Archief van
Jaar: 2010

De afwezigen

De afwezigen

Gazet van Antwerpen publiceerde deze week een overzicht van de afwezigheden in de gemeenteraad. Daarbij werd de periode van september 2009 tot mei 2010 bekeken. Wat de plotse interesse voor de deelname aan de raadszittingen verklaart, is niet zo duidelijk. In Essen blijkt het aantal afwezigen overigens beperkt, zoals in de meeste gemeenteraden. In de districtsraden in de stad Antwerpen ligt het absenteïsme blijkbaar hoger.

Sommige gemeenten gaven de informatie blijkbaar niet. Dat de krant dan niet de moeite deed om even verder te graven, verbaast me. Het gaat om informatie die volledig openbaar is; als ik morgen wil weten wie er in pakweg Erpe-Mere naar de gemeenteraad komt, dan krijg ik die gegevens 100% zeker te pakken. Misschien met wat aandringen, maar een krant mag toch een béétje werken om aan informatie te komen.

Los daarvan kan je je afvragen wat de relevantie is van het in de krant vermelden van mensen die toevallig één raadszitting hebben gemist. Ik ben zelf in dat geval (voor mijn werk in het buitenland tijdens één zitting), en bijvoorbeeld ook Willy Heymans (voor de eerste keer in tien jaar een zitting gemist, wegens ziekte). Dat ik er door het artikel nu op wordt aangesproken dat ik één raad heb gemist, vind ik een beetje overdreven. Maar goed, de pers moet natuurlijk zijn werk doen.

Overigens bleven deze week op de commissievergadering “woonbeleid” alle drie de CD&V-vertegenwoordigers afwezig (zonder vooraf te verwittigen, zelfs). Ik vermoed dat het voor de eerste keer in de Essense politieke geschiedenis is dat de raad zonder christen-democraten heeft vergaderd. Of het daarin ligt, kan ik niet zeggen, maar het wel een goede vergadering. Kwatongen beweren dat ze nog wat verder moesten puzzelen aan de stoelendans waar ik het hier al over heb gehad. Hopelijk heeft iemand in de vergadering ook het concept “goed bestuur” aangehaald…

Home sweet home

Home sweet home

Voor het Essense woonbeleid betekenden de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 een duidelijke trendbreuk. De oorzaak ligt deels bij de vervanging van Open Vld door sp.a in de meerderheid en deels bij de grillen van de timing van de sociale huisvestingsmaatschappijen die in Essen actief zijn. Vóór 2006 had de private markt, opgejaagd door kandidaat-inwijkelingen vanuit Nederland, vrij spel in onze gemeente. Vanaf 2006 werd werk gemaakt van een sociaal woonbeleid. Een pluim voor het schepencollege en een bank vooruit ? Neen, integendeel.

In de eerste plaats werd gekozen voor een én/én-beleid. Essen werd voor 2006 door de private markt aan een redelijk snel tempo volgebouwd. Dat ritme vertraagde niet; de sociale woningen kwamen er alleen bij. Waardoor de open ruimte nog sneller verdwijnt. Maar in de nieuwe private verkavelingen worden toch deels sociale objectieven opgelegd ? Inderdaad, en daardoor lijkt het er soms op dat ze nog sneller goedgekeurd raken. De sociale redenen geven zo een extra versnelling aan de bouwwoede.

Is dat dan geen sociaal beleid ? Op korte termijn een beetje, op lange termijn absoluut niet. Het volbouwen van Essen zorgt voor mobiliteitsproblemen, maar ook voor sociale spanningen. Ook het verlies van het groene karakter van de gemeente en van het typische dorpsbeeld tast de sociale samenhang aan (om maar te zwijgen van de gevolgen voor het leefmilieu). En de grondschaarste gaat op termijn ongetwijfeld de vastgoedprijzen nog verder in de hoogte jagen.

