Archief van
Maand: november 2017

Hoe lang nog voordat de turnhal er staat ?

Hoe lang nog voordat de turnhal er staat ?

De beloofde nieuwe turnhal had er al lang moeten staan. Maar het gemeentebestuur maakte in 2016 een onrealistisch lastenboek op. Nu, een jaar later, wordt een nieuwe start genomen. Met een juridische constructie die zo ingewikkeld is, dat ze vroeg of laat tot problemen moet leiden.

Na lange onderhandelingen werd vorig jaar afgesproken dat het gemeentebestuur een lastenboek moest opmaken en offertes opvragen. Maar het CD&V/sp.a-schepencollege maakte een onhaalbaar plan op. Alle voorstellen die de aannemers binnenbrachten gingen ver over het budget. En het hele project viel stil.

Nu, een jaar later wordt opnieuw geprobeerd. De gemeente trekt extra geld uit. Of dat wél genoeg zal zijn, is nog maar de vraag. Er wordt daarom op verschillende subsidies gerekend. Om die binnen te halen wordt er een ontzettend ingewikkelde constructie opgezet : de hal wordt gebouwd op grond die in erfpacht wordt gegeven, er werd een vzw Turnhal opgericht om ze te bouwen, die zal de hal verhuren aan een vzw die de scholen overkoepelt. Die vzw zal de hal dan ter beschikking stellen aan de vzw Turnhal, die ze dan weer verhuurt aan de scholen en laat gebruiken door de turnkring ! Zo ingewikkeld dat het vroeg of laat moet mislopen.

Ik heb in de gemeenteraad gisteren veel vragen hierover gesteld. Gaat het nu wel lukken om de hal te bouwen ? Waarom moet het zo ingewikkeld ? Wie gaat de deur open doet en de vloer kuisen ? Antwoorden kwamen er nauwelijks. Wel gepikeerde reacties, want vragen hierover zijn duidelijk niet welkom.

We hadden het liever anders gezien. N-VA/PLE is een groot voorstander van de bouw van een nieuwe turnhal. Ook als die meer kost dan voorzien. En willen het eenvoudig maken : de gemeente bouwt de hal en verhuurt die aan de scholen en de turnvereniging. Die betalen huur, maar hoeven niet mee te investeren. Zodat vrijwilligers die vandaag actief zijn in de turnvereniging binnen 15 jaar de rekening niet moeten afbetalen. Ook de hele wirwar waarin maar liefst vier vzw’s betrokken zijn, kan grotendeels vermeden worden.

Maar goed, er werd niet geluisterd. Ook niet toen we voorstelden om deze keer minstens de nodige marge te voorzien, en extra geld uit te trekken zodat de plannen zeker betaalbaar zijn. CD&V en sp.a stemden zelfs tegen die verhoging van het budget (enkel voor het geval het nodig is). Hopelijk staat de hal er toch snel. En zorgt de ingewikkelde constructie er niet voor dat de bouw of de uitbating van de hal binnen één, vijf of tien jaar helemaal vastloopt.

En de turner ? Die had al lang op de mat kunnen staan in de nieuwe hal. Als het gemeentebestuur voor één keer doordacht en doortastend had gewerkt toch.

I stood by your Atlantic sea and sang a song for Ireland

I stood by your Atlantic sea and sang a song for Ireland

Nee, gezongen heb ik niet. Maar de Cliffs of Moher deden me wel aan dit lied denken. Het was de eerste keer dat ik in Ierland verder raakte dan Dublin. Al bleef mijn uitstap beperkt tot een (lange) dagtrip, met de bus vanuit de hoofdstad naar Galway en zo verder naar de Cliffs of Moher. Die zijn op zich de moeite van het bezoeken waard, maar ik heb nog het meest genoten van het prachtige Ierse landschap onderweg. Van de groene weiden, netjes ommuurd, met schapen en koeien. Van de rotsformaties die de laatste IJstijd over het eiland uitstrooide. En van de pittoreske dorpjes met meer pubs dan huizen. Van de clichés dus.

Het bevestigde me in wat ik hieronder over het Essense structuurplan schreef : zelfs wie veel open ruimte heeft, moet daar zorgvuldig en zuinig mee omgaan. Zoals de Ieren. En dat geldt dus zeker voor wie er minder heeft.

Ik was in Ierland voor een conferentie. Die ging over werkgelegenheid (dat is nu eenmaal mijn vakgebied) maar de twee Ierse sprekers (een minister en een voormalige premier) hadden het in hun speeches vooral over Brexit. En dan in de eerste plaats over de impact op het Goede Vrijdagakkoord dat de vrede in Noord-Ierland heeft gebracht. Ze wezen erop dat het Britse plan om uit de Europese Eenheidsmarkt te stappen én de belofte om geen grenscontroles in te voeren op het Ierse eiland niet met elkaar te verzoenen lijken. Ze gaven aan dat het probleem door de Britten is gecreëerd. En dat die dat dan maar moeten oplossen. Een positie die duidelijk door de hele EU werd ondersteund.

De voorbije dagen gaven de Ieren aan dat ze daar ook hun veto voor willen gebruiken. Terecht. Maar het zal niet nodig zijn. De EU-grens ligt aan de Cliffs of Moher, en de hoop van sommige Britten dat de Ieren mee zouden stappen in hun dwaasheid is een illusie. Gelukkig maar. Als dat op termijn tot een herenigd Iers eiland leidt, dan is dat de prijs die Londen maar moet betalen.

