensen zijn met wie ik liever samenwerk.

Misschien moet u maar hetzelfde doen. Al zal ik u natuurlijk niet écht kwalijk nemen dat u ook nummer vier op de lijst een stem waard zou vinden. En toch : ik ben ongelooflijk blij dat we een ploeg of het veld brengen die de vergelijking met eender wie kan doorstaan. Dat geeft me zin om er de komende maanden nog meer tegenaan te gaan – dat is veel belangrijker dan welke persoonlijke ambitie dan ook.

Met een namiddag in het Karrenmuseum werd vandaag mijn elf juliweekend afgerond. De ATV-vertelling van morgen gaat er wellicht bij inschieten. Desalniettemin is het mooi geweest. Nicole en Hugo die daarstraks op het podium stonden zijn niet echt “mijn ding”, maar ze wisten wel sfeer te brengen en pasten mooi tussen de Essense vaste waarden.

De academische zitting deze morgen trok een select publiek, dat met interesse naar Cees van Liere luisterde, maar het een beetje jammer vond dat hij niet verder inging op de concrete werking van het Grenspark Zoom-Kalmthoutse Heide.

Gisterenavond brachten Stijn Meuris en Rick De Leeuw, begeleid door vakmensen als Axl Peleman en Jan Hautekiet, een zeer enthousiast optreden, dat de stortregen moeiteloos overtrof. En dat wilde wat zeggen ! Al heb ik me niet helemaal doornat laten regenen (ik ben Veerle de Waal niet…), het was toch een speciaal gevoel om te midden van de zondvloed op te gaan in vooral de songs van Stijn Meuris, die ik bijzonder waardeer. Dat ’s anderendaags Nicole en Hugo hetzelfde nummer zouden brengen (“Ik hou van U”) wist ik toen nog niet, maar dat zowel Meuris als het zingende (stilaan “gouden”) echtpaar hetzelfde nummer overeind kunnen houden pleit voor de kracht ervan…

Op Peter’s Park Volley ben ik tenslotte het N-VA/PLE-team even gaan aanmoedigen. Ik ga ervan uit dat het geholpen heeft, gezien de eerste plaats die ze behaalden.

Dat drukke weekend sloot een week af die zonder meer één van de mooiste uit mijn politieke engagement is geworden, met onder meer onze gezinsbarbecue en een geslaagde ledenvergadering. Waar een mens dan tussendoor ook nog de tijd vindt om naar Luxemburg te reizen, had u al eerder gelezen…

Beste collega’s van sp.a Essen,

Soms begrijp ik jullie niet zo goed. Vaak wel, hoor. Ik snap bijvoorbeeld heel goed dat jullie in 2006 de kans niet hebben laten liggen om in de meerderheid te stappen, al was dat dan met dezelfde CD&V die jullie gedurende decennia bestreden hebben. Ook al omdat een vierpartijencombinatie met 13 zetels op 25 eigenlijk niet echt een alternatief was, en jullie mooi de kans kregen om van de toenmalige fricties tussen CD&V en mijn partij te profiteren. Ik begrijp ook dat jullie ervan uitgingen dat jullie met een sterke kopman als Gino Veraart niet zomaar door de christen-democraten “opgegeten” gingen worden. En ik kan er goed inkomen dat het vooral na het overlijden van Gino niet altijd zo gemakkelijk was om een stempel te drukken op het gezamenlijke beleid van de meerderheid.

Dat jullie blij zijn dat je Helmut hebt kunnen overtuigen om terug naar het noorden te komen, vind ik ook logisch – ik deel de vreugde zelfs, want een goede gemeenteraad heeft op alle banken sterke krachten nodig. Ik begrijp verder heel goed dat jullie af en toe eens naar Antwerpen kijken, en ik kan er inkomen dat een stadslijst met CD&V in Antwerpen ook vanuit Essen dan een logische stap lijkt.

Maar de laatste weken kan ik toch niet meer zo goed volgen. Ik stel vast dat jullie ook in Essen opnieuw in de armen van CD&V willen vallen – alles wijst daar namelijk op. Ook al weten jullie heel goed dat zeker achter de schermen CD&V Essen vandaag net dezelfde partij is als degene die jullie decennia lang terecht hebben bekritiseerd. Ook al zien jullie ongetwijfeld net zoals ik dat die CD&V jullie hoogstens de kruimels gunt van de lintjesknipcommunicatie die het gemeentebestuur voert. Ook al kunnen jullie tenslotte bij de eindafrekening alleen maar met mij vaststellen dat de “kroonjuwelen” die jullie in het coalitieakkoord lieten opnemen, zoals de Grondbank, er niet zijn gekomen.

Bovendien is Essen echt Antwerpen niet. Hoe je Janssens gaat helpen door CD&V in Essen in het zadel te houden, dat ontgaat me toch wel een beetje. Tenslotte : jullie weten toch ook wel dat hele stukken van jullie programma eigenlijk in een bestuur met CD&V hoogstens op lippendienst kunnen rekenen ?

Vaak begrijp ik jullie heel goed. En uiteindelijk kiezen jullie je eigen weg, natuurlijk. Daar heb ik me niet mee te moeien. Maar ik vond jullie keuzes altijd zo logisch, helder, rechtlijnig ook. Dat kan natuurlijk ook aan mij liggen. Maar ik probeer het gewoon te begrijpen. Of vergis ik me toch ? Leggen jullie het me bij gelegenheid eens uit ?