Archief van
Categorie: Essen politiek

Voorgeprogrammeerd

Voorgeprogrammeerd

Ons verkiezingsprogramma staat online.  Daar was terecht vraag naar : de kiezer heeft het recht om te weten waar elke lijst die de verkiezingsstrijd aangaat voor staat.  We zijn nauwelijks een maand voor de verkiezingen, en dus zou dat huiswerk klaar moeten zijn.  Kandidaten bekend maken zonder te zeggen waar die voor opkomen is bovendien een rare manier om aan verkiezingen mee te doen.  Vandaar, dus.

Toch heb ik even getwijfeld om het op de website te zetten.  De programma’s van CD&V en sp.a zijn vandaag, 11 september, niet op hun website te vinden.  Ze zullen nog wel komen, natuurlijk.  Maar met name CD&V had in het verleden last van enig kopieergedrag : ze gebruikten ons programma om te voelen vanwaar de wind kwam, om te zien wat er in Essen leeft.  En namen die bekommernissen dan over in hun verkiezingsprogramma.  Om er vervolgens niet veel meer mee te doen, eens de macht terug veroverd.  Maar goed, we zijn de inhoudelijke campagne toch al gestart.  Dat is de enige manier van campagne voeren die ons ligt, trouwens : tegelijk de inhoud en de personen die van die inhoud werk gaan maken voorstellen.  De collega’s weten dus al waar we voor gaan.  Ik ben dan ook niet verbaasd dat ik hier en daar al CD&V-ers hoor pleiten voor de Essense open ruimte, die hun partij zo enthousiast heeft laten volbouwen.  Ze maakten ook hun internetprofielfoto’s groen – sommigen overdreven zelfs en zagen er een tijdje als familieleden van de Hulk uit.  De sociale media, het is altijd even oppassen geblazen natuurlijk…

Nu, hopelijk heeft de kiezer vooral de les van het zwembad geleerd.  Op dat punt besliste CD&V zes jaar geleden om “over” ons programma te gaan.  Wij stelden een bad voor in samenwerking met andere gemeenten, bijvoorbeeld in Nieuwmoer, voor CD&V moest het mordicus in Essen komen.  CD&V vormde een coalitie met de sp.a en, en de rest is geschiedenis.  Net zoals het zwembad zelf – de mooie foto ervan die deze week op Essen in Beeld verscheen is al wat ons rest.

Maar ik wilde het eigenlijk over ons programma hebben.  Laat ik eerst meegeven dat het hier en daar nog een beetje kan worden bijgeschaafd, indien nodig.  Ondanks de 43 bladzijden tekst is het onvermijdelijk dat we vergeten zijn om ons uit te spreken over één of ander thema dat toch niet onbelangrijk is.  Dan vullen we de tekst daar nog mee aan.  Maar de richting van de tekst veranderen we niet meer, de krachtlijnen liggen vast, en we gaan ook voluit voor wat we neerschrijven.  We hebben er hard genoeg aan gewerkt.  Dat programma en onze 25 kandidaten, het is uiteindelijk alles wat we u kunnen bieden op 14 oktober.  Hopelijk volstaat dat om uw vertrouwen te krijgen.

Check it out !

Check it out !

We staan in de “Stemcheck“.  Hoera.  Toen die twee weken geleden door De Standaard en Het Nieuwsblad werd gelanceerd, stond N-VA/PLE er niet in.  We belden en mailden die kranten, maar kregen geen uitleg.  We keken grondig onze mailbos en alle andere mogelijke mediakanalen na, en stelden vast dat we gewoon nooit waren gecontacteerd.  Zonder verdere uitleg kreeg de Essense kiezer alleen CD&V, sp.a en Essens Belang voorgeschoteld.  Op basis van een “wetenschappelijke methodologie”, dat dan weer wel.  CD&V was er ook als de kippen bij om publiciteit te maken voor de test.  De ultieme droom leek uit te komen : verkiezingen zonder de enige partij die hun koppositie kan bedreigen.  Hoe mooi…

Vorige week kwam er dan plots het bericht dat we alsnog de Stemtest zouden mogen invullen.  Een halve dag later kregen we vervolgens een link.  En dan hadden we nog ongeveer 24 uur om geargumenteerd op 50 stellingen te antwoorden.  50, waarvan degene die de test op het scherm invult er 25 te zien kreeg.  Plus nog een heel pakket aanvullende informatie.  Hoe een partij die alléén op vrijwilligers draait op die korte termijn het equivalent van een zestal pagina’s antwoorden op een degelijke manier moet volschrijven, dat was duidelijk niet het probleem van de kranten.  Het besef dat de gemeentepolitiek, zeker in de oppositiepartijen, niet op beroepspolitici draait is er duidelijk nog niet doorgedrongen.  Zes uur tijd heeft het gekost.  Zelf namen de twee kranten wel nog een dag of vijf om de antwoorden te verwerken in hun “wetenschappelijke methodologie”.  Dat dan weer wel.