Bovendien werd voor de verkeerde woningen gekozen, zowel in private als sociale verkavelingen. In het kader van grootschalige projecten werden typisch voorstedelijke koop- en huurwoningen ingeplant, vaak bovendien aan een prijs die voor de (jonge) Essenaar niet gemakkelijk op de tafel kan worden gelegd. De logica van de projectontwikkelaars, maar ook die van de sociale huisvestingsmaatschappijen, primeerde op de noden van de bevolking. Zo wordt een sterke inwijking aangemoedigd, terwijl jonge Essenaren ofwel wegtrekken ofwel als ze over voldoende geld beschikken noodgedwongen zelf bouwen in plaats van een woning te kunnen kopen – nog een factor die het snelle volbouwen van de gemeente. Dat die bouwactiviteit zich dan ook nog vaak in de weekendzone afspeelt, is een bijkomend probleem voor het beleid.

Als we het hebben over “voorstedelijk” aandoende projecten, dan komen we natuurlijk snel uit bij de appartementsbouw in onze gemeente. Die gaat voor een belangrijk deel uit van een denkfout : heel wat Essenaren (jongeren, eenoudergezinnen, senioren…) zoeken een kleine en betaalbare woning. Maar dat is niet hetzelfde als een appartement ! Nogal wat van die groepen zijn op zoek naar een klein huisje. De appartementen zullen de Essenaren niet in Essen houden, maar ze integendeel wegjagen naar plaatsen waar het plattelandskarakter wel gewaarborgd is.

De woningbehoeftestudie die de gemeente Essen liet uitvoeren legt de vinger op een aantal van deze wonden. De studie bevat ook de voorzichtige aanzet voor een ander beleid, maar lijkt in de eerste plaats toch vooral te moeten dienen om nog een aantal jaren op de ingeslagen bouwsnelweg te kunnen doorgaan.

Wat is er dan wel nodig ? Volgens mij een beleid dat “bescheiden en duurzaam wonen” als uitgangspunt neemt en vanuit volgende principes vertrekt :
1. Een restrictief beleid voeren waarbij bijkomende bebouwing met mondjesmaat wordt toegestaan.
2. Bij de realisatie van woningen de voorkeur geven aan kleinschalige sociale projecten, van enkele huizen, afgestemd om het inkomen van jonge Essense gezinnen.
3. Zeer restrictief omgaan met nieuwe appartementen.
4. Heel sterk inzetten op renovatie van bestaande woningen, door wie zelf aan de slag wil gaan sterk financieel aan te moedigen én door als overheid zelf huizen te kopen, te renoveren en vervolgens aan betaalbare prijzen te verkopen.
5. Sociale verkavelingen opzetten, waarbij niet al te grote stukjes bouwgrond op de markt worden gebracht.
6. Al deze zaken vertalen in sterke ruimtelijke ordeningsinstrumenten (stedenbouwkundige verordeningen) waarbij zoveel mogelijk gebruik wordt gemaakt van de decretale mogelijkheden (zoals wonen in eigen streek).

In de woningbehoeftestudie wordt gesproken van een trendbreuk, maar hoe die zal worden gerealiseerd komt onvoldoende tot uiting. Het is nochtans meer dan ooit tijd om ongebonden aan projectontwikkelaars én sociale woninggiganten, stevige knopen door te hakken.

Overigens past het Sociaal Verhuurkantoor dat door het OCMW werd opgezet wel in de juiste beleidslijn. Het voorstel uit 2003 dat aan de basis daarvan ligt, toont meteen aan dat mijn analyse niet zomaar uit de lucht komt gevallen…

Na Lijkwade van Turijn nu Plank van Essen

Alweer een mirakel van De Wever

Minder dan een week na zijn bovenmenselijke verkiezingsoverwinning zorgt Bart De Wever (N-VA) opnieuw voor een wonder. Een houten plank, pas enkele weken geleden aangekocht, vertoont sinds deze middag plots zijn beeltenis. De gebeurtenis doet denken aan de Lijkwade van Turijn en de verschijningen van de maagd Maria. De eerste geruchten over een heiligverklaring doen al de ronde.

Essen (van onze redacteur ter plaatse). Een paar weken geleden kocht ene Bart V.E. uit Essen enkele houten planken bij Van Den Berg te Essen-Wildert. Vandaag bleek de beeltenis van Bart De Wever spontaan in het hout van de plank te zijn doorgedrongen. De Essenaar kon zijn ogen niet geloven : “Dat Elvis Presley in Amerika in een boterham was opgedoken, daar had ik al wel van gehoord. Maar wie houdt er nu rekening mee dat onze eigen Bart De Wever op mysterieuze wijze bezit zou nemen van een door een eenvoudige sterveling aangekochte plank ?”

