Iets meer dan acht jaar geleden sprak ik op deze site de hoop uit dat Hillary Clinton tot president van de VS zou worden verkozen. Ik blijf ervan overtuigd dat ze dat bijzonder goed zou hebben gedaan, en alleen een uniek supertalent als Barack Obama heeft haar ervan afgehouden om het Witte Huis (opnieuw…) te betreden. En zelfs dan denk ik soms dat ze het beter zou hebben gedaan dan de zeer inspirerende, zeer integere huidige president. Ze lijkt me begiftigd met net iets meer politiek talent om af en toe een arm om te wringen en daarmee ook iets gedaan te krijgen.

Na vier jaar als minister van buitenlands zaken lijkt Hillary vandaag nog meer klaar voor het hoogste ambt in de vrije wereld dan toen. Bovendien is de herinnering aan de mindere momenten uit het presidentschap van haar echtgenoot nu echt wel vervaagd. In haar eigen partij zie ik alvast geen volwaardige tegenstander opstaan, als heeft dat ook nadelen : de Democratische voorverkiezingen worden wellicht net iets té gemakkelijk, en het gebrek aan “training” kan haar in de eindfase tegen de Republikeinse kandidaten parten spelen.

Wie dat zal worden, is op dit moment nog erg onzeker. De Republikeinen moeten zowel hun “Tea Party”-vleugel als de conservatief-religieuze groepen die het christendom in de VS “rijk” is tevreden houden. Ze zouden zichzelf wel eens in de voet kunnen schieten door een te radicale kandidaat te kiezen.

Voor de geschiedenisboeken zou het natuurlijk het leukste zijn dat Jeb Bush de tegenstander van Clinton wordt. De broer van “43” en de zoon van “41” zou ook niet de slechtste kandidaat zijn. Maar helemaal gezond voor de Amerikaanse democratie zou het toch niet zijn. Dan lijkt Marco Rubio, als zoon van Cubaanse immigranten, me meer een weerspiegeling van de “Amerikaanse droom”. En hoewel ook onverteerbaar rechts in veel Europese ogen (zoals die van mij), naar Amerikaanse normen lijkt ook hij al bij al nog redelijk gematigd.

Niet dat hij een echte kans maakt natuurlijk. Hoog tijd voor een vrouw aan het roer van de VS. Go Hillary !