„Overlest” was altijd al een Essens woord. Maar laatst ging het in de gemeenteraad opnieuw over „overlast”, en dat is wat recenter een deel van onze woordenschat geworden, jammer genoeg. Met name in de Statiewijk is een explosief mengsel -al te vaak ook in de letterlijke zin- ontstaan van rondhanggedrag, intimidatie, vandalisme en wellicht achter sommige deuren ook echte criminaliteit.

Hoe dat fenomeen Essen terechtkwam, is een niet zomaar eenduidig te beantwoorden vraag, maar ik ben ervan overtuigd dat een fout woonbeleid een belangrijke rol heeft gespeeld. Met name de wijk Molenheide bood een woningtype aan waar weinig Essenaren om vroegen, buiten het sociale circuit. Een korte denkoefening had moeten uitwijzen dat we daar een problematiek uit de Nederlandse buurgemeenten gingen importeren. En zo geschiedde.

Dat is niet de fout van de mensen die er kwamen wonen : alle begrip voor met name Nederlandse gezinnen met een Maghrebijnse of Turkse origine die naar een woning trokken die naar Nederlandse normen wat ruimer is, in een omgeving die mooier en rustiger is dan wat ze over de grens konden vinden. Een stap vooruit, socio-economisch en qua integratie in de Nederlandse samenleving (!) Maar de vraag naar hun plaats en die van hun kinderen in onze Essense gemeenschap werd niet gesteld. Voeg daar nog een achteruitgaande buurt bij, waar de plannen voor grondige vernieuwing jaren achteroplopen, een station dat al te vaak een groot verlaten gebouw is, en wellicht nog wat toevallige factoren, en je krijgt dus inderdaad een explosief mengsel.

In de gemeenteraad hebben we over een aanpak gesproken, met een voorstel van Dirk en mij als uitgangspunt. Ik vond het belangrijk om een concrete denkpiste aan te reiken, al was de tekst van het besluit breder geformuleerd. Waardoor het goedgekeurd raakte, al blijft de vraag wel open wat er concreet zal gebeuren, en wanneer. Hoewel minstens de burgemeester het probleem absoluut onderkent ontbreekt naar mijn aanvoelen nog te veel de „sense of urgency”.

In de „kom bijeen”-logica van het beleid gaat het vooral over degenen die wel willen meedoen, maar niet kunnen. Dat is heel belangrijk, natuurlijk, en past bij het DNA van Essen zoals we dat aanvoelen. Maar de klik om het beleid óók af te stemmen op zij die wel kunnen maar niet willen meedoen, en zij die wel bijeen willen komen, maar niet in het kader van de Essense samenleving, die is moeilijk te maken. Zoals de burgemeester aanhaalde bestaat het probleem ook niet in Hoek, Horendonk of Wildert. Waardoor de neiging voor de bestuurders die daar leven zou kunnen bestaan om zich er te gemakkelijk vanaf te maken. Maar dat er geen overlast is op het pleintje aan de frituur van Hoek betekent niet dat het probleem aan het station op te lossen is met alleen een wat harder en frequenter politieoptreden, hoe noodzakelijk dat ook is. Er is veel meer beleid nodig.

Hopelijk hebben we met de discussie in de raad een stap vooruit gezet in die richting. Ik ga het in elk geval op de agenda blijven houden, tot er effectief een beleid is om de problematiek beheersbaar te maken.