Ik vermoed dat ze er vooral een computerprogramma op hebben losgelaten.  Als ze de antwoorden ook hadden gelezen, dan hadden ze geweten dat sommige stellingen niet relevant zijn voor Essen.  Als geen enkele gemeentelijke school warme maaltijden aanbiedt, dan is de vraag of die maaltijd halal moet zijn irrelevant.  Dat twee partijen dat aangeven, en bovendien vervolgens een verschillende keuze maken met eigenlijk hetzelfde argument, zou er toch toe moeten leiden dat de vraag gewoon wordt geschrapt ? Gelukkig hebben ze sommige andere vragen die we moesten beantwoorden wel laten vallen.  “Moet Essen fusioneren met… Essen ?” kwam er op het scherm.  Wij zijn helemaal vóór, uiteraard.

Een voorafgaand overleg met de partijen zelf, om zo tot zo zinvol mogelijke stellingen te komen, had ongetwijfeld de kwaliteit van de test kunnen verbeteren.  Toch hebben de makers van de Stemcheck nog enige moeite gedaan om lokale kwesties te verwerken.  We kregen ondertussen namelijk ook een reeksje vragen van Het Laatste Nieuws.  Waar we alleen maar moeten kiezen tussen ja of neen, en zelfs geen uitleg bij kunnen geven.  Dat maakt dat er geen volledige dag tijd in gaat kruipen, gelukkig maar.  Maar of we een afzonderlijk zwemuur willen voor allochtone vrouwen vinden we moeilijk om te beantwoorden.  De dames gaan nogal opkijken als ze vrolijk het grasveld aan het Parochiecentrum induiken, vrezen we (tussen haakjes, zelfs voor een gemeente mét zwembad is de vraag onnoemelijk slecht geformuleerd; een afzonderlijk zwemuur voor vrouwen kan mogelijk wettelijk zijn, maar één voor uitsluitend allochtone vrouwen is zonder enige twijfel in strijd met het discriminatieverbod).

De kwesties die echt spelen komen in beide testen (volgen er nog ?) maar mondjesmaat aan bod.  En zowel Het Laatste Nieuws als De Standaard/Het Nieuwsblad lijden ook aan het euvel van de valse tegenstelling : meer groen of meer bedrijvigheid, dat kan toch allebei ? Niet zo voor onze kranten, voor wie nuance uit den boze is en die eigenlijk het liefst een tweepartijenstelsel zouden zien.  Zoals de voorbeelden die ik al meegaf aantonen zijn ze er bovendien vooral op gebrand om “identitaire” kwesties mordicus in elk gemeente te agenderen, ook waar die echt niet spelen.  Dat ze daarmee zelf bijdragen aan de polarisering hierover die ze soms aanklagen, is wellicht niet hun zorg.  En dat ze het speelveld voor lokale partijen onnodig inperken door hen te willen dwingen om deel te namen aan een debat dat het hunne niet is, ook al niet.

Ik weet het, ze zijn onweerstaanbaar, dit soort testjes.  Daarom is het goed dat we er nu tenminste tussen staan – als partij niet meedoen is immers geen optie als de anderen het wel doen.  Wie de toelichtingen leest, kan zelfs interessante dingen leren over de partijstandpunten in onze gemeente.  Maar wie echt wil weten wat er speelt, zal toch wat dieper moeten graven in de komende weken.  En de resultaten nemen voor wat ze waar zijn : een test op basis van 25 eerder toevallige stellingen die uiteindelijk maar een afkooksel zijn van het politieke debat in onze gemeente.

