Tom Bevers

Essen bruiste gisteren, al deden de weergoden nog zo hun best om dat te voorkomen. De braderij van Molenheiken, de rommelmarkt in de Kammenstraat en de verenigingenmarkt in de Sint-Antoniusstraat brachten veel volk op de been. Goed werk van de initiatiefnemers, en van al wie een steentje aan het succes heeft bijgedragen.

Voor de politieke partijen was een afzonderlijk hoekje voorzien, waar alleen de sp.a geen gebruik van maakte. Met N-VA/PLE bouwden we een leuke stand, al bleek die niet helemaal weerbestendig. We leerden bovendien hoe belangrijk televisie is : de kiezers in onze stemhokjes verkozen de burgemeester van Samson als burgemeester van Essen. De vraag blijft dan wel wie in de toekomst burgervader van Gertje en zijn buren wordt…

We staken ook een handje toe achter de tapkast van de vzw Kobie. Die zorgde voor een afwisselend programma met muziek, woord en dans op het plein voor het zwembad. Waar we ook met zijn allen voor het klimaat zongen. We deden dat zo goed dat het meteen een paar graden afkoelde. Al bleek dat niet te volstaan om te verhinderen dat het Noordpoolijs dit jaar zijn kleinste omvang ooit bereikt. Ik begrijp echt niet waarom dat het politieke debat in de wereld niet sterker beheerst. Stemrecht voor ijsberen invoeren ?

Het is heel lang geleden dat ik nog op een avond zomaar voor een kapel stond, laat staan dat ik er heb mee gebeden. Als kind nam mijn vader me in de meimaand wel eens mee naar de korte avondwakes die er werden (worden ?) gehouden. Ook naar de kapel in Hemelrijk.

Gisterenavond stond ik er weer. De kapel in Hemelrijk is opnieuw ingewijd, nadat de restauratie ervan voltooid werd. Zo ziet een mooi stukje erfgoed -uit 1878- er weer piekfijn in orde uit. Dat dit gelukt is, is vooral de verdienste van de buurt. Enkele mensen wezen het gemeentebestuur enkele jaren geleden op de slechte staat van de kapel. Zoiets gebeurt wel meer, maar al te vaak gebeurt er niets met dat soort vragen. Alleen, dat was buiten de dames Terheggen en Duerloo gerekend : die lieten niet af. Eigenlijk verdienen zijn óók één van onze Moeials…

En dus ging het gemeentebestuur op zoek naar subsidies. En Frans Schrauwen dook in de archieven om de eigendomstoestand van de kapel uit te zoeken. Geen evidentie, zoals hij gisteren in de korte plechtigheid uiteenzette : bij het kadaster stond de kapel op naam van pastoor Veraart, Heuvelplein 23. Over die pastoor Veraart valt veel te zeggen, zoals uit enkele foto’s op Essen in Beeld blijkt ( 1, 2), maar hij lijkt een onwaarschijnlijk eigenaar voor een stukje 21e eeuws Essen, laat staat dat de man in het gemeentehuis zou wonen ! Dus wordt er, een beetje bij gebrek aan alternatief, vanuit gegaan dat de kapel van de gemeente is. Pastoor Stan Dries leek zich daar gisteren schoorvoetend bij neer te leggen, op voorwaarde dat de gemeente de kapel onderhoudt. En dat is uiteraard wel de bedoeling…

Aan de kapel scheidden ooit de wegen : langs links ging men naar de kerk, aan Kerkeneind. Langs rechts naar de molen, hier in mijn buurt. Moeilijk voor te stellen in het Essen van vandaag, waar beide richtpunten verdwenen zijn en waar het kapelletje in een verloren hoekje terecht is gekomen. Om net daar een rust- en ankerpunt te vormen. Al vertelde Jokke me later dat de kapel ook op andere manieren werd gebruikt : in de oorlog door de Duitsers om smokkelaars te betrappen, nadien ook al eens door koppeltjes op zoek naar een intiem plekje. Maar bij de buren stond de knop van het licht van de kapel. Tot vreugde van de smokkelaars – niet van de koppeltjes !

Ze staat daar mooi, die kapel. Is het de voorzienigheid geweest die wist dat net hier géén appartementen zouden komen ? Of toch het toeval ? In elk geval, al wie heeft meegewerkt aan het herstel van de kapel verdient vandaag felicitaties.

En wat hebben wij geleerd ? Ten eerste : we mogen het niet zover laten komen dat erfgoed zomaar staat te verkommeren. Ten tweede : we moeten leren luisteren naar buurtbewoners, ook als ze iets minder vasthoudend zijn dan die van Hemelrijk. En ten derde : we moeten eens uitzoeken of er nog dode pastoors in het gemeentehuis rondspoken ! Werk voor na 14 oktober…

Deze week is onze “programmafolder” in alle Essense brievenbussen gevallen. Eén van de twee centrale folders in onze campagne. Er hebben natuurlijk heel wat mensen aan meegewerkt, niet in het minst de kinderen die voor onze prachtige themafoto’s geposeerd hebben. Maar ik denk dat ik toch wel mag stellen dat de folder voor een belangrijk deel mijn werk is, zowel qua inhoud als qua vormgeving. Eigen lof stinkt, natuurlijk, maar ik vind de folder ook wel geslaagd. En dus ben ik er een beetje fier op (zonder accolades errond mag ik dat woord nog wel gebruiken).

