Archief van
Jaar: 2006

Vroege vogels

Vroege vogels

Om de één of andere gekke reden organiseerde het Essense gemeentebestuur vandaag al de officiële elf juliviering. Al stond ze vooral in het teken van de heiligverklaring van burgemeester Schrauwen, omdat die nu al tien jaar de Essense sjerp mag omgorden. Ik heb hier al eens geschreven dat hij de viering verdiende. Maar dan wel in het begin van het jaar, en niet onnodig lang uitgerokken om toch maar zo dicht mogelijk bij de gemeenteraadsverkiezingen uit te komen…

Verder was de viering wel sfeervol. Zowat alle Essense muziekverenigingen zetten hun beste beentje voor (waarbij zeker de blaasinspanning van de OCMW-voorzitter en -secretaris niet onvermeld mogen blijven), en dat deden ook de turnkringen Vlug en Blij en Volharding evenals de Sint-Sebastiaansgilde. Ook de locatie, de Klokhoeve in het domein De Belder, gaf het geheel het nodige cachet. Veel energie een beter doel waardig dan het begeleiden van de hagiografie van een verdienstelijk maar zeker niet volmaakt burgemeester. De gratis receptie van ’s avonds leek me er helemaal te veel aan, en ik stel vast dat de rest van N-VA/PLE er ook zo over denkt. ’t Is dat we niet meteen over een kat beschikken, anders had die ons kunnen vertegenwoordigen…

Heb ik trouwens al gezegd dat er een uitstekende sfeer in de N-VA/PLE-ploeg zit ? We zien 8 oktober helemaal zitten en ondertussen amuseren we ons nog ook. Dat is belangrijk voor niet-beroepspolitici, natuurlijk. Hopelijk straalt het ook een beetje op de kiezer af.

France sans Lance

France sans Lance

Een wielerkenner kan je me zeker niet noemen, en ook wielerliefhebber ben ik maar enkele weken per jaar. Maar de Tour de France is toch een beetje de uitzondering op de regel, al word ik ook daar niet erg fanatiek in. De ritten gaan dan ook tijdens de werkuren door. Deze Tour is van start gegaan onder de zware schaduw van het Spaanse onderzoek naar doping. Maar ik vind het vooral erg jammer dat Lance Armstrong er niet meer bij is, al ben ik misschien wel één van de weinigen die er zo over denkt. Ik vind hem een indrukwekkend sportman en een groot wielerkampioen. Wellicht de grootste aller tijden, al zal niet iedere landgenoot er zo over denken.

Zat de voorbije jaren de spanning vooral in de vraag waar, wanneer en hoe hard The Boss ging toeslaan, dan gaat het dit jaar natuurlijk over de opvolging en ligt het veld veel meer open. Al voor de affaires losbraken heb ik de Oekraïner Yaroslav Popovych tot favoriet uitgeroepen. Tot nu toe een goede gok, want hij doet tenminste nog mee… Eigenlijk is het vooral een keuze voor het Discovery Channel-team van Johan Bruyneel. Ik ga er immers vanuit dat hij ook zonder Armstrong niet naar de Tour komt om zijn ploeg zomaar wat te zien meerijden. Maar hij heeft natuurlijk meerdere mogelijkheden : naast Popovych ook Hincapie en Salvodelli.

Hopelijk blijven de dopingperikelen de komende weken op de achtergrond, en wordt het een mooie en spannende Tour. Met enkele ritoverwinningen voor Tom B., alleen al omwille van die naam…

In de val

In de val

Op 16 mei schreef ik hier dat ik hoopte dat het verhaal van Ayaan Hirsi Ali, die plots de Nederlandse nationaliteit dreigde kwijt te spelen, zou leiden tot het aftreden van minister Verdonk. Nu is de hele Nederlandse regering erover gevallen. Verdonk had nochtans besloten de nationaliteit van het ex-kamerlid van Somalische afkomst(van haar eigen partij) nu toch niet af te nemen. Op grond van het Somalische naamgevingsrecht (!) én een afgedwongen excuusbrief van Hirsi Ali.

Regeringspartij D66 vond dat laatste en het hele optreden van Verdonk in dit verhaal behoorlijk over de schreef, en daar kan ik me alleen maar bij aansluiten. Aangezien de VVD de eigen minister (en potentieel stemmenkanon) niet wilde opofferen, is dus de hele regering gevallen. Meer dan terecht, en bovendien ook tactisch goed gespeeld van D66 – en dat kon de partij wel even gebruiken. Ook al koos ze vorige week de verkeerde kandidaat tot lijsttrekker : het had volgens mij Lousewies Van der Laan moeten zijn, het werd Alexander Pechtold. Al is dat nu zeker ook weer geen sléchte keuze, maar Van Der Laan had het beter gedaan.

