Tom Bevers

Het strijkatelier van het Essense OCMW blijft open. Dat is minder evident dan het lijkt : de OCMW-raad besprak eergisteren een mogelijke sluiting. Daar waren een aantal argumenten voor te geven : het cliënteel loopt terug, en bovendien is het niet zo eenvoudig om als overheid een dienstenchequebedrijf overeind te houden. Dat komt omdat de wetgeving op de dienstencheques en die op overheidspersoneel niet helemaal compatibel zijn.

Toch vond ik de argumenten om het open te houden doorwegen. Een OCMW is er niet alleen voor mensen die omwille van een laag inkomen of andere redenen beperkte mogelijkheden hebben. Het is belangrijk dat ook de middenklasse van een aantal OCMW-diensten gebruik kan maken. Dat werkt drempelverlagend, en vermindert het stigma waarmee het OCMW soms te kampen heeft. Bovendien creëert het atelier een maatschappelijk nut : de strijksters zorgen ervoor dat anderen werk en gezin gemakkelijker kunnen combineren. Dat is erg belangrijk om de werkgelegenheid in onze maatschappij te ondersteunen.

Bovendien zou het vreemd zijn om eerst een dienstencentrum te openen en dan een dienst af te schaffen die perfect in dat centrum onderdak zou kunnen vinden. Ook de efficiëntie van het atelier kan worden verbeterd, en (daarmee) ook de marketing.

Ik sluit niet uit dat er op termijn met een privébedrijf moet en kan worden samengewerkt, maar een sluiting leek me nu helemaal niet aan de orde. Dat vond klaarblijkelijk ook de meerderheid in de OCMW-raad, zoals uit het verslag kan worden afgeleid. Een meerderheid die voor één keer bestond uit alle partijen behalve CD&V. Een gunstige voorbode ?

Bart De Wever trekt de N-VA-lijst voor de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen. Mooi gespeeld van N-VA om dit non-event toch prominent in het nieuws te krijgen. De Wever stond voor een onmogelijke keuze tussen Brussel en Antwerpen, maar de uitkomst ervan stond desondanks al vast. Het is gezond dat een stad als Antwerpen een duidelijke keuze voorgeschoteld krijgt, en het kan Patrick Janssens -een goed burgemeester, overigens- alleen maar scherp houden. Bovendien zou De Wever dat ook goed doen, in het Schoon Verdiep.

Voor N-VA/PLE is zijn kandidatuur in Antwerpen een beetje een tweesnijdend zwaard. De aandacht voor De Wever gaat natuurlijk onvermijdelijk ook een beetje op ons afstralen, maar de gemeenteraadsverkiezingen in Essen gaan uiteindelijk niet over hem, Janssens, Di Rupo, Beke, De Croo of welke niet-Essense politicus dan ook. Ze gaan over onze gemeente, en de mensen die hier wonen. We gaan er heel hard aan werken om die mensen te overtuigen van het verhaal dat wij hen te vertellen hebben. En de mensen die klaar staan om het in de praktijk te brengen. Daarvoor moeten wij alvast geen Brusselse of Antwerpse kiesstrijd importeren. Hopelijk is het verhaal van de anderen even sterk, zodat we een strijd krijgen waar uiteindelijk de Essenaar als winnaar uitkomt.

De nieuwe sporthal is geopend. Dat is zonder meer goed nieuws, ook al blijf ik vinden dat ze op de verkeerde plaats staat. En dat de uitbating verkeerd geregeld is. Over die plaats zal ik wel nooit meer gelijk krijgen – over de uitbating kan ik alleen maar hopen dat mijn ongelijk zal blijken.

Zoals voor een nieuw gebouw hoort ziet het er allemaal bijzonder netjes uit, en de turndemonstratie van Vlug en Blij en Volharding deed de hal ook wel mooi tot zijn recht komen zaterdag. De trots die uit de speeches van Gaston, Dirk en Brigitte bleek was dan ook terecht. Wellicht zullen ook de sp.a-bestuurders overigens trots zijn, maar aan hen werd blijkbaar niets gevraagd.

Gaston verwees naar de behoeftenpeiling van 2003, waaruit bleek dat Essen twee sporthallen nodig heeft (of toch de sportoppervlakte van twee hallen). Hopelijk wordt hieruit de juiste conclusie getrokken, en wordt de Heuvelhal nu niet stiefmoederlijk behandeld. Dat zou immers een domper op de terechte feestvreugde van de Essense sporters zijn.

Gisteren organiseerde het gemeentebestuur voor de eerste keer een jobbeurs in de Heuvelhal. Alleen in Essen kan deze benaming voor enige verwarring zorgen : het ging niet om een beurs waar loden schijven naar een houten paaltje worden gegooid, maar wel degelijk om een gelegenheid waar de geïnteresseerden naar een baan op zoek kunnen gaan. Samen met Geert ben ik er even binnengelopen. Om te zien dat de beurs een groot succes was. Het was in de buurt van de Heuvelhal zoeken naar een vrije parkeerplaats, en dat was op de beurs goed te zien. Die was ook mooi en overzichtelijk ingericht.