Dat blijft voor mij het boeiendste aan een verkiezingscampagne : je ideeën oplijsten, uitkristalliseren en er een programma uit distilleren. En vervolgens naar de juiste manieren zoeken om dat verhaal aan de kiezers te vertellen. Ik ben daarom blij dat we niet alleen voor affiches met koppen hebben gekozen, maar ook ons verhaal op de borden plakken. Ik ben blij dat we niet alleen met slogans werken, maar een duidelijk en gedetailleerd beleidsplan voorleggen. Ik ben blij dat we ons er niet toe beperken te zeggen hoe goed wij het de voorbije jaren hebben gedaan (heel goed) en hoe slecht de anderen (dat varieert overigens van vrij behoorlijk tot totale afwezigheid), maar vooral vooruitkijken naar de uitdagingen die de komende jaren op ons afkomen.

Daar gaan verkiezingen voor mij om : welk beleid heeft onze gemeente de komende jaren nodig. Al blijft het ook gewoon een beetje een “kick” geven om je ontwerp in alle brievenbussen te zien belanden. Zouden de ontwerpers van al die reclamefolders die elke week bedeeld worden dat ook hebben ?

Zes jaar geleden heb ik het ook gedaan : een lijstje gemaakt met tien zaken die de zittende meerderheid goed had gedaan. Met de waarschuwing dat er hier of daar wel een adder onder het gras zat, maar soms moet je daar overheen kunnen kijken. Met de voetnoot dat veel ook aan het personeel te danken is, of aan nog andere betrokkenen. Maar het is nu eenmaal zo dat de bestuurders met de pluimen weglopen. En tenslotet kwam het lijstje met de uitdaging aan de leden van die meerderheid om op hun beurt een lijstje te maken van tien dingen die echt niet goed zijn gegaan. Daarop is toen niemand ingegaan.

Met de verkiezingen voor de deur heb ik een nieuw lijstje gemaakt – opnieuw in de hoop dat “de overkant” het spiegelbeeld voor zijn rekening zal nemen.

Dus… de 10 grootste successen van het {CD&V-sp.a}-bestuur
1. Het onderhoud van het openbaar groen ging er heel sterk op vooruit.
2. De uitbreiding en vernieuwing van het containerpark is een succes.
3. De Dienst 100 werd met een vast personeelslid en een nieuwe ambulancewagen weer helemaal bij de tijd gebracht.
4. Het Lokaal Dienstencentrum kende een goede start.
5. Met Huize Calmeyn en het Sociaal Verhuurkantoor werd het woonbeleid in het allermoeilijkste segment door het OCMW duidelijk versterkt.
6. De vernieuwing(en) van Essen Info leidden tot een mooi kwaliteitsblad.
7. De variabele zone-30 aan de scholen werd doordacht en goed doorgevoerd.
8. Het fietspad langs de Leegtestraat ligt heel mooi.
9. Het nieuwe subsidiereglement voor de socio-culturele verenigingen is een stevige stap vooruit.
10. Het onderwijsbeleid kreeg een sterke nieuwe impuls, vooral dankzij het overleg met de scholen.

Enkele zaken vermeld ik niet, omdat ik ervan overtuigd ben dat ze er zonder onze druk nooit zouden zijn gekomen. Al heeft de meerderheid er natuurlijk uiteindelijk wel mee ingestemd :
– de afschaffing van de vaste huisvuilbelasting
– de nieuwe sportvloer in de Heuvelhal
– de avondopening van he gemeentehuis
– de overdracht van de riolering aan Infrax

En de nieuwe sporthal ? Dat heb ik hier al vaak herhaald : ik ben blij dat die er staat. Maar daar hoort zoveel “maar” bij, dat ik niet vond dat hij in het lijstje thuishoorde.

We zijn gisteren officieel gestart met onze verkiezingscampagne. Dat klinkt mij een beetje ironisch in de oren, want ik heb het er al een hele tijd behoorlijk druk mee. Maar vergaderen met de affiches erbij, een foto maken met de 25 kandidaten -zonder Photoshopingrepen, de afspraken voor de verkiezingsdag vastleggen… dat maakt het natuurlijk wel écht. Nu de borden nog zetten (ze komen eraan) en dan wordt het voor heel Essen duidelijk dat wij meer dan ooit meedoen. We’re in, zoals dat in het Engels heet. And we’re in to win, als de kiezer dat wil.

Zoals dat ondertussen een traditie is geworden, gebruikten we de verkiezingsstartdag ook om onze Moeial uit te reiken. Aan de ouders en directies van de scholen die zich hebben ingezet om het Octopusplan te realiseren. Omdat iedereen die meewerkt om ons verkeer een beetje veiliger te maken waardering verdient. En omdat we met hun werk ook aan de slag willen gaan de komende jaren. Want plannen maken is één ding, Essen moet veel meer aan de uitvoering ervan werken.