Van dik hout
Er is nog eens een voorstel van mij goedgekeurd op de gemeenteraad. Daar ben ik blij mee. Een beetje omdat ik tevreden ben over hoe ik het heb gebracht, en ook wel over hoe ik het “spel” heb gespeeld – al had ik iets minder boos willen klinken op het einde van de discussie. Maar als ik zie dat er met geen mogelijkheid een meerderheid tegen een voorstel kan worden gevonden wil ik het natuurlijk wel netjes goedgekeurd en genotuleerd hebben. Het deed ook wel deugd dat achteraf oud-raadslid Johan Van Oers me even kwam bedanken. Ik heb Johan altijd erg gewaardeerd, en toen ik het gelegenheidsgedicht dat hij had geschreven gisteren zag, wist ik meteen dat ik het ging aanhalen en had ik ook al voor ik het uitgelezen had beslist welk stukje ik eruit ging pikken en in mijn tussenkomst ging verwerken.
Toch ben ik vooral tevreden dat er opnieuw over de voorziene boomkappingen in de Kloostertuin kan worden nagedacht. Met de nodige nuances, want de kapping beoogde wel degelijk een beter bos, méér natuur dus – en niet minder. Maar de manier waarop dat tot stand moet worden gebracht, daar zou toch best nog eens naar gekeken worden. Een aantal van de te kappen bomen blijven wellicht beter staan. En ik denk dat het besluit dat de gemeenteraad gisteren nam daar ruimte voor kan creëren.
Ik ben ook tevreden omdat er niemand gezichtsverlies hoeft te lijden met wat meer dialoog, want dat zou niet terecht zijn. Ik ben het niet over alles eens met milieuschepen Helmut Jaspers (Vooruit), maar natuurlijk is hij een medestander in het streven naar een groener Essen. En Kempens Landschap is dat ook. Ze staan geen van beiden aan de kant van de kettingzaag. De mensen die het protest tegen de kappingen op gang getrokken staan ook mee aan diezelfde kant. Het is een discussie over hoe we de Kloostertuin optimaal tot zijn recht laten komen voor mens en dier, natuur en klimaat. En we danken het aan Kempens Landschap -maar ook aan de paters Redemptoristen vóór hen- dat we die discussie kunnen voeren.
Aan de overkant, daar staan degenen die op de rem staan als het over vergroening gaat. De aankoop van een stuk grond tegen de Ring, waar Bob al enige tijd voor pleit, biedt een perfecte kans voor extra bos. Tussen droom en daad staan ongetwijfeld wat administratieve regels en praktische bezwaren in de weg, om niet Van Oers maar Elsschot te parafraseren. Maar toch vooral de onwil om een goed idee van een ander uit te voeren.
Terwijl ook dat bij de democratie hoort : mee denken met de ideeën van anderen, naar iedereen luisteren en je eigen inzichten bijstellen. Om zelf het goede voorbeeld te geven : het antwoord van de burgemeester op de VB-vraag over het goederenrecht en zijn toelichting waarom we in Essen toch maar gewoon het Burgerlijk Wetboek gaan toepassen was volstrekt waterdicht. Ik had me er eigenlijk nog geen mening over gevormd, maar nu dus wel. En in de antwoorden van Brigitte Quick (CD&V) over het afsluiten van Hemelrijk zaten nog wel lekken, maar ze sneden toch wat meer hout dan ik vooraf had verwacht. Of hoe er al een dag vóór de eerste schooldag een “doe zo voort…” af kan. Al moeten er uiteraard op andere vakken nog stevige buizen worden opgehaald !
Daarmee heb ik voor het eerst sinds lang nog eens iets geschreven hier. De onderbreking heeft meerdere redenen, waaronder de relatieve leegte van de laatste gemeenteraden voor de zomer. Maar toch, er zijn zoveel andere dingen waarover ik had kunnen schrijven. Ik ben er in mijn hoofd ook een aantal keren aan begonnen, maar ze zijn nooit tot aan het toetsenbord geraakt. Behalve één stuk, over de Israëlisch-Palestijnse verhoudingen, waar ik op het eind dan zelf niet meer uit kwam. 1 september lijkt me een goede dag voor een nieuw begin. En het achterstallig (pre-)vakantiewerk komt er misschien ook nog wel van.