Archief van
Jaar: 2012

De jeugd van tegenwoordig

De jeugd van tegenwoordig

Je zal het maar meemaken ! Dat was mijn eerste reactie op het nieuws over de vechtpartij op een KSA-fuif in Buggenhout zaterdag. De aanstoker blijkt een zeer ervaren vechtersbaas. Probeer zoiets als jeugdbeweging maar eens te voorkomen ! Maar het is wel zó dat je het nieuws haalt, veel eerder dan door elke week als een groep jonge mensen klaar te staan om kinderen een aangename en zinvolle namiddag te bezorgen. Die fuif was er trouwens hoogstwaarschijnlijk niet in de eerste plaats voor het eigen plezier. Maar voor de opbrengst. Die broodnodig is om sterke activiteiten in een aangepast kader te kunnen aanbieden. En dan zoiets !

Ik dacht er ook aan, omdat ik toevallig de hele vorige week veel in de Oude Pastorij heb gezeten. En ik dus de opbouw van Exit Summer van de Essense Chiromeisjes heb gezien. Ook een groepje jonge mensen dat probeert uit een goede fuif en een gezellig weekend de nodige werkingsmiddelen te halen. Ik heb begrepen dat het hier met minder problemen is verlopen, gelukkig maar. Toch vind ik dat er meer preventief politietoezicht zou moeten zijn in de omgeving van fuiven en evenementen. Niet om de organisatoren het leven moeilijk te maken, maar net om hen te beschermen. Niet om de muziek stiller te laten zetten, maar om te zorgen dat wie er in de omliggende straten rondhangt geen straatlawaai of ander amok maakt. Want dat is de échte overlast.

Ik hoort nog veel te vaak beleidsverantwoordelijken allerlei eisen opleggen aan het jeugdwerk, normen waaraan het moet voldoen, verwachtingen die het moet invullen. We zouden beter vertrekken van wat dat jeugdwerk voor het sociale weefsel in Vlaanderen betekent, en van daaruit nagaan hoe we kunnen helpen. Het doet me denken aan een ander artikel dat onlangs in de krant verscheen : heel wat jeugdbewegingen zijn niet meer zeker van hun lokalen. De Kerk schuift de verantwoordelijkheid af.

Nadat Chiro, Scouts, KSJ-KSA-VKSJ en KLJ jaren het voetvolk mochten leveren voor het parochieleven, krijgen ze nu de rekening gepresenteerd. Ik begrijp dat parochies de financiële last niet altijd meer kunnen dragen. Maar de enige juiste houding is dan om het patrimonium kosteloos af te staan aan de gemeentebesturen, met de afspraak dat die voor de huisvesting van het jeugdwerk blijven instaan. Vroeger waren parochie en dorpsgemeenschap synoniemen. Parochie-infrastructuur is dus gezet met gemeenschapsgeld. Zeker de jeugdlokalen behoren daarom aan de gemeenschap toe, als de Kerk de last ervan niet meer kan dragen. Zo eenvoudig is dat. En als het toch anders uitdraait, dan heeft de gemeentelijke overheid wat mij betreft maar één keuze : zelf zorgen voor een behoorlijk dak boven het hoofd van élke jeugdbeweging. Afgezet tegenover de maatschappelijke meerwaarde daarvan zal de prijs altijd héél goed meevallen !

Wij houden van oranje

Wij houden van oranje

Horendonk kent wel iets van feestvieren. De Kermis komt stilaan in zicht, en gisteren ging op Over d’Aa de jaarlijkse rommelmarkt door. Met muziek, een hapje en een drankje, zoals dat hoort.

De leukste stand ? Neen, sorry collega’s, niet die met de {oranje kérrevén}. Wel die ernaast : die van de Pompoenfeesten – al is die vrucht natuurlijk ook oranje. Omdat pompoenbier verrassend lekker is – hopelijk telt een compliment van een weinig-bierdrinker ook mee. Omdat de nieuwe pompoenpralines heel geslaagd zijn. Maar vooral omdat twee Essense wijken op deze manier heel mooi de hand reiken aan elkaar.

Als we Essen leefbaar willen houden, dan moeten we het eigen karakter van elk dorp en elke wijk respecteren en versterken. Dan mag het hier geen volgebouwde betonnen eenheidsworst worden. Daarvoor helpt het als we elkaars tradities promoten, elkaars dorpsleven versterken.

Dat hebben ze in Horendonk en Wildert blijkbaar goed begrepen. En ik pak het mee naar het Heuvelplein. Het idee, bedoel ik. De pralines ? Die gaan naar nog een andere wijk met een eigen karakter. Naar Hoek. Een kwestie van ook bij mijn ouders op een goed blaadje te blijven staan in deze drukke verkiezingstijden…

297 keer bedankt

297 keer bedankt

De 40e Ronde van Essen ligt weer achter ons. Met 276 meelopende kinderen en en jongeren en 21 inschrijvingen in de papa- en de mamareeks werd het een heel succesvolle week.

De viering van de 40e editie was ook geslaagd. Als ik meer tijd zou hebben gehad, had ik wel willen proberen er nog meer van te maken : een beter gestoffeerde tentoonstelling, een jubileumboekje met ook enkele interviews, een update van ons eeuwigdurend klassement… Ik zou dat natuurlijk kunnen beloven voor binnen tien jaar, maar als ik van u was dan zou ik geen lange termijnbeloftes geloven van mensen die op de verkiezingslijsten staan.

Ondertussen ben ik vooral iedereen heel dankbaar die van de 40-activiteiten mee een succes maakte, maar zeker ook de medewerkers van de Ronde zélf. Het blijft echt een niet te onderschatten opgave om elke dag weer ergens van nul te beginnen en het hele “circus” op poten te zetten, om er dan ’s avonds nog de verslaggeving van te verzorgen ook. Als er dan per ongeluk eens een reeks vergeten wordt in het boekje, dan maak ik met plezier “bladzijde 14 1/2” !

Geen tijd te verquizten…

Geen tijd te verquizten…

Het schijnt dat multitasking typisch is voor vrouwen. In dat geval moet ik misschien een gendertest laten uitvoeren. Deze week heb ik namelijk het gevoel dat ik nogal veel ballen tegelijk jonglerend in de lucht probeer te houden. Hopelijk komen er geen ongelukken van !

Naast de verkiezingscampagne, de gemeenteraad en de “opvolging” daarvan via onder meer de Nieuwsflits en de Ronde van Essen werk ik immers ook -met hulp van Carl- aan de vragen voor de 24e Esakquiz, die doorgaat op vrijdag 19 oktober. Een beetje een ongelukkige timing voor mij, in dit verkiezingsjaar. Maar dat is natuurlijk geen reden om niet opnieuw een minstens even leuke quiz als vorig jaar te willen uitwerken. Ook al omdat de inschrijvingen als een trein lopen : van de 40 plaatsen zijn er nog maar 5 over. Voor het eerst beperken we de ploegsterkte tot zes personen, en dat lijkt geen ploegen weg te houden. Misschien toch een les voor het Essense quizcircuit, of toch voor die quizzen die ook buiten onze gemeente “ernstig” willen worden genomen.

Al blijft de eerste bedoeling natuurlijk om er een leuke avond van te maken. En om wat te verdienen voor de Esakwerking : voor een stevige club, die met visie jong en oud in beweging houdt, mag dat ook wel !

Hoeksteen

Hoeksteen

Dinsdag was het gemeenteraad. Daardoor heb ik dus een dagje van de Ronde van Essen gemist. Het werd een korte raad, maar daarom geen oninteressante. De discussie ging vooral over de heraanleg van de dorpskom van Hoek. Daar mag wel eens over gepraat worden, want de plannen die nu voorliggen roepen ook bij mij stevige bedenkingen op.

De nieuwe inrichting dreigt van de Moerkantsebaan een racebaan te maken. Maar ik ben uiteindelijk vooral bang dat het eigen karakter van Hoek ermee verloren gaat. Dat is een typisch probleem met dit soort plannen : in twee dimensies, op een plan, valt er niet zo veel tegen in te brengen. Maar zodra je eens nadenkt over hoe dat er dan in de realiteit, in drie dimensies, uit gaat zien, dan besef je dat het er misschien wel functioneel maar zeker niet “mooi” uit gaat zien.

Hoek moet er als een plattelandsdorp blijven uitzien. Dat kan perfect samengaan met een heraanleg, ook zonder kasseien. Maar er is meer denkwerk voor nodig dan nu gebeurd is, en er moet meer met de bewoners worden overlegd en nagedacht. We kregen in de gemeenteraad garanties dat er nog inspraak komt en de plannen nog kunnen worden bijgestuurd vooraleer het gemeentebestuur een bouwvergunning zal aanvragen. Ik reken erop dat het {CD&V-sp.a}-college woord houdt !

40e Ronde van Essen

40e Ronde van Essen

De Ronde van Essen is weer in het land. Al voor de 40e keer. Zoals de laatste jaren een gewoonte is geworden, hanteer ik opnieuw het fototoestel. Het resultaat daarvan kan u zien op www.rondevanessen.be – al moet ik er wel bij vertellen dat de foto’s van dinsdag niet door mij werden genomen maar door Katleen en Hanne. Kwestie van niet met andermans pluimen te gaan lopen.

Dankzij de stralende maandagzon, en omdat de Ronde “laat” valt in de vakantie, mochten we de voorbije dagen op veel deelnemers rekenen. Hopelijk blijft het weer ons ook de komende dagen goed gezind, zodat we deze jubileum-Ronde met een mooi deelnemersaantal mogen afsluiten. Het doet wel deugd om een weekje te mogen meedraaien in een ploeg van jonge geëngageerde vrijwilligers, maar het was gisteren ook plezant om nog eens “redactie” te houden met een aantal oud-gedienden. Zelfs de typmachine werd terug bovengehaald. Ik heb me er niet achtergezet, maar uit de reacties van de gebruikers heb ik begrepen dat een muis, pijltjestoetsen en een backspace nog wel gemist kunnen worden, maar dat het ontbreken van toetsen voor “1” en “0” erg bevreemdend werkt.

Het resultaat van dat werk wordt vandaag verkocht. Het is de bedoeling dat we met een ploeg oud-medewerkers ook zoveel mogelijk van de Ronde overnemen, al hopen we toch dat ook het Rondeteam van 2012 een handje toesteekt.

De Ronde van Essen, het blijft een fenomeen…

Genen uil

Genen uil

Neen, is sta niet bekend als een grote Uilse Kermisvierder. En dat in beide onderdelen : ik ben geen Uilenaar én ook niet echt een kermisklant. Ik vind het wel belangrijk dat er evenementen zoals Uilse Kermis zijn in Essen. Dat het gemeentebestuur ze steunt, en dat we ervoor zorgen dat ze kunnen blijven voortbestaan.

Dat is natuurlijk typisch praat voor een politieker – je gaat weinig kandidaten vinden die de komende twee maanden het tegendeel gaan vertellen. Of ze er daar dan nadien ook nog iets mee willen doen is een andere kwestie. Dat is dus allemaal nogal vrijblijvend. Toch heb ik nét iets meer te bieden : net als vorig jaar heb ik (op vraag van en samen met Kevin) de affiche gemaakt van de activiteiten die carnaval Den Uil in het kader van de Kermis opzet. Dat kunnen die anderen dan weer niet zeggen !

Wie de kermis gaat vieren wens ik dus hierbij alvast veel plezier, en wie niet gaat… ook – om de burgemeester van Samson lichtjes te parafraseren. Misschien ga ik er dit jaar overigens tóch een pintje drinken. Het blijven natuurlijk verkiezingstijden…

Brabant

Brabant

Toen ik onlangs even aan de andere kant van de grens moest zijn viel dit bord me op, net voorbij het OCMW-gebouw aan de grens. Ik weet niet hoe lang het er al staat. Ik vind het wel een mooi bord, waarin de Brabantse blokjesvlag netjes in verwerkt is. Alleen vind ik het ook een beetje een fout bord. De Brabantse grens loopt helemaal niet tussen Essen en Nispen, natuurlijk. Die ligt een heel eind verder naar het zuiden, nog voorbij de taalgrens zelfs. Dus zou ik dit bord liever alleen aan de noordgrens van de Nederlandse provincie Noord-Brabant zien staan. Hier mag dan een bord “Welkom in Noord-Brabant” komen.

Het ligt natuurlijk ook wel een beetje aan ons. De provincie waar wij wonen zou gewoon “Midden-Brabant” moeten heten. Dat zou het Brabants bewustzijn wat versterken en de soms opgeklopte tegenstellingen tussen de streekgenoten aan de twee kanten van de rijksgrens wat afremmen. Ondertussen geniet ik alvast mee van dit bloedmooie en herkenbare lied van van Guus Meeuwis. Met fanfare en vendelzwaaiers, zoals dat hier hoort !

Roger and out

Roger and out

Ik heb hier al wel eens betreurd dat Roger Van Ginderen niet dikwijls meer de pen ter hand neemt om in De Voorbode te schrijven. Een andere Roger doet dat gelukkig wel : de lezersbrieven van Roger Goosen helpen om menig nummer van het sp.a-huisblad te vullen. Ik vind lang niet altijd dat hij gelijk heeft, maar ik waardeer zijn scherpe blik en dito pen, gekruid met heel veel levenservaring.

Jammer genoeg verschijnt De Voorbode niet op het internet. Dus heb ik zijn bijdrage in het nummer van deze week maar ingescand. Deze keer ben ik het namelijk helemaal met hem eens : Essen wordt veel te snel volgebouwd. En ik ben heel benieuwd hoe de schepen van ruimtelijke ordening en woonbeleid, Cis Dictus (sp.a), hierover denkt. Die is immers politiek verantwoordelijk voor wat er in Essen gebouwd en afgebroken wordt…

Te laat

Te laat

Mea culpa. Ik was te laat. De subsidie-aanvragen voor socio-culturele verenigingen moeten op 15 juli binnen zijn. En ik heb die van de Erfgoedstichting Heidebloempje pas op 17 juli in de brievenbus van het gemeentehuis gedropt. Zodat ik vandaag een brief van het schepencollege heb gekregen, met de melding dat we dit jaar geen subsidies krijgen.

Ik weet nog hoe het kwam. Ik had de in te vullen aanvraag gekregen, op papier. Maar vorig jaar kregen we ze ook via e-mail. Dus had ik die op papier opzij gelegd, want op de pc invullen is nu eenmaal minder werk. Een stichtingcollega had me er echter aan herinnerd dat de aanvraag ingevuld moest worden, en ik had dat dus genoteerd. Begin juli was het druk, door de uitgestelde gemeenteraad en de voorbereiding van de verkiezingen. Het kwam er niet meer van. Niet getreurd : op 15 juli zelf zou ik tijd hebben. De dag voordien kwam ik terug uit Cyprus. Wat deed ik niet, die 15e ? Inderdaad, op mijn lijstje kijken wat er nog moest gebeuren. Op 17 juli viel mijn symbolische frank – het hoeft niet altijd een Griekse drachme te zijn. Maar toen was het te laat.

Dat is natuurlijk allemaal geen excuus. En ik heb zelf het reglement mee goedgekeurd, ook niet meteen een verzachtende omstandigheid. Dura lex sed lex – ik zou zelf wellicht dezelfde beslissing hebben genomen.

Toch heb ik het er moeilijk mee. Niet omwille van de beslissing, wel omwille van de beslisser. Dit schepencollege slaagt er namelijk zelf niet in om tijdig te antwoorden op brieven en vragen. Niet van burgers -dat is het ergste- en ook niet van raadsleden. In het huishoudelijk reglement van de raad staat dat op schriftelijke vragen van raadsleden binnen de maand geantwoord moet worden. Het reglement heeft hetzelfde statuut als het subsidiereglement en is ook door de burgemeester en de schepenen mee goedgekeurd hebben, dus ook voor hen geen verzachtende omstandigheid.

Wel : ik heb de voorbije jaren veel vragen gesteld, en het college heeft die termijn meer niet dan wel gehaald. Vaak zaten ze er geen twee dagen over, maar hele weken of maanden. Een paar keer heb ik er hen zelfs aan moeten herinneren dat ik een brief had geschreven, anders had ik nooit antwoord gekregen. Bovendien beschikt het college, in tegenstelling tot raadsleden of verenigingen, over een administratie die dat allemaal netjes kan voorbereiden en bijhouden.

Ik heb met die laattijdige antwoorden niets gedaan, behalve af en toe er eens iets over zeggen op de gemeenteraad. Maar ik heb bijvoorbeeld niet naar de gouverneur geschreven, al vinden ze bij {CD&V-sp.a} dat ik dat om de haverklap doe. Al weet ik natuurlijk zeker dat het college stevig op de vingers zou zijn getikt. Maar ach, je kan niet op alle slakken zout leggen, en bovendien vind ik het veel erger dat de Essenaren een laattijdig of zelfs helemaal geen antwoord krijgen dan ik als raadslid. Desalniettemin heb ik nu toch het onbehaaglijke gevoel dat mij een splinter in het oog wordt aangewreven door een schepencollege dat de balk in het eigen oog niet ziet.

In ons verkiezingsprogramma staat dat we de Essenaar binnen de veertien dagen willen antwoorden op brieven. Ik stel voor dat we voor raadsleden dezelfde termijn hanteren. En dat het volgende college zich daaraan houdt. Zodat het recht in de schoenen staat als het aan een vereniging neen moet zeggen wegens twee dagen vertraging.

Op 21 juli schreef ik een brief naar het college. Die zat dezelfde dag in hun brievenbus – 21 juli is een verlofdag. Dus hebben ze tot woensdagavond tijd om te antwoorden. Ik ben benieuwd…