Daar kies je voor
KSJ Essen hield gisteren zijn tweejaarlijke ouderavond. Zoals het ondertussen gebruikelijk is stond ook de oud-leiding (WOLK) op het podium. We hebben ons goed geamuseerd met de Arabische poppenkast, al zal zoals gebruikelijk wel meer dan de helft van de verwerkte woordhumor voor de meerderheid van het publiek verloren zijn gegaan. Tom Vroegrijk vroeg vooraf of we toch zeker aan de taart-in-het-gezicht en de man-als-vrouw-verkleed hadden gedacht. Eén op twee : de taart pastte totaal niet in het scenario…
Verder vond ik het wel een geslaagde ouderavond. KSJ Essen heeft het de laatste jaren niet zo heel gemakkelijk : met minder, en minder ervaren, leiding is het logisch dat er ook wat minder leden worden aangetrokken. Niet erg natuurlijk, het hele verhaal van het Heidebloempje is er één van golfbewegingen. En er zit wel pit in deze leidingsploeg.
De stukjes en de opbouw vielen een beetje terug op de bekende routine, maar ook dat hoeft zeker niet verkeerd te zijn. Ik vond ze vooral goed bij de verschillende leeftijden passen, wat niet zomaar evident is en erg voor de leiding pleit. Dat viel me ondermeer op bij het toneeltje van de Deugnieten (nu 4e en 5e leerjaar, vroeger 3e en 4e); omdat ik vijf jaar lang leider bij die groep ben geweest let ik daar natuurlijk wat extra op. En uiteraard zat er overal wel humor in die je moeilijk anders dan als “typisch KSJ” kan omschrijven. We hebben dus toch iets doorgegeven. Dat we zelf ook maar hadden meegekregen, trouwens. Of neen, dat we verder hebben geperfectioneerd. Zoals Johnny, Afke en C° dat nu ook weer doen.
Deze ouderavond deed me heel sterk aan die van 1993 denken. Gewoon OK, zonder hoogte- of dieptepunten. Dat belooft, want persoonlijk voor mij is de ouderavond van 1995 één van de mooiste herinneringen uit mijn KSJ-loopbaan. En die van 1997 was een onmiskenbaar hoogtepunt voor KSJ als geheel. Er kan dus de komende jaren nog veel moois bloeien en gedijen, in het magere heidezand…
Het avondlied klonk tenslotte zoals het moet klinken. Toonloos, vals en ontroerend.
Vandaag start de 
Erfgoeddag. In Zaal Rex werd het nieuwste nummer van De Spycker, het jaarboek van de Essense Heemkundige Kring, voorgesteld. Met Guy Van Den Broeck als nieuwe hoofdredacteur. En met Rudi Smout als auteur van een zeer leesbaar artikel over de Essense cinema’s. De 
Gisteren organiseerde zvc Den Block haar 2e Multimediakwis. Geen nieuws, tenzij dat dit evenement mij in de rol van mede-kwisopsteller annex multimediatechnicus plaatst, dit jaar met een aanvullende opdracht van aspirant-gifmenger (“Hoe maak ik een lekkere paddenstoelensoep die er zo verdacht mogelijk uitziet ?”). 
Vandaag naar jaarlijks gebruik een klein handje toegestoken op de Mosseldag voor het Essense Jeugdheem, waar KSJ Heidebloempje, Chiro en VVKS O.L.V. hun thuisbasis hebben. Terecht hecht Vlaanderen veel belang aan zijn uitstekende jeugdwerk en aan het verenigingsleven in het algemeen. Al staan daar niet altijd voldoende middelen tegenover : het is niet zo erg dat de verenigingen zich ook via eigen inzet moeten financieren, maar daar mag de uiteindelijke doelstelling (jongeren speels opvoeden, bijvoorbeeld) natuurlijk niet onder leiden. Uit eigen ervaring weet ik dat er soms in het lokale jeugdwerk noodgedwongen wel erg veel tijd in “fondsenverzameling” moet worden gestopt en dat het begrip van de maatschappij voor fuiven, feesten, vlaaien- en andere slagen, … niet altijd zo groot is. Iedereen komt bovendien onvermijdelijk bij hetzelfde uit zodat veel mensen twee Mosselfeesten tegelijk zouden willen of moeten bezoeken. De gemeente Essen stelt gelukkig heel wat materiaal ter beschikking, wat de organisaties vereenvoudigt. Maar een betere structurele financiële ondersteuning is volgens mij toch verantwoord. Zeker voor het jeugdwerk, dat niet altijd op een uitgebreid netwerk van bevriende personen en organisaties kan rekenen.
Vandaag naar jaarlijkse gewoonte enkele straten langsgeweest in het kader van [url=www.11.be]11.11.11[/url]. Het valt me op dat een aantal Nederlandse Essenaren stilaan ingeburgerd raken : de verbazing die enkele jaren geleden nog door de woorden “11.11.11” werd opgeroepen verdwijnt. Het is ook altijd een kleine test voor het psychologisch doorzicht : “Ik heb geen enveloppe” kan betekenen dat die is kwijtgeraakt, en dan bied je er eenvoudig een andere aan. Het kan ook betekenen dat men op een elegante manier “neen” wil zeggen. Ik denk dat ik meestal goed heb gegokt…