Tom Bevers

Woensdagavond lichtte het provinciebestuur het provinciaal ruimtelijk uitvoeringsplan (PRUP) toe dat het voor het grootste stuk van de weekendzone van Wildert opmaakte. Dat plan ligt in openbaar onderzoek, en een informatievergadering bleek geen overbodige luxe. Het Parochiecentrum zat (en stond) afgeladen vol; zaal Rex zou een betere keuze geweest zijn. Maar verder was de avond in orde : de toelichting van gedeputeerde Helsen (Open Vld) was af en toe wat te technisch maar schetste goed het kader.

In de vragenronde kwamen de juiste “hete hangijzers” naar boven. Daar werd ook professioneel op geantwoord : met exacte informatie waar mogelijk, maar ook door duidelijk aan te geven waar vooralsnog geen antwoord op kon worden gegeven. Het geheel werd bovendien perfect geleid door een soort stand-upcomedian met ruimtelijke ordening als specialiteit; een zeldzaam beroep, me dunkt.

Burgemeester Van Tichelt (CD&V) vulde de specialisten van de provincie goed aan, al was het maar omdat hij natuurlijk weet dat de “Wildertse Tuintjes” op het provinciekaartje een vreemdsoortige DT-fout inhielden en hij dus wel alle straten en weiden juist kon situeren.

Toch ga ik ervan uit dat Gaston een koude douche moet hebben gekregen toen Helsen duidelijk maakte dat de provincie niet van plan is om ook PRUPs te maken voor de andere stukjes weekendzone in Wildert -tot daaraan toe- maar ook niet voor Horendonk. Daarmee gaat de zwarte piet terug naar de gemeente : die moet binnen het provinciale afwegingskader blijven en moet dus mogelijk zelf het slechte nieuws aan Horendonk melden. Met name, dat er daar géén omzetting tot een “specifiek woongebied met bosrijk karakter” zal komen, maar een uitdovend woonrecht. De ongelijke behandeling tussen gelijke situaties die dat zou inhouden, vind ik alvast moeilijk verteerbaar. Een struisvogelaanpak is alvast geen alternatief : er zit voor de gemeente niets anders op dan onmiddellijk aan een eigen RUP voor Horendonk te beginnen werken.

Ook wat Wildert betreft is de kous voor de gemeente nog niet af : er staan het Heuvelplein nog Salomonsoordelen over bouwovertredingen en draadafsluitingen te wachten. Ook over wegen en nutsvoorzieningen zal nog stevig nagedacht en gediscussieerd moeten worden. In de commissie ruimtelijke ordening krijgen we als raadslid binnenkort de kans alvast de discussie te beginnen en waar mogelijk de zaken te verhelderen. Ik ga ook kritisch kijken naar de bezwaren die het gemeentebestuur zelf wil indienen bij het RUP; zo ben ik niet zeker dat we nieuwe bebouwing in de (binnenkort voormalige) weekendzone nog moeten aanmoedigen.

Desalniettemin : dat er nu eindelijk uitzicht is op een definitieve regeling is op zich natuurlijk een heel goede zaak. Het is jammer dat de provincie niet doorbijt en zelf plannen opmaakt voor alle weekendzones. Toch wil ik niet voorbijgaan aan de verdienste van het provinciebestuur. De hete aardappels werden gedurende tientallen jaren over en weer geschoven tussen de verschillende overheden. Dat de provincie nu begonnen is met het doorslikken ervan, is een uiting van politieke moed – die maakte dat het ook voor de Vlaamse overheid haalbaar was om het decretaal te verankeren. Ik ben cynisch genoeg om te beseffen dat dit ook iets te maken heeft met het democratisch deficit van het provinciale niveau, maar dat doet op zich geen afbreuk aan de verdienste van met name Koen Helsen in dit verband.

Ik hou van Hoek. Zoals ik hier al eens heb geschreven, is het de mooiste wijk van onze gemeente. Om ervoor te zorgen dat het ook zo blijft, moet het gemeentebestuur een duidelijk beleid uittekenen. En de plannen ook uitvoeren.

Net daarom ben ik zo teleurgesteld in het “Dorpsontwikkelingsplan Hoek” dat we dinsdag op de gemeenteraad kregen. Het heeft ongelooflijk lang geduurd om dat plan op te maken. En nu het er is, blijkt het veel te vaag en te weinig ambitieus. Hoek verdient veel beter.

Het beleidsplan werd aangekondigd in 2006. Er kwam bovendien een specifieke commissie “Hoekomst”, zodat het niet tussen de plooien kon vallen. In Hoek zelf werd “Dorp InZicht” opgestart, met vrijwilligers die hard hebben gewerkt om de inzichten, noden en verlangens van de mensen in Hoek in kaart te brengen. Dat werk rondden ze in 2008 af. Hoe is het dan in vredesnaam mogelijk dat het zo lang heeft geduurd om een plan uit te werken ? Ik zie verschillende redenen : “Hoekomst” was voor CD&V vooral een slogan, maar geen van de schepenen vond het echt een prioriteit om er ook in de praktijk aan te werken. Daardoor was er ook binnen de administratie niemand die zich dit verhaal toeëigende. En commissievoorzitter Luc Van Wezel (CD&V) is oprecht begaan met Hoek, maar durft niet op tafel kloppen en laat zich te gemakkelijk met een kluitje in het riet sturen.

