Eigenlijk wil de traditie dat ik in de dagen na verkiezingen naar Helsinki ga. Maar de kalender van de Europese Voorzitterschappen had deze keer een heel andere bestemming in gedachten : opnieuw het nog steeds zeer zonnige Cyprus. Voor een conferentie over jongerenwerkgelegenheid en voor de gebruikelijke “informele” EMCO-vergadering die elk voorzitterschap organiseert. Een heerlijk zomerzonnetje, de gastvrije Cyprioten en het EMCO-werk bleken uitermate geschikt om even afstand van Essen te nemen. Al heeft dat niets aan mijn analyse van de verkiezingen veranderd, noch aan het voornemen om er weer met heel veel energie tegenaan te gaan in de gemeenteraad. Zaterdag ben ik trouwens opnieuw naar het gemeentehuis getrokken om wat stukken in te kijken. Uit interesse, maar ook wel als statement…

De vergaderingen gingen opnieuw door in Nicosia, maar ook het “nevenprogramma” speelde zich nu in de stad af. Zodat ik wat meer zicht kreeg op het vreemde samenspel van de (“Griekse”) republiek Cyprus, de alleen door Turkije erkende noordelijke republiek en daartussen de VN-bufferzone. De indruk die het geheel op mij achterliet was die van een conflict dat stilaan vooral ritueel geworden is, en waarvoor een (confederale) oplossing haalbaar moet zijn. Een conflict ook dat een wonde slaat in de stad, met een verwaarloosde strook waar eigenlijk het hart van Nicosia zou moeten zijn. Ik wens de Cyprioten veel wijsheid toe. En moeilijke onderhandelingen moeten toch gemakkelijker verlopen op een terrasje aan zee, bij een temperatuur van 25° en een zacht briesje. Eind oktober…