Vanuit Essen werd contact opgenomen met het Vaticaan. Namens Paus Benedictus werd beloofd dat de zaak zal worden onderzocht, na het WK Voetbal. De kerkvorst voegde eraan toe dat het een “verdammte Pflicht” is om nu in de eerste plaats voor de Mannschaft te bidden. Een door ons geraadpleegd kerkjurist die anoniem wenst te blijven, uitte bovendien ernstige twijfels bij de geldigheid van het mirakel in het kader van een eventuele heiligverklaring. Hij wees er daarbij fijntjes op dat de beeltenis negatief in de plank staat, en dat het eerst aan De Wever is om te tonen dat hij ook een positieve bijdrage kan leveren. De hoogleraar voegde eraan toe dat hij niet meer commentaar kon geven, omdat hij de wonden van ene Marianne T. nog verder moest likken.

Gevraagd om commentaar stelde De Wever zelve “Deus et natura non faciunt frusta,” om te vervolgen met “da mihi sis crustum Etruscum cum omnibus in eo”. We vroegen ook Elio Di Rupo om een reactie. De PS-coryfee verklaarde “Il a laissé une bonne impression sur moi également”, wat De Wever prompt stellig ontkende.

In kringen rond het paleis werd ondertussen vernomen dat koningin Fabiola eerder deze week menig kruisteken had geslagen toen de informateur op de oprijlaan te Laken verscheen, onder het uitroepen van “Mon dieu, mon dieu”. Politoloog Carl Devos spreekt in dit verband van een duidelijk voorteken.

In Essen wordt ondertussen rekening gehouden met de komst van talloze bedevaarders. Er wordt overwogen om splinters van de Heilige Plank als relikwie aan te bieden. Ook offeren aan De Wever zal mogelijk zijn, al zal enkel vette vis worden aanvaard.

De historische historicus

De historische historicus

Bart De Wever heeft het onmogelijke verwezenlijkt. Ik denk niet dat ooit iemand in ons land een verkiezingsoverwinning van deze omvang heeft geboekt. Als ooit het woord aardverschuiving gepast is geweest, dan wel vandaag. “Historisch” is vandaag zelfs een eufemisme.

Ik ben gelukkig met zijn overwinning, met de nauwelijks te bevatten zege van N-VA. Ik ben politiek opgegroeid in het democratische Vlaams-nationalisme. Ik reken me nog steeds bij die stroming. De partijpolitieke wegen zijn in 2001 uit elkaar gegaan, maar wat mij betreft is het familiegevoel altijd gebleven. Vorig jaar werd de N-VA de onbetwiste erfgenaam van de Volksunie én trok het de schaamlap die de Vlaamse Leeuw voor het extreem-rechtse VB was definitief weg. Dit jaar dit jaar wordt veel meer verwezenlijkt : Bart De Wever maakt van het democratische Vlaams-nationalisme de sterkste politieke kracht in Vlaanderen. N-VA wordt de grootste partij. Met voorsprong bovendien : de Senaatsuitslag die nu op mijn tv-scherm staat maakt N-VA twee keer zo groot als de volgende partij.

Daarbij passen alleen felicitaties. En bewondering. Ik herinner me opnieuw een gezamenlijke treinrit in 2001 waarin twee nog jonge arrondissementele bestuursleden van de VU de zwanenzang van de partij bespraken. De analyses liepen niet zo ver uit elkaar. De wegen nadien wel, niet alleen partijpolitiek natuurlijk. Maar ik bewonder zijn politieke talent en zijn compromisloze stijl. Een overwinningsspeech die nog jaren woord voor woord zal worden nagespeld beginnen in het Latijn… Schitterend.

Ik gun het hem van harte. En vooral ook de militanten van zijn partij, de mensen die ook in moeilijke momenten zoals de verkiezingen van 2003 waarbij de kiesdrempel ternauwernood alleen in West-Vlaanderen werd gehaald in hun partij zijn blijven geloven.

