Tom Bevers

Minister Bourgeois (N-VA) heeft uitspraak gedaan over de klacht tegen de sporthalconcessie. Hoewel het Autonoom Gemeentebedrijf (AGB) zich heeft uitgeput in argumenten om de eigen beslissing te verantwoorden, is de (juridische) waarheid nu dat het AGB in de fout is gegaan. Ik heb hen zoals bekend hiervoor in april vorig jaar verwittigd, en blijf het verbazend en jammer vinden dat er toen op zijn minst niet beter geluisterd is.

In de communicatie blijven de meerderheidspartijen spreken over de oppositie die “stokken in de wielen” steekt op grond van een louter “technisch probleem”. Het gaat over een -zo is nu wel gebleken- cruciale fout in een aanbestedingsprocedure, die na enkele verwittigingen gemeld is aan de bevoegde autoriteiten. Hoe je het “probleem” ook draait of keert, het besluit betekent dat er op een niet-rechtmatige manier geprobeerd is om gemeentegeld aan een privébedrijf ten goede te doen komen. Dat is niet gebeurd met het oogmerk om de gemeente te schaden, dat zeg ik niet. Maar het zou de meerderheid wél passen even de hand in eigen boezem te steken.

Overigens heeft minister Bourgeois (N-VA) de schorsing van gouverneur Berx niet volledig omgezet in een vernietiging : de bouw van de hal (waarvan niemand ooit de schorsing zelfs maar had gesuggereerd) kan daardoor in principe wel doorgaan. Hopelijk slaagt het AGB er nu in om tenminste dát te verwezenlijken. En snel.

De Werkgroep Leefmilieu stuurt ons, politici, trouw de verslagen van hun vergaderingen en werkzaamheden. Heel nuttig, en ook een bewijs dat het Essense milieu- en natuurbeleid voor een (iets te) groot deel het werk is van enthousiaste vrijwilligers. Wie wil kijken wat dat oplevert, kan op de site van John Van den Bemt terecht – die kende ik nog niet, en alleen daarvoor was het jaarverslag van de Werkgroep handig.

Wie zich zo hard inzet, heeft ook recht van spreken. Daarom past hun nieuwjaarsbrief ook in het lijstje van goede voornemens van het gemeentebestuur !

KAV OLV Essen-Centrum bestaat 85 jaar ! Een verjaardag die me wellicht zou zijn ontgaan, als Martha Van Nassauw ons (Stichting Heidebloempje) niet had gevraagd of we met de foto’s van KAV op Essen in Beeld geen presentatie in elkaar konden steken. Natuurlijk was ons antwoord “ja”, want enige overmoed is ons niet vreemd. Gelukkig vond Rob tijd om de belofte waar te maken en iets moois in elkaar te steken…

Zo belandde ik dus op de receptie van KAV, niet meteen mijn natuurlijke biotoop – al was het maar omwille van “geslachtsredenen”. Ik was getuige van een gezellige viering bij een vereniging waar duidelijk heel wat dynamiek in zit.

In de 85 voorbije jaren veranderde heel wat, maar mensen samen brengen rond zinvolle en/of aangename activiteiten is in de tijd van het internet even nuttig als in de tijd van postkaart of telegram. Een gemeenschap als Essen heeft organisaties zoals KAV nodig (en drijvende krachten zoals Martha !). Het was leuk dat we daar een steentje aan konden bijdragen.

Om tenslotte toch een klein politiek addertje onder het gras te steken : ik zag de Essense “ACW-top” niet op de receptie. Niet gevraagd door KAV, of niet geïnteresseerd – wie zal het zeggen ?

De Wintertaling, de Krombekstrandloper, de Gewimperde aardster, de Vinpootsalamander en het Icarusblauwtje behoren niet meteen tot mijn intieme kennissenkring. Ik zou ze niet herkennen als ik ze op straat -of, waarschijnlijker, ten velde- zou tegenkomen. Ik vermoed overigens dat ze mij óók niet zouden kennen, zodat ik me er al wat minder schuldig over moet voelen. De dieren en de paddenstoel in kwestie -in hun eigen omgeving bekender als Anas crecca, Calidris ferruginea, Geastrum fimbriatum, Lissotrition helveticus en Polyommatus icarus– behoren wel tot mijn biotoop, maar niet echt tot mijn leefwereld.

Nochtans volg ik hun avonturen hier te lande wel. Alleen blijven hun naam en voorkomen zelden hangen. Opnieuw kan ik ter verdediging aanvoeren dat me dat ook bij mensen overkomt. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat mijn geheugen de fauna en flora slecht opslaat. In quizzen is het met natuurvragen zoals met sport en muziek : als niemand enig idee heeft, dan durf ik wel eens een Wilde gok (Torva coniecto) te wagen. Af en toe met onverwacht succes. Maar vaker haal ik zelfs de meest banale planten en dieren door elkaar.

En toch léés ik hem. De Korhaan. Het onvolprezen driemaandelijks tijdschrift van Natuurpunt Noorderkempen. Om op de hoogte te blijven van het nuttige werk dat die vereniging verricht. Maar ook om een impressie te krijgen van hoe het met de natuur in Essen en omstreken gesteld is. Veel meer dan een totaalbeeld blijft daarbij niet hangen; de Morinelplevier (Charadrius morinellus) zal ook morgen wellicht geen Facebookvriend van mij worden (tenzij hij het zelf vraagt, zo ben ik wel). Desondanks neem ik met genoegen kennis van zijn wedervaren.

“To know is to love”, zegt een Engels spreekwoorden. Kennen is beminnen. Dat geldt in dit geval dus niet helemaal. Blijkbaar kan je ook van de (Essense) natuur houden zonder die goed te kennen. Voor het boek “Essen in Beeld” mocht ik de natuurfoto’s selecteren, en daar heb ik veel plezier aan beleefd. Quod erat demonstrandum.

Bovendien is hij ook nog goed gemaakt, die Korhaan. Met bescheiden mankracht en middelen levert Natuurpunt een leesbaar en verzorgd blad af. Waarvan de naam dus met eerbied moet worden uitgesproken : met het accent op de eerste lettergreep. Een Kórhaan is geen Korháán zoals mijn Groen!e vriend Philip Peeters al eens naar het tijdschrift verwijst. De vrome moslim die aan het misverstand ten prooi zou vallen, ook misleid door de heilige groene kleur, zou wellicht al bij de eerste soera’s van het blad in diepe verwarring vervallen. Of uiteindelijk toch de blik naar Mekka wenden bij zoveel terecht respect voor Allah’s schepping…

Actief vogelwaarnemer, vlindervanger, amfibieoverzetter, … zal ik wellicht niet worden. Al weet je natuurlijk maar nooit. Maar ik probeer me op andere manieren nuttig te maken, in het broedgebied aan het Heuvelplein. Hopelijk kan ook pakweg de Groenpootruiter (Tringa nebularia) dat uiteindelijk waarderen. Ook al zal ik hem wellicht straal blijven negeren als hij me passeert.

Inshallah.