#neveragain
Op 14 feburari werden 14 leerlingen en 3 personeelsleden van de Stoneman Douglas High School in Parkland doodgeschoten, door een oud-leerling van de school. Geen nieuws. Het is een uitdrukkelijke maatschappelijke keuze van de VS om dit soort incidenten te tolereren. Zoals wij -gelukkig hoe langer hoe minder- fatalistisch aanvaarden dat slachtoffers bij het verkeer horen. Het recht op vrij wapenbezit, (zogenaamd) vastgelegd in het Second Amendement van de Amerikaanse Grondwet, gaat voor alles. Het wordt gesteund door de National Rifle Association, een ontzettend (invloed)rijke lobby die de verkiezingscampagnes van politici mee betaalt, zolang die vooral niets ondernemen om het vrij wapenbezit tegen te gaan.
Dat leidt tot absoluut absurde discussies, en tot de volstrekte onwil om even over de grenzen heen te kijken. Naar Europa of Australië bijvoorbeeld. “Wapens doden geen mensen, mensen doden geen mensen”, is één van de vaak gebruikte slogans. Nu regent het oproepen, waar ook president Trump in meegaat, om leerkrachten te bewapenen, zodat ze kunnen terugschieten. Wapenbezit wordt verdedigd via het recht om op te komen tegen de éigen regering, mocht die zich tot een dictatuur ontpoppen (noot aan de VS-burgers : die regering beschikt over het grootste kernwapenarsenaal ter wereld).
Natuurlijk zien heel veel politici in dat de hele wapenlogica volledig mankloopt, maar oproeien tegen de NRA-stroom is niet evident. Wie als Republikein wil opkomen, moet vrezen om al in de voorverkiezingen van de eigen partij te worden uitgeschakeld. En de Democraten, naast het feit dat ze nu in een minderheidspositie zitten, hebben zelf vaak ook een weifelende houding. Zelfs links icoon Bernie Sanders die het bij de voorverkiezingen voor het presidentschap opnam tegen Hillary Clinton was lang niet altijd een consequent tegenstander van vrij wapenbezit. Barack Obama wel, zoals uit zijn jammer genoeg talloze en doorleefde speeches bij een zoveelste moordpartij bleek, maar tegenover een parlement dat toch nooit een verstrenging van de wetten zou aanvaarden spendeerde ook hij niet al zijn politiek kapitaal hieraan. En onder Trump… wel, om een idee te geven, de enige wet over wapenbezit die hij ondertekende schrapte een aantal beperkingen om wapens te kopen voor mensen met een mentale stoornis.
Dus is wat in Parkland gebeurde geen nieuws. Waarom ik er dan toch over schrijf ? Omdat het de laatste keer was dat zoiets gebeurde. Toch als het aan de studenten van de school in Parkland ligt. Die, zoals Emma Gonzalez met deze speech heel hard zijn beginnen werken om te zorgen dat dit niet meer gebeurt. Door frontaal tegenover de NRA te gaan staan, door op te roepen tegen elke politicus te stemmen die geld van hen heeft aangenomen. Door keihard #neveragain te roepen – uiteraard, zoals dat vandaag hoort, vooral op de social media. Door de politici wakker te schudden die zich er al te snel bij hebben neergelegd dat er toch niets kan veranderen – en dus alleen maar wachtten op de volgende schietpartij. Ik heb een grenzeloze bewondering voor hen. Ik hoop dat de March for Our Lives die op 24 maart in Washington zal doorgaan héél veel mensen samenbrengt. Ik hoop dat er eindelijk echt iets zal veranderen. Dat ze zich niet laten afschrikken door de ridicule verdachtmakingen die nu al circuleren (“het zijn kinderen”, “het zullen wel acteurs zijn”, “het is de elite die het volk zijn wapens wil afnemen”). En dat ze doorgaan tot het Tweede Amendement gewoon geschrapt wordt.