Zuid-Afrika is wereldkampioen rugby. De finale tegen Engeland was geen mooie wedstrijd : als de belangen te groot zijn, het verschil te klein en (minstens) één van de teams ervoor kiest om zijn spel op de forwards te concentreren verliest het rugby een stuk van zijn spektakelwaarde. Er wordt terecht aan enkele reglementswijzigingen gedacht, om aanvallend spel -op zoek naar een try- aan te moedigen. Nu bleken de trapkwaliteiten vaak iets te bepalend te zijn.

De oververdiende bronzen medaille voor Argentinië maakt nog een ander debat erg levendig : het is niet meer houdbaar om de Pumas weg te houden uit ofwel de Six Nations, ofwel de Tri Nations – overigens klopt ook Fiji terecht aan de poort van dat laatste toernooi. Ik hoop dat het voor de Argentijnen de Six wordt, met de thuiswedstrijden afwisselend in Madrid en Brussel, zoals al werd gesuggereerd.

Het was een mooi, spannend WK met behoorlijk wat onverwachte wendingen, al was Zuid-Afrika vooraf ook voor mij de favoriet na Nieuw-Zeeland. Dat laatste land is wellicht nog lang niet bekomen van de te vroege uitschakeling. In 2011 zijn de Blacks bovendien de gastheren en zal de druk op hen nog immens veel groter zijn. Al zullen er wellicht genoeg sterke schouders zijn om de zware lasten te dragen…