Tom Bevers

Quiz in het Volkshuis, de mooiste “parochiezaal” van onze gemeente. Organisatie zvc De Meeuw. Winnaar ESAK, al lag dat ook wel aan de afwezigheid van enkele stevige concurrenten. En aan het merkwaardige gegeven dat Wij aan de Grens plots voor de “slokoppenprijs” bleek mee te strijden voor de ploeg met de hoogste consumptie. Daar eindigden ze net naast het podium, in de quiz zelf haalden ze zilver. Geen slechte “combiné”…

Een leuke quiz, zelf opgesteld door de Meeuwmensen. Met enkele schoonheidsfoutjes, maar ook met mooie vondsten. De kwaliteit van de Essense quizzen ging er de voorbije jaren flink op vooruit, de afwisseling ook, omdat heel wat verschillende mensen ze opstellen – en dat is misschein ook wel een stukje mijn verdienste.

Maandag testen we de ESAK-quiz uit. Er kunnen nog twee ploegen bij, dan zitten de veertig tafels vol. Ik kijk er al naar uit…

Het schijnt dat multitasking typisch is voor vrouwen. In dat geval moet ik misschien een gendertest laten uitvoeren. Deze week heb ik namelijk het gevoel dat ik nogal veel ballen tegelijk jonglerend in de lucht probeer te houden. Hopelijk komen er geen ongelukken van !

Naast de verkiezingscampagne, de gemeenteraad en de “opvolging” daarvan via onder meer de Nieuwsflits en de Ronde van Essen werk ik immers ook -met hulp van Carl- aan de vragen voor de 24e Esakquiz, die doorgaat op vrijdag 19 oktober. Een beetje een ongelukkige timing voor mij, in dit verkiezingsjaar. Maar dat is natuurlijk geen reden om niet opnieuw een minstens even leuke quiz als vorig jaar te willen uitwerken. Ook al omdat de inschrijvingen als een trein lopen : van de 40 plaatsen zijn er nog maar 5 over. Voor het eerst beperken we de ploegsterkte tot zes personen, en dat lijkt geen ploegen weg te houden. Misschien toch een les voor het Essense quizcircuit, of toch voor die quizzen die ook buiten onze gemeente “ernstig” willen worden genomen.

Al blijft de eerste bedoeling natuurlijk om er een leuke avond van te maken. En om wat te verdienen voor de Esakwerking : voor een stevige club, die met visie jong en oud in beweging houdt, mag dat ook wel !

De quiz der quizzen. Om in de toch redelijk quizgekke gemeente Essen die titel te mogen dragen, moet je van ver komen. Maar de Kom op Tegen Kankerquiz laat er al een aantal jaren geen twijfel over bestaan : This is the real thing ! Dit jaar brachten Robin en zijn ploeg 68 ploegen bijeen in de sporthal van het College. Voor een leuke quiz, met de sympathieke Jan Bosman achter de micro. En met naar goede gewoonte enkele BV’s om het geheel te kruiden.

De overwinning ging naar het dit jaar bij momenten beresterke Wij aan de Grens. Met N-VA/PLE deden we het behoorlijk, mijn quizmaten van ESAK lag deze quiz naar minder goede gewoonte een stuk minder. Maar eigenlijk is dat minder belangrijk. Essen toonde eens te meer zijn groot hart – en beleefde er ook nog plezier aan. Zo moet dat dus.

Vorige jaar heette het nog “Vlaanderen Quizt”, deze keer noemde het Davidsfonds hun quiz “De Tafel van Vier”. Het concept bleef hetzelfde : eerst dezelfde quiz op een zestigtal plaatsen in Vlaanderen, daarna een finale in Brussel. De vierde uitgave, en ik deed dit jaar voor de derde keer mee. Twee jaar geleden als invaller in een team dat het jaar voordien de finale haalde, maar dat lukte toen niet opnieuw. Vorig jaar wonnen we met een ESAK-ploegje in Brasschaat, en zo mochten we in Brussel meedoen waar we ergens in het midden van het deelnemersveld eindigden. Dit jaar schoot ESAK te laat in actie, en was ik ondertussen aangeworven door de Wij aan de Grens-collega’s om samen “Essen United” te vormen. We wonnen opnieuw in Brasschaat.

