Archief van
Jaar: 2009

Intussen in Gaza

Intussen in Gaza

Israël voert weer oorlog. Tegen Hamas. Dat komt beide partijen goed uit. Met de Israëlische verkiezingen in zicht moest de huidige gematigde (!) regering aantonen dat ze niet met zich laat sollen. Dat is ondermeer voor de Kadimapartij van Tzipi Livni en voor Ehud Baracks Arbeiderspartij van groot belang. Het aflopende staakt-het-vuren en de voortdurende raketaanvallen vanuit Gaza op Israël waren een goede aanleiding. Die aanvallen maken weinig slachtoffers, maar het is uiteraard moeilijk om aan je burgers uit te leggen dat ze daar maar mee moeten leven. Ook voor Hamas komt de oorlog op een goed moment : de organisatie moet zich blijven profileren als dé tegenstander van Israël, als de enige die echt voor de Palestijnen opkomt. De verliezers zijn zoals altijd de burgerbevolking (de Palestijnen) en de redelijke mensen aan beide kanten.

De kwestie-Hamas is bijzonder lastig. De organisatie heeft aangekondigd dat ze nooit definitief het bestaansrecht van Israël zal erkennen. Over de legitimiteit van die houding kan je discussiëren (zie mijn eerdere bijdrage hierover), feit is dat je van Israël uiteraard niet kan verwachten dat het met die houding moet leren leven. Maar je kan er niet omheen dat er een gesprek nodig zal zijn waarbij ook Hamas betrokken wordt : de poging om de beweging te isoleren is mislukt, en ook de huidige poging om ze uit te roeien biedt op termijn geen uitzicht. Ten gronde lost deze militaire actie dus niets op. Het enige resultaat is dat de gewone Palestijn (en bij uitbreiding de gewone moslim in de hele wereld) verder wordt opgezet tegen Israël en de (echte of gepercipieerde) bondgenoten van dat land. Al Qaeda zal er wel bij varen.

Daarmee lijkt een onderhandelde oplossing verder weg dan ooit, terwijl toch iedereen weet en ziet hoe het finale akkoord er ongeveer uit zal zien – en uiteraard maakt de totale ontwapening van Hamas daar deel van uit. Om de beide partijen echt aan tafel te krijgen, is er echter een veel grotere betrokkenheid van de internationale gemeenschap nodig, met de V.S. op kop – waarbij wat mij betreft desnoods een akkoord moet worden opgelegd, op Bosnische wijze. De huidige oorlog is (ondermeer) het gevolg van het schuldig verzuim van de regering-Bush op dat vlak. Hopelijk pakt Obama (ook) dit anders aan, en durft die op tijd tegen Israël zeggen dat er grenzen zijn. Die de voorbije dagen alvast vér werden overschreden.

Sociaal-liberaal wordt SLP’er

Sociaal-liberaal wordt SLP’er

De sociaal-liberale partij waarvan ik lid ben heet sinds middernacht de SLP. Dat staat voor “sociaal-liberale partij” – wél zo duidelijk, natuurlijk. De vorige naam was, net zoals de naam daarvoor, onbruikbaar geworden. Jammer, eigenlijk hield ik er wel van. Ook de gebruikte kleur voor het logo sprak me wel aan. Maar de keuze voor SLP is erg verstandig, en het nieuwe logo is duidelijk en mooi. Meer moet dat niet zijn.

De SLP staat in 2009 voor een opgave die niet eenvoudig zal zijn. De kiesdrempel van 5% lijkt nu nog torenhoog, maar in juni zullen we er toch over moeten. Dat kan, want als de voorbije weken en maanden één ding hebben bewezen dan is het wel dat er nood is aan een partij die niet vastgeroest in in de bestaande structuren. Een een partij die de problemen niet creëert, maar meewerkt aan een oplossing.

Sociaal-liberalen vertrekken vanuit de vrijheid van iedereen, wat alleen zinvol is als de samenleving iedereen ook gelijke kansen kan geven. Die samenleving kan niet zonder een sterke overheid, en ook niet zonder de medewerking en de inzet van alle leden ervan, en dus moeten we die inzet ook aanmoedigen en belonen – want de kansen die geboden worden, moeten ook worden aangegrepen.

Zo’n samenleving heeft structuren en verbanden nodig, die mee vorm geven aan een gemeenschap waarmee mensen zich kunnen identificeren – zoals de Vlaamse gemeenschap. Maar die structeren moeten wel bijdragen aan ieders vrijheid, ieders kansen. En dat is in onze maatschappij vandaag nog al te vaak niet het geval. En de overheid kan haar rol in dit verhaal maar spelen als ze efficiënt en onpartijdig werkt. Ook op dat vlak is er nog heel wat werk aan de winkel.

Vlaanderen heeft de SLP broodnodig, maar daarvan moet de Vlaming de komende maanden dus nog overtuigd worden. De uitgangspunten moeten vertaald worden in concrete voorstellen, en worden uitgedragen door geloofwaardige mensen. Een mooie uitdaging om een nieuw jaar mee op gang te trekken.