Vijnckeslag
Kamerlid Dirk Vijnck ging van de Lijst Dedecker naar Open Vld, en daarna weer terug. Het hele verhaal zet de politiek in een bijzonder slecht daglicht, en daarmee raakt het ook mij.
Zoals altijd in dit soort zaken zijn veralgemeningen en kromme redeneringen schering en inslag. Het is op zich niet onaanvaardbaar dat een politicus van partij verandert. Het kan gebeuren dat iemand zich niet langer thuisvoelt. Als die persoon dan zelf de nodige inspanningen heeft gedaan om haar of zijn partij terug op het rechte pad te krijgen, maar daarbij mislukt, dan is overstappen een logische keuze. Typevoorbeeld blijft voor mij Jef Valkeniers die destijds de VU verliet voor de VLD : hij had op een congres al het mogelijke geprobeerd om het programma in de juiste richting te sturen, maar hij trok steevast aan het kortste eind. Dat de “ontvangende” partij vervolgens een bepaalde plaats op een lijst belooft, vind ik ook nog aanvaardbaar. Dat doen partijen, plaatsen op hun lijsten uitdelen. Niemand ontkent dat het hun voorrecht en bevoegdheid is.
Het wordt anders wanneer de overstap niets te maken heeft met inhoudelijke of strategische keuzes, maar puur een carrièrezet is. Dan is het verwerpelijk. Maar het onderscheid met een gemotiveerde overstap is moeilijk te maken, dus heeft het weinig zin om daartegen veel te willen doen.
Tot daar de beschrijving van wat je een “normale” overstap kan noemen, die dan maar door de kiezer moet worden beoordeeld. Een eerste verschil daarmee in dit geval is dat niemand bij Open Vld ook maar enige inhoudelijke meerwaarde verwachtte van Vijnck. Hij werd alleen gelokt om Dedecker te dwarsbomen. Iemand om die reden een plaats beloven is een belediging van het eigen politieke personeel. Maar dat is een interne zaak voor Open Vld.
Dat is het niet meer wanneer er ook andere beloftes worden gemaakt dan een plaats op de lijst. Ik vind het onbegrijpelijk dat er niet nóg harder wordt gevallen over de belofte die Somers aan Vijnck deed dat hij een kabinetsfunctie zou krijgen. De kabinetten worden door de overheid betaald om het beleid van de ministers te ondersteunen. Elke minister heeft de plicht om daarvoor de sterkste mensen te kiezen die hij kan krijgen, uiteraard. Overheidsgeld zomaar beloven in ruil voor een overstap is wat mij betreft loepzuivere corruptie. Dat dit gebeurt, is eens te meer een bewijs voor de noodzaak om komaf te maken met het kabinettensysteem zoals het nu bestaat. Somers hypothekeert hiermee al zijn toekomstige ministers, want blijkbaar mag hij beloven dat zij bewust niet voor de beste medewerkers gaan kiezen. Als het niet strafbaar is, dan zou het dat moeten zijn. En Somers moet wat mij betreft dus onmiddellijk weg.
En Dedecker dan ? Volgens de kranten heeft die Vijnck teruggekocht. Aangezien het met zijn eigen geld gebeurt, en niet met overheidsmiddelen die hem niet toekomen, vind ik het niet van dezelfde orde. Maar het versterkt wel het zeer onfraaie beeld van de politiek, waarbij er met parlementsleden gesjacherd wordt. Ik schreef bijna “zoals met voetballers” maar bij nader inzien heeft nog geen club ooit iemand (terug)gekocht die volgens de eigen trainer alleen geschikt is om broodjes rond te brengen.
Arme liberale kiezers. Ik kan ze maar één goede raad geven : lees de partijprogramma’s van SLP en van N-VA. Ik ben redelijk zeker dat één van beide elk van hen voldoende moet aanspreken.
Even over en weer naar Brussel. Voor een tweede poging om SLP-campagnefoto’s van mezelf te laten maken. Met de trein, maar dat is in het weekend niet zo evident. Bovendien -zo weet ik van mijn treinervaringen in de vorige weekends- rijdt er na de middag maar elke twee uur een trein tussen Antwerpen en Essen. Net voor ik vertrek raadpleeg ik de dienstregeling online : ik kan om 11u15 de trein in Brussel nemen, en dan ben ik om 13u28 in Essen. Niet echt een kort ritje, maar zo is niet mijn hele namiddag “verloren”. De volgende verbinding komt in Essen aan om 14u36, toch alweer een heel stuk minder interessant. Uitgeprint, en vertrokken.