Het doet me ook veel plezier dat de Vlaamse kiezer zich eindelijk ontvoogd heeft getoond, en dat de mening in het stemhokje nu wellicht definitief de plaats overneemt van de gewoonte.

Zelf wenste ik drie partijen een sterk resultaat toe : N-VA, Open Vld en Groen! Bij Open Vld heeft Alexander De Croo wellicht meer tijd nodig om het roer om te gooien, en deelname aan de afsluitende regering wordt natuurlijk ook terecht niet beloond. Groen! lijkt het behoorlijk te doen, en ik hoop dat Geert Lamberts Senaatszetel behouden blijft.

Bij de verliezers staan het VB en LDD. De Wever heeft hun kiezers overtuigd om deze keer een nuttige stem uit te brengen. Maar de grote verliezer is CD&V. Ze lijden de grootste nederlaag ooit, en proberen het nu wat goed te praten door te zeggen dat alle regeringspartijen in alle Europese landen slecht scoren. Flauw, want dat is natuurlijk geen excuus. En het klopt ook niet, want uitgerekend de PS bewijst vandaag het tegendeel.

Door een kartel te sluiten met N-VA heeft CD&V de eigen kiezers overtuigd dat die partij even aanvaardbaar is als zijzelf. Door vervolgens à la Leterme te besturen hebben ze de kiezers naar N-VA geduwd. Zelfs hun meest traditionele wingewesten kozen nu massaal voor N-VA. Ik neem hier de Senaatsuitslag in het kanton Brecht over. Die is eigenlijk nauwelijks te bevatten.

Ook in Vlaanderen stelt zich nu de vraag die ik over Nederland de voorbije dagen hier neerschreef : is er nog nood aan een christen-democratische partij in de 21e eeuw ?

Welke meerderheid nu maken ? Volgens mij is de eenvoudigste coalitie N-VA / PS / sp.a / Ecolo / Groen! Zeg maar de Olijfboom/Vlaamse Eik. Ook paars-geel is een mogelijkheid en zou sociaal-economisch wellicht verstandiger zijn. CD&V opnieuw opvissen zou ik aberrant vinden.

OCM-Wezen

OCM-Wezen

Na één jaar neemt OCMW-voorzitter Jan Suykerbuyk ontslag. Echt verrast daarover ben ik niet : hij leek mij altijd al veel minder voor politiek in de wieg gelegd dan de locatie van die wieg zou doen uitschijnen. Het maatschappelijk engagement van Jan kan volgens mij veel beter op een andere manier tot zijn recht komen dan in een politiek mandaat. Ik wens hem er veel geluk bij toe.

CD&V schuift Imelda Schrauwen als opvolger naar voren. Dat vind ik geen goede beslissing. Het OCMW krijgt zo een vierde voorzitter in een zestal jaren. Imelda heeft zich als schepen nooit een sterk bestuurder getoond met een duidelijke visie en de kracht om die over te brengen. Zij is niet wat ze aan het Kerkeneind nodig hebben. Bovendien is er een goed alternatief : Jos Van Loon heeft aangetoond het OCMW-voorzitterschap wél aan te kunnen. Ik vraag me echt af wat CD&V bezield heeft om hem niet te vragen de draad terug op te pakken en de legislatuur af te werken. Het OCMW verdient veel beter dan als sluitstuk van een postjespuzzel te dienen.

De stoelendans zou vervolgens Brigitte Quick in het schepencollege brengen. Dat is wel een terechte beslissing : Brigitte is het sterkste raadslid in de huidige CD&V-fractie. Ook persoonlijk gun ik het haar van harte. Ik vind het wel jammer dat ze het wellicht met hetzelfde karige bevoegdheidspakket als Imelda zal moeten doen. Ze wordt nu voor 100% mee verantwoordelijk voor een (manklopend) beleid, maar of ze er ook echt invloed op zal kunnen uitoefenen is wel de vraag.

Tenslote zou Fons Tobback terug in de gemeenteraad komen. Fons is altijd een goed raadslid geweest, die voor zijn eigen mening durfde uitkomen. Hopelijk doet hij dat ook op de CD&V-banken.