Zoals steeds in Ierland smaakten de Guinness en de Bushmills me uitstekend – de ene uit het zuiden, de andere uit het noorden. Niemand op het eiland zou begrijpen dat het vrij transport van die producten plots “smokkel” zou worden…

Structureel denken

Structureel denken

Het Gemeentelijk Ruimtelijk Structuurplan (GRS) wordt herzien. Het zal tijd worden. Bij het aantreden van de huidige meerderheid werd de herziening van dat structuurplan, dat de basis vormt voor de ruimtelijke ordening in onze gemeente, al in het vooruitzicht gesteld. Maar ofwel werd er bewust niet aan begonnen (wat in de complottheorie past die ik hier al eerder heb uiteengezet), ofwel werd het dossier gewoon opzijgelegd (en dat is ook heel erg). Maar goed, CD&V en sp.a hebben nu toch besloten dat het plan echt wel herzien moet worden. En ze hebben daar een proces voor opgestart.

Na aandringen van mezelf en Arno Aerden (sp.a) werd er zowaar besloten om ook naar de visie van de gemeenteraadsleden te peilen. Dus mochten we gisteren naar het gemeentehuis komen om onder begeleiding van Arcadis mee vast te leggen wat de grote uitdagingen zijn. Tot mijn vreugde blijkt daarover redelijk wat eensgezindheid : het landelijk karakter van de gemeente behouden en zorgen dat de verkeersknoop niet nog erger wordt scoorde erg hoog in het lijstje. Afwachten of bij de uitwerking van het plan daar toch niet allerlei toegevingen op worden gedaan.

Samen met onder meer Ludo Somers (CD&V) bracht ik ook het inzicht aan dat een landelijke dorpskern uitbouwen om die leefbaar te houden (een nieuwe wijk bouwen zodat de school kan blijven bestaan) net het karakter van die dorpskern zodanig onderuit kan halen dat de gezochte leefbaarheid verdwijnt. Wie klanten naar de dorpswinkel wil aantrekken moet opletten om niet het pad te effenen voor de supermarktketen, met andere woorden. Vooral voor Hoek, maar ook voor Horendonk, is op dat vlak voorzichtigheid geboden.

Het proces is gestart. Hopelijk mondt het snel uit in een goed GRS, onderbouwd met een mobiliteitsplan en een woonbehoeftenstudie. Die wat mij betreft moet zorgen dat Essen de 20.000 inwoners niet haalt. Dat getal gaat de draagkracht van onze gemeente immers te boven.

28/28

28/28

Er zijn 28 EU-Lidstaten. Daarvan had ik er tot nog toe 27 bezocht. De voorbije dagen bracht ik door in Bulgarije. En daarmee heb ik het lijstje dus volgemaakt. Al moet ik erbij zeggen dat ik één van de 27 overige landen bezocht heb vóór het land EU-lid werd : Roemenië. Niet toevallig één van de andere landen die het meest recent tot de Unie toetraden. Daar moet ik dus wellicht nog eens opnieuw naartoe. Voor de zekerheid was ik wel al in Schotland. En in Catalonië…

Maar nu dus Bulgarije. Sofia en Plovdiv met name. Als toerist. Voor het werk zal een bezoek pas voor volgend jaar zijn wellicht, als het land het EU-Voorzitterschap overneemt. Heel wat landen hebben de naam een “kruispunt van culturen” te zijn, maar Bulgarije moet voor de andere pretendenten van die titel zeker niet onderdoen. De Thraciërs, de Kelten, de Grieken, Romeinen/Byzantijnen, Ottomanen… lieten er allemaal hun sporen. Tussendoor was Bulgarije zélf een stevig rijk, dat zich tot aan de Kaspische Zee uitstrekte. Sofia en Plovdiv waren beide Romeinse steden, en de overblijfselen daarvan zijn ook op beide plekken mooi bewaard en de voorbije jaren ook op een geslaagde manier in de twee steden geïntegreerd. De Romeinse keizer Constantijn zou zelfs een voorkeur gehad hebben voor Sofia (Serdica) als nieuwe hoofdstad, maar de strategische ligging van Byzantium/Constantinopel/Istanboel gaf uiteindelijk de doorslag. Op archeologisch vlak achtten de Bulgaren zich dan ook de nummer drie in Europa, na Griekenland en Italië. Het zal wel kloppen.

Het kruispuntschap maakt ook dat de eigen identiteit wat ontbreekt. Bulgarije is onmiskenbaar een Balkanland. Het lijkt wellicht het meest op de landen van het voormalige Joegoslavië, maar met wat meer Griekse en Russische invloeden (en niet van de rijke Russen van vandaag, maar van de Tsaren). Plus een meer orthodox communisme dan dat van Tito.

Sofia ligt er mooi aan de voet van de Vitoshaberg en herbergt de monumentale gebouwen van de 19e en 20e eeuw. Plovdiv heeft een oud Ottomaans centrum. Een bezoek zeker waard. Maar wat nu “typisch Bulgaars” is, blijft ook daarna moeilijk te definiëren.