Elon Musk heeft gelijk. Maar haal dat zinnetje vooral niet uit zijn context. Ik zou het niet doen (ik wil me voorlopig geen nieuwe processen op de hals halen), maar ik begrijp volledig waarom hij door velen als nazi wordt gekwalificeerd. If it looks like a duck, swims like a duck, quacks like a (Donald ?) duck…

Toch geeft Musk op één punt onmiskenbaar de juiste marsrichting aan – pun intended, al hoop ik dat de mars niet in ganzenpas hoeft (als het eruitziet als een gans, zwemt als een gans, snatert als een gans…). We moeten als mensheid inderdaad naar Mars. En vervolgens verder.

Als we wat we hier op Aarde hebben opgebouwd willen bestendigen, wat verre van perfect is, maar de moeite waard om te bewaren, dan moeten we als mensheid ook naar andere oorden uitkijken. We zijn dat aan onszelf en onze exploratieve geest verplicht, maar ook aan de rest van het Leven, aan de Schepping zoals je wil. We hebben alles te danken aan die chemische reacties die lang geleden tot de vorming van cellen en DNA hebben geleid, en aan de avontuurlijke vissen die in het Devoon op het land zijn gekropen, om maar twee mijlpalen te vernoemen. We mogen best trots zijn op het parkoers dat we sindsdien hebben afgelegd, als dieren, gewervelden, amnioten, primaten – en als mens. Maar we moeten ook durven toegeven dat we de Aarde en dat leven waar we deel van zijn bewust verwrongen hebben. Eén van de meest voorkomende diersoorten op onze thuisplaneet is de Gallus gallus, voor het overgrote deel van de soort beter bekend als de kip. Die was nochtans voorbestemd tot een kleurrijk (voor de mannetjes dan toch) maar vrij anoniem bestaan in de Zuid-Oost-Aziatische jungle. Het zou meer dan rechtvaardig zijn als we op termijn de natuur op onze planeet opnieuw (veel) meer ruimte zouden geven om zichzelf te zijn, als we andere soorten de kans zouden geven om hun verhaal verder te schrijven. Terwijl wij het onze ook elders verderzetten. Niet alleen als een plan(eet) B, om de onvermijdelijke eindigheid van deze Aarde en dit zonnestelsel voor te blijven, maar als een bewuste keuze „to boldly go where no man has gone before”.

Dat gaat geld kosten, en uiteraard moeten we opletten dat het op een rechtvaardige manier betaald wordt – grotendeels door Musk, bijvoorbeeld, dat lijkt me op dat vlak alleszins een goed idee ! Maar ik vind het echt een stuk van onze roeping, ons imperatief. Een stelling overigens die ook al werd verdedigd door Barack Obama. Die dus ook vindt dat Musk gelijk heeft. Op dit ene punt dan toch, misschien moet ik dat nog eens herhalen hier.

Mocht u daarbij een grapje of woordspeling met het woord „Lebensraum” voelen opkomen, volg dan mijn voorbeeld en druk die neiging de kop in. Don’t mention the war. Nu het nog kan…