Gedaan met Jan-Peter

Gedaan met Jan-Peter

Onze noorderburen hebben de politieke kaarten al geschud. Het meest opvallend is de zeer zware nederlaag van het CDA. De vierde val van een regering-Balkenende was er duidelijk te veel aan. In tegenstelling tot zijn Belgische collega had de premier wel de moed om zich als kopman aan de kiezer te presenteren. Ik waardeer dat, al betaalt hij nu dus zeer zwaar de rekening. Het CDA ziet zijn zetelaantal gehalveerd. Afwachten of de partij ooit nog zijn centrale plaats in het Nederlandse politieke landschap zal innemen. Of kan een modern West-Europees land in de 21e eeuw ook gewoon zonder christen-democraten ?

Grote winnaar is de PVV van Geert Wilders. Ik hoor bij de blonde populist extremere standpunten dan ik bij Vlaams Belang ooit heb gehoord, al verwoordt hij het wel altijd netjes. Wilders lijkt er veel voor over te hebben om in de regering te raken, maar ik acht de kans niet zo heel groot dat dat zal lukken. Alleen de VVD lijkt mij echt bereid om ernstig met de PVV te praten. Gelukkig voor Wilders, denk ik, want ik vermoed dat het hen in de regering snel zou vergaan als de partij van Pim Fortuyn destijds.

De PvdA is erin geslaagd om de verantwoordelijkheid voor de val van de regering af te schuiven op het CDA, door van politiek leider te veranderen. Job Cohen is bovendien een bekwaam en charismatisch politicus, die erin geslaagd is de verkiezingsstrijd te concentreren op een sociaal-economisch links-rechtsdebat. Daarmee heeft hij de schade beperkt.

Naast Wilders zijn de grote winnaars de twee liberale partijen : de rechts-liberale VVD werd de grootste en ook het links-liberale D66 boekte een stevige winst (al had het voor die laatste wat mij betreft nog wat meer mogen zijn). Ook GroenLinks, in Nederland ook een veel meer sociaal-liberale partij dan Groen! bij ons, deed het niet slecht. Een “pimpelpaarse” coalitie VVD-PvdA-D66-GroenLinks lijkt mij het meest voor de hand te liggen, onder leiding van premier Mark Rutte. Zodra aangetoond is dat het met Wilders niet lukt, komt die optie wellicht in beeld.

Wie tenslotte naar de uitslagen in Nederland kijkt moet voorbij de zetels ook eens naar de stemmenpercentages kijken. Regeringspartij ChristenUnie haalt 3,2%. Goed voor 5 zetels (-1). De partij heeft de voorbije jaren een belangrijke rol gespeeld. Bij ons zou ze onder de kiesdrempel gedoken zijn. Ook de SGP haalt met 1,7% 2 zetels, de Partij voor de Dieren met 1,3% ook. Het is niet uitgesloten dat één van beide net nodig is om de regeringspuzzel te doen kloppen.

Ik vind het Nederlandse stelsel een stuk democratischer. Als we bij ons hetzelfde systeem hadden, dan kon ik zondag trouwens gewoon voor de SLP stemmen. Waarmee we zeker zetels zouden halen.

Stem niet op mij (bis) !

Stem niet op mij (bis) !

Vorig jaar vroeg ik om niet op mij te stemmen, zoals bekend met veel succes. Wie toen op mijn site aangaf die raad te zullen opvolgen, kreeg een lijstje van kandidaten op andere lijsten waarvan ik vond dat ze wel een stem verdienen. Deze keer is het nog eenvoudiger, want er kán zelfs niet op mij gestemd worden. Maar op wie dan wel ? Als iedereen stemadviezen geeft, dan mag ik dat natuurlijk ook !

Bij N-VA kan je op de Senaatslijst uiteraard niet voorbij aan Bart De Wever, die op dit moment terecht als Vlaanderens meest geloofwaardige politicus wordt aanzien. En die zichzelf wellicht ook met 800.000 stemmen kan blijven relativeren. Ook de specialisten Louis Ide (3) en Danny Pieters (5) verdienen een stem. Op de Kamerlijst zou ik voor Sophie De Wit (2), Kalmthoutenaar Jan Van Esbroeck (6) en Erik Broeckx (10) gaan.

