Tom Bevers

Op 24 juli schreef ik twee brieven naar het schepencollege. Over twee verschillende verkeerssituaties. Geen wereldschokkende zaken, geen hete politieke hangijzers. Gewoon enkele vragen en suggesties over twee straten in onze gemeente. Typisch wat een kiezer van een gemeenteraadslid mag verwachten, lijkt me.

Het Gemeentedecreet heeft dat ook zo voorzien. Daar staat in dat raadsleden het recht hebben om schriftelijke vragen te stellen. In het eigen Essense huishoudelijk reglement van de raad staat dat daarop binnen de maand na ontvangst ook wordt geantwoord. Ik vind dat te lang, en zou die termijn graag tot veertien dagen ingekort zien. Het gemeentehuis lijkt me ruim voldoende bemand om op twee weken een gepast antwoord te kunnen vinden, of desnoods een brief te sturen om uit te leggen waarom het wat langer gaat duren. Maar het reglement schrijft dus één maand voor.

Op 21 september leek het me allemaal toch wat lang te duren. Zelfs als er tijdens de vakantie niets van was gekomen, leek het me toch stilaan tijd geworden. Maar mijn brievenbus bleef leeg, en dus stuurde ik een mail naar de burgemeester. En wat later heb ik de boodschap aan de secretaris nog eens herhaald. In mijn mail stond dit “Ik zou het zelf vervelend vinden als ik hiervoor naar de gouverneur zou moeten schrijven : dat zou voor mij, voor de gemeentediensten en voor haar diensten méér werk meebrengen dan het schrijven en beantwoorden van mijn brieven zelf. Maar ik moet wel op een normale manier mijn werk als raadslid kunnen doen, natuurlijk.”

Ook Robin wachtte ondertussen op het antwoord op een brief die hij op 10 augustus had gestuurd. Op de gemeenteraad van 22 oktober heb ik nog eens naar de brieven gevraagd. Mijn vraag werd braaf genoteerd. En daar bleef het bij. Zodat Robin en ik op 2 november dan toch maar naar de gouverneur schreven. Die antwoordde op 20 december : het gemeentebestuur had haar uitgelegd dat er iets mis is met het systeem om brieven op te volgen, en dat ze liever problemen aanpakt dan erover te schrijven. Maar er werd beterschap beloofd, en daar rekent de gouverneur sindsdien met mij ook op.

Het leek me logisch dat er nu ook wel een antwoord op de brieven zou volgen. Maar dat bleek fout geredeneerd. Dus dienden we een voorstel in voor de gemeenteraad van januari, met daarin de opdracht aan het college om tegen 15 februari te antwoorden. De hele raad, schepencollege inbegrepen, keurde het voorstel goed. En op 14 februari zat er dus effectief een antwoord in mijn brievenbus. Eén antwoord, op één van beide brieven. Eigenlijk geloofde ik het zelf niet, maar het college slaagde er dus opnieuw niet in om gewoon uit te voeren wat de gemeenteraad beslist had. Ik heb nóg een mail moeten sturen, waarna ik uiteindelijk, net geen zeven maanden na het schrijven van de brieven, een antwoord kreeg.

Ik blijf me afvragen of dit nu een bewuste poging is mij het moeilijk te maken, of een verregaande vorm van nalatigheid. Het gaat me in elk geval niet ontmoedigen : ik heb deze week nog een nieuwe brief gestuurd. Zou er nu niemand in het schepencollege zitten, bijvoorbeeld iemand die zelf nog op de oppositiebanken heeft vertoefd, die vindt dat deze manier van werken echt niet meer kan ?

Slotsom : om het antwoord op twee brieven te krijgen waren er drie mails, één mondelinge vraag, één klacht en één gemeenteraadsvoorstel nodig. Zucht…

Met Geert zojuist een bezoekje gebracht aan de jaarlijkse ESAK-veldloop. Die deze keer onder eens stralend zonnetje plaatsvond, met bijna-lentetemperaturen. Dat mocht wel eens, want de weergoden bleken ESAK de voorbije jaren niet altijd even goed gezind. Het zorgde er ook voor dat heel wat volk de weg naar Rouwmoer vond. En dankzij de bordjes “E19” die de organisatoren in het midden van de Essense bossen ophingen raken ze mogelijk ook allemaal terug thuis !