Een dagje Hooglede, in het zeer verre maar mooie West-Vlaanderen. Om de begrafenis bij te wonen van de vader van OCMW-secretaris Stefaan. Uiteraard is afscheid nemen van iemands vader of moeder altijd moeilijk, ook als je niet onmiddellijk betrokken bent geweest bij de persoon zelf. Ik ben er ook niet echt goed in, in het vinden van de juiste woorden of de gepaste houding. Ik kon wel aanvoelen dat de gemeenschap van Hooglede het moeilijk had met het afscheid van het voormalige schoolhoofd. Alsof het dorp vorige week besefte dat de tijd ook in een klein plaatsje rond een stemmige kerktoren sinds de jaren 1970 en 1980 niet was blijven stilstaan. Zou de wetenschap dat iemand iets heeft betekend echt troost bieden wanneer hij of zij er niet meer is ?
De eerste verkiezingsaffiches in onze streek zijn die van Open Vld-minister Dirk Van Mechelen, al zal de rest ongetwijfeld zéér snel volgen. De minister uit Kapellen is het boegbeeld van Open Vld in de Vlaamse regering, en heeft natuurlijk ook in deze streek een ruime uitstraling. Van Mechelen verzorgt zijn banden met de streek ook. De acties rond Lijn 12 volgde hij op de voet, en hij trok er ook voor aan de mouw van de Brusselse verantwoordelijkheden. Bovendien komt hij bij mij over als een politicus die zichzelf geen god waant en het ook niet moet hebben van het verkopen van kunstig verpakte wind. 
Danny Van Schoors is gisteren met pensioen gegaan, nadat hij in 1963 voor het gemeentebestuur begon te werken. Vanaf het ogenblik dat ik in de gemeentepolitiek actief werd, hoorde ik zijn naam regelmatig vallen in allerlei vergaderingen. Danny was duidelijk een belangrijke rader in de machine van het Essense gemeentebestuur, die regelmatig ook controverse uitlokte. Zelf heb ik hem beter leren kennen zodra ik in de gemeenteraad ben beland. Zeker in het perspectief van zijn loopbaan een korte periode. Toch heb ik hem leren waarderen.
Even terugblikken op de gemeenteraad van gisteren… Ik vond het een redelijk boeiende en interessante vergadering. Met één uitschuiver(tje) : de burgemeester die het nodig vond om het 
In Antwerpen hield de SLP vandaag haar verkiezingscongres. De inhoudelijke debatten in de voormiddag bleven beperkt en eerder symbolisch – een groot ideologisch congres kan je uiteraard niet houden op een voormiddag. Toch was de discussie vaak boeiend en pittig, en haalde een gezonde sociaal-liberale lijn het op het einde van de korte thematische debatten. Soms wat aarzelend, wat begrijpelijk is voor een partij die tegelijk diepe wortels heeft maar toch ook nieuw is. 
Ik ben gisteren naar de opening van de tentoonstelling van de Essense kunstenaars geweest. Nu, eigenlijk werd de “Week van de Amateurkunsten” geopend, maar ik ging vooral om foto’s te maken van de beeldende kunstwerken. Voor Essen in Beeld, vanzelfsprekend. Ik ben een klein beetje de “kunstfotograaf” van die site aan het worden. 
Jean-Marie Dedecker schakelde een privé-detective in om na te gaan of Karel De Gucht geen fraude heeft gepleegd bij de verkoop van overheidsgebouwen. Het controleren van de regering is één van de belangrijkste taken van parlementsleden. Moet ik dit dan toejuichen ? Ik heb zo mijn twijfels. Kamerlid Dedecker moet natuurlijk in de eerste plaats toezien op het beleid van minister De Gucht. Die is bevoegd voor buitenlandse zaken, dus lijkt het mij niet onlogisch dat Dedecker in de eerste plaats op zijn buitenlands beleid zou toezien. Maar daar hoor ik hem niet vaak over. Ooit heeft hij De Gucht zelfs een goed minister van buitenlandse zaken genoemd. Al was hij op dat moment nog lid van de VLD.