Bij Open Vld is Alexander De Croo erin geslaagd om zijn voornaam te maken. Ik vertrouw erop dat met hem zijn partij niet meer in een regering stapt om niets te doen. Nog op de Senaatslijst staan Fons Borginon (6) en Pinar Akbas (16). Borginon blijft voor mij een politiek voorbeeld, en Akbas trok vorig jaar met flair de SLP-lijst in Limburg. De Kamerlijst wordt getrokken door Annemie Turtelboom, en ik geloof dat die meer in haar mars heeft dan er op het ondankbare binnenlandse zaken is uitgekomen. Ze verdient een herkansing, op een sociaal-economisch departement. Willem-Frederik Schiltz (3) is ook een degelijk politicus.

Op de Groen!-Senaatslijst staat Geert Lambert op 2, en die moet wat mij betreft in het parlement blijven. Arfan Saber (6) is een andere sympathieke oud-SLP’er en Lucas Vander Taelen (23) verdient waardering voor het durven ingaan tegen linkse heilige huisjes. Op de Kamerlijst staat Inge Hermans die vorig jaar onze SLP-lijst trok op 4. Maarten Vergauwen op plaats 20 en zeker 1e opvolger Joris Giebens verdienen ook een goed resultaat.

De sp.a zoals die zich vandaag opstelt is niet meteen de partij waarvoor ik zou kiezen, maar Frank Vandenbroucke (lijstduwer Senaat) blijft natuurlijk degene die al bij al het best weet waar dit land naartoe moet. Op de Kamerlijst staat Patrick Janssens (2) die ik zeer waardeer, maar die zou eigenlijk helemaal niet in een parlement moeten zitten. Dus stel ik Inga Verhaert (5) voor, die beter op haar plaats lijkt in een parlement dan in de Deputatie.

CD&V gaat ook mijn stem niet krijgen, maar Jef Van Den Bergh (4) is een degelijk parlementslid en ook voor Lijn 12 lijkt het me belangrijk dat hij in de Kamer blijft. Ook Nahima Lanjri (3) vind ik een sterk parlementslid. Gaston Van Tichelt is 9e opvolger, en dat is uiteraard volstrekt onverkiesbaar. Jammer, want ik denk dat hij het eigenlijk niet slecht zou doen in de Kamer – al is het natuurlijk niet te combineren met het burgemeesterschap.

Andere partijen komen wat mij betreft niet in aanmerking.

14/6/2010… Die ochtend in het paleis

14/6/2010… Die ochtend in het paleis

“Oewie we waar hebben, de premier.”
“Sire, het is niet het moment voor grapjes.”
“Allez Bart, c’est pour rire. We mogen toch ook eens lachen.”
“Yves heeft mij ook al een sms gestuurd : 800.000 stemmen, wanneer komt ge de sleutel van de 16 halen ?”
“Awel ja, ik zie ons al samen op het podium staan bij de defilé volgende maand. Gij, ik, uw Veerle en tante Faby. En uw minister van defensie natuurlijk. Frieda, I presume ? Of Jan Peumans ? Dan zie ik die ook nog eens. En serieus salueren als ze de Brabançonne spelen, hé Bart. Ik moet dan ook mijn lach inhouden, maar ’t is voor het vaderland.”
“Sire, ik ben een groot liefhebber van cynische humor, maar u overdrijft.”
“Kom, kom, Bart. Ge hebt zelf gisteren op de televisie gezegd dat ge uw verantwoordelijkheid gaat nemen. Ik weet het, dat zeggen ze allemaal. Maar ik geloof u Bart, gij zijt anders. Ik heb het nog tegen Philip gezegd : vote N-VA si tu veux que ça change. ’t Is dat Mathilde zijn stembrief invult, want hij zou het nog gedaan hebben ook, onze Philips de Denker.”
“Ik zal doen wat nodig is om mijn programma uit te voeren.”
“Awel, voilà, nu zijn w’er. Wat gaat ge mij in mijn speech voor de nationale feestdag laten zeggen ? Of kom ik dit jaar op 11 juli op tv ? Oewaarde Vlaamse landgenoten. En dan kan ik op reis, tien dagen vroeger dan anders. Ons Paola gaat u nog een goede vinden. Op 14 juli moet Nicolas maar op de RTBF spreken.”
“Nicolas ?”
“Sarkozy, Bart. Die heeft al gebeld of zijn soldaten de Corridor de Rhode komen bewaken, of blauwhelmen. Maar ik zal wel een paar Congolozen meebrengen, heb ik gezegd.”
“Albert, het loopt hier de spuigaten uit.”
“Ge hebt gelijk. Ik ga te snel. Eerst wordt Elio een week informateur. Samen met ene van u. Een éminence grise. Wie hadt ge gedacht ?”
“Euh… Siegfried ?”
“Het was maar een strikvraag, Bart. Neenee, we gaan het ineens goed doen. Ik benoem u tot Eerste Minister van het Koninkrijk België. Yves heeft het besluit al ondertekend en het staat in de Moniteur. En nu ga ik mij een weekje samen met hem bezinnen.”
“In West-Vleteren, neem ik aan ?”
“Ik ben blij dat ge er toch nog mee kunt lachen, premier. Allez, dis bonjour à Laurette, Joelle, Caroline en Marianne. De regering van het beest en de schonen. Hahaha…”