Gelukkig dat dit evenement wel nog kan plaatsvinden aan het College, waar de meeste andere organisaties noodgedwongen vertrokken zijn. Hopelijk kan ESAK er nog lang terecht. Maar hoewel ik de school goed begrijp, blijft het me geweldig storen dat we er zomaar mee leren leven dat een deel van de infrastructuur die met overheidsmiddelen wordt neergezet enkel overdag wordt gebruikt, en een ander deel enkel ’s avonds en tijdens het weekend. Soms is het toch echt niet zo verwonderlijk dat we in het land met bijna de hoogste belastingdruk ter wereld leven, die alleen moet onderdoen voor enkele andere landen waar de burger gewoon méér voor datzelfde geld krijgt.

Maar laat die bedenking vooral geen schaduw werpen op de inzet van Joris en de hele ESAK-ploeg, en op het loopplezier dat we van de gezichtjes van de deelnemers konden afleveren. Geert, iets meer vertrouwd met sport dan ik, merkte op dat atletiek een heel pure vorm van sport is : van start tot finish gewoon zo hard mogelijk lopen. Hij kan het weten, ik vond het mooi om te zien.

Geen gemeenteraad, wegens te weinig agendapunten. Dat gebeurt wel meer in februari, al blijft het een beetje een symptoom van een gebrek aan beleid, vind ik. Maar als fundamenteel positieveling ga ik ervan uit dat het college het te druk heeft met het opmaken van de beleidsplannen die het in december heeft aangekondigd !

Zo moesten we het met een commissievergadering stellen. Over de politie en de nieuwe website. Om die laatste te becommentariëren ga ik even wachten totdat hij online staat, anders leest het als een bespreking van een nieuwe CD waarnaar niemand kan luisteren.

De politie is een ander verhaal. Zoals bekend dook een tijdje geleden het voorstel op om de politiezone Grens (Essen, Kalmthout en Wuustwezel) te fusioneren met de zone Voorkempen (Brecht, Schilde, Malle en Zoersel). We zullen hier wel niet in de enige zone in Vlaanderen zitten die aan een fusie denkt. De politiehervorming heeft de gemeenten een financieel blok aan het been bezorgd, en tegelijk sturingskracht en autonomie afgenomen. In ruil voor een duidelijk betere politiezorg, dat wel. Een ander financieringsmodel, waarbij de gemeentelijke inbreng in verhouding staat met de vrijheidsgraden van het beleid, zou wellicht beter zijn geweest. En centraal snoeien in een wildgroei van verworven rechten lijkt me nog altijd net iets eenvoudiger.

Voorlopig ziet het ernaar uit dat de fusie nog even wordt uitgesteld. Dat lijkt me een goede zaak, want er werd iets te veel haast en spoed aan de dag gelegd. Maar ik denk dat iedereen er zich van bewust is dat de beweging naar een grotere politiezone vroeg of laat toch moet worden gemaakt. Daarbij zijn er maar twee kandidaten : Voorkempen en Noord (Kapellen, Stabroek), al dan niet aangevuld met Brasschaat. Allebei de pistes nu grondig onderzoeken lijkt me aangewezen. Al was het maar omdat onze zone door onze geografische ligging niet de meest aantrekkelijke partner is, en weinig keuze heeft. Wat mij al van bij het begin op onze onderhandelingspositie met Voorkempen leek te drukken. Door de twee een beetje tegen elkaar uit te spelen kunnen we mogelijk een betere deal halen.

Het lijkt me daarnaast vooral belangrijk om de regie vanuit de gemeentehuizen te voeren, eerder dan vanuit de commissariaten. Ik ga ervan uit dat we nu de kans hebben om de politie die we willen een beetje vorm te geven, vooraleer we er wellicht voor een jaar of twintig grotendeels aan vast zitten. Zeker als we het personeelskader willen rationaliseren, zal het nu moeten gebeuren. Daarna zullen de nieuwe korpschefs grotendeels zelf de lijnen uitzetten, waarbij hoogstens het “economaat” nog door de gemeenten mee wordt vormgegeven. Het was daarom een goed initiatief om er op een gemeenteraadscommissie over na te denken, en het niet zomaar aan de politieraad over te laten. Alleen al als signaal dat het belang van élke gemeente mee moet tellen.

Hoe meer gemeenten in een zone, hoe minder impact de kiezer en zijn vertegenwoordigers namelijk uiteindelijk zullen hebben. Of hoe het algemeen belang de democratie niet altijd dient. Tenzij we naar Brits voorbeeld naar een rechtstreekse verkiezing van de voorzitter van het politiecollege zouden gaan. Ik zou daar nog niet meteen neen tegen zeggen.

