Vandaag eindigde de 46e Ronde van Essen.  Twee jaar geleden nam ik afscheid als medewerker, met dit stukje.  Nadat ik sinds 1988 meegeholpen had.  Nu zorg ik er alleen nog voor dat het uitslagenprogramma werkt, en dat deed het dit jaar zo goed als foutloos.  Gisteren trokken we met de oud-medewerkers die op de N-VA/PLE-lijst staan naar de Ronde (Joris gaf verstek, wegens dezelfde dag vader geworden, toch wel één van de betere redenen).  Daarmee gaven we ook Eliese een steuntje in de rug, die nu een geel-blauw sjaaltje aantrekt en zelfs fotograaf van dienst is, zoals bekend een essentiële functie bij de Ronde.  En vandaag stond ik ook nog eens lang het parcours parkoers. Of eigenlijk dichter bij de toog dan bij de rekken, zoals dat een oud-medewerker betaamt.

Vanop dat afstandje leek de Ronde goed te lopen, met ook wat meer medewerkers dan de voorbije twee jaar.  Al verdient de organisatie het om nog meer kinderen aan te trekken.  Ze haken vooral steeds jonger af.  Alsof tien of elf jaar te oud is om een rondje te komen lopen.  Mijn beperkte inbreng achter de schermen gaf me ook net genoeg inkijk om te zien dat het ook organisatorisch op rolletjes liep.  Met, zo werd me verteld, een quasi-vlekkeloze steun van het gemeentebestuur (op een akkefietje met de boeking van de Oude Pastorij na).  Als het goed is, mag het ook gezegd worden.

De Ronde nam gisteren afscheid van twee medewerkers die gedurende vele jaren de organisatie mee rechthielden, als omroeper en startmeester.  Ik kende in al die jaren dat ik meehielp welgeteld drie omroepers (waarvan één alleen het eerste jaar dat ik hielp achter de micro stond) en even veel startmeesters.  Wie de Vlaamse geschiedenis ooit bestudeerde (maar waar wordt die nog aangeleerd) zou de gebroeders Van Raemdonck kunnen kennen, maar in de Ronde van Essen waren de gebroeders Van Spaendonck een begrip.  Ik heb bijzonder graag met Bart en Pieter samengewerkt, en vind het jammer voor de Ronde dat ze vertrekken.  Ik weet ook niet zeker of ze wel écht vervangbaar zijn – niet toevallig vulden ze de twee meest onderschatte taken op de Ronde in.  Wellicht maak ik me zorgen om niets, de Stuurgroep staat er wel.  Maar toch, de schoenen van startmeester Bart en omroeper Pieter zijn groot om er zomaar in te stappen.  Mijn dank aan hen voor de jarenlange inzet, en mijn dank aan alle medewerkers.  En aan alle lopers, die alweer kunnen beginnen oefenen voor de 47e Ronde.

De 50e Ronde komt daarmee ook in zicht.  Ik voel nu al dat ik het niet ga kunnen laten om aan dat feestje mee te werken…