Van Brugge naar Antwerpen
De lente is nu echt wel begonnen, maar de winter werpt een lange schaduw. Na het racistische geweld in Brugge werden gisteren in Antwerpen, midden in de stad, mensen doodgeschoten omwille van hun huidskleur. Een kleuter kreeg de kogel omdat haar oppas zwart was. Wat is er met Vlaanderen aan de hand, dat dit kan gebeuren ? Natuurlijk gaat het om individuele, geïsoleerde, gevallen. Maar die zijn alleen mogelijk dankzij een bepaald klimaat, dat ondermeer door het VB werd gecreëerd. Als extreem-rechts hetzelfde fatsoen zou hebben als de allochtone en de Poolse gemeenschap na de moord op Joe Van Holsbeeck, dan organiseert het nu zondag een herdenking van de slachtoffers van deze terroristische aanslagen.
Dit is onze samenleving, dit zijn onze daders, dit zijn onze slachtoffers. Het is dus onze verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat dit niet meer kan gebeuren. Een absoluut verbod op de handel in en het bezit van wapens lijkt me daarbij een noodzakelijke, maar geen voldoende stap. Het komt er vooral op aan om mensen te laten begrijpen dat we er alleen uitgeraken door mét elkaar te leven.
Onlangs werden een aantal “waarden” voorgesteld als basis voor de inburgeringscursus, vertrekkend van vrijheid, gelijkheid, solidariteit, respect en burgerschap. Het lijkt me een goed begin. Laten we de cursus ook maar in het secundair onderwijs aanbieden !
De VRT zoekt nog steeds naar het 
Gisteren 1 mei. Feest van de Arbeid. Feest om de inzet van zovelen in herinnering te brengen voor een meer sociale maatschappij met bescherming tegen uitbuiting en een afdoend vangnet voor wie het echt nodig heeft. Feest van een menswaardige arbeidsmarkt. Feest van het volk dat soms de machthebbers op de knieën moe(s)t dwingen. 
Gisteren vergaderde de Essense gemeenteraad, wat zoals gebruikelijk één van de komende dagen de aanleiding zal zijn voor een Nieuwsflits. Het viel nog maar eens op hoe slecht burgemeester Schrauwen en eerste schepen Hoppenbrouwers met kritische vragen en een open debat om kunnen gaan. Ze luisteren niet echt naar wat er gezegd of gevraagd worden. Hoppenbrouwers toont zelfs fysiek zijn afkeer zodra iemand van de oppositie het woord nemen. Vooral Philip Peeters bij hem werkt als een rode lap op een stier – al is dat niet de meeste gelukkige beeldspraak ! Het kan ook anders : met schepenen als Jos Van Loon en Willy Heymans kan je wél discussiëren. Met Imelda Schrauwen soms ook. Maar voor de burgemeester en schepen Hoppenbrouwers kan de stemming meestal niet snel genoeg komen. Dan krijgen ze immers altijd gelijk.
De moordenaar van Joe Van Holsbeeck was dus geen Maghrebijn, wel een Pool van Roma-afkomst. Ik ging er ook vanuit dat het om een Noord-Afrikaan ging. Al heb ik daarmee zeker niets veralgemenend willen zeggen, ik nu ook antwoorden op de vraag of het om een vooroordeel ging. Eigenlijk vind ik dat niet : de kans dat een jonge crimineel met een wat donkerder huidskleur in Brussel een Marokkaan is, is nu eenmaal redelijk groot. Als het al een vooroordeel is, is het er één over criminelen, niet over Marokkanen, zoals iemand deze week het in de krant stelde. Zelfs de imans gingen van deze veronderstelling uit, anders zouden ze wellicht in het vrijdaggebed vorige week geen aandacht aan deze moord hebben besteed. Bovendien wordt iedereen -willen of niet- beïnvloed door wat de pers schrijft. Dat is natuurlijk wel nuttig om te weten, maar het helemaal vermijden kan je nooit.
Erfgoeddag. In Zaal Rex werd het nieuwste nummer van De Spycker, het jaarboek van de Essense Heemkundige Kring, voorgesteld. Met Guy Van Den Broeck als nieuwe hoofdredacteur. En met Rudi Smout als auteur van een zeer leesbaar artikel over de Essense cinema’s. De