Dus waren we bij de finale in Tour en Taxis. Onze ambitie : binnen de eerste helft eindigen. Het was er koud, er waren geen warme dranken of een hapje (terwijl de deelnemers van overal kwamen). Om 22u waren zelfs cola en chips op. De weersomstandigheden zaten erg tegen, zodat er slechts 40 ploegen kwamen opdagen. Maar de mensen van “Gent quizt” hadden een leuke serie vragen gemaakt. Sven Speybrouck is een uitstekend quizpresentator. En “Essen United” haalde een zeer onverhoopte zesde plaats. Wie vertrouwd is met de “Vlaamse quizranking” kan weten dat een top-drie met Maxisten, Martine Van Camp en Malheur op geen enkele quiz zou misstaan. En dat we ploegen als Canasta en Think René achter ons laten is ook geen evidentie.

De vragen lagen ons : net iets boven het normale Essense quizpeil en met (net als in de voorronde) enkele kansen voor Robins grote specialiteiten, deze keer geuit in het herkennen van renners die in het Vlaamse wielerpeloton een bijrolletje spelen – en de geboorteplaats van Salim Seghers. Wellicht was het voor de echte toppers net iets te gemakkelijk. Maar dat doet geen afbreuk aan de vaststelling dat we een heel mooi resultaat hebben neergezet. Bij thuiskomst heb ik dan ook een wel verdiend minuutsoepje klaargemaakt…

Een weekendje quiz. Vrijdagavond heb ik, alweer voor de derde keer, de jaarlijkse ESAK-quiz gepresenteerd – die ik samen met Roel en Carl ook had opgesteld. De reacties die we kregen waren positief, maar ik vermoed dat de ontevredenen zich niet zullen laten horen. Voor sommige Essense teams was het misschien een beetje te moeilijk, voor ploegen zoals winnaar Killiwatch had het wellicht nog een heel stuk pittiger gemogen. Wij aan de Grens eindigde tweede, een knappe prestatie waarmee ze enkele sterke teams achter zich lieten.

Met twee van de WadG’ers (aangevuld met een gelegenheidsspeler) heb ik zaterdagavond meegedaan aan “De Tafel van Vier”, de nieuwe naam voor de jaarlijkse quiz die het Davidsfonds op verschillende plaatsen in Vlaanderen tegelijk organiseert. Deze keer op 83 verschillende locaties. Vorig jaar wonnen we met Esak de voorronde in Brasschaat, dit jaar met Essen United ook. Zodat ik de enige Essenaar ben die zich twee jaar na elkaar kwalificeert voor de finale, die op 4 december doorgaat in Tour & Taxis in Brussel. Al danken we dat toch vooral aan de voetbalkennis en de onwaarschijnlijke encyclopedie van Vlaamse schlagers e.d. die in het hoofd van Robin Jacobs opgeslagen zitten !

Met een 51e plaats hebben we gisteren ons quizdoel voor dit weekend bereikt. Het was ons nochtans nog nooit overkomen dat er 50 ploegen vóór ons zijn geëindigd. Maar we lieten ook nog nooit meer ploegen achter ons. Maar liefst 447 ! We wilden bij de eerste 100 eindigen, en dat is dus goed gelukt. Of “Quiz for Life” nu werkelijk de grootste quiz ter wereld was, laat ik in het midden. Maar 2.500 quizzers samenbrengen is alleszins redelijk uniek.

We vonden dat we erbij moesten zijn. Dat vind ik ook nu nog. De quiz was ook lang niet slecht gemaakt, al zal elke doorgewinterde quizzer wel enkele bemerkingen hebben. De technologische aanpak waarbij het antwoord via een “televotingkastje” werd doorgestuurd, was in elk geval een geniale oplossing voor het dilemma dat 500 formulieren niet zo gemakkelijk verbeterbaar zijn. Al lijkt het bedrieglijk eenvoudig dat je vooraf alle antwoorden in een boekje krijgt, niet alles is zo evident als het er soms uitziet…

Het gevolg van enkele driehoekjes “Essen-Brussel-Gent”, in verschillende variaties, die ik de voorbij dagen heb gemaakt is wel dat ik “Mugziek for Life” van ons eigen Keldertrapken heb gemist. Jammer, want “Music for Life” is volgens mij absoluut de sympathiekste actie voor het goede doel die Vlaanderen rijk is, en het Keldertrapken weet dat alweer een Essens tintje te geven. Gelukkig heb ik al één van de Keldertrapse reuzenmuggenmeppers gekocht. Omdat ook Essen de wereld niet in de steek mag laten !