 

Culture club

Culture club

Het is een wat vreemd ritueel.  Elk jaar, zo rond deze tijd, valt de brochure van Tatteljee in de brievenbus.  Ik doorblader die altijd helemaal, en zie steevast enkele cursussen die ik graag zou willen volgen : iets met koken, iets met geschiedenis, iets met taal…  Ik kijk vervolgens naar de bijhorende kalender en realiseer me dat het niet realistisch is om er die tijd voor vrij te maken.  Dat gaat zo al meer dan twintig jaar, denk ik.  Een beroepsleven en gemeentepolitiek combineren is geen evidentie.  En dus heb ik me nog nooit ingeschreven.  Toch groeide ook dankzij die jaarlijkse brochure bij mij de wens om ooit nog eens een taal te leren, wat ik dus ondertussen ook doe.  Niet in Tatteljee, neen.  En toch, ooit komt het er nog van.  Er staat nu een cursus Latijn op hun programma; als daar ooit een cursus oud-Grieks op volgt, wie weet.  En als ik ooit héél veel tijd vindt kan ik misschien zelf les komen geven.  Als…

Gisteren was ik om een andere reden aan het Sint-Antoniusplein.  Samen met de Cultuurraad organiseerde Tatteljee een debat over het cultuurbeleid in onze gemeente.  Uiteraard in de aanloop naar de verkiezingen.  Bij N-VA/PLE viel de keuze op mij.  Ik mocht dus mee vooraan zitten met de burgemeester en de schepen van cultuur, en de specialist digitalisering van het Belang.  Oud-secretaris Ronny Frederickx leidde het debat, en deed dat uitstekend.  Cultuur is niet het meest controversiële thema, zodat er niet echt vonken afvlogen, maar er zitten toch wel verschillen in de programma’s van CD&V, sp.a en N-VA/PLE.  Over de vzw Kobie bijvoorbeeld (wij zouden het Kobieconcept behouden maar in een andere juridische vorm gieten), over de mogelijke invulling van de goederenloods aan Hemelrijk, over de nood van een podiumzaal ook (wij willen die sowieso, sp.a wil één of andere vorm van concertzaal en CD&V sluit niet uit dat er iets kan groeien).

Ik heb sterk de nadruk gelegd op samenwerking met de verenigingen en op inspraak in het cultuurbeleid, en denk dat die boodschap ook werd begrepen.  Ik heb er daarnaast op gewezen dat een gemeentebestuur niet alle gebouwen in een gemeente in eigendom kan hebben.  De burgemeester stelde de mogelijke overname van de parochiezalen in het vooruitzicht, de cultuurschepen die van één of meer kerken.  De discussie over elk van die gebouwen moet gevoerd worden, maar we moeten vooral zorgen dat de ruimtes die we hebben zo optimaal mogelijk worden benut.

Essen heeft te vaak gebouwen aangekocht zonder goed te weten wat er mee moet gebeuren, en afstoten blijkt héél moeilijk te verlopen. Dat is niet houdbaar – maar ik weet niet zeker of de collega’s dat inzagen.  Ik zou alleszins uitgaan van de functies die we nodig hebben, de bestaande veiligstellen en de nieuwe behoeften proberen te beantwoorden.  Dat is een lange lijst : polyvalente ruimte, een degelijk podium, een ruimte voor niet-kerkelijke afscheidsplechtigheden…  Ruimte ook voor al die cursussen waar ik niet aan deelneem en die nu vooral onderdak vinden in de voormalige kleuterschool aan het nog veel voormaligere zwembad – maar wat op termijn misschien niet de meest geschikte of zekere locatie is.  Als we al die vragen aanpakken, dan wordt de volgende zes jaar alleszins geen verloren  legislatuur voor het cultuurbeleid, want dat bleek de voorbije periode eigenlijk wel een beetje.  Dixit de burgemeester en de bevoegde schepen…

Ik vond het waardevol initiatief dat alvast voor mij een boeiende gedachtenwisseling opleverde.  Ik hoop dat de aanwezigen dat ook vonden.  En in de marge leerde ik ook Tatteljee wat beter kennen.  Ook nuttig natuurlijk.

Goede raad is duur

Goede raad is duur

Gisteren gemeenteraad.  Dankzij de NMBS was ik vijf minuten te laat, maar door me te haasten kon ik -nahijgend en op mijn nuchtere maag- nog snel mijn geplande tussenkomsten doen…

Laat ik even terugkomen op mijn vorige stukje.  Ik denk niet dat het daardoor kwam, maar ik stelde wel vast dat enkele nieuwkomers op de verkiezingslijst van de CD&V-concullega’s op de publieksbanken hadden plaatsgenomen.   Ik hoop maar dat ze niet te veel ontmoedigd zijn geraakt…