Overigens kan je van hieruit alleen maar jaloers zijn op de debatcultuur van onze Noorderburen, waar je als minister niet wegkomt zonder dat je echt kan uitleggen waarom je doet wat je doet en waar partijen hun eigen lijn volgen zonder als angsthazen achter hun regering aan te lopen.

Na Balkenende I ligt nu ook Balkenende II tegen de grond. Het worden interessante tijden. Een verkiezingsoverwinning van de PvdA van Wouter Bos ligt voor de hand, maar met wie zou die dan wel gaan regeren ?

Na zèn we wer allemoal van A

Na zèn we wer allemoal van A

In een treinstation, gewoon op straat en nu ook in een bus. Gewelddadige incidenten zoals gisteren in Antwerpen komen het hardst aan als ze op plaatsen gebeuren waar iedereen komt en iedereen zich veilig zou willen voelen.

Hoe nu weer reageren ? Met afschuw en verontwaardiging. Tegenover de daders en tegenover hen die verantwoordelijk zijn voor élke verharding van onze samenleving, elke aanzet tot haat. Met medevoelen voor de familie van het slachtoffer. En voor de medewerkers van het openbaar vervoer. Die hebben sowieso al geen gemakkelijke baan, zoals uit mijn klachten hier over de prestaties van hun werkgever soms blijkt. Dit soort zaken hoeven er dan echt niet bij te komen.

Maar hoe lang zou het duren eer dit soort gevoelens afgestompt geraken ? Hoe lang duurt het eer je de mentaliteit van Bagdad, Tel Aviv of (for that matter) New York aankweekt en alleen nog de teller van de slachtoffers bekijkt als hij ronde getallen aandoet of plots sneller stijgt dan anders ? Hoe lang is de weg naar het cynisme ? Ik hoop dat onze samenleving hier (en daarmee ook ikzelf) er nooit hoeven aan te komen.

Geen gefoefel, (Park)roefel

Geen gefoefel, (Park)roefel

Vandaag ging in Essen “Parkroefel” door, de vroegere Roefel in een nieuw kleedje – zoals dat sinds enkele jaren gebruikelijk is. Minder spectaculair, maar wel iets realistischer om te organiseren. Al zou ik om de zoveel jaar toch graag een échte Roefel zien doorgaan in Essen : een dag waarbij de kinderen een kijkje mogen nemen in de wereld van de volwassenen en het roer zelfs even in handen mogen nemen.

Nu, het grote succesnummer van de Roefel bleef wel bewaard : kinderen die achterop de motor (of in een zijspan) een ritje door de gemeente mogen maken. Het blijft schitterend om zien : de stoere motorrijders en de kinderen die met een mengeling van opwinding, angst en verwondering een grote helm opzetten en in het zadel kruipen.

Ik mocht dit jaar opnieuw foto’s maken, en die staan ondertussen ook al op het internet. Zodat ook wie niet aanwezig was kan zien dat de stuurgroep én de jeugddienst weer schitterend werk leverden. Hopelijk kan dat laatste ook nog wanneer de jeugddienst binnenkort, om nog steeds volstrekt onaanvaardbare redenen, zonder de jeugdvormingswerker verder moet. Als de kinderen het eens voor het zeggen hadden in onze gemeente…

Niagara

Niagara

Nu het “officiële” gedeelte van mijn Canadese trip achter de rug is, bleef er wat tijd over voor een scheut toerisme. Canada ziet eruit zoals een Amerikaanse tv-serie. Auto’s, huizen, de opbouw van steden… zijn nét iets anders dan in Europa. Toronto is vooral een grote stad van buildings, helemaal op maat van de auto, met relatief weinig groen en nogal wat wijken die wij als “verkommerd” zouden omschrijven. Naast de al even typische straten met vrijstaande huizen tussen de bomen en een grote pick-up op de oprit.

Niets zou goed om de clichés te bevestigen dan het bezoekje dat we vandaag brachten aan de Niagara-watervallen. Een bijzonder indrukwekkend natuurmonument wordt voor 50% om zeep geholpen door de commerciële inkapseling : de grote hotels die er vlak tegen werden gebouwd, bruggen die beter een heel eind verder hadden gestaan… De watervallen hadden het hoogtepunt moeten zijn van een uitgestrekt natuurgebied, nu vormen ze een stukje natuur in een betonnen kader. Al heeft de mens ze niet helemaal om zeep kunnen helpen : het blijft ondanks dat een “must see”.

