Het Noorden kwijt
Er komen verkiezingen in Nederland aan. Die zijn erg interessant, en gelukkig niet alleen omwille van Geert Wilders. Omdat ik de Nederlandse politiek net voldoende volg om min of meer te weten wat er speelt, heb ik ook het Kieskompas ingevuld. Toegegeven, op één of twee vragen heb ik moeten passen. En ik heb me puur bij de inhoud gehouden, voorkeuren voor personen heb ik niet ingevoerd.
Het resultaat ? Wel, dit :
Ik kan niet zeggen dat ik echt verbaasd was. Het stelsel met twee assen biedt wat te weinig nuance, maar het vat wel samen waar ik me situeer. Het maakt ook duidelijk dat het niet evident is om dat te vertalen in het partijlandschap (misschien nog iets eenvoudiger in het Nederlandse dan in het Vlaamse, ook al vanwege het ontbreken van een communautaire as bij onze Noorderburen). En dat het zorgt voor lichte heimwee naar de Sociaal-Liberale Partij zaliger gedachtenis ligt wellicht ook voor de hand.
Maar toch… wie vaststelt dat zijn of haar ideeën helemaal overeenstemmen met die van een bepaalde partij, heeft waarschijnlijk die ideeën daartoe aangepast. De keuze voor een partij, of het nu als kiezer, actief lid of mandataris is, is altijd ook een compromis. Iets wat te vaak over het hoofd wordt gezien wanneer politici over een bepaald thema niet helemaal op dezelfde lijn zitten als “hun” partij. Dat heet dan een breuk of een rel, maar ik vind het niet meer dan normaal (wat overigens niet geldt voor een regering – ik hou nogal van het Brits/Nederlandse principe dat ministers het regeringsbeleid uitdragen en verdedigen – punt).
Het doet mij ook huiveren voor het fenomeen, onder invloed van met name de sociale media, dat mensen alleen de zaken lezen die uit hun eigen “kamp” voortkomen. Dat creëert een polarisatie die er van nature niet is of hoeft te zijn : er zijn ongetwijfeld mensen die hogere sociale uitkeringen en een migratiestop willen, of voorstanders van vrijhandel én van autovrije steden. Sommige van die mensen zijn politicus. Ook binnen partijen die wel voorstander zijn van de migratiestop en van vrijhandel, maar niet van de hogere sociale uitkeringen en van autovrije steden. Of andersom. Dat is een verrijking, en het is jammer dat dit niet meer erkend wordt.
Al lijkt het erop dat Nederland het wel zal moeten erkennen. Een regering met de VVD en GroenLinks lijkt bijvoorbeeld niet uitgesloten. Volgens dit kieskompas ligt dat nochtans niet voor de hand. En toch zijn er ook veel raakvlakken, die in een stelsel met twee assen niet blijken.