Zo werd aan de raad werd gevraagd om toelating te geven tot de bouw van een brug over de openbare weg.  Dat zou een nuttige discussie kunnen opleveren, ware het niet dat de brug er ondertussen al staat.  Zoals zo vaak deze legislatuur heeft het schepencollege het nodig geacht om de raad te laat bij een dossier te betrekken.  Je zal maar kandidaat-raadslid zijn op de meerderheidslijsten…

Verder hoorden ze hun partijcollega’s mee toegeven dat veel voetpaden er slecht bij liggen, dat de communicatie van het gemeentebestuur vaak mank loopt, dat aan Over d’Aa de keldergaten boven het nieuwe wegdek uitkomen en dat de neverending story van de camera aan het verkeerslicht in Hoek nog niet afgewikkeld raakte.  Je zal ook maar een oud-voorzitter van de Jeugdraad zijn, en begrijpen dat je collega’s discriminatie van jongeren niet echt een probleem vinden.  Misschien kunnen ze zich optrekken aan de ijzersterke voorstellen voor de Essense toekomst die door hun toekomstige fractiegenoten (als de kiezer dat wil) werden gelanceerd, zoals daar zijn : pratende vuilnisbakken.

De belangrijkste beslissing draaide overigens om het lastenboek voor de herziening van het ruimtelijk structuurplan.  Die herziening komt veel te laat, maar zoals zo vaak past daarbij het Cruijffiaanse adagium dat elk nadeel zijn voordeel heb : de herziening kan zo vroeg in de nieuwe legislatuur gebeuren.  Een uitgelezen kans om de eigenheid van Essen als open en groene gemeente te verankeren.  Hopelijk kan de nieuwe raad dáár zijn energie in steken.  Als het aan ons ligt, alvast wel – het huidige college bedisselt het wellicht liever zelf met het studiebureau.

Dat is eigenlijk een beetje de paradox : wie op de gemeenteraadsbanken van CD&V belandt en niet uitverkoren wordt om ook in het college te zitten, heeft wellicht meer kans om mee het beleid te bepalen als CD&V niet mee in de meerderheid raakt.

Ik wens alle nieuwelingen nogmaals een interessante campagne toe, en als ze verkozen worden een zo boeiend mogelijk mandaat.

Opgelijst

Opgelijst

We hebben onze lijst bekendgemaakt.  Zoals elke zes jaar is daar heel hard aan gewerkt. Ik ben heel blij met het resultaat, we schuiven een nog sterkere ploeg naar voren dan zes jaar geleden.  Dat moet ook wel, want we hebben de ambitie om met deze mensen te besturen.

Ik weet dat mijn collega’s in de gemeenteraad en de ervaren N-VA/PLE-ers het me niet kwalijk zullen nemen dat ik vooral blij en trots ben op de nieuwkomers die we hebben aangetrokken. Trots op Annemie Baeyaert, een ongelooflijk gedreven dame, met een visie, die in de bedrijfswereld meer dan bewezen heeft wat ze kan.  Ze staat terecht op plaats twee, want ze zou een uiterst sterke bestuurder voor Essen zijn.  Ik ben ook verheugd dat Bianca De Backer op onze lijst staat.  Ze zit dan al wel enkele maanden in de gemeenteraad, maar toch nog een beetje verder van ons vandaan.  Goed dat ze wat dichter bij schuift.

Ik ben verder heel blij met Sally Danssaert.  Een jonge juriste die bij de opmaak van ons programma bewees dat ze weet wat ze wil, en weet waarover ze spreekt.  Ik kijk er naar uit om met haar samen te werken in de gemeenteraad.  Ook Peggy Verhaar is een aanwinst.  In ons programma spreken we al heel lang over het belang van zelfstandigen en ondernemers voor Essen.  Nu staan er zowaar ook vijf (!) mensen op onze lijst met een eigen onderneming.  Kevin Speltincx draait al enige tijd mee in ons bestuur, maar ik verwelkom onze enthousiaste jongerenvoorzitter toch graag bij deze op onze lijst.  Jorne Rossen is onze jongste kandidaat, al gaat het om een fotofinish.  Jorne is leider bij een jeugdbeweging, de Chiro van “Den Uil” in zijn geval, en die hebben bij mij altijd een streepje voor.  Jorne heeft daarenboven ook nog eens een klare kijk op wat er voor zijn generatie in Essen moet gebeuren.