Dat laatste vinden veel mensen, zodat de bezoekers er een mix van heel veel nationaliteiten en achtergronden presenteren. Die zich allemaal even gewillig de toeristenboot of de souvenirwinkel in laten leiden. Alle Menschen werden Brüder, dan toch eerder door Coca-Cola dan door Beethoven ?

Groen

Groen

Enkele berichtjes geleden had ik het over “afstand nemen”. Als je iets doet, moet je het goed doen. De Atlantische Oceaan leek me wel voldoende als afstand…

Om maar te zeggen dat ik in Toronto, Canada ben beland. Omdat de FOD Werkgelegenheid mijn aanwezigheid bij de bespreking van de nieuwe Jobs Strategy van de OESO aangewezen vond. Wat ik natuurlijk niet zou willen tegenspreken.

Dankzij het strenge anti-terrorismebeleid van de V.S. verliep de reis langs een noordelijke route, om zo het Amerikaanse grondgebied te vermijden. We vlogen dus nét over het zuidelijkste stukje van Groenland, en dat uitzicht maakte voor mij de toch wel lange reis de moeite waard : een totaal besneuwd en bevroren landschap zonder enig teken van leven.

Van opwarming van de aarde geen spoor, maar dat is natuurlijk maar schijn. Jammer toch dat de enige echt ongerepte stukjes van onze planeet die zijn waar de diepvries heerst. Hoeplijk gaat de mens dáár dan toch nog verstandig mee om. Of is het ook maar totdat iemand één of andere vorm van “nuttig” gebruik ontdekt ?

Bel me even op !

Bel me even op !

Op de OCMW-raad hielden we een wat surrealistische discussie over de telefoonvergoeding voor de leden van het Vast Bureau. Die ging gepaard met een stoelendans, want de betrokkenen mogen dan even niet aan de zitting deelnemen. Ik heb uitgelegd waarom ik de vergoeding onnodig en overdreven vond, en heb ook de merites van Skype in de verf gezet. Maar het mocht niet baten. Zonder enige verantwoording of uitleg keurden de (overgebleven) mensen van CD&V en VLD de vergoeding goed. Ik twijfel eraan of ze daarmee echt hun mening weergaven (die hebben ze in elk geval niet uitgelegd) of gewoon braafjes deden wat ze werden verondersteld om te doen.

Ergerlijk, maar op zo’n moment vind ik het vooral heerlijk op een stoel te zitten waar je wél mag zeggen wat je denkt. Ook als je de enige bent in de raad met een mening. En het blijft toch een gek systeem dat meer dan de helft van de raadsleden (de “zwijgende meerderheid”) blijkbaar niets mag zeggen. Dat kan anders, zoals het bijvoorbeeld in Nederland gaat. Na 8 oktober ?

Coveliers

Coveliers

In het begin van de jaren 1990 stapte Hugo Coveliers van de VU over naar de -toen gloednieuwe- VLD van Guy Verhofstadt. Coveliers had daarvoor een uitleg die hijzelf ongetwijfeld zeer logisch en aanvaardbaar vond. Maar voor de VU-militanten uit de provincie Antwerpen was het een slag in het gezicht. Ook in Essen : de man waarvoor ze folders hadden gebust, affiches hadden geplakt, waarmee ze nog aan de toog hadden gezeten na het debat in Essen met Van Rossem… die liet hen nu plots in de steek. Erger, hij liep over naar de tegenstander.

Ik herinner me dat binnen de Essense VU vooral bij Fons Tobback de overstap zwaar op de maag lag en bleef liggen. Zou hij hieraan hebben teruggedacht, de voorbije dagen ? Zou hij hebben stilgestaan bij de mensen die voor hem campagne hebben gevoerd en teksten hebben geschreven ? Die hebben meegewerkt aan de voorstellen die hij in de gemeenteraad bracht ?

Laat ik het maar gewoon bij deze vragen houden. N-VA/PLE heeft een persbericht opgemaakt, en daar staat eigenlijk alles in wat er te zeggen valt.

We shall overcome !

Zonnevlek

Zonnevlek

Prachtige dag. Schitterend weer. Maar politiek voor mij toch vooral een erg zwarte dag : het stond al uren in de krant voor we het zelf doorhadden, maar gemeenteraadslid Fons Tobback -tot nu N-VA/PLE- staat op 8 oktober op de CD&V-lijst.

Allerlei commentaren en emoties schreeuwen om te worden uitgeschreven, maar iets zegt me dat een beetje afstand nemen wellicht gezonder is. Dus probeer ik toch maar van de zon te genieten…