Groen past.  Onze oppositiecollega’s doen niet mee aan de gemeenteraadsverkiezingen.  Een vreemde beslissing, al besef ik bijzonder goed dat het klaarstomen van een degelijke lijst, een stevig programma en een sterke campagne tegen 14 oktober geen sinecure is.  Maar een partij die een verkiezing laat voorbijgaan blijft toch wat bizar.  Zeker omdat Groen de voorbije vier legislaturen in de Essense raad vertegenwoordigd is geweest, zodat er toch niet meteen van nul vertrokken moest worden. 

Ik vind het jammer.  Groen heeft een eigen stem in het Essense politieke landschap.  Groen heeft bovendien met Philip Peeters één van de sterkste raadsleden in zijn rangen.  Philip heeft visie en dosierkennis, zeker op de terreinen die hij het best beheerst.  Uiteraard ben ik het niet altijd met hem eens – al zijn mijn meningsverschillen wellicht eerder met zijn partij dan met hemzelf.  En soms vind ik zijn stijl ook een beetje “drammerig”.  Maar ze mogen het allemaal eens proberen, als eenmansfractie zo kort op de bal spelen en -af en toe door de grote poort, vaker via een binnenwegje- regelmatig tastbare resultaten boeken.

Ik ga hem dus missen, mijn buurman in de raad.  Al hoop ik dat het bestuur van onze gemeente, in de ruime zin van het woord, ook in de toekomst nog regelmatig op hem zal kunnen blijven rekenen.