Het protest tegen de sluiting van het zwembad moet voor onze burgemeester een genot zijn om aan te zien : het voldoet aan alle kenmerken van het door hem zo gepromote slow-growth model, en groeit van onderuit. Ondertussen heeft de petitie 400 handtekeningen verzameld. En de Facebookpagina zit bijna aan 750 “vind ik leuks”.

Dat het even zou duren, was te voorzien. De initiële beslissing heeft niet direct een grote impact : er stond nog niemand voor een gesloten zwembaddeur, en zo heel veel volwassen Essenaren gaan er niet regelmatig zwemmen. Bovendien werd het verpakt in het grote geheel van het meerjarenplan en in de communicatie doelbewust gekoppeld aan een volstrekt niet-gerelateerde „zoete” maatregel, de bouw van een turnhal. Kritische stemmen, zoals de onze, kwamen dan weer heel wat minder aan bod.

Maar stilaan dringen de consequenties door en blijkt het alternatief -scholen die elders gaan zwemmen- niet waterdicht (pun intended, zoals dat dan heet). Mensen beginnen de intrinsieke waarde van het zwembad te beseffen, ook als ze dat zelf niet meteen nodig hebben. Dat proces gaat nog sterker worden, en uiteraard een extra boost krijgen zodra de sluiting er echt aankomt.

De aard van het besluit maakt dat het zich niet voor kleine aanpassingen of bijsturingen leent. De beslissing moet bovendien niet alleen teruggedraaid worden (niet sluiten) maar volledig omgedraaid worden (een nieuw bad voorzien), en dan bovendien worden ingepast in een nieuw en sluitend meerjarenplan. Dat betekent dat niet durven besluiten het probleem op zich niet kán oplossen. Het gaat daarom wellicht niet gemakkelijk zijn om de 14 tegen 11-meerderheid waarmee de sluiting gestemd is te doen kantelen. Maar het is wel de moeite van het proberen waard : Essen heeft een gemeentelijk zwembad nodig. Dat mag in Nieuwmoer of in Nispen, maar het moet er wel komen. En ondertussen mogen De Vennen niet dicht. Dat is tenminste mijn mening. En ik sta er blijkbaar niet mee alleen.