De naam Tamara Henrard kende ik niet toen die opdook in onze lijstvorming.  De verloofde van kapper Frank, waar ik ook klant ben, dat zij me al meer.  Maar Tamara gaat snel haar eigen naam maken.  Werken, studeren, moeder zijn en méé opkomen voor vooral een beter gezondheidsbeleid in onze gemeente, ze kan dat allemaal tegelijk.  Eliese Braat zit in de Stuurgroep van de Ronde van Essen.  Stem op Eliese ! Zoekt u toch nog meer redenen, weet dan dat ze een jonge leerkracht is die goed weet wat voor Essen ze wil voor haar generatie, en de generatie die ze mee vormt.

Koen Hereygers is een beetje een “valse nieuweling”, want hij stond al eens op onze lijst.  Maar dat is al 18 jaar geleden, en dus is hij toch minstens een beetje nieuw.  Koen is een oud-KSA-leider, en dat we die eigenschap delen schept natuurlijk sowieso een band.  Erwin Koevoets van Hoek is nog een naam die ik tot voor kort niet kende.  Zijn liefde voor de open ruimte in onze gemeente, die hij ook in mooie foto’s vertaalt, maakt dat ik hem met veel plezier bij u kan aanprijzen.  Gerda Vandersnickt is één van de vier mensen op onze lijst met werkervaring bij het gemeentebestuur.  Opmerkelijk voor een oppositiepartij ? U zegt het.  Ik ben erg blij met haar steun voor onze lijst.

Tim Duchêne is ook nieuw.  Boomkweker en deskundige op het gebied van mobiliteit en ruimtelijke ordening.  Geef hem de kans om mee te schrijven aan het volgende structuurplan en mobiliteitsplan, en Essen wordt groener, mooier, leefbaarder en verkeersveiliger.  100% garantie.  Kirsten Van Houtven kende ik eerlijk gezegd tot voor kort niet echt.  Dat ze enthousiast de ontwerpteksten die we rondsturen bijspijkert, pleit voor haar.  Dat ze niet afwijkt van haar pleidooi voor een kindvriendelijk Essen nog meer.

Het lijstje eindigt met Joris Brosens, die in Essen al heel wat watertjes heeft doorzwommen en nu vooral bij de nieuwe fusieturnkring (dat blijft een indrukwekkend samenwerkingsproject) mee aan de kar trekt.  Een ploegspeler met inzet en doorzicht.  Als ik iets van voetbal zou kennen, ik zou hem met Vincent Kompany vergelijken.  Maar ik ken meer van gemeentepolitiek en stel daarom voor dat u hem niet bij de Gouden Schoen, maar bij de verkiezingen op 14 oktober steunt.

En tenslotte…  ook bij CD&V en sp.a staan nieuwe mensen op de lijst.  Ik waardeer hun engagement, en hoop dat hun kandidatuur een waardevolle ervaring voor hen wordt.  Ik raad u wel sterk af om op hun partijen te stemmen, dat spreekt voor zich.  Maar als u dat toch zou doen -en ook als u wél op ons stemt, natuurlijk-, kleur dan alsjeblief niet enkel het bolletje van de lijsttrekker of de oude garde.  Zoek ook naar enkele goede nieuwelingen.  Vaak staan ze niet helemaal bovenaan, dus zoek even verder. Ze verdienen dat.

Goede werken

Goede werken

Het is een zesjaarlijkse traditie… In de aanloop naar de verkiezingen schrijf ik hier een stukje over wat het schepencollege goed heeft gedaan. In de verkiezingscampagne leggen we als oppositiepartij wat meer nadruk op wat verkeerd ging. En de meerderheidspartijen wellicht op wat goed ging. Maar ik vind het belangrijk dat politici kritisch zijn voor zichzelf, en de zaken ook in een ander perspectief durven zien. De voorbije twee verkiezingen bleek het een illusie dat “in ruil” ook iemand van de meerderheidspartijen het lijstje zou maken met wat er eigenlijk écht niet goed is gegaan. Misschien deze keer wel. Als er geen andere publicatiemogelijkheid is, plaats ik het hier wel.

Bij mijn lijstje horen voetnoten en nuances : vaak is wat goed ging toch ook niet helemaal goed, of had het nog beter, sneller, goedkoper gekund. Maar die nuances ga ik achterwege laten. Dat betekent niet dat ze er niet zijn. En zaken waar de “maar” sterker doorweegt dan de positieve kant, horen uiteraard gewoon niet in het lijstje thuis. Ik ga voor enkele “verwezenlijkingen” wel onze inbreng mee in de verf zetten, maar zonder het alleenrecht te claimen. Tot spijt van wie het benijdt (ik dus) ligt de eindbeslissing vaak toch bij het schepencollege of de meerderheidspartijen. We hebben overigens uiteindelijk wel het hele lijstje van tien ook mee gesteund, vaak voluit, soms wat aarzelend.

