Kaunas, Litouwen. Voor een gezamenlijke vergadering van EMCO en de collega’s van het Sociaal Beschermingscomité (SPC). Om verschillende redenen een „historische” vergadering. Omdat mijn collega en ik (toevallig ook een „Tom”, maar daar houdt de gelijkenis wellicht grotendeels op) een bijdrage uit onze comités trachtten te halen over een Commissietekst die pas volgende week verschijnt. Omdat we met Kroatië Lidstaat 28 mochten verwelkomen – met het recente verleden van dat land in gedachten, maar ook met de Europese roeping die van de cultuur- en natuurpracht van het land en de gastvrijheid van zijn bevolking afstraalt. Maar vooral omdat we voor het eerst bijeenkwamen op voormalige Sovjetbodem. Waar nu onze blauwe vlag met gele sterren wappert waar een kwarteeuw geleden nog het rode sovjetvaandel hing.

Wat er mij alvast aan herinnerde dat vrede, vrijheid, democratie en échte solidariteit waarden zijn die we al te vaak als vanzelfsprekend ervaren of zelfs relativeren als dat zo uitkomt. Zodat we godbetert zelfs in Vlaanderen het gebruik van chemische wapens in Syrië niet ernstig genoeg vinden om als het moet zeer krachtig tegen te reageren – hoeveel Fronters zouden zich in de voorbije weken het Yperiet indachtig onder hun heldenhuldekruis hebben omgedraaid bij het zien van dat gebrek aan Europese en Vlaamse daadkracht ?

De waarden waarvoor de EU staat zijn er niet vanzelf gekomen, en ze blijven ook niet vanzelf overeind. Het helpt -alleszins voor mij- om af en toe in het verleden te kunnen kijken. In Dubrovnik (waar ik echt nog eens terug naartoe moet). En in Kaunas (wat minder toeristisch interessant, toegegeven…).