De laatste gemeenteraad van deze legislatuur deed ons even in het „politieke vagevuur” belanden – de voor politici bevreemdende situatie waarbij het even niet duidelijk is wie er in de meerderheid zit, en wie in de oppositie. Omdat het al 18 jaar geleden was dat er een coalitiewisseling plaatsvond in Essen, lag ook die toestand ook alweer 18 jaar achter ons. Toen leverde het vagevuur ook vuurwerk op, met een zeer tijdelijke meerderheid die de verhaalbelasting op de riolen afschafte. Gisteren knetterde het even, maar het kwam niet tot een uitslaande brand.

Integendeel, het vuur doofde al snel en ging over in de warmte van de „laatste schooldag”, met afscheidswoorden van de fractievoorzitters en de burgemeester. Die laatste had trouwens ook de raad zelf „gewonnen” door op een vraag van het VB te antwoorden met „ik zal het nooit meer doen” – waartegen absoluut niets in te brengen was. Ik vond het leuk dat Steff een beetje inzage gaf in de interne dynamiek van zijn fractie. Dat hij daarbij Brigitte Quick zijn „politieke moeder” noemde verraste eigenlijk een beetje. Aangezien Brigitte mijn -letterlijke, niet-politieke- babysit was, lang geleden, schept het zowaar een band.

Zelf heb ik met deze tekst de legislatuur uitgezwaaid :

Voorzitter,

Onze fractie werd bij de verkiezingen andermaal versterkt, maar toch nemen we vandaag ook van twee collega’s afscheid. Ik wil heel graag Annemie bedanken voor haar deskundige inbreng, haar vasthoudendheid en het gezond verstand dat ze de voorbije jaren in onze fractie inbracht, en voor de team spirit waarmee ze de verkiezingscampagne mee heeft gevoerd. En ik bedank ook heel graag Bianca voor haar aandacht voor wat er leeft in onze gemeente en in het bijzonder voor het Woonbos. Daar gaan we in de volgende jaren zeker aan blijven werken. Annemie en Bianca, veel dank en we rekenen de komende jaren achter de schermen op jullie inbreng en steun. Ook dank en de beste wensen aan de collega’s van de andere fracties die vertrekken.

We nemen vandaag ook afscheid van vier leden van het schepencollege. Dirk Konings blijft wel in deze raad, maar het gaat toch een vreemd zicht zijn om hem niet aan die kant van de zaal te zien zitten – dat het ons pas na 24 jaar gelukt is om hem daar weg te krijgen zegt even veel over hem als over ons, natuurlijk. Dirk, we zijn het niet altijd met je eens geweest, maar hebben je inzet zeker gewaardeerd – en vriendschapsbanden op Den Uil zijn sowieso sterker dan fractiegrenzen. Brigitte Quick, de manier waarop je in dialoog ging met deze raad, is een voorbeeld voor ons. Je toelichting vorige week op de commissie over het Fluviusdossier toonde dat nog maar eens aan. Je vond onze kritiek niet altijd rechtvaardig, maar die ging vaak over wat er niet gebeurde op jouw domein, veel meer dan over wat jij wel deed. Je gaat gemist worden in het college, ook door ons. Brigitte Van Aert, jij vertrekt wel helemaal – maar zeg nooit nooit in de politiek. Jij en onze fractie lagen elkaar niet altijd heel goed en ik denk dat we wederzijds elkaar regelmatig hebben onderschat. Ik weet dat onze kritiek soms pijn deed. Weet dat die nooit persoonlijk was bedoeld. Je mag trots zijn op je engagement en op wat je hebt bereikt in onze gemeente.

Burgemeester, Gaston, we nemen ook afscheid van jou. Na 18 jaar heb je zelf de sjerp aan de haak gehangen. Het was wellicht niet je bedoeling dat wij met die sjerp aan de haal zouden gaan, maar je hebt desalniettemin zelf je vertrek kunnen kiezen. Als ik de voorbije 18 jaar de vraag kreeg of je een slechte burgemeester was –mensen vragen dat aan de oppositie – dan heb ik altijd “neen” geantwoord. Je was dus een goede burgemeester – al zei ik er ook altijd bij dat ik op veel vlakken je visie niet hebt gedeeld. Maar je hebt in de beste traditie van de christendemocratie voor 18 jaar degelijk bestuur gezorgd, zonder ongelukken. We hebben met N-VA/PLE veel ambitie, maar daar moeten we dus toch eerst maar eens naast gaan staan. Veel dank voor al het werk voor Essen, Gaston, veel succes met je verdere carrière en hopelijk kan onze gemeente ook in de toekomst nog op jou rekenen.

Voorzitter, ook jou gaan we niet meer in die stoel terugzien, na ook alweer negen jaar. Bedankt om deze raad voor te zitten, en om geduldig al onze tussenkomsten en vragen te aanhoren en ons desondanks toch telkens opnieuw het woord te geven.

Deze raad gaat er vanaf volgende week anders uitzien, maar ik heb begrepen dat Steff en ik op onze post blijven zitten. We gaan wel symbolisch van plaats verwisselen, als fractievoorzitters van respectievelijk de grootste meerderheids- en oppositiepartij. Ik ga niet te veel goede raad geven -je hebt mij daarstraks al als voorbeeld genomen en dat zou niet dus verstandig zijn van mij, maar ik wil wel gewoon onderlijnen hoe belangrijk een goede oppositie is. Ook in Rusland en China zijn er gemeentebesturen en burgemeesters. Wat het verschil maakt, is de oppositie. Die maakt de democratie. Het is geen gemakkelijke rol, je gaat nog ontdekken dat je altijd moet opletten dat je geen boemerang naar de overkant gooit, en dat tegenstemmen lang niet zo evident is als het soms lijkt. Onthouden is dan weer een beetje flauw, zoals wij vandaag enkele keren hebben aangetoond. De oppositie speelt een belangrijke rol, en ik wens jou -en Marc- er oprecht veel succes in.

Tenslotte ga ik de mensen van het secretariaat, de diensten en Ivan bedanken. Die gaan natuurlijk niet weg, maar ze hebben er wel voor gezorgd dat we zes jaar ons werk hebben kunnen doen in deze gemeenteraad. Met name in Covidtijden was dat lang niet altijd evident. En als de kritiek die we soms naar de overkant stuurden, in plaats van aan te komen of desnoods als boemerang te werken, al eens tegen hun hoofd is geknald, dan excuseren we ons daar graag voor. Dat was niet de bedoeling. Nu begin ik stilaan toch tips aan Steff te geven, dus is het tijd dat ik ermee stop. Maar niet vooraleer we jullie allemaal een bedankje hebben gegeven. We beginnen inderdaad al met Sinterklaas spelen vooraleer we de sleutel van het gemeentehuis hebben. Er is er eentje voor iedereen, ook voor de mensen die het verslag nemen. En voor Marc zijn er twee, want daar heeft hij op basis van de verkiezingsuitslag van 2018 recht op.

Bij die allerlaatste zin hoort eigenlijk nog de bedenking “Timeo Danaos et dona ferentes”, maar het leek me geen goed plan om met een Latijns citaat af te sluiten. En de tekst was al lang genoeg.