Ik ben bestuurder van het Autonoom Gemeentebedrijf (AGB). Stel even dat ik morgen besluit om met enkele mensen samen te komen -we noemen ons „Bijzonder Comité van het AGB”- en we besluiten om de douaneloods aan een goed doel te schenken. Laten we zeggen aan het Rode Kruis. Vervolgens komt de officiële Raad van Bestuur van het AGB samen. Ik deel daar onze beslissing mee. Uiteraard wordt daar gezegd dat we niet bevoegd zijn, als „Bijzonder Comité”. In het verslag komt mijn mededeling en de reactie. Vervolgens schrijf ik een brief aan het Rode Kruis om hen mee te delen dat ze de loods krijgen. Ik teken „namens de raad van bestuur”.

Wat gaat er gebeuren ? Ik ga voor de burgerlijke rechtbank moeten komen. Wellicht moet ik de kost van de loods vergoeden aan het Rode Kruis, dat immers niet zelf moet controleren of mijn belofte wel geldig is. Ik kom ook voor de strafrechter en wordt veroordeeld wegens valsheid in geschrifte. En politiek is mijn positie als bestuurder natuurlijk al helemaal niet houdbaar meer. Fictie, uiteraard. Zo dom ben ik nu ook weer niet.

En nu terug naar de realiteit. Op 27 november komt het Directiecomité van het AGB samen en beslist om uitstel te vragen voor de invoering van het nieuwe budgetsysteem, de Beleids- en Beheerscyclus. Later die dag wordt dat door de voorzitter van de Raad van Bestuur aan de Raad meegedeeld. In de Raad wordt gereageerd : het Directiecomité is daarvoor niet bevoegd. In het verslag worden de mededeling en de reactie genoteerd. Vervolgens schrijft de voorzitter van de Raad een brief, namens de Raad van Bestuur (!), om toch uitstel te vragen. De minister staat dat toe.

Een bestuurder schrijft later de minister aan, maar die ziet geen probleem : hij heeft namelijk een brief gekregen van de Raad van Bestuur, zoals dat hoort ! Hij staat dus in de positie van het Rode Kruis in mijn fictieve voorbeeld.

Maar de vraag is natuurlijk of dit binnen het AGB zonder consequenties kan blijven. Als dat zo is, dan mag het Rode Kruis misschien al eens beginnen nadenken over wat het met de loods gaat doen, niet ?

De gemeenteraad gisteren had andermaal de Moerkantsebaan als meest boeiende gespreksonderwerp. In welke mate kunnen de (schijnbare) constructiefouten in de nieuwe weg nog worden aangepakt ? Een onderwerp dat voor licht oplopende emoties en stemverheffingen tussen onze fractie en de bevoegde schepen zorgde, maar vooral tussen de huidige en de vorige burgemeester gevoelig leek te liggen. Hopelijk levert het uiteindelijk de weggebruiker geen (dure) kater op.

Zelf ben ook blij met de goedkeuring van enkele van onze meer technische voorstellen. Zo kreeg het schepencollege van de gemeenteraad de opdracht om op twee brieven van mij en één van Robin vóór 15 februari te antwoorden. Hoe het zover kon komen dat de raad dat moet beslissen, is een heel verhaal. Dat me vooral doet hopen dat er lessen uit zijn getrokken.

Het belangrijkste debat, tenslotte, is hetgeen dat niet werd gevoerd : over de mogelijke fusie van „onze” politiezone Grens met de zone Voorkempen. Er komt een commissie over, en daar kijk ik al naar uit.

Het is officieel : Geert neemt ontslag uit de gemeenteraad. Dat hebben we met een persbericht bekendgemaakt. Dat bericht maakt meteen duidelijk dat het geen afscheid uit de politiek is : Geert blijft als PLE-voorzitter van zeer nabij bij het wel en wee van onze gemeente en onze partij in het bijzonder betrokken.

Toch vind ik het jammer : Geert bracht een stuk echtheid in de gemeenteraad en een goede dosis zelfrelativering. Hij heeft een bijzonder goede neus voor zaken waar de burger écht van wakker ligt, en niet alleen de wereld onder de kaasstolp van het Heuvelplein. Bovendien is hij voor mij in de politiek een „partner in crime” : we delen veel ideeën, en voor een groot stuk ook onze opvatting over wat het betekent om de publieke zaak te dienen.

Maar ik begrijp uiteraard zijn beslissing. En met Veerle blijft de sterkte van onze fractie op peil. Met negen raadsleden was het ook te verwachten dat er wel eens een wissel kon komen. Al bleek dat in onze partij de voorbije jaren zeer uitzonderlijk. We veranderden van naam en van verschijningsvorm, maar bij onze mandatarissen is dit de eerste tussentijdse vervanging sinds Louis Fret in de gemeenteraad plaats maakte voor Fons Tobback !