En toen schoot Bart terug wakker. Het was maar een peiling…

Eén tegen allen ?

Eén tegen allen ?

Voor een zwevende kiezer is de Stemtest natuurlijk een handig hulpmiddel. Ik heb het dus geprobeerd, en drie partijen behaalden een even hoge score : Open Vld, N-VA en Groen! Daarmee ben ik nog niet veel wijzer, zoals wie de eerdere stukjes hier heeft gelezen zal begrijpen. Bovendien bleek dat ik ook met deze drie niet echt veel standpunten gemeen heb. Dat kan ook niet, want het zou betekenen dat ze ook onderling niet veel zouden verschillen…

De verklaring is nogal duidelijk : er ontbreekt een partij in het rijtje. Als ik in Nederland soortgelijke testen invul, dan kom ik overtuigend bij D66 uit, met soms GroenLinks redelijk in de buurt. Als sociaal-liberaal mag me dat niet verbazen – de standpunten van de Nederlandse groenen zijn overigens ook sociaal-liberaler dan die van hun Vlaamse tegenhangers.

De Stemtest gaat me dus in het kieshokje niet hard kunnen helpen. Nu, als ik de voorbije dagen de media volg, zijn er ook maar twee keuzes. Voor of tegen Bart De Wever. Het moet niet eenvoudig zijn om op dit moment in diens schoenen te staan. Gelukkig kan hij zichzelf nogal relativeren, zoals zijn laatste twee columns (1 & 2) bewijzen. Wie zichzelf op het (mogelijke) hoogtepunt van zijn carrière nog in die mate in perspectief durft plaatsen, zal niet snel naast zijn schoenen gaan lopen.

Je kan voor of tegen het programma van De Wever zijn. Voor of tegen de Vlaamse onafhankelijkheid als einddoel en een confederaal België als tussenstap. Het lijkt me niet dat hij die mening ooit heeft verborgen, en wie dus nu plots vaststelt dat de man een “separatist” is, maakt zichzelf belachelijk (zeker als je er vroeger mee in een kartel hebt gezeten…). Je kan er als kiezer op gokken dat hij er niet in zal slagen om het hele programma na 13 juni te realiseren, en dus desgewenst ervan uitgaan dat hij wel stappen naar het confederalisme zal kunnen zetten maar niet in de mogelijkheid zal zijn om de onafhankelijkheid te realiseren. Dat lijkt me een volstrekt legitieme reden om voor een partij te stemmen. Als ik bijvoorbeeld voor Groen! zou kiezen, dan zou ik er ook vanuit gaan dat ze er niet in zullen slagen hun meest verregaande standpunten uit te voeren. Natuurlijk heeft het geen zin om net het tegendeel te verwachten : N-VA kiezen om België te redden of Groen! om de kerncentrales open te houden heeft uiteraard geen zin.

