Elk jaar fiets de Seniorenraad door Essen om aandacht te vragen voor de verkeersveiligheid. Een goede gewoonte, en zeker als het weer zoals gisteren meezit natuurlijk ook een erg aangename uitstap. Enkele tientallen senioren haalden hun stalen ros van stal – al past die benaming een stuk minder voor de elektrische fietsen waar ze zich vandaag vaak van bedienen. Daarnaast ook heel wat lokale politici. Sommigen omdat ze dat elk jaar doen, anderen omdat de verkiezingen in aantocht zijn. Laat ik het maar zelf toegeven : ik hoor bij de tweede categorie. Zomaar op een weekdag vakantie nemen is niet zo evident, vandaar.

De tocht verliep door de mooie Essense dorpen en velden, en langs de scholen die opgetrommeld waren om ons even te komen toejuichen. Leuk, al moest een kleuterjuf met een duidelijk “blijven wuiven” haar leerlingen tot wat meer vlijt aanzetten. Dat zelfs de kleuters in onze gemeente niet voor Noord-Koreaanse toestanden in de wieg zijn gelegd, stemt me alvast hoopvol !

Heel wat stukken Essen zijn prima geschikt om te fietsen, maar op even veel plaatsen ontbreekt de infrastructuur. En er zitten hier en daar gevaarlijke gaten in de wegen. Het is geen geheim dat wij vinden dat daaraan de laatste jaren te weinig aandacht is gegeven. Het helpt om eens door Essen te fietsen om te zien dat dit niet zomaar voorspelbare oppositietaal is. Er zal gewerkt moeten worden voor nieuwe fietspaden. Zodat de fietstocht van de Seniorenraad minder om sensibilisering en meer om fietsplezier kan draaien. Want ze moeten welk elk jaar hun ronde blijven maken natuurlijk.

Volgend jaar weer ? Dat hangt natuurlijk van mijn beroepsleven af. Het was in elk geval plezant om als allerjongste (denk ik) mee te rijden. En gelukkig bleek bij de tussenstop niet alleen koffie, maar ook een fris pintje verkrijgbaar. Dat zelden zo goed smaakte !