Ik zocht natuurlijk geen job, en was er vooral als gemeenteraadslid. Toch was het professioneel een nuttige ervaring : voor wie dag na dag redelijk abstract over ”de arbeidsmarkt” nadenkt, en begrippen als ”matching” en ”work first” al eens te pas en te onpas hanteert, voor wie over de toekomst van het EURES-netwerk meepraat maar het zelden in actie ziet, was het interessant om ”vraag en aanbod” effectief bij elkaar te zien komen.

Voor één van de geadverteerde banen vond ik mezelf overigens ook nog geschikt, al zag Robin het niet zitten om mij aan te werven. En bij nader inzien is een verhuis naar de wereld van de reclame vooralsnog ook niet mijn grote droom…

Een bijzonder geslaagd initiatief dus, onze jobbeurs. Iets dat we zeker moeten herhalen, en met welgemeende felicitaties aan al wie dit mogelijk heeft gemaakt. Het succes trekt volgende keer misschien nog wat meer grote (haven)bedrijven aan. En ook de aanbieders van opleiding en vorming zouden nog wat prominenter aanwezig mogen zijn. Want ik kan het natuurlijk niet laten om ook even door de bril van de Europese Werkgelegenheidsstrategie en dus het ”new skills for new jobs”-principe in de Heuvelhal rond te blikken.

Dit is een haat-liefde stukje. En dus niet zo gemakkelijk om te schrijven. Maar soms is zwijgen echt geen optie. Vooruit dan maar…

Misschien best beginnen met het ”liefde”-deel. Ik hou van organisaties als KWB, KAV, Okra, Pasar, KAJ. Die doen ontzettend nuttig werk in de samenleving en dragen bij aan het sociaal weefsel. Ik deel ook een stuk van hun inspiratie. Als ik ooit veel tijd heb, dan acht ik het heel goed mogelijk dat ik mee op hun kar spring.

Al die organisaties horen bij het ACW, samen met enkele meer geïnstitutionaliseerde spelers in ons sociaal-economisch systeem zoals ACV en CM, die ik op zich wat minder sympathiek vind maar die natuurlijk een noodzakelijke rol (mee) spelen in ons bestel. Al deze groepen maken deel uit van het ACW. Of tenminste : het ACW pretendeert deze organisaties te overkoepelen. Of de leden van Okra, KWB of KAV daar allemaal gelukkig mee zijn, is nog een andere vraag.

Zeker dezer dagen. Want uiteraard is de aanleiding voor dit stukje het financiële beleid van het ACW. Dat die organisatie erin geslaagd is een staatswaarborg te krijgen voor de Arco-spaarders die hun Dexia-aandelen in rook hebben zien opgaan zou desnoods nog als een ”sociale” actie kunnen worden bestempeld, al blijft het een vreemde discriminatie van andere aandeelhouders en al hadden de coöperanten uiteindelijk moeten en kunnen weet dat ze een relatief klein maar reëel risico liepen. De Europese Commissie denkt daar ook zo over. Tot daaraan toe, in dit geval lijkt het ACW er in elk geval eerbare intenties op na te houden.

Maar dat datzelfde ACW nu nog maar overweegt om ooiteen deel van de mogelijke winst van Staatsbank Belfius te innen, is zonder meer schandalig. Het ACW wil dat bovendien koppelen aan een ”ethisch beleid” voor Belfius. For the record : daar ben ik helemaal vóór. En ik heb wél aandelen -als belastingsbetaler- het ACW als organisatie niet.

Wettelijk is het blijkbaar allemaal in orde. Ethisch duidelijk niet. CD&V-senator Torfs is een heel eind in mijn achting gestegen door dat ook te zeggen. Maar dat dit hem het predicaat ”moedig” oplevert (en anderen zoals N-VA’er Jan Jambon die tot dezelfde conclusie komt niet), komt natuurlijk omdat zijn partij en het ACW met handen en voeten aan elkaar gebonden zijn. Wat het verhaal helemaal onverkwikkelijk maakt, uiteraard : het ACW zit meer rechtstreeks dan onrechtstreeks in de regering die namens ons allen eigenaar is van Belfius wil tegelijk winst puren uit die bank.

Nu spuien ACW en CD&V wel eens mist over de onderlinge band, zeker nu. Maar minstens in Essen doet het ACW niet zo discreet over die “Band”, en blijft het puur partijpolitieke propaganda voor CD&V uitbrengen. Zes jaar geleden voor een stukje op onze kosten (wie het verhaal wil lezen, moet een eind terugbladeren op deze site). Straks in oktober zowaar op úw kosten, beste Belfiusaandeelhouder (dat zijn we allemaal). Met het logo en de foto’s van úw vereniging, beste KWB’er, Okra’er, KAV’er… – waar dat van Belfius én dat van het Ministerie van Financiën zou moeten staan ?