De FC zwartgeelrood heeft zich gekwalificeerd voor de tweede ronde van het Wereldkampioenschap. De Rode Duivels hebben niet echt goed gespeeld, maar in deze fase telde alleen de kwalificatie. In de volgende fases overigens ook. Mooi voetbal is meegenomen.

Ik ben niet meteen een groot voetbalfan. De enige wedstrijden die ik gezien heb zijn die van de Belgische ploeg, tegen Algerije (de eerste helft met een half oog), Rusland (vijf minuten voor het einde van de eerste helft beginnen kijken) en Zuid-Korea (de eerste helft zat ik nog in de trein). Het zou wel kunnen dat ik het nu wat meer ga volgen.

Minstens even interessant dan het voetbal vind ik de randfenomenen. Zo verbaast het me dat de supporters van zwartgeelrood zich veel euforischer gedragen dan het spelniveau van hun idolen in de eerste ronde verantwoordt. Is het de lange afwezigheid op een groot toernooi, of de belofte die ontegensprekelijk van dit team uitgaat ? Alleszins doen zich taferelen voor die men eerder na een halve finale of zo zou verwachten.

Ook de discussie over de politieke relevantie vind ik wel boeiend. De belgicisten die zich verward afvragen hoe iemand die een „VL”-sticker op de wagen heeft, of nauwelijks een maand geleden N-VA stemde, of (godbetert) verkozen is voor die partij, nu de driekleur kan voeren. En de flaminganten die zich al even verward dezelfde vraag stellen, om zelf voor oranje of voor „eender wie behalve België” te supporteren – ook al spelen er beduidend méér Vlamingen bij de Rode Duivels dan bij de andere WK-deelnemers.

Voor mij is het raadsel eenvoudig : meer dan ooit is FC zwartgeelrood een voetbalploeg, met een duidelijke binding aan deze streek. De vlaggen die uithangen, al dan niet met Jupilerlogo, hangen daar heus niet ter ere van koning Filip en de zijnen. Daarom werken pogingen om het (voorlopige) voetbalsucces politiek te recupereren helemaal niet.

Niemand vindt het raar wanneer de (vorige) Antwerps burgemeester een rood-witte A draagt en tóch overduidelijk tegen dezelfde kleuren supportert door een paars-wit team te steunen.

Natuurlijk is er een band tussen politiek en voetbal – tenminste, als men die band wíl. Alleen is de band hier ten lande vakkundig doorgeknipt door de marketing rond de “Red Devils” zelf – en door de kiezer/supporter. Als een marketinggenie morgen beslist dat er teveel in het rood spelende ploegen zijn (al valt dat op dit WK dankzij de Zuid-Amerikanen goed mee) en de Duivels beter in het op WK’s unieke paars zouden spelen, dan hangt binnen vier jaar het hele land (hoe dat er dan ook uitziet) vol paarse vlaggen. Wat erg jammer zou zijn voor de politieke analisten met voetbalambities, of voetbalgoeroes die zich op de politiek willen storten.

Ik hoop dat zwartgeelrood het WK wint. Al vind ik eigenlijk Team USA ook sympathiek. Jammer dat ze het tegen elkaar moeten opnemen. Misschien hang ik nog wel een Star Spangled Banner buiten, na 1 juli dan wel. Of de Γαλανόλευκη, want Griekenland zou wel een opkikker kunnen gebruiken. Als supportersvlaggen, natuurlijk.