Hetzelfde soort redenering moet gelden voor coalitiebesprekingen tussen democratische partijen. Je kan een regering met Groen! maken zonder daarin alle groene standpunten te realiseren. Of met Open Vld zonder alle liberale ideeën uit te voeren. Op dezelfde manier kan je ook een federale regering vormen met N-VA zonder dat dat noodzakelijk tot de Vlaamse onafhankelijkheid moet leiden. N-VA op basis van de vaststelling dat het een “separatistische” partij is bij voorbaat uitsluiten van regeringsdeelname is daarom volstrekte onzin. Een partij op basis van zijn einddoel ongeschikt achten voor tussentijdse samenwerking is ondemocratisch – op voorwaarde dat dat einddoel binnen ethische grenzen blijft. Met Hitlers NSDAP samenwerken was géén aanvaardbare optie, ook al sloot de man compromissen. Maar een onafhankelijk Vlaanderen kan een wensdroom of een spookbeeld zijn, het is niet in strijd met de mensenrechten.

Dat na de Franstalige ook een aantal Vlaamse politici zich nu bezondigen aan het uitsluiten van de N-VA op die basis, vind ik zeer verbazend.

De kern van de Noord-Ierse regering wordt gevormd door de DUP die absoluut in het Verenigd Koninkrijk wil blijven, en door Sinn Féin dat 100% voor een opname in de Ierse republiek gaat. Toch werken ze samen in de regering. Een regering Di Rupo-De Wever zal eventjes vreemd lijken, maar is volstrekt legitiem. Waarmee ik niet gezegd heb dat ik hoop dat het daarop uitdraait, want ik vrees toch een beetje voor het sociaal-economische pakket waartoe zo’n regering zou kunnen besluiten.

Verkeersbeeld

Verkeersbeeld

Ik ben nog eens rondgereden om wat extra fotootjes te maken voor de “Veilig Verkeer Essen”-site. Dat was in de eerste plaats een goede reden om een eind te gaan fietsen in de lentezon (eindelijk !). Daarnaast is het natuurlijk ook een manier om de site levendig te houden. Met de foto’s zijn op dit ogenblik alle alle 63 problemen die op de site staan netjes geïllustreerd. Al heb ik hier en daar wel een beetje mijn fantasie gebruikt. In Scham staan wachten tot er een hert oversteekt heb ik niet gedaan, hoe frequent dat volgens de site ook gebeurt !

De problemen fotograferen heeft bovendien als voordeel dat je ze natuurlijk ook eens ter plaatse moet gaan bekijken. Dat geeft extra inzicht, en ik geef eerlijk toe dat ik dat wel kan gebruiken. Weten waar wat in Essen er hoe uitziet, is niet mijn sterkste punt, maar dankzij www.veiligverkeeressen.be schaaf ik mijn kennis stevig bij. En ik geef de “fotoloze” problemen een eerlijke kans om te stijgen op de prioriteitenlijst, want we hadden al gemerkt dat een foto daarbij echt help. Het leert iets over het belang van visuele communicatie !

De site bestaat nu exact twee weken. Er zijn 2.213 stemmen uitgebracht, er staan 287 reacties op. Ik vind dat een succes. Bovendien ben ik gelukkig dat de “top” nu wordt aangevoerd door problemen die de Essenaar zelf heeft aangebracht, en niet door één van de 9 die wij op de site hebben gezet.

Hopelijk vinden nog enkele extra mensen de weg naar de site, zodat we een zo volledig mogelijk overzicht krijgen. Daarmee gaan we deze zomer dan aan de slag. Met een kleine knipoog naar Michel Daerden gaan we een witboek maken, met (waar mogelijk) een voorstel voor een oplossing. Waar we vervolgens via de gemeenteraad, commissies, brieven… hard aan gaan werken. Want dat zijn we natuurlijk verplicht aan de mensen die op de site mee hebben nagedacht over een beter verkeer in Essen.

Wat hebben ik ondertussen geleerd ?

Ten eerste : De burger is gelukkig mondig geworden. Soms evenwel met een beetje te weinig inlevingsvermogen in de situatie van een ander.
Ten tweede : Dat geldt blijkbaar minder voor de Hoekenaren, of zijn er daar geen verkeersproblemen ?
Ten derde : N-VA/PLE neemt een positie in het Essense politieke landschap in die kansen biedt, maar ook verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Die mogen we dus niet uit de weg gaan, ook al brengt het oppositiebestaan op dat vlak beperkingen mee.