Het lijstje…

1. De kunststofatletiekpiste (dat is er meteen één waarbij ik ervan overtuigd ben dat die zonder ons niet zou zijn gekomen, maar zonder Brigitte Quick ook niet).
2. Het fietspad naar Nieuwmoer.
3. Het “samen-tuinen”-project.
4. De grotere aandacht voor het planten van bomen. En toch ook wel het milieubeleid meer in het algemeen, en laat ik het bloemetje daarvoor dan ook maar naar Helmut Jaspers werpen.
5. De heraanleg van de Dreef.
6. De heraanleg van de Paterstuin samen met Kempens Landschap.
7. De herinrichting van de kerkhoven (waar we hard voor mee aan de kar hebben getrokken).
8. De nakende bouw van de turnhal.
9. De repetitieruimte Hemelrock (nog één waarop ik zelf lang mee heb aangedrongen).
10. De activiteiten rond de “Grooten Oorlog”.

Ik vergeet er wellicht nog enkele, maar ik ben nu eenmaal opgegroeid met “Tien om te Zien” (horresco referens…) !

Boerkini ?

Boerkini ?

Heel Vlaanderen discussieert gezellig voor of tegen een boerkiniverbod in het zwembad. En wij mogen in Essen weer niet mee doen !

Bijna RIP voor een RUP ?

Bijna RIP voor een RUP ?

Vorig jaar in oktober keurden we in de gemeenteraad het RUP Meergezinswoningen voorlopig goed. Met dat RUP wordt een rem gezet op de appartementsbouw in Essen-Centrum. Gisteren stond de definitieve goedkeuring op de agenda. Zoals ik vorig jaar schreef, hebben we tien jaar lang op dit RUP moeten wachten. In die tien jaar zijn er ongelooflijk veel appartementen in Essen gebouwd (of nog gepland). Er moeten redenen zijn waarom dat zo lang heeft geduurd.

Ik ben er altijd vanuit gegaan dat één van de redenen gezocht moest worden binnen CD&V. Dat er daar mensen zijn die de bouwwoede in Essen eerder willen aanmoedigen dan afremmen, en die het niet erg vinden dat Essen doorgroeit naar 20.000 en vervolgens 25.000 inwoners, daarbij niets meer overlatend van de landelijke gemeente die het ooit was. Maar ik kon dat niet hard maken, want het werd zo nooit uitgesproken. En de oorzaak van treuzelen, onnodige omwegen maken, … valt moeilijk te achterhalen.

Verbaasde het me dan dat die stem in de laatste rechte lijn dan tóch nog aan de oppervlakte kwam ? Neen, dus. Of toch wel. In de commissie pleitte Brigitte Van Aert er plots voor om het RUP alsnog aan te passen en toch nog méér appartementsbouw toe te staan. Ik vond het wat vreemd dat net zij die mening verwoordde. En dat er zolang mee was gewacht, want het RUP stond nu toch echt wel op het punt definitief te worden goedgekeurd – en de bouwwoede was in die tien jaar toch ook al grotendeels gestild. Maar dat het uit CD&V kwam, verbaasde me veel minder.

Kaderde haar tussenkomst in de open discussie die in een commissie nu eenmaal gelukkig wel kan ? Was het, zoals Arno Aerden (sp.a) suggereerde, een ongelukkige formulering van een wel verdedigbare mening ? Ik zou het graag willen geloven. Als we hier maar geen tien jaar op hadden moeten wachten, zonder goede verklaring.

Uiteindelijk werd het RUP unaniem goedgekeurd. Oef. Maar Essen niet volbouwen blijft één van de grote uitdagingen voor het volgende bestuur. Eén die niet bij alle partijen in even goede handen is. Dat weet ik dan weer wel zeker.

