Over oranje en groen
Vandaag stond de Pompoenstoet op het programma. Ik blijf het een gouden idee vinden van KWB Wildert om hun dorp met die grote oranje vruchten op de kaart te zetten. Je kan er ongelooflijk veel kanten mee uit : pompoenen zijn decoratief, ze kunnen lekker worden klaargemaakt, ze groeien tot kolossen die tot de verbeelding spreken… Zodat iedereen wel op één of andere manier kan meefeesten. Het sociaal weefsel van Wildert vaart er wel bij. Ik vond het net daarom symbolisch ook belangrijk dat de twee politieke concurrenten die in de wijk de stemmen wellicht grotendeels onder elkaar gaan verdelen, Gaston en Geert, elkaar de micro mochten/moesten doorgeven. Over ’t Stad kunnen we desnoods discussiëren, maar de Pompoenfeesten zijn zonder twijfel van iedereen – iedereen van Wildert, dan toch.
Deze week kregen we, net zoals zes jaar geleden, een extra Band in de brievenbus, met een oproep om voor die ACW’ers te stemmen die op de CD&V-lijst staan. Ik heb er geen eigen versie van gemaakt. Om verschillende redenen. Maar vooral omdat de folder me een stuk minder ergerde. Omdat er alleen het ACW-logo op stond, en niet zomaar die van alle verenigingen die dan al dan niet tegen wil en dank meteen ook maar achter CD&V zouden moeten staan. Hoe het volgende bestuur er ook uitziet, met organisaties zoals KWB, KAV, OKRA, Pasar, ACV… moet er in elk geval constructief worden samengewerkt. Meer dan ooit, zelfs !