Tom Bevers

Essen verwelkomt haar nieuwe inwoners.  Een mooie jaarlijkse traditie, dit jaar in de vorm van een ontbijt.  Een leuke formule, die ik ook als aanwezig raadslid wel wist te waarderen.  Met een streepje muziek dat bovendien uitstekend paste bij een ochtendlijke koffie.  

Ongeveer één derde van de nieuwelingen ging op de uitnodiging in – de bekendste nieuwkomer (HJ uit K) ontbrak.  Dat hadden er gerust méér mogen zijn, maar het is nu ook weer niet slecht.  Ik zou wel meer informatie voorzien over het verleden, de gewoonten en ook het dialect van de Essenaren.  De “erfenis” van 850 jaar Essen moet daarvoor toch een aantal aanknopingspunten bieden ?

Wildert.  Een stuk Essen met een eigen karakter.  Met enkele N-VA/PLE’ers trokken we dit weekend naar de Dorpsdag, die dat karakter mooi weergeeft.  Net als andere evenementen zoals de 24 uur, de Oogstfeesten en de Pompoenstoet.  Jammer genoeg zou het voor de Dorpsdag naar verluidt de laatste keer zijn, bij gebrek aan vrijwilligers.  Spijtig, want de Dag toont aan dat het Sint-Jansplein meer potentieel heeft dan alleen als grote parking te dienen.  En dit soort evenementen zijn natuurlijk erg belangrijk voor het sociale weefsel in onze gemeente.  

Het eigen karakter én de samenleving in alle Essense dorpen versterken wordt misschien wel de grootste uitdaging voor het volgende gemeentebestuur.  Het zal daarbij niet volstaan om hier of daar wat accolades rond slagzinnen te zetten…

Op het eerste gezicht is aan mij geen groot sportkampioen verloren gaan.  Het hoogtepunt op mijn palmares -ik maakte deel uit van het winnende team op een Nachtzwemmarathon in De Stok in Roosendaal- ligt ook alweer een jaar of twintig achter mij.  De jaarlijkse huldiging van de Essense sportkampioenen woon ik dan ook vooral als gast bij.  Ik heb wat bedenkingen bij de formule, die ik te rommelig en iets te weinig “speels” vind, maar het blijft natuurlijk een heel goed initiatief van de Sportraad om elk jaar de Essense kampioenen in de bloemetjes te zetten.  

Ook al blijft het moeilijk om te selecteren en prestaties te “schalen”.  Dat maakt het ook moeilijk om uit het hele pak één sportieveling uit te pikken, maar ik heb het nogal voor volgehouden prestaties zoals die van wandelaar Hubert Speek, of lopers als Jan Neys of Els Van Hooydonck.  

Het is ook dankzij dat type mensen dat Essen een echte sportgemeente is.  Natuurlijk mag er volgend jaar gerust een knalprestatie die Sporza in vuur en vlam heeft gezet gehuldigd worden (het veldrijden lijkt daarvoor de beste kans te maken), maar ik hoop toch dat er ook weer enkele toegewijde volhouders in beeld zullen komen.  Dan kom ik ook weer mee applaudisseren…

Groen past.  Onze oppositiecollega’s doen niet mee aan de gemeenteraadsverkiezingen.  Een vreemde beslissing, al besef ik bijzonder goed dat het klaarstomen van een degelijke lijst, een stevig programma en een sterke campagne tegen 14 oktober geen sinecure is.  Maar een partij die een verkiezing laat voorbijgaan blijft toch wat bizar.  Zeker omdat Groen de voorbije vier legislaturen in de Essense raad vertegenwoordigd is geweest, zodat er toch niet meteen van nul vertrokken moest worden. 

Ik vind het jammer.  Groen heeft een eigen stem in het Essense politieke landschap.  Groen heeft bovendien met Philip Peeters één van de sterkste raadsleden in zijn rangen.  Philip heeft visie en dosierkennis, zeker op de terreinen die hij het best beheerst.  Uiteraard ben ik het niet altijd met hem eens – al zijn mijn meningsverschillen wellicht eerder met zijn partij dan met hemzelf.  En soms vind ik zijn stijl ook een beetje “drammerig”.  Maar ze mogen het allemaal eens proberen, als eenmansfractie zo kort op de bal spelen en -af en toe door de grote poort, vaker via een binnenwegje- regelmatig tastbare resultaten boeken.

Ik ga hem dus missen, mijn buurman in de raad.  Al hoop ik dat het bestuur van onze gemeente, in de ruime zin van het woord, ook in de toekomst nog regelmatig op hem zal kunnen blijven rekenen.

Ik schrijf brieven. Mijn favoriete correspondenten zijn het schepencollege en het Autonoom Gemeentebedrijf (AGB). Op 7 januari mocht ik me dus echt uitleven, met een brief naar allebei samen. Met een al bij al vrij eenvoudige vraag : het AGB is opgericht omdat het gemeentebestuur geen BTW kan aftrekken. Het AGB kreeg eind 2011 opdracht om woningverhuurprojecten op te zetten, te beginnen in Wildert. Op woningverhuur wordt geen BTW geheven. Waarom is die opdracht dan aan het AGB toegewezen ?

Ik heb wat geduld moeten hebben. Vier maanden en één dag, met name. Toen kreeg ik een antwoord. Alleen… ik begreep het niet. En dat komt niet omdat één van de zinnen grammaticaal rammelt. Ik snap de inhoud van de uitleg niet. Ik heb dus in de gemeenteraad meer toelichting gevraagd. Daar kreeg ik te horen dat er in Wildert BTW zou kunnen worden afgetrokken via het Gemeenschapscentrum. Dat snap ik, maar het geldt natuurlijk alleen voor dit woonproject, niet voor de toekomstige projecten waar het AGB een blanco cheque voor heeft gekregen, in de vorm van een samenwerkingsovereenkomst. Volgens de burgemeester, die het zelf ook niet echt kon uitleggen, zou het advies van het advocatenbureau, waarop de brief aan mij gebaseerd was, wel duidelijk zijn. Die nota moet ik maar opvragen. Zou het gemeentebestuur geen nietjes meer hebben ? Of geen paperclips ? Anders hadden ze mij dat advies toch even kunnen bezorgen, niet ? Maar ik ga het natuurlijk opvragen.

Voorlopige slotsom : ik begrijp nog altijd niet wat het voordeel is van woningverhuur via het AGB. Terwijl het OCMW daar ervaring mee heeft. Dat men vier maanden en een advocatenbureau nodig heeft om niet te antwoorden, is natuurlijk een veeg teken. Volgens mij moet de samenwerkingsovereenkomst ingetrokken worden, wegens onzinnig en zelfs gevaarlijk. Of heb ik het toch echt niet goed begrepen ?

Een interessante gemeenteraad gisteren, met minstens één beslissing waarvan het stof nog niet meteen zal gaan liggen. Het RUP voor de terreinen van Sany Logistics werd voorlopig goedgekeurd, met sp.a en Open VLD voor, gesteund door 7 van de 9 CD&Vers. Twee onthoudingen, en N-VA/PLE en VB tegen. Op zich al een redelijk “straffe” stemming voor een ruimtelijk bestemmingsplan, maar het debat vond ik nog veelzeggender.

Bij de bespreking in de commissie ruimtelijke ordening stelden alle partijen vast dat er iets schortte aan het mobiliteitsluik van het plan : er was onvoldoende nagedacht over de impact van het RUP op het verkeer op Over d’Aa. De bestendiging van het bestaande transportbedrijf en de inrichting van een KMO- en kleinhandelszone op het terrein zorgt immers voor bijkomend vrachtverkeer in de al drukke straat. Bovendien dreigen er in de omgeving parkeerproblemen. Om de situatie in kaart te brengen werd besloten tot een verkeerstellng. Die werd op vier punten uitgevoerd : in beide richtingen vóór en voorbij het bedrijf. Één van de vier bleek echter onbruikbare resultaten op te leveren. Dat maakt de hele berekening van het aantal vrachtwagens dat er binnen- en buitenrijdt quasi onmogelijk. Maar zelfs met de minimale hypotheses die overeind bleven blijken het er een pak meer dan in het RUP zelf staat. Bovendien blijken die vrachtwagens, en degene die er bij zullen komen, zich te moeten invoegen in een woonstraat waar per week al 2.000 vrachtwagens rijden.

Ik heb dat allemaal netjes verteld, met hier en daar nog wat bijkomende argumenten. Toch zag de meerderheid geen reden om de telling over te doen. En nog minder om ook maar iets aan het RUP aan te passen. CD&V en sp.a vinden dus niet dat er te veel vrachtwagenverkeer is op Over d’Aa. Of minstens dat het niet van die aard is dat het opweegt tegen de “voordelen” van het plan. Al is het niet eerlijk dat ik CD&V en sp.a in één zak steek. CD&V deed tenminste nog moeite om te argumenteren. En telde de twee onthoudingen in de rangen. Helmut Jaspers zat in het publiek er keek naar zijn partijgenoten (horen was niet nodig). Ik zou graag zijn gedachten hebben gelezen…

Zowat het enige “voordeel” dat ik zie is dat een groot transportbedrijf midden tussen de woningen nu rechtszekerheid krijgt – in plaats van het huidige uitdovende karakter. Oh ja, er kan ook kleinhandel bijkomen, volgens het plan om de dorpskom van Horendonk te bedienen. Die ligt, opnieuw volgens het plan, op “wandelafstand”. Flinke stappers, die Uilenaars !

We laten het hier niet bij, want dit was de voorlopige en niet de definitieve vaststelling. Toch had ik zelf een goed gevoel bij het debat : het blijft een voorrecht om in de gemeenteraad , de plek waar de beslissing wordt genomen, te mogen argumenteren. Als ik vind dat ik heb gedaan wat ik kon doen, dan kan de stemming mijn gevoel niet eens bederven.

Nog eens zes jaar erbij ? Graag !

Elk jaar fiets de Seniorenraad door Essen om aandacht te vragen voor de verkeersveiligheid. Een goede gewoonte, en zeker als het weer zoals gisteren meezit natuurlijk ook een erg aangename uitstap. Enkele tientallen senioren haalden hun stalen ros van stal – al past die benaming een stuk minder voor de elektrische fietsen waar ze zich vandaag vaak van bedienen. Daarnaast ook heel wat lokale politici. Sommigen omdat ze dat elk jaar doen, anderen omdat de verkiezingen in aantocht zijn. Laat ik het maar zelf toegeven : ik hoor bij de tweede categorie. Zomaar op een weekdag vakantie nemen is niet zo evident, vandaar.

De tocht verliep door de mooie Essense dorpen en velden, en langs de scholen die opgetrommeld waren om ons even te komen toejuichen. Leuk, al moest een kleuterjuf met een duidelijk “blijven wuiven” haar leerlingen tot wat meer vlijt aanzetten. Dat zelfs de kleuters in onze gemeente niet voor Noord-Koreaanse toestanden in de wieg zijn gelegd, stemt me alvast hoopvol !

Heel wat stukken Essen zijn prima geschikt om te fietsen, maar op even veel plaatsen ontbreekt de infrastructuur. En er zitten hier en daar gevaarlijke gaten in de wegen. Het is geen geheim dat wij vinden dat daaraan de laatste jaren te weinig aandacht is gegeven. Het helpt om eens door Essen te fietsen om te zien dat dit niet zomaar voorspelbare oppositietaal is. Er zal gewerkt moeten worden voor nieuwe fietspaden. Zodat de fietstocht van de Seniorenraad minder om sensibilisering en meer om fietsplezier kan draaien. Want ze moeten welk elk jaar hun ronde blijven maken natuurlijk.

Volgend jaar weer ? Dat hangt natuurlijk van mijn beroepsleven af. Het was in elk geval plezant om als allerjongste (denk ik) mee te rijden. En gelukkig bleek bij de tussenstop niet alleen koffie, maar ook een fris pintje verkrijgbaar. Dat zelden zo goed smaakte !

We zijn vandaag met acht N-VA/PLE’ers een hapje gaan eten in het Lokaal Dienstencentrum. Omdat we honger hadden, maar ook omdat ons OCMW-raadslid Suzanne Kerstens ons had uitgenodigd. En omdat we daarmee willen laten zien dat we het LDC ondersteunen. Het eten was erg lekker, en het was er best gezellig. Al speelde daarbij ook de aanwezigheid van een groep Essense brandweermannen en hun collega’s uit Hradištko mee. Ook de burgemeester was er. Of dat voor ons was of voor de brandweer hebben we niet gevraagd…

Een volwaardig LDC stond in ons verkiezingsprogramma van 2006. We zijn dus erg tevreden dat het er nu is. Al zou ik toch liever in een gebouw zijn gestart dat nog meer was opgefrist en daarmee nog minder de allure van het voormalige ziekenhuis zou hebben. Daarvoor hadden dan wel andere afspraken gemaakt moeten worden met de eigenaars : nu kan de GZA-groep het LDC op elk moment zomaar buiten zetten. Ik ga er natuurlijk vanuit dat dit niet zal gebeuren, maar een gemeentebestuur zou een dergelijk risico toch niet mogen nemen. Daardoor is bovendien ook het subsidiedossier nog niet rond, en dat kost de Essenaar uiteraard geld. Tenslotte vind ik dat zowel wat het gebouw als de werking betreft een visie op langere termijn nog ontbreekt.

Dat neemt allemaal niet weg dat het Centrum een goede zaak is. En dat er lekker kan gegeten worden. Ik vind het ook goed dat iedereen er terecht kan voor een betaalbare maaltijd. Al moeten we er natuurlijk over blijven waken dat we de Essense horeca geen oneigenlijke concurrentie aandoen. En dat het LDC meer blijft dan een sociaal restaurant of een ontmoetingsplaats. Waarbij het bizarre besluit dat de lokalen ’s avonds niet voor iets anders gebruikt mogen worden alvast wat op mijn maag ligt : wat de gemeenschap betaalt, mag de gemeenschap ook gebruiken.