Dit is een haat-liefde stukje. En dus niet zo gemakkelijk om te schrijven. Maar soms is zwijgen echt geen optie. Vooruit dan maar…

Misschien best beginnen met het ”liefde”-deel. Ik hou van organisaties als KWB, KAV, Okra, Pasar, KAJ. Die doen ontzettend nuttig werk in de samenleving en dragen bij aan het sociaal weefsel. Ik deel ook een stuk van hun inspiratie. Als ik ooit veel tijd heb, dan acht ik het heel goed mogelijk dat ik mee op hun kar spring.

Al die organisaties horen bij het ACW, samen met enkele meer geïnstitutionaliseerde spelers in ons sociaal-economisch systeem zoals ACV en CM, die ik op zich wat minder sympathiek vind maar die natuurlijk een noodzakelijke rol (mee) spelen in ons bestel. Al deze groepen maken deel uit van het ACW. Of tenminste : het ACW pretendeert deze organisaties te overkoepelen. Of de leden van Okra, KWB of KAV daar allemaal gelukkig mee zijn, is nog een andere vraag.

Zeker dezer dagen. Want uiteraard is de aanleiding voor dit stukje het financiële beleid van het ACW. Dat die organisatie erin geslaagd is een staatswaarborg te krijgen voor de Arco-spaarders die hun Dexia-aandelen in rook hebben zien opgaan zou desnoods nog als een ”sociale” actie kunnen worden bestempeld, al blijft het een vreemde discriminatie van andere aandeelhouders en al hadden de coöperanten uiteindelijk moeten en kunnen weet dat ze een relatief klein maar reëel risico liepen. De Europese Commissie denkt daar ook zo over. Tot daaraan toe, in dit geval lijkt het ACW er in elk geval eerbare intenties op na te houden.

Maar dat datzelfde ACW nu nog maar overweegt om ooiteen deel van de mogelijke winst van Staatsbank Belfius te innen, is zonder meer schandalig. Het ACW wil dat bovendien koppelen aan een ”ethisch beleid” voor Belfius. For the record : daar ben ik helemaal vóór. En ik heb wél aandelen -als belastingsbetaler- het ACW als organisatie niet.

Wettelijk is het blijkbaar allemaal in orde. Ethisch duidelijk niet. CD&V-senator Torfs is een heel eind in mijn achting gestegen door dat ook te zeggen. Maar dat dit hem het predicaat ”moedig” oplevert (en anderen zoals N-VA’er Jan Jambon die tot dezelfde conclusie komt niet), komt natuurlijk omdat zijn partij en het ACW met handen en voeten aan elkaar gebonden zijn. Wat het verhaal helemaal onverkwikkelijk maakt, uiteraard : het ACW zit meer rechtstreeks dan onrechtstreeks in de regering die namens ons allen eigenaar is van Belfius wil tegelijk winst puren uit die bank.

Nu spuien ACW en CD&V wel eens mist over de onderlinge band, zeker nu. Maar minstens in Essen doet het ACW niet zo discreet over die “Band”, en blijft het puur partijpolitieke propaganda voor CD&V uitbrengen. Zes jaar geleden voor een stukje op onze kosten (wie het verhaal wil lezen, moet een eind terugbladeren op deze site). Straks in oktober zowaar op úw kosten, beste Belfiusaandeelhouder (dat zijn we allemaal). Met het logo en de foto’s van úw vereniging, beste KWB’er, Okra’er, KAV’er… – waar dat van Belfius én dat van het Ministerie van Financiën zou moeten staan ?