Die ochtend op de trein van Brussel naar Antwerpen… Nadat ik gisterenavond teruggekeerd was uit Parijs, alwaar de voetbalgekte uiteraard de stad overheerste, meer nog dan het zich opstapelende vuilnis, nam ik deze morgen de “Amsterdammer”. Met nogal wat bagage, waaronder een bakje aardbeien. Die zijn veilig in mijn ijskast beland. Maar de tas met mijn laptop, die ik ook meenam op de trein, wel, die bleek in Antwerpen verdwenen.

Een doodgewoon voorval, ongetwijfeld. Het overkwam me zelden, maar dat betekent vooral dat ik van geluk mag spreken. De tas werd ook gewoon meegenomen (denk ik, ik heb namelijk niets gemerkt). Waren het maar de aardbeien geweest – ik had er allicht mooiere moeten kopen. Echte Hoogstraatse, bijvoorbeeld. Dan was ik die nu misschien kwijt geweest…

Ik ken maar al te veel mensen bij wie werd ingebroken, die werden bedreigd of overvallen. Maar toch, het zorgt voor het soort dag waarop je de shariastraf voor diefstal plots niet eens zo onredelijk vindt. Dat zal weer wel overgaan (de would-be one-armed-bandit kan daarin wellicht gerust zijn), maar ondertussen zorgt het toch maar voor een behoorlijk rot gevoel, waarvoor vreemd genoeg zowel mijn eigen onoplettendheid als het gebrekkige normbesef van de nieuwe bezitter van mijn tas elk voor de volle 100% verantwoordelijk zijn.

En het is erg vervelend. Dit stukje intikken lukt met een tablet nog wel, maar de N-VA/PLE-Nieuwsflits zal vandaag echt niet zoals gepland verstuurd geraken. En ook enkele “Essen in Beeld”-taken gaan voorlopig blijven liggen.

Oh ja, het kantoor van de spoorwegpolitie in Antwerpen-Centraal is dicht, omwille van te veel patrouille-opdrachten. En bij de Nederlandse Spoorwegen bleek het hele systeem om “verloren voorwerpen” te melden er vandaag ook uit te liggen. Maar goed, maandag wordt er alvast niet gestaakt. Hopelijk is er ook plaats genoeg in de trein, want mijn bagage gaat voorlopig toch een zitplaats krijgen, vrees ik…