De manke aanpak uit zich ook in de inhoud van het plan. Het staat vol met dingen die “eventueel zouden kunnen worden onderzocht”. Dat is nog te begrijpen in een plan dat bij het begin van de legislatuur wordt opgemaakt, maar niet in één waar vier jaar aan geschreven wordt. Daarin mag je keuzes verwachten, en een heldere timing.

Hoek vroeg een verkeersveiliger dorpskom. In het plan hoorde dus minstens een eerste schets te staan van hoe die eruit zou moeten zien. Hoek drong aan op recreatiemogelijkheden (een voetbalveld, een speelpleintje…). Het plan biedt geen uitzicht hierop. Hoek zag in dat een aangepast woonbeleid nodig was. Het plan stelt dat er mogelijk ooit initiatieven kunnen komen – binnen een visie die ook al niet heel helder is.

Ik kan nog wel even doorgaan, maar wie wil kan het plan zelf lezen; zoals bij een spannend boek lees je beleidsplannen overigens best van achter naar voor, te beginnen bij de “concrete” acties.

Ik ben in de gemeenteraad heel kritisch geweest voor het plan. Luc Van Wezel vond dat ik negatief was over Hoek. Niets is minder waar. Ik geloof in de toekomst van het dorp, in de “Hoekomst” dus. Maar daarvoor zijn meer woorden (en dus een beter plan) en vooral meer daden nodig.

Onder meer via De Echo konden we deze week kennis nemen van het CD&V-persbericht over het sporthaldossier. Wie het heeft gemist tussen al het mediageweld over de brandstichter (oef, gepakt !) én ons Witboek kan het hier nalezen.

Zoals wij zijn ze blij met de beslissing van minister Bourgeois. Een beetje vreemd toch, want die veegt al hun argumenten van tafel. Is het daarom dat zij de beslissing zelf niet publiceren ? Maar gedeelde vreugd is dubbele vreugd, en hopelijk slaagt het Directiecomité van het AGB erin om de bouw nu snel opgestart te krijgen.

Eén zinnetje in het CD&V-persbericht valt op : “De actie heeft dus tot vertraging geleid, maar dankzij de volharding van CD&V werd een ramp voor sportend Essen vermeden.” De sp.a wordt hierin niet vernoemd. Dat lijkt me maar heel weinig “collegiaal” ! Hopelijk wordt CD&V daar in de volgende Voorbode op gewezen… Of moet het woord “volharding” volstaan om de coalitiepartner tevreden te stellen ?

Het heeft wat langer geduurd dan we hadden voorzien, maar vandaag maken we -met een kleine knipoog naar het Oewitboek van minister Daerden- het Witboek Veilig Verkeer Essen wereldkundig. Daarin trekken we de conclusies uit de knelpunten die de Essenaren via de website www.veiligverkeeressen.be vorig jaar aanbrachten.

Daarmee tonen we meteen aan dat oppositie voeren voor ons niet betekent dat we zomaar tégen zijn : we durven zelf ook keuzes maken en daarvoor uitkomen. N-VA/PLE wil meer dan ooit een positief alternatief bieden. Via N-VA hebben we bovendien contacten gelegd met de fracties in het Vlaams Parlement en de federale Kamer. In het “Paleis Der Natie” liepen de dag van de overhandiging van ons Witboek overigens ook Jean-Marie Dedecker, Inge Vervotte, Rik Torfs en Vincent Van Quickenborne rond. Het minste wat ons Witboek kan zeggen is dat het in interessant gezelschap verkeert…

Omdat onze webmaster in een ander kader toch moest leren hoe hij via Google Maps kaartjes kan maken, is het Witboek ook in kaartformaat beschikbaar. Daarmee rendeert de investering, want voor een amateur bleek het maken van “Maps” een niet zo eenvoudig te kraken nootje. Zoals er trouwens ook in het Witboek wel een aantal zitten !

Essen als hoofdpunt van het nieuws. Het was even schrikken deze week. Een brandstichter heeft het op de auto’s in onze gemeente en omgeving gemunt (de dader wordt overigens pas een “pyromaan” als er een psychiatrisch probleem mee samengaat – ik zou dat woord dus voorlopig niet gebruiken, ook al omdat het minstens de suggestie bevat dat de betrokkene niet helemaal verantwoordelijk is voor de eigen daden).

Hoewel het uiteraard over een klein aantal auto’s gaat, op een totaal wagenpark van wellicht duizenden, begrijp ik de angst die bij veel Essenaren nu leeft. Enkele van de branden hadden bovendien naar huizen kunnen overslaan, en dan zouden de gevolgen misschien nier meer te overzien zijn geweest. Ik vind het daarom meer dan terecht dat er nu met man en macht gezocht wordt, al blijft het bizar om politiewagens door Essen te zien patrouilleren alsof het Parijs was.

Ik hoop alleen maar dat er ook andere opsporingsmethodes worden gebruikt (dat spreekt wellicht vanzelf) en dat die al sporen hebben opgeleverd (dat weet ik uiteraard niet). Hopen dat de brandstichter letterlijk op “heterdaad” wordt betrapt heeft toch wel iets van een speld in een hooiberg zoeken. Al moet uiteraard iedereen mee een oogje in het zeil proberen te houden en waakzaam blijven.

Ik vind overigens dat de burgemeester de toch niet zo evidente situatie goed aanpakt, en wens hem, de hulpdiensten en alle Essenaren de helderheid van geest toe om alles in het juiste perspectief te blijven zien.