Gisteren stond de commissie “BBB” op de agenda.  Codetaal voor de gemeenteraadscommissie “Bestuur, Beleid en Beheer”.  Misschien was het wel de laatste keer dat deze commissie deze legislatuur samenkwam, al zou het kunnen dat er ook voor het budget van 2019 nog vergaderd wordt.  Op de agenda stonden drie zéér uiteenlopende onderwerpen : een voorstellen van de “Sustainable Development Goals” of SDGs, een bespreking van de mogelijke vernieuwing van de huisstijl van het gemeentebestuur, en een evaluatie van de werking van de gemeenteraad en de raadscommissies.  Om dat laatste had ik zelf gevraagd, samen met Guy Van den Broek, dus was ik uiteraard blij dat het de agenda haalde.

De Sustainable Development Goals, of Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen, zijn een reeks doelstellingen die door de Verenigde Naties naar voren zijn geschoven om tegen 2030 de wereld beter en meer duurzaam te maken.  Beroepshalve weet ik dat er wat discussie is over de bindende kracht daarvan, maar dat ze een belangrijk moreel engagement zijn waar alle overheden van deze wereld aan zouden moeten meewerken is boven elke twijfel verheven.  De Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten pleit er ook uitdrukkelijk voor om ze in het beleidskader voor de komende zes jaar te integreren.  Dat moeten we inderdaad doen.  Ook al omdat ze op een aantal terreinen tenminste voor meetbare doelstellingen zorgen, wat de voorbije jaren een groot gebrek was in de meerjarenplanning die CD&V en sp.a opmaakten.  Waardoor het nu bijna onmogelijk is om te zeggen hoeveel impact het beleid eigenlijk heeft gehad.  Die boot mogen we dus geen tweede keer missen.  We waren het er wel allemaal over eens dat de SDGs geen volledig kader bieden, en op sommige vlakken voor Europees gebruik ook gewoon veel te weinig ambitieus zijn.  Het hele beleid enkel hieraan ophangen, zou dus een vergissing zijn.  Maar op het vlak van leefmilieu, energiegebruik… vormen ze een essentieel kader.  Goed dat we het daar al vóór de verkiezingen eens over kunnen zijn.

De huisstijl dan.  Ik ben nooit een fan geweest van de groene en oranje ruitjes die de gemeente Essen moeten verbeelden.  De keuze voor groen en oranje als kleuren is gewoon bizar : de kleuren van Essen zijn blauw en geel, en die lenen zich uitstekend tot het opmaken van huisstijlen, logo’s en al wat je maar wil.  Dat het bovendien de huiskleuren zijn van de grootste meerderheidspartij, leidt ook tot verwarring.  En de dubbele ruit is ook al niet erg inventief.  Maar goed, de verdere uitwerking van de stijl is redelijk consequent.  Ik weet dus niet of een echte update nodig is – zeker niet als die alleen tot een iets andere dubbele groen-oranje ruit leidt.  Waar is dat goed voor ? Eventueel kan de huidige stijl wat verder worden uitgewerkt.  Maar ik zou liever een echte vernieuwing zien.  Met andere kleuren dus.

Tenslotte hadden we het over de werking van de gemeenteraad en de commissies.  De interne keuken dus.  Tussen de commissieleden bleek er een opvallende consensus over wat beter zou kunnen.  Vooral het voorstel om de voorzitter van de gemeenteraad niet langer door de (meerderheids)fracties, maar door de raadsleden zelf te laten kiezen, zoals dat bijvoorbeeld in Nederland of het V.K. met de parlementsvoorzitter gebeurd, werd door niemand tegengesproken.  Daar kunnen alle leden die dat willen zich kandidaat stellen, en daaruit wordt dan -zonder partijafspraken- een voorzitter gekozen.  Of het er ook van komt na 14 oktober is ongetwijfeld nog een andere vraag.  Bovendien staat oud-raadsvoorzitter Guy Luyten niet op de sp.a-lijst (ook niet op een andere lijst, maar dat had ik al helemaal niet verwacht), zodat de bewezen beste kandidaat alvast wegvalt.  Maar toch, dat de wens al kan uitgesproken worden, vind ik een stap vooruit.  Ook de rest van de discussie was zinvol.  We hebben afgesproken dat we het verslag ervan ook naar de nieuwe collega’s zullen sturen die bij de gemeenteraadsverkiezingen worden verkozen.  Zodat ze met iets meer argumenten een keuze kunnen maken over de organisatie van de volgende gemeenteraad.  Want die komt uiteindelijk hen (ik hoop “ons”) toe…