Onder den boom rozemarijn…

Onder den boom rozemarijn…

In het herdenkingspad in de Paterstuin lieten we een boom planten om te herinneren aan zwembad De Vennen. Vlakbij de prachtige moestuin die er terug verrees. Gisterenavond huldigden we de boom in. Ik mocht daarbij het woord voeren. En zei dit :

Welkom bij deze herdenkingsboom voor zwembad De Vennen. Ik zie iedereen al denken, moest die boom niet in de Kerkstraat staan ? Misschien wel, maar daar is nu eenmaal geen herdenkingspad. En toch past het ook wel dat deze herdenkingsboom hier staat, want het eerste zwembad in Essen stond hier, aan het College. In 1958 werd hier een zwembad gebouwd, op de plaats waar nu de sporthal staat.

Maar hét zwembad, dat kwam er pas in 1972. Eerst moest het in het Sportpark komen, maar uiteindelijk werd het plan voor dat park maar half uitgevoerd. Daarna rijpte even het idee om in zaal Rex te gaan zwemmen. Uiteindelijk verrees in 1972 zwembad De Vennen, gebouwd onder leiding van Armand Quick. Al in 1973 werd de 100.000e bezoeker geteld.

Daar waren er ongetwijfeld heel wat bij die meer dan één keer waren gekomen. Dat neemt niet weg dat generaties jonge Essenaren in het bad hebben leren zwemmen. Hendrik Conscience leerde zijn volk lezen, Cyriel Loos en collega’s leerden hun volk zwemmen. De scholen vonden allemaal de weg naar het zwembad in eigen gemeente. Toegegeven, buiten de schooluren was het bad soms wat minder druk bezet. Maar het was gebouwd als instructiebad, en die functie heeft het meer dan veertig jaar lang perfect vervuld.

Tien jaar geleden hebben we er in de gemeenteraad al op gewezen dat het bad zijn beste dagen had gehad. Moest er geen plan worden gemaakt voor een renovatie, of een nieuw bad ? Was de bouw van een nieuwe sporthal geen gelegenheid om misschien óók een nieuw zwembad te bouwen ? Al dan niet in het sportpark – aan de Rex hebben we nooit gedacht. Maar gepland werd er niet. Beloofd wel, want bij de vorige verkiezingen stelde Brigitte Quick formeel dat de Essenaren in eigen gemeente zouden kunnen blijven zwemmen, toen wij opperden dat een nieuw bad in Nieuwmoer eventueel ook zou kunnen worden overwogen.

Het resultaat ? In 2015 ging De Vennen tegen de vlakte, na een kort tweede leven als cultuurcentrum Badstop. Toegegeven, het was versleten. Een grondige renovatie, zoals de Kalmthoutse buur, was het minste geweest. Of een nieuw bad. Mits een goede planning was het perfect mogelijk geweest. Maar in plaats daarvan kreeg de Essenaar een subsidie om elders te gaan zwemmen. En de scholen ? Die krimpten de zwemlessen drastisch in. Cyriel Loos leerde zijn volk zwemmen, Gaston Van Tichelt leerde het hen af.

De Vennen werden grondig weggewerkt. Waar ooit de schoolslag welig tierde, staat vandaag enkel nog gras. Zelfs voor het pleintje dat er overbleef werd nog geen nuttige bestemming gevonden. Vandaar dat we een herinnering wilden voorzien. Een rode beuk, in een vergeefse poging om nog een ander monument, de boom die het kerkhof van Hoek sierde, ook een beetje te compenseren.

Een boom als herinnering aan ons zwembad, een boom als aanklacht ook tegen kortzichtigheid. Hopelijk moet hij nooit in planken gezaagd worden om de Essense kinderen drijvend te houden die niet meer leren zwemmen, maar geeft hij schaduw waaronder de bestuurders van onze gemeente inspiratie kunnen opdoen, nu en na de gemeenteraadsverkiezingen, om terug een zwembad voor de Essenaren te bouwen.

We wensen de boom een lang leven. We gaan hem daarom water geven. Zwembadwater natuurlijk. Echt water van De Vennen. En daarna nodigen we iedereen uit in ’t Gildenhuys, waar we straks de Moeial gaan uitreiken, om een glas te komen drinken op De Vennen. Een glas water natuurlijk. Of iets anders, voor wie water toch vooral geschikt vindt voor bomen. En voor zwembaden !

Kandidaat

Kandidaat

Ik heb me opnieuw kandidaat gesteld voor een plaats op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Voor N-VA/PLE. Dat zal wel niet onverwacht zijn. Ons samenwerkingsverband heeft de voorbije jaren goed gewerkt, en ik zou dan ook graag samen met de collega’s mijn werk in de gemeenteraad kunnen verderzetten. Hopelijk vanuit de meerderheid, maar als het moet ook terug in de oppositie.

De samenwerking tussen PLE en de lokale N-VA verloopt perfect. Maar ik zie met lede ogen aan hoe het Vlaamse politieke landschap -of de beeldvorming daarover- steeds verder gepolariseerd is GE raakt. Zodat ik het nodig vind om aan te geven, te herhalen eigenlijk, op welke voor mij essentiële punten ik met de nationale N-VA van mening verschil.

Dat gaat in de eerste plaats over Europa. Ik geloof in de Europese samenwerking, in de EU. Je kan het met het beleid van de Commissie, de Raad en of het Parlement oneens zijn, maar de samenwerking afremmen om af te remmen, ze in vraag stellen om ze in vraag te stellen, dat vind ik zeer contraproductief. Al wie het Brexitdebacle een beetje nuchter bekijkt, al wie ziet hoe enkel de EU een gezamenlijk tegengewicht tussen Trump en Putin kan bieden, moet volgens mij ook tot die conclusie komen.

Ik zou bij Europese verkiezingen daarom ook nooit op een partij kunnen stemmen die lid is van een Europese fractie waar belangrijke partijen in zitten die zich anti-EU opstellen, of die kernwaarden als de liberale democratie, de onafhankelijke rechtspraak, de persvrijheid of de vrijheid van meningsuiting in het algemeen in vraag stellen. Natuurlijk, alle nationale omstandigheden zijn anders, maar op dit moment sluit dat voor mij sowieso de Europese fracties van de ECR (met N-VA, maar ook met de Poolse regeringspartij en de Britse Conservatieven) en de EPP (met CD&V, maar ook met de partij van Orban) uit, en uiteraard ook de nog meer uitgesproken anti-Europese groepen rond Farage en rond Le Pen. En vanzelfsprekend moeten die kernwaarden ook in Vlaanderen gerespecteerd worden. Tenslotte, wie voortdurend probeert om de EU af te remmen en minder mogelijkheden te geven, en dan wel roept dat de EU niets doet voor… (bijvoorbeeld voor de Catalanen), die is hypocriet. Dat schreef ik hier al.

Daarnaast heb ik een andere mening dan N-VA over migratie en integratie. Overigens niet echt over het beleid dat staatssecretaris Francken voert : zoals ook sp.a-émince grise Louis Tobback onlangs aangaf zijn er voor dat beleid maar weinig alternatieven. Wel voor de retoriek waarmee Francken en ook Bart De Wever dat beleid soms verdedigen. En als principieel sociaal-liberaal blijft ook in het integratieproces voor mij vrijheid een waarde die gerespecteerd moet worden. Dat maakt dat ik tegen de hoofddoek ben (ik hoop dat zo weinig mogelijk vrouwen die dragen) en ook tegen een hoofddoekverbod. Ik kies ook voor neutraliteit van de dienstverlening, maar dat hoeft niet het ontkennen van de identiteit van de dienstverlener te betekenen. Ik wil aan het loket gerust geholpen worden door een Vlaamse man, met een kruisje om de hals, waarvan ik weet dat hij CD&V stemt en voor Club Brugge supportert. En dus ook door het omgekeerde ervan. En overigens : discriminatie bestaat en moet bestreden worden, maar niet alle achterstand wordt per definitie door discriminatie verklaard, en de politiek-militante islam is een gevaar voor de samenleving, en moet bestreden worden. Dat lijken mij evidenties.

Ik hoop dat ons politieke landschap nooit naar de soort tribale links-rechtstegenstelling evolueert die we in de VS zien, waarbij iedereen zich tot één van beide groepen moet bekennen en vervolgens alles goed moet vinden wat die eigen groep doet. In dat soort verhaal zal ik nooit passen. Daarvoor houd ik te veel van de nuance.

Als Vlaams-progressief sociaal-liberaal voel ik me thuis in PLE, en mijn partij past perfect in het Essense verhaal van N-VA/PLE. Daar ga ik graag mee voor op 14 oktober. We hoeven het lokaal ook niet eens te zijn over het beleid dat nationaal gevoerd wordt. Ik geloof net in een lokale politiek die zich niet laat leiden door partijstrategieën op een hoger niveau. Maar ik hoop wel dat de N-VA  zowel qua stijl als inhoud afstand blijft houden van de Orbans, de Kaczynskis, de Salvinis, de Straches, de Rees-Moggs, de Erdogans, de Putins, de Trumps van deze wereld.