Verkiezingen. Bij ons volgende maand voor de gemeenteraad. In Nederland deze week al voor de Tweede Kamer. De vraag voor wie ik zou stemmen is in dat land niet zo moeilijk te beantwoorden : welke stemtest ik ook doe, ik komt steevast bij D66 uit. Een partij waar ik bovendien veel sympathie voor heb, met een partijleider (Alexander Pechtold) die de juiste mix van uitstraling en politieke moed bezit.

Zijn partij gaat het niet zo slecht doen, maar het grote verschil zal ze niet kunnen maken. Tot voor kort zag het ernaar uit dat de strijd zou gaan tussen de rechts-liberale VVD van premier Rutte en de conservatief-linkse SP van Roemer. Maar Diederik Samson, ingehuurd om de sociaal-democratische PvdA uit het slop te halen, deed dat dankzij enkele goede debatoptredens me zoveel verve dat hij nu de uitdager van Rutte geworden is. Gelukkig, want de SP heeft echt niet de ideeën om Nederland te leiden en loopt met name wat de Europese Unie betreft te vaak politieke tegenpool Wilders achterna.

Het christen-democratische CDA komt er niet aan te pas. De partij gaat wellicht ruim onder de 10% van de stemmen eindigen, een zeer historisch dieptepunt. Ik hoop dat VVD en PvdA uit die vaststelling, en uit hun eigen resultaten, de juiste conclusie trekken en samen met D66 Paars III opzetten. Nederland verdient een nonsense, daadkrachtige regering, die vooral ook in Europees perspectief de verantwoordelijkheid mee neemt voor de hele Unie, en zich niet achter de dijken terugplooit. Dat is de inzet van woensdag, en ik wens onze noorderburen veel wijsheid in het stemhokje toe.