Vervlogen tijden
De adjunct-algemeendirecteur van de gemeente Essen vertrekt met pensioen op 1 januari. Meteen verdwijnt ook de functie – een ernstig geval van onvervangbaarheid. Die functie ontstond namelijk pas na de inkanteling van het OCMW in het gemeentebestuur, waarbij één van de twee secretarissen algemeen directeur van het lokale bestuur werd. En de andere dus adjunct. Maar voor mij bleef Stefaan Denewet toch vooral secretaris. Die titel, en ook wel die rol, lag hem beter. Eigenlijk gaat dus de OCMW-secretaris met pensioen.
Ik leerde Stefaan kennen toen ik in 2002 in de OCMW-raad belandde, zoals ik een beetje hieronder heb beschreven. Ik heb hem altijd een licht excentrieke maar wel goede OCMW-secretaris gevonden, die de raad en de voorzitter degelijk bijstond – en waar nodig was een beetje op weg hielp. Zoals algemeen directeur Ivan Kockx aanhaalde op de receptie vandaag werd in de periode dat hij secretaris was ook heel veel in gang gezet, van de bouw van serviceflats tot het opzetten van een dienstenchequebedrijf. Stefaan koos samen met de voorzitter en de raad vaak voor een voortvarende, toekomstgerichte aanpak. Ook daardoor was het een mooi bestuur, OCMW Essen, al was de inkanteling in de gemeente natuurlijk zowel onvermijdelijk als logisch.
Stefaan is -bijna was- een loyale ambtenaar die zijn plaats tegenover de politiek kende, en daar tegelijk inventief mee omging. Wat een grote meerwaarde had voor de opeenvolgende voorzitters, zonder enige afbreuk te doen aan de mogelijkheden van oppositieraadsleden. Ik heb daar nuttige dingen uit geleerd. Af en toe botste het dan ook wel eens met het gemeentebestuur. Dat haalde Ivan even aan, maar hij vergat daarbij het verhaal te vertellen van de “bureaucontainer”. Ik zal dat die episode dan ook maar met de mantel der liefde bedekken.
Naast OCMW-secretaris is Stefaan, als geboren West-Vlaming, in de loop der jaren ook een bekende Essenaar geworden, die vooral bij veldritten “in beeld komen” tot een ware kunst heeft verheven. Ivan maakte dan ook dankbaar gebruik van ons “Essen in Beeld” om een mooie presentatie over Stefaan te stofferen. Het heeft hem ongetwijfeld taalkundige inspanningen gevergd om het Essens machtig te worden, maar qua integratie in onze gemeenschap is hij alleszins een model. Ook al haalde hij zelf vandaag aan dat hij zijn eerste cliënt in het Frans te woord stond – wat ik ten volle begrijp; ik heb met die taal ook minder moeite dan met West-Vlaams…
In alle terechte moderniseringsdrang van de lokale besturen denk ik soms het het systeem met een secretaris, een ontvanger en een manusje-van-alles -ik denk bij de gemeente Essen aan Marcel Van Meel- ook wel zijn mooie kanten had. Pensioen na pensioen laten we die tijd achter ons – onze laatste secretaris vertrekt inderdaad met pensioen, en met hem toch ook een beetje het Essense OCMW zelf. Ik wens hem nog veel mooie jaren hier in Essen, met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen, zijn vrienden en zijn hobby’s.