Zowel Jos Van Loon (die van Horendonk) en Ludo Boden werden onlangs door de Vlaamse regering verheven tot “ere-schepen”. Daarvoor kregen ze van het gemeentebestuur een receptie aangeboden. Een mooi gebaar en een terechte waardering voor een jarenlange inzet. Ik ben het lang niet altijd met beide heren eens geweest, maar hun inzet voor Essen -ook in tijden dat een schepenambt al bij al eerder karig werd vergoed- is onmiskenbaar.

Ik herinner mij Jos Van Loon als iemand met een grote dossierkennis die altijd zorgde voor een degelijke uitleg over het wat en waarom van een bepaalde keuze. Bovendien smaakte hij zowel de overwinning als de (zeldzame) nederlaag met min of meer dezelfde glimlach en het vleugje cynisme dat nodig is om in de plaatselijk politiek te overleven. Als voetbalfan speelde hij ook meestal de bal (toch in het zicht van de scheidsrechter…). Ik wens hem bij wijze van afscheidsgeschenk toe dat project “sporthal in het sportpark” alsnog afgeblazen zou worden wegens allerelei technische moeilijkheden. Zodat we de niet-verharde dreef daar -verdiend- kunnen noemen naar een notoir betonliefhebber (met volgens mij stiekem een groener hart dan uit zijn politieke cv blijkt).

Ludo Boden is een beetje meer van “voor mijn tijd”. In de vorige legislatuur zetelde hij als onafhankelijke (waarover in de laudatio’s op de receptie geen woord viel, blijkbaar houdt CD&V de christelijke deugd van de vergevingsgezindheid in ere). Daarbij was hij vaak de meest efficiënte opposant in de hele raad : een tussenkomst van enkele woorden kon zowel de argumentatie van het college volledig onderuit halen als de hele zaal aan het lachen brengen. Aan hem is een groot oppositietalent verloren gegaan. Als schepen van financiën slaagde hij er ook niet in slaagde echt een lijn op langere termijn uit te tekenen, maar hij voerde alleszins veel minder een “achtbaan”-beleid met pieken en dalen dan zijn opvolgers. En een aantal Wildertse dossiers vonden in hem in elk geval ook een stevige verdediger.

Natuurlijk vind ik dat Essen helemaal anders bestuurd moet worden dan Jos en Ludo dat deden. Maar dat doet niets af aan de waardering voor de tijd en de energie die zij in onze gemeente hebben gestoken.

Overigens werd de receptie opgeluisterd met een zangoptreden van Dries De Crom, dat op mij als relatieve muziekbarbaar erg veel indruk maakte. Het moet gelukkig niet altijd de politiek zijn die in het gemeentehuis de hoogste noten zingt !