De gemeenteraadsverkiezingen liggen achter ons. Gisteren was een mooie dag. Mag ik in de eerste plaats mijn 346 kiezers bedanken ? Ik ben opnieuw verkozen als gemeenteraadslid. Ik ben erg trots dat ik de Essenaren mag blijven vertegenwoordigen in de raad. Mijn persoonlijk resultaat is een duidelijk “doe zo verder”. Daar gaan we dus werk van maken.

Ik ben ook heel blij met het resultaat van onze ploeg. Onze fractie is helemaal herkozen. Ons werk werd dus geapprecieerd door de Essenaar. Bovendien krijgen we er vier nieuwelingen blij. Agnes en Guy zullen het me wel niet kwalijk nemen dat ik vandaag vooral trots ben op Anne en Robin. Twee sterke kandidaten die vanaf morgen twee even sterke raadsleden gaan worden. Daar ben ik alvast van overtuigd.

We hebben gewonnen. 30% van de kiezers is een schitterend resultaat. Maar de kiezer heeft gisteren naast N-VA/PLE nog één winnaar aangeduid : Gaston Van Tichelt. Die zet een indrukwekkend persoonlijk resultaat neer, en levert zelfs zijn partij een zetel winst op. We hadden hem allemaal wat onderschat. Ik ook, denk ik. Maar Gaston is erin geslaagd om een vertrouwenwekkend uithangbord voor het gemeentebestuur te worden. De Essenaar, generatiegenoot en de “politiek commentator” die in mij zitten kunnen daar alleen maar bewondering voor opbrengen. En ook als tegenstander past het uiteraard om hem te feliciteren.

Gaston krijgt hiermee een sterk persoonlijk mandaat, in de eerste plaats binnen zijn eigen partij. De stijlbreuk die hij naar buitenuit de voorbije zes jaren onmiskenbaar realiseerde, kan hij nu ook vertalen in interne vernieuwing. Als hij echt de Lukas Jacobs van Essen wil worden, dan is dat de uitdaging voor hem. Te beginnen bij de samenstelling van het college.

Bij de sp.a redt Helmut de meubelen. De inventaris van die meubelen is heel helder : exact vier zetels. Dat maakt van sp.a een vaste waarde, maar een doorbraak blijkt onmogelijk te forceren. Toch kwamen de vier zetels gisteren met een bonus : een sleutel. Dé sleutel zelfs. De sp.a kon beslissen om Essen met een stabiele meerderheid zonder CD&v te besturen. Onder hun leiding, want Helmut zou in een coalitie met N-VA/PLE de man met de meeste stemmen zijn geweest. Ze hebben beslist om die historische kans niet te nemen, en daarmee Essen meer dan ooit als een voor altijd christen-democratische gemeente neer te zetten. Ze hebben ook beslist om niet voor hun eigen programma te gaan, want dat lag veel dichter bij het onze dan dat van CD&V, maar voor een bijrol in het stuk van Gaston. Dat mag, het is een democratisch recht. Ik hoop alleen dat de keuze bij volle bewustzijn en in alle vrijheid werd gemaakt.

Over Open Vld en Vlaams Belang ben ik snel uitgepraat. Zes jaar lang stilzitten blijkt gelukkig geen recept voor succes. Al had ik op het einde toch nog meer verwacht van Open Vld. En ook wel gehoopt, want zij zouden als breekijzer hebben kunnen fungeren. Niet dus. Misschien de komende zes jaar een andere strategie proberen ?

We wisten dat we gisteren de meerderheid van CD&V en sp.a moesten doorbreken om zeker te zijn van verandering in Essen. Dat is niet gelukt. Ik kan moeilijk schrijven dat het “ons” niet is gelukt, want 30% halen lijkt me wel voldoende als bijdrage. Maar de terugval van Open Vld, het wegvallen van Groen, de terugkeer van Helmut en de persoonlijke prestatie van Gaston hebben het verhinderd. Het zij zo. Ons programma, onze mensen, onze stijl, onze ideeën zijn versterkt uit de kiesstrijd gekomen. Dus krijgt Essen opnieuw zes jaar van positief-kritisch intensief oppositiewerk. Ik heb zojuist alvast naar de gemeentesecretaris gemaild om een aantal collegestukken op te vragen…