Ik quiz regelmatig, meestal in het team van ESAK. Vooral in Essen, maar we zoeken het ook al eens wat verder. In de buurgemeenten, soms zelfs een heel eind hier vandaan. Dat vind ik leuk, omdat je dan met verschillende stijlen van vraagstelling en presentatie te maken krijgt. En ook wel met verschillende moeilijkheidsniveaus. Zodat we af en toe al eens achteraan het peloton eindigen, terwijl we in Essen meestal op een podiumplaats terechtkomen. Alles is relatief, en gelukkig maar. En het plezier dat je aan een quiz beleeft, heeft zelden verband met de plaats in de rangschikking.

Er zijn in Essen sinds lang veel quizzen, al valt er af en toe wel eens eentje af. Maar er komen er ook bij, en de kwis voor Kom Op Tegen Kanker is zondermeer het paradepaardje van de recente nieuwkomers – ook al bestaat hij ondertussen al langer dan de telling van de organisatoren zou laten vermoeden. Eerst droeg de quiz een andere naam. Maar de formule bleef min of meer hetzelfde : een inhoudelijk goed uitgewerkte en gezellige verenigingsquiz, op maat van Essen. Maar dan met nét dat ietsje meer : een professionele presentator (Jan Bosman van 4FM) en enkele BV’s die in het geheel worden ingepast zonder storend te werken. Gisteren verzamelden 60 ploegen in de sporthal van het College, en de organisatie had er nog 23 meer kunnen hebben. Toch werd er al gesproken van “de grootste kwis in Vlaanderen”, en dat zou best kunnen met een kleine 600 aanwezigen. Geen eenvoudige organisatie dus, maar zo goed alles liep op wieltjes – hier en daar moet het werkvolume nog wat beter ingeschat worden, maar dat is niet meer dan normaal. Heel knap werk, dat aantoont dat je mensen ook in 2009 nog kan engageren om een avondje te komen tappen, ronddragen, tombolaprijzen verdelen of jureren. Of om te kwissen natuurlijk. Voor het goede doel, maar ook om er gewoon bij te horen, bij Essen. Het soort avond dat je er trots op maakt een Essenaar te zijn.

Het minst belangrijke is dan uiteraard de uitslag. De overwinning ging naar de Waaslandse ploeg “Vicaris”. Sympathieke mensen, die we ook wel eens elders te lande tegenkomen. Ze wonnen ook de “gouden bak” als de grootste consumenten… Wij werden derde, en zoals dat hoort hebben we achteraf nog even gediscussieerd over de vragen die we eigenlijk goed hadden moeten hebben. Uiteraard leidt die Chinese rekenkunde dan tot een virtuele overwinning. Quiz en en politiek liggen niet zo ver van elkaar…

Ik heb gisteren mijn debuut gemaakt als quizpresentator. Samen met Carl Kerstens had ik de ESAK-quiz uitgewerkt, die we een hoog multimediagehalte hadden gegeven. Zo ongeveer op het laatste moment leek het ons het meest efficiënt dat ik niet alleen achter de computer zou zitten om de Powerpoint te bedienen, maar ook de microfoon zou hanteren. Ik heb al aan meer dan genoeg quizzen meegedaan om te weten wat er van mij werd verwacht, en dankzij de schermondersteuning heb ik ook maar één vraag moeten herhalen. Desondanks, en hoewel ook het roken in quizzalen gelukkig tot het verleden behoort, was op het einde van de avond mijn stem stilaan op. Maar het was leuk om te doen.

In de quiz zaten (voor wie me een beetje kent niet toevallig) acht vragen die verband hielden met een volkslied. De leukste vond ik deze : van welke